Íslendingur - 10.05.1935, Blaðsíða 1

XXI. árgangur.
Akureyri, 10. maí
1935.
19. tölubl.
t
Dúe Benediktsson,
fyrv. lögregluþjónn.
+
Porðnr Gunnarsson
frá Höföa.
Hann andaðist að heimili sínu
hér í bænum að kvöldi þess 4. þ.
m. eftir langa legu í afleiðingum af
heilablóðfalli, 73 áía að aldri. — Á
Akureyrarbær þar á bak að sjá ein-
um sinna elztu borgara, er hér hafði
átt heimili í samfleytt rúma hálfa
öld, vinsæll og vel metinn af öllum.
Dúe Benediktsson var fæddur 9.
marz 1862 í Syðri Skjaldarvík í
Olæsibæjarhreppi og voru foreldrar
hans Benedikt Jónsson, kaupmanns
Salómonssonar á Reykjarfirði og
kona hans Stefanía Þórarinsdóttir
Stefánssonar amtmanns Thoraren-
sen og systurdóttir Péturs Havsteins
amtmanns. Var Dúe þann'g af góðu
og merku bergi brotinn. — Þriggja
ára gamall var hann tekinn til fóst-
urs af Mad. Kristbjörgu Þórðar-
dóttir frá Kjarna og ólst hann upp
hjá henni og seinni manni hennar,
séra Pétri Jónssyni á Valþjófsstað
á Fljótsdal til tvítugsaldurs. Fluttizt
hann þá hingað og var við verzl-
unarstörf — lengst af við verzlun
frænda síns J. V. Havsteens kon-
súlls — þar til hann var skipaður
lögregluþjónn hér í bænum frá 1.
jan. 1905. Qegndi hann því starfi
fram að síðustu áramótum, eða í
30 ár. Auk þess gegndi hann ýms-
um öðrum trúnaðarstörfum fyrir
bæirtn. Var t. d. í mörg ár stefnu-
vottur, umsjónarmaður með land-
eignum bæjarins og hafnarmann-
virkjurn og bæjargjaldkeri í 3 ár.
Öllum þessum störfum ge^ndi hann
með stakri trúmennsku og árvekni
og bar sig aldrei undan þó mikið
væri á hann lagt —■ en lítil laun.
Dúe heitinn var ágætum gáfum
gæddur og vel að sér um margt,
sérstaklega var hann fróður í sögu
og ættfræði og ef hann hefði gengið
menntaveginn hefði hann eflaust
orðið vísindamaður. Hann þólti á
yngri árum sínum hrókur alls fagn-
aðar og þrátt fyrir sorgir og margt
mótdrægt um dagana var hann
iafnan á góðri stund öðrum færari
°g fremri til að halda gleðinni á
lofti. Gat hann þá oft verið afburða
skemmtilegur í frásögnum og kýmni.
í allri framkomu var Dúe hið
mesta prúðmenni og diengur góður
í raun. —
Kvæntur var Dúe Aldísi Jóns-
dóttur, héðan úr bænum, hinni á-
gætustu konu og lifir hún mann
sinn. Eignuðust þau 6 börn og eru
3 þeirra á lífi: einn sonur, Þórar-
inn skipstjóri í Reykjavík, og tvær
dætur, Jónína og Kristbjörg, báðar
giftar konur hér á Akureyri.
Minning Dúe Benediktssonar
verður mörgum kær.
Hann lézt að heimili Þengils
sonar síns hér í bænum s- I. mánu-
dag, þann 6. þ. m. — úr krabba-
meini, nærfellt sjötugur að aldri.
Er þar merkur og mætur sveitar-
höfðingi til moldar hníginn eftir
langt og mikið dagsverk.
Þórður Jónas, svo hét hann fullu
nafni, var fæddur 20. julí 1865 í
Höfða í Höfðahverfi og voru for-
eldrar hans Ounnar Ólafsson prest-
ur þar og seinni kona hans Guð-
ríður Pétursdóttir. Ólst Þórður upp
í Höfða og átti þar heima alla æfi
sína, að undanteknum tveimur síð-
ustu árunum er hann dvaldi hér í
bænum. — Strax og hann varð
fulltíða tó'k hann við búi í Höfða
og bjó þar í félagi við Baldvin
bróður sinn, þar til Baldvin lézt
1927. Og í félagi við bræður sína,
Björn og Baldvin, rak hann um
langt skeið verzlun á Kljáströnd
og útgerð. Var Þórður hinn mesti
athafnamaður og stórhuga. —\Opin-
ber mál lét hann sig miklu skifta.
Hann var hreppstjóri Grýtubakka-
hrepps í rúm 30 ár og sýslunefnd-
armaður lengi. Höfða-heimilið var
á þeim árum eitthvert mesta rausn-
ar- og myndarheimili hér norðan
lands, enda hafði Þórður flest það
til að bera, sem gerir garðinn fræg-
an: höfðinglund, glæsimennsku,
glaðværð og fjör. — Og eins og
hann var flestum mönnum meiri
að vexti og fönguleik, eins var
hann flestum meiri að mannkostum
og háttprýði.
Þórðurvar giftur Ouðrúnu Sveins-
dóttur frá Hóli í Höfðahverfi og
var hún manni sínum samhennt
um flest. Hún andaðist fyrir 7 ár-
um síðan og lét þá Þórður af bú-
skap. — Börn átlu þau 5 og lifa
fjögur þeirra, þrír synir — Gunnar
útvegsbóndi á Kljáströnd, Sveinn
hótelhaldari og Þengill bankaritari
hér á Akureyii, og ein dóttir —
Guðríður, einnig til heimilis hér í
bænum. —
Síðasta árið, sem Þórður heitinn
lifði var hann farinn að heilsu en
hann bar hinn þunga sjúkdóm
sinn með sannri karlmennsku og
var glaður og reifur í viðtali fram
undir það síðasta. Æðruorð sá hann
enginn mæla.
Hann verður jarðaður í Grenivík.
Merkur Vestur-íslendingur látinn.
Nýlega er látinn í Kanada Wilhelm
H. Paulson fyrv. íylkisþingmaður i
Saskatchewan og um eittskeiö Vestur-
fara-agent. Var hann einn af íor-
vígsmönnum Vestur-íslendinga, af-
buröa mælskumaður og vel að sér ger
um flest, — Hann var kominn á átt-
ræðisaldur,
Alfreð Jónasson.
In memoriain.
Hið snögga fráfall Alfreðs Jónas-
sonar, kom eins og reiðarslag yfir
alla, sem hann þekktu, því að al-
mennt var hann talinn hraustmenni
hið mesta. Auk þess er það ávalt
ennþá sviplegra þegar menn í blóma
lífsins, falla svona snögglega í val-
inn, heldur en hinir öldruðu, sem
þegar »hafa lifað sitt fegursta*,
Allir, sem þekktu Alfreð sál. svo
mikið, að þeir geti leyft sér að
leggja á hann nokkurn dóm, munu
geta verið svo sammála um að hann
var drengur góður, og ég fullyrði
einn þeirra ungu manna, sem gert
hefði landi og þjóð mikið gagn, ef
honum hefði enzt. aldur til. Hann
var ungur maður, aðeins 28 ára
gamall, en var þo kominn svo mikið
til vegs og virðingar, að fullkomin
ástæða er til þess að ætla að hann
hefði komist ennþá lengra, eftir því
sem árin og reynslan hefðu gert
hann betur til þess hæfan.
Alfreð sálugi var útskrifaður af
Verztunarskóla íslands, með góðri
einkunn. Hann var námsmaður góð-
ur og framúrskarandi áhugasamur
og samvizkusamur við námið, enda
var áhugi og samvizkusemi honum
svo meðfæddir eiginleikar að allt,
sem hann leysti af hendi, bar vott
um þessa miklu kosti hans.
Ég kynntist Alfreð sál. 1931. Hann
kom fátækur og illa undirbúinn í
Verzlunarskólann, en sýndi brátt að
hann hafði góöar námsgáfur, og
sóttist honum námið æ betur og
betur, unz hann að lokum tók ágætt
burtfararpróf. Hann lét sér avalt
mjög annt um álit og velferð skól-
ans, var aðalmaðurinn í málfunda-
félaginu og öðrum góðum fclagsskap
nemenda, og átti frumkvæði að
ýmsu því bezta og nytsamlegasta,
sem nemendur tóku sér fyrir hend-
ur. Hann lét sér þá þegar miklu
skifta landsmál, og innan skólans lét
hann í ljósi mjög ákveðna skoðun
í þeim efnum. Á skólaárunum komst
Alfreð í kynni við ýmsa af bezt
metnu borgurum Reykjavfkur. sem
í senn eru leiðandi menn bæjarmál-
anna þar, og aðal stjórnmálamenn
landsins. Munu þeir allir hafa veriö
samdóma um þaö, að hann væri
mjög álitlegur ungur maður, líkleg-
ur til þess að inna af hendi nytsöm
störf í þágu lands og þjóðar. Hann
var ágætlega máli farinn og flutti
oft góðar ræður bæði um stjórnmál
og við ýms tækifæri Pótti mörgum
ræða, sem hann hélt voriö 193.1
þegar Alþingi var rofið, afar snjöll,
og vakti hann þá á sér athygli sem
góður ræðumaður.
Skömmu eítir að Alfreð 'útskrif-
aðist úr Verzlunarskólanum var hann
NYJA-BIO
Föstudags-, Laugardags- og
Sunnudagskvöld kl. 9:
Tal- og hljómmynd { 10 þátt-
um. — Aðalhlutverkin leika:
Clark Gable og
Claudette Colbert.
Úr blaðaummælum: Berlingske
Tidende 27. september 1934:
»í Metropol«. »Colosseum« og
»Rialto«, þar sem »Pað skeði
um nótt< hefir verið sýnd
undanfarið, hefir sannast að
orðrómur sá er gekk um þessa
mynd heíir verið sannur. —
Að hún er ekki aðeins ársins
bezta gamanmynd, heldur ein
af fjörugustu og geðfelldustu
og frá hendi höfundar og leik-
stjóra ein sniðugasta skemmti-
myndin, sem .við höfum séð
hér í borginni.c —
Myndin var sýnd:
í New York 42 vikur.
í París 21 —
í Oslo 15 -
Sunnudaginn kl. 5:
Alþýðusýning. Niðursett verð.
Barnavernd.
í síöasta sinn.
settur tollgæzlumaður hér á Akur-
eyri. Leysti hann það starf prýði-
lega af hendi meðan hann gengdi
því. Par á eftir varð hannn meðrit-
stjóri »íslendings« og reyndist hann,
eftir því sem ég bezt veit, hinn
ágætasti í því staríi, þann stutta
tíma, sem honum entist aldur til
þess að gegna því. Ennfremur var
hann í yfirskattanefnd Eyjafjarðar-
sý.slu Pessi störf hefði engin ungur
maður hlotið, nema sá, sem sérstak-
iega góðum hæíileikum er búinn og
nýtur trausts og álits i hvívetna.
Auk þess var hann formaður í fél.
ungra Sjálfstæðismanna hér og vara-
formaður í Sjálfstæðisfélagi Ak.
Pungur harmur er nú kveðinn að
gamalli móður Alfreðs, sem eflaust
hefir gert sér miklar vonir utn fram-
tíð sonar Sfns Er það sorglegt tákn
fallvaltleiks lífsins, að einmitt um
þetta leyti í fyrra vor var Alfreð á
ferð um Skagafjörð, fullur af eld
móði og áhuga, vinnandi að áhuga-
málum flokks síns, og heimsótti
hann þá vitanlega móður sína, en
þessa dagana tæplega ári seinna er
hann færður henni liðið lík.
Að lokum þetta:
Vinur minn Alfreð, þótt þú sért
nú horfinn burtu frá okkur, þá vit-
um við öll að þú lifir áfram í landi