Íslendingur - 23.02.1955, Qupperneq 5

Miðvikudaginn 23. febrúar 1955
ÍSLENDINCUR
5
er
ehhi
bfiejarstjórn Ahureyrar
jert að fara oð
Áfengismálin hér á
eru mjög viðkvæm, enda ekki að , MbL
furða, þar sem um þau eru ákaf-
lega skiplar skoðanir. Við höfum
átt hér við að búa héraðsbann í
rúmt ár. bann, sem margir telja
til óþurflar elnnar, aðrir, að
livorki verði talið til góðs eða
ills og enn aðrir til mikillar bless-
unar og hagsbóta.
Ég dreg enga dul á það, að ég
er einn þeirra manna, sem aðhyll-
Akureyri' talað er um „óhróður fréttaritara
„fuiðulega strákslega og
lausan misgáning hlu'.aðeigenda
að ræða, og að efar að upplýst
hafi verið, hvernig í málinu lá,
hafi ekki þótt ástæða til að að-
hafasl frekar í því, þar sem bæj-
arstjórnin hefði jengið leyfið, ef
liún hefði sótt um. það.
Ef bæjarráð fýsir að láta mál
þe.ta kyrrt liggja, getur ofan-
g: eind yfirlýsing vart talist heppi-
leg. Hins vegar þakka ég það ó-
i beina svar, sem ég með henni fæ
, . .. við e.nm af spurn ngum minum í
osvitna ritsm ð , „lullyrðingar „ , , , . .
. , . .... , , . Mbl. 18. f. m. En ennþa er þeirri
fre.tan'ara Mbl. um forsela bæj- . , „ ,
. ., ,, spurnmgu osvarað, hvers vegna
arstjórnar, Þorsh M. Jonsson o. ,,
„ „ , .j, „ ,, , nu se ekki hahn rettarrannsokn.
fl. Ln mer figgur við að aiykta,
að þar hafi snara verið nefnd í
hengds manns húsi, og það kann-
ske af skiljanlegum ástæðum, þar
sem verið er að taka upp Lykkj-
r 1 þar sem iekið
íorysíubæiarfulltrua .
c1 o nn IV l
una
fyrir
Ritstjóri Dags hefur grein í
blaði sínu s. 1. laugardag á því.
að nú séu 10 ár liðin, síðan hann
tók við ritstjórn blaðsins, og tel-
Framsóknarmanna í Framsóknar-
is' hina fyrs.töldu skoðun. Fyrir'blaði. Og skoðaður í því ljósi get-
þessa sök skrifaði ég grein um ur verið að sannleikurinn virðist
þetta efni síðas liðið vor, þar sein „fuiðulega strákslegur.“
ég leitaðist við að benda á ágalla Það hefir verið látið í veðri
þessara ráðstafana. vaka, að hér hafi verið um mein-
Fyrir g: ein þessa var ég kallað-
ur fyrir rétt. Síðar kom í ljós að
þessi réttarrannsókn var óþörf.
Einn þeirra manna. sem hlut
á'li að þessari réttarrannsókn, var
fyrrverandi kennari minn, Þor-
steinn M. Jónsson, skólastjóri,
forseti bæjarstjórnar Akureyrar
og formaður áfengisvarnarnefnd'.
ar Akureyrar. Sem nemandi hans
í þjóðfélagsfræði lærði ég það.
að vér skulum virða lög lands
vors og halda þau. Ennfremur
minnist ég þess, að hann lagði út
af þessari Ijóðlínu í kvæði Davíðs
Stefánssonar: „Nú fækkar þeim
óðum .... “ í skólaslitaræðu
þeirri, er hann hélt, er ég útskrif-
aðist úr skóla hans: „Þeir höfðu
eklci skap til að skulda“. Þessu
heilræði var belnt til okkar, sem
brautskráðumst og áttum að fara
að hefja göngu okkar út í lífið.
Ég lagði það á minnið. Og ég hef
ekki skap til að skulda Þorsteini
M. Jónssyni neitt.
Mér fanns'. því ekki goðgá að
benda forsetanum á, að bæjar-
stjórn hans hefði framið áfengis-
lagabrot með því að velta vín í
leyf.sleysi í hófi, er hún hélt.
Nú hefir bæjarráð gefið út
svohljóðandi yfirlýsingu:
„í tilefni af grein hr. tollþjóns
Vignis Guðmundssonar, í Morg-
unblaðinu 18. f. m., þar sem hann
dróttar því að forseta bæjar-
Það er verk áfengisvarnarnefndar.
Mö gum mun f nnas1 endir yf-
irlýs'ngarinnar óþarfur og ofur-
I lítið siðferð's-vottorðs-kenndur,
er fram, að Þor-
s'.e nn M. Jónsson neyti aldrei
víns, þar sem vitað er að hann rr
good'.emplaii og það af heilum
hug.
Akureyri 21. febr. 1955.
Vignir Guðmundsson.
Langfiir liIaOaiiieniiKkiBt’crill
veiÉir cng'iii i'étíimli til aði
in isþ y iii a s a 11111 e i k a n n m
ekki mætt á fundinum, hefði til-
lagan ekki komið fram um afnám
þeirra launagreiðslna, er sam-
þykktar höfðu verið í bæjar-
Vísnabálkur
Ferskeytlur eftir Braga
Jónsson fró Hoftúni
KVEÐIÐ UM KUNNINGJA.
Þýddist ekki þarfleg ráð,
þúsund hrekki kunni.
Skorti þekking, þrek og dáð
en þjónaði blekkingunni.
STAKA.
Geng ég öll til grafar skref
gulls af forða snauður.
Ahyggjur ég engar hef
eftir að ég er dauður.
ÆVI MÍN.
Mín er ævin mæðufull
melra af húmi en skini.
Þó ég sjaldan græði gull,
græði ég oftast vini.
KVEÐIÐ VIÐ STÚLKU.
Vermir ástar ylur þinn
um þó fæstir vita.
Eg í gegnum fötin finn,
f.mmtíu stiga hila.
KVEÐIÐ UM VOR.
Þegar sunna þýðir hjarn,
þýt ég snemma á fætur.
Vil þó eins og vorsins barn
vaka fram á nætur.
ÆTTGÖFGI.
Ættargöfgin æ er góð,
um þó fæstir hirði,
og þeim sem hafa þrælablóð,
þyki hún lítils virði.
ur hann mig hafa haldið ósmekk- stjórn, m. a. með stuðningi Fram-
lega „upp á það“ með því að sóknarmanna, og jafnvel þótt svo
svara ósannindum og blekkingum,
er hann v.ðhafði í frásögn af af-
greiðslu fjárhagsáætlunar bæjar-
ins.
Mér er Ijúft að árna ri.stjóran-
um alha heilla í iilefni af þessum
merku t mamó'um í lífi hans og
þakka honum mörg vinsamleg og
ánægjuleg samskipti á liðnum ár-
um. En mér er hins vegar óljúft
að fallast á það, að 10 ára rit-
stjórnarferill veiti honum nokkra
s.ðferðilega heimild til að halda
upp á afinælið með þeirri um-
gengni við sannleikann, er hann
leyfðl sér á 'foisíðu blaðs síns 9.
febrúar.
Rilstjórinn telur ekkert athuga-
vert við það, að hann hafi sagt
„að flokksmenn blaðsins (ísl.)
ólíklega hefði skeð, að þeir hefðu
tékið hana upp, hefði hún verið
felld með a'kvæðamun en ekki
jöfnum atkvæðum, eins og gert
var. En rhstjórinn leyfir sér e.nn-
ig að vefengja ré.ta bókun bæjar
sljórnairilara, þar sem hann
segir: „. . tillagan þar talin (lbr
mín) felld með 5 atkv. gegn 5, en
ég 'el ekki ástæðulaust að ætla,
að hún liafi verlð felld með 6 at-
kv. gegn 5.“
Tillaga ritstjórans um vitni að
handaupprétlingum á bæjar-
stjórnarfundum virðist mér ó-
þörf. Ilins vegar er fyllsta ás æða
lil að hafa nafnakall við atkvæða-
greiðslur um tillögur, sem orðið
geta tilefni slíkra skrifa, er birtust j
í Degi 9. febr. um tillögu Guð-
hafi sumir verið með en einn á mundar Jörundssonar. Hvaða
móti“ tillögu Guðmundar Jör- „skoðun“, sem ritstjóri Dags hef-
undssonar. En Degi sagðist alls ir á viðhorfi Sjálfs'æðismanna í
s'jórnar Akureyrar, að hann hafi' ekki þannig frá. Hann sagði orð- bæjatstjórn til þessa launa-
átt hlut að þv. að vínveitingar
voru lílilsháttar í boði því, er
bæjarráð Akureyrar hélt flugráði
o. fl.. er hinn nýi flugvöllur var
vígður hér á Akureyri, þá lýsir
undirritað bæjarráð Akureyrar
yfir því, að svo er ekki. Veitingar
þessar voru ákveðnar af bæjar-
ráði, án vitundar forse’a bæjar-
stjórnar, og án þess að honum
eða öðrum væri nokkuð tilkynnt
um það. Þorsteinn M. Jónsson
hefir ávallt beitt sér fyrir því í
bæjarstjórn Akureyrar, að hún
veiti eigi vín og neytir þess aldrei
sjálfur.“
Ég læt lesendur um að dæma
þvott bæjarráðsins á forsetanum.
Ég geri einnig að engu ummæli
„Dags“ frá 16. þ. m„ þar 6em
rétt og feitle'raði frásögnina:
„En þeir sem vilduo halda í
launin og ekki byrja sparnaðinn
heima fyrir voru þessir: Helgi
Pálsson, Jón Sólnes, Jón Þor-
valdsson“. o. s. frv.
Hér er hann ekki að lala um
„einn á móti“, þ. e. segja rétt frá,
heldur þrjá, og nefnir nöfn þeirra
allra. Hann kvartar yfir því i
næsta blaði á undan, að ég lesi ó-
vandlega forsíðu Dags, en hvað
má þá segja um sjálfan hann?
Les hann ekki einu sinni það, cem
hann skrifar?
Þá seglr ritstjórinn, að Sjálf-
s'æðismenn hafi ráðið úrslitum
um það, að þessar launagreiðslur
hafi verið samþykktar. Enn held-
ur hann s'g við sama heygarðs-
greiðslumáls, verður að æ'.last til
af lionum, að liann segi ekki þá
menn hafa sagt já. sem sagt hafa
nei, og öfugt. Hann má svo kalla
það „persónulegt aðkast“, ef al-
röngum frásögnum hans er mót-
mæl', og tel ég hann vel hafa
slopplð gegnum blaðamennskuna
í heilan tug ára, að hafa ekki orð-
ið fyrir persónulegra aðkasti, en
ég hef haft í frammi við hann.
J. Ó. P.
ræðir um grein mina í Mbl. ogjhornið. Ef Sjálfstæðismenn hefðu
Fró Getraun barnanna.
Þar sem enn hafa ekki borizt
ré.tar ráðningar á getraun barn-
anna í 5. tbl. íslendings, 2. febr.
s.l., er frestur til að skila úrlausn-
um veittur til mánaðamóta.
Getraun barnanna.
HEILRÆÐI.
Ef að hart á aðra kinn
ertu höggi sleg.nn.
Láta skaltu hafa hinn
höggln báðum megin.
Á FERÐ OG FLUGI.
Misjöfn þó sé manna gerð,
marga þrautir beygi.
Við erum öll á flugi og ferð
fram að banadegi.
KVEÐIÐ VIÐ STÚLKU.
Ætíð mér það unað skóp,
augum tll þín renna.
Þegar snurða á þráðinn hljóp,
það var mér að kenna.
KVEÐIÐ VIÐ ÁRAMÓTIN
1954-1955.
Nóttin hún er dökk og dimm,
dróttir cöngva kyrja.
1955
farið er að byrja.
„SÓL í FULLU SUDRI".
(Kveðið eftir lestur hennar.)
* Sögumanni sæmd hún ber
sannri fegurð glituð.
„Sól í fullu suðri" er
samin vel og rltuð.
BEZT SEM EINFALDAST.
Einfaldleika í er flest
unnin hetjudáðin.
Oftast gefast allra bezt
einföldustu ráðin.
STAKA.
Kærleiksmildin megnar að
mýkja harðan sefa.
Ef vér lærum eltt, og það
er að fyrirgefa.
IIUGGUN.
Ilelzt ég sefa harminn minn
hörpuslætti meður.
Eitthvað gott ég alltaf finn
út úr því, sem skeður.
í þættinum „Já eða nei“, sem
ekinn var upp í Keflavík fyrir
íokkru síðan, voru allmargir
vísuhelmingar botnaðir, og voru
•iú aðeins tveir hagyrðingar að
verki: Helgi Sæmundsson og Gað
mundur Sigurðsson. Voru margir
fyrripartarnir kveðnir dýrt, m. a.
þessi aloddhenda, sem Guðmund-
ur Sigurðsson botnaði af mestu
prýði:
Eru á beit í Suðurcveit
sauða- og geitahjarðir.
Botn:
Holtum breyta í blómareit
bændur eitllharðir.
Og hér koma nokkrar:
Gaman er á góðri stund
að glíma vlð þig, staka.
Botnar:
H. S.:
En betra samt með hýrri hrund
heila nótt að vaka.
G. S.:
Meðan fljóðin létt í lund
leita sér að maka.
Það er allra manna mál,
að mikið skáldin ljúgi.
Botnar:
H. S.:
en vísan snjalla vorri sál
vængi fleyga búi.
G. S.:
en ég vona að engin sál
um okkur slíku trúi.
Ræ ég út um rostungsmið,
renni úr kút og bergi mjöð.
Botn:
Flöskustút ég fikta við,
sem fékkst á rútubílastöð.
Æviskelðið endar eenn,
illa því er varið.
Botn:
Öfugt hafa ýmsir menn
I
auðnuveginn farið.
Lokkaprúða draumadís
dyggðaskrúði hlaðin.
Botn:
Eg að brúði æ þig kýs,
um mig búðu í staðinn.
Þegar Kölski brýnir brand,
bítur eftir vonum.
Botn:
Sálum okkar gerir grand
grimmlyndið í honum.
Vísuupphaf það, er áheyrendur
fengu til meðferðar, var svohljóð-
andi:
Þig ég bið um hjarta og hönd,
heit er ást í mínum barmi.
Aðalsteinn Hallsson fékk verð-
laun fyrir þenna botn:
Brosa við oss blómskrýdd lönd,
blítt ég vef þig mínum armi.
— Ég þekki miklu belra lyf
við ofkœlingu en romm.
— Jœja, ég kœri mig ekki um
að þekkja það.
* * •
Bíllinn hafði ekið á mjög gild-
vaxinn og feitan mann, og b"íl-
stjórinn var að hjálpa honum á
fœtur.
— Gaztu ekki beygt fram hjá
mér? spurði sá feiti.
— Ég er hrœddur um ég hefði
ekki liaft nóg benzín til þess, svar•
| aði bílstjórinn.