Íslendingur - 21.09.1955, Síða 6

6
fSLENDINGUR
Miðvikudagur 21. sept. 1955
Fréttir frá S. Þ. Rdðstefna í Hílonó
rœðir menniniormól
1954 mesta íbúðabygg-
ingaór Evrópu
Árið 1954 voru byggðar fleiri
íbúðir í löndum Evrópu
nokkru sinni fyrr, segir í skýrslu
Efnahagsnefndar Sameinuðu
þjóðanna fyrir Evrópu (ECE),
en skýrslan fyrir þetta ár er ný-
lega komin út. Húsnæðismálin í
Evrópu, sem víðasthvar voru
mjög léleg efíir síðus'u styrjöld,
eru nú að komast í sæmilegt horf
víðaslhvar, þegar borið er saman
við það sem áður var. Mest var
byggt í Sovétríkjunum á árunum
1953—1954. — Skýrsla ECE-
„European Housing Development
and Policies 1954“ áæ'lar, að í
löndum Evrópu hafi árið 1954
verið byggðar 3,3—3,4 milljónir
íbúða og er það um 15% fleiri
íbúðir en nokkru sinni áður hafa
verið fullgerðar á einu ári í
Evrópu. Meira var byggt af íbúð-
um í svo að segja öllum löndum,
sem skýrslan nær til, en dæmi
voru til áður. Þó virðist svo sem
að jafnvægi sé að komast á í
Hollandi, Bretlandi, á Norður-
löndum og að nokkru leyti í
Vestur-Þýzkalandi.
Fullgerðar ibúðir miðað við
hverja 1000 íbúa voru spm hér
segir í eflirtöldum löndum:
Danmörku ................ 5,3
Finnlandi .................. 7,4
Noregi .................... 10,4
Svíþjóð .................... 8,0
Stóra-Bretlandi ............ 6,9
Sovétríkjunum .............. 5,9
Ítalíu ..................... 3,6
Frakklandi ................. 3,8
Hollandi ................... 6,7
Vestur-Þýzkalandi ......... 10,2
Austur-Þýzkalandi .......... 2,3
Tekið er fram í skýrslunni, að
þess beri að gæta, að íbúðir séu
frekar litlar í algengustu tegund
íbúðahúsa í Finnlandi, Sviþjóð,
Vestur-Þýzkalandi, Austur-
Evrópulöndum og Sovétríkjun-
um, en yfirleitt stærri í Belgíu,
Hollandi og Bre'landi.
Húsaleiga hefir yfirleitt hækk-
að í öllum löndum Evrópu síðan
fyrir stríð, nema í Austur-Evrópu
löndum og Sovétrússlandi. Það
stafar af því, að viðhald íbúða
er fært sem taprekstur og greitt
af opinberu fé.
9 1 ; ii s
, ll il
Fátœkrahverfi og
iðnbyltingar.
Mest er um fátækrahverfi
borgum Evrópu, þar sem iðn-
byl'ingin skeði tiltölulega
snemma (og þar með straumur
inn til borganna). 1 Bretlandi,
þar sem iðnbyltingin hófst þegar
á miðri 18. öld, eru fátækrahverf
in flest. Sama er að segja um
Frakkland, þar sem íbúatala borg
anna hefir haldizt nærri óbreytt
síðustu 100 árin. Þá hindrar það
útrýmingu fátækrahverfa í frönsk
um borgum, að húsin eru mjög
sterkbyggð. Oðru máli er að
gegna á Norðurlöndum, bæði
vegna þess, að iðnbyltingin kom
seinna og vegna þess, að byggt
var að miklu leyti úr timbri, sem
gengur fyrr úr sér en s'einn og
nýbyggingar komu í staðinn.
Baðherbergi enn
tillölulega fáséð.
í svo að segja öllum löndum.
sem skýrslan nær til, er skortur
en i á nútíma þægindum í íbúðum —
einkum í sveitum, þar sem bæði
skortir valnsleiðslur, baðherbergi
og víða rafmagn. Yfirleitt má
segja að baðherbergi séu sjald-
séð, ulan borganna, nema í Bret-
landi.
Skógur sendur heim
í pósti
Iiœgt að velja hjá FAO um
2000 trjátegundir.
Nú er hægt að panta skóga
framtíðarinnar í pósti — það er
MÍLANÓ, 12. sept. — Ei*t
hundrað fjörutíu og átta hagfræð-
ingar, sagnfræð'ngar og félags-
fræðingar frá 34 löndum munu
ræða og skiptast á skoðunum um
framtíð frelsisins í heiminum, á
ráðslefnu sem hefst í M.lanó í
dag.
Meðal ræðumanna á fyrsta
fundi ráðstefnunnar, er mun sitja
á rökstólum alla vikuna, og beina
athygli sinni sérstaklega að menn-
ingarfrelsi hvarvetna í heiminum,
eru Raymond Aron frá Frakk-
landi, Aldo Garosci frá Í'alíu-,
Bandaríkjamennirnir Fricdrich
van Hayek og Sidney Hook, og
að segja fræ — frá Matvæla- og , TT , TT , „ .
Sameinuðu ^lcnaei Holoany og Hugh Gait-
landbúnaðarstofnun
þjóðanna (FAO).
FAO hefir leyst vandamál, sem
bændur vlða um heim og aðrir,
er vilja rækta tré, hafa átt við að
stríða, en það er að útvega sér
aeppilegt fræ til trjáræktar, sem
á við veðurfar og ræktunarskil-
yrði á hverjum s'.að. Stofnunin
hefir nýlega sett upp skógræktar-
deild, sem hefir gert lista yfir
2000 trjátegundir. Þeir, sem
skell frá Bretlandi. Munu þeir
hefja umræður um hlutverk hins
frjálsa þjóðfélags.
Ráðstefna þessu lík var fyrst
haldin árið 1950, er 118 kunnir
rithöfundar, listamenn, heim-
spekingar og vísindamenn frá 21
þjóðlandi komu saman til fundar
| í Berlín. Þeir hé'u því að „Vernda
1 það frelsi sem mest væri ógnað á
vorum tímum: frelsi hinnar skap-
andi og gagnrýnandi hugsunar“.
áhuga hafa fyrir trjárækt, geta . ,, . _v , .
„ A Berhnarfundinum akvaðu þe:r
nu snuið ser til l'AO, og verður i „ , , ,,
þeim þá sendur listi yfir fræ, og
er þeir hafa valið, verður þeim
sagt hvert á að snúa sér til að fá
fræið sent heim til sín í póstin-
um.
Þessi nýja skógræktardeild
mun einnig aðstoða menn við
skógrækt með margskonar upp-
lýsingum, ef þess er óskað. FAO
hefir áhuga fyrir að rannska sem
allra bezt gróðurskilyrði skóga
víðsvegar um heim. Þessi starf-
semi stofnunarinnar er íalin
merkileg að því leyti, að með íím
anuin má búast við að merkilegar
upplýsingar liggi fyrir um gróð-
urskilyrði, einkum á þurrkasvæð-
um heimsins.
___* __
FráHiiium almenna
i
| að koma á fót varanlegum sam-
tökum, þar sem þeir álitu „skeyt-
ingarleysi eða siðferðilegt hlu'-
leysi gagnvart hinu ógnandi ein-
ræði vera svik við mannfélagið“.
_ » .
Bol til búnaðarncms
í Noregi
Boð hefir borizt frá Bænda-
skóla Rogalands fylkis á Tveit í
Noregi. Er tveimur íslenzkum
piltum boðin ókeypis námsvlst í
skólanum. Ge'a þeir valið um
tveggja vetra nám, eða eins og
háls árs nám, en það er tvo vetur
og eitt sumar.
Skólinn hefst 1. október og er
því áriðandi að pil'ar, sem hug
hafa á námi þessu, gefi sig fram
sem allra fyrst við formann fé-
iagsins Ísland-Noregur, Árna G.
Eylands.
Bændaskólinn á Tveit —- ná-
lægt Stafangri — er einn af bezt
útbúnu bændaskólum í Noregi,
Hefir milljónum króna verið var-
ið þar til byggingaframkvæmda
og umbóta hin síðus'u ár.
Ennfienrur stendur einum nem-
anda til boða skólavist í búnað-
ar- og garðyrkjuskólanum að
Aurlandi í Sogni. Sá skóli er eins
árs skóli, og hefst kennslan í janú-
arbyrjun ár hvert.
(Frá Félaginu ■ Ísland-Noreg-
ur.)
Elns og áður hefir verið skýrt
frá í blöðum og útvarpi verður
almennur kirkjufundur fyrir land
allt haldinn í Reykjavík dagana
14.—17. október þ. á. Að venju
liggja tvö aðalmál fyrir fundin-
um til umræðu með framsögu, og
eru þau þessi:
1. Kirkjur og kirkjusókn og
verður einn framsögumaður, og
2. Prestkosningar, framsögumenn
verða tveir, annar af hálfu klerka
og hinn úr flokki leikmanna.
Auk þess verða væntanlega
fleiri erindi flutt, svo og umræð- færí á þessum kirkjufundi, eru
ur um ýmis mál, ef'ir því sem beðnir að senda íilmæli sín utn
tími vinnst til. Fundir verða að það til undirbúningsnefndarinnar
mestu haldnir í sölum K.F.U.M. fyrir 25. september (heimili for-
Minnst verður kirkjufundarins manns er á Grettisgötu 98). Regl-
við messugerðir í kirkjum ur um fulltrúa og fundarsköp eru
Reykjavíkur sunnudaginn 16. sömu og undanfarið hafa gilt.
október, er fellur inn í fundar- Þet'a tilkynnist hér með öllum
tímann. hlutaðeigendum og glldir sem
Þeir, sem kynnu að óska að fundarboð.
koma sérstökum málum á fram-| Undirbúningsnefndin.
ALF ERLING: 87
Bræður myrkursins
— Auðvitað, yðar göfgi, svaraði Disna, sem ekki hafði önnur
orð á takteinum.
Furstinn hélt áfram:
— E:ns og ég hefi sagt, Disna, getið þér frá morgundeginum að
lelja orðið lögreglustjóri Rússlands, ef þér getið uppfyllt þessa ósk
mína, og ég bið yður að misskilja mig ekki. Ég veit að þér hafið
unnið og vinnið sífellt ötullega að því að hafa uppi á Osló greifa.
Þér haflð gert allt, sem þér gátuð —.
Disna hneigði sig.
— Færið mér konu mína aftur, og ég annast um, að þér verðið
se'tur inn í embætti mitt, sagði furstinn.
Þegar Disna stóð li'Iu síðar úti á götunni, hringsnerist allt fyrir
honum. Hann sá sjálfan sig í huganum helðraðan, hylltan og færð-
an upp í aðals.éttina.
En hvernig á'ti hann að komast á slóð Osló greifa?
Hvernig væri, að hann í stað leitar að honum, legði alla áherzlu
á að finna Mirju Ortof? Kannske hún gæti komið honum á slóð
„rauða greifans“?
LÖGREGLUNJÓSNARINN
Er Disna hafði samið þessa hernaðaráætlun, setti hann strax
alla „sporhunda“ lögreglunnar í að lei'a Mirju Ortof. Hann var viss
um, að Nihilistakonan mundi hverfa til Pétursborgar að hitta vini
og félaga.
Það leit þó út fyrir, að Sjakalinn ætti enn eftir að hljóta von-
brigði. Þefarar hans og „sporhundar“ gátu hvergi komizt á slóð
hinnar slroknu Nihilistakonu.
Skyldi hin einstæða heppni, sem ásamt með auðsýndu hugrekki
hafði vafið frægðarljóma um Sjakalann, hafa yfirgefið hann nú,
þegar hann hafði sem mesta þörf fyrir hana.
Það var hægt að veikjast af gremju yfir þessu. í þrjá langa mán-
uði höfðu veiðihundar hans þotið fram og aftur um Pélursborg án
nokkurs áiangurs, og ennþá var Sjakalinn ekki orðinn lögreglu-
stjóri. Það var einkum það, sem olli gremju hans, eins og gefur
að skilja.
Hann liafði sannarlega ekki hlíft sjálfum sér. Hann hafði stanz-
laust verið á þönum, og þó't hann væri slægastur allra rússneskra
refa, hafði hann engu fengið áorkað. Hann hafði einnig treyst á
Lemberg, en niðurstöður hans voru allar neikvæðar.
Þannig var málum komið dag nokkurn, er hann sat örvinglaður
í skrifstofu sinni og rýndi út í s'óiflyksótta hríðina, er sáldraðist
niður frá blýgráum himni.
Sjakalinn var mjög nriður sín yfir því að sitja ekki á þessari
stundu í öðrum stól við annað borð, — í stól lögreglustjórans í
skrifstofu lögreglus'jórans.
Hann var svo niðursokkinn í dapurl^gar hugrenningar sínar, að
hann heyrði varla, er dyrnar opnuðust og varðmaðurinn kom inn.
Lögreglumaðurinn ræskli sig og reyndi með hreyfingum að vekja
a'hygli D.'sna. Loks lyfti Disna höfðinu og spurði:
— Hvað var það?
Varðmaðurinn rétti honum bréf.
— Frá hverjum er það? spurði Disna og leit á bréfið, sem var
velkt.
— Frá manni, er óskar að !ala við lögregluforingjann.
D.sna opnaði bréfið. í því voru aðeins fáein orð. Þar stóð að-
eins:
„Baralew óskar viðtals.“
Það I.fnaði yfir andliti Disna.
— Látið manninn koma, sagði hann.
Disna hafði rnikinn áhuga fyrir að tala við Baralew. Og lrvers
vegna? Af því að Baralew var einn áf „þefurum“ lögreglunnar.
„Þefararnir“ höfðu engin föst laun. En fyrir hvert fórnardýr, er
þeir flæmdu inn á veið.svæði lögreglunnar, fengu þeir hæfilega
þóknun, sem slundum gat verið upphæð, er þá munaði um.
Lögreglan lét starf þetta fúslega í hendur fólks, er áður hafði af-
plánað refsingar og var sæmilega kunnugt hinum ýmsu brögðum
glæpamanna, og Baralew, sem var klæðskeri að atvinnu og fæddur
Pólverji, hafði öðru hverju lent í áreks'rum við lögin, áður en
hann hlaut það slarf að verða þefari í flokki Disna í hjáverkum
sínum.
Lögreglan, það er að segja hinn skipaði lögregluþjónn, þekkti
ekkert til „þefaranna“. Það voru aðeins yfirmenn hennar, sem
höfðu þann heiður að kynnast þeim. Þess vegna létu „þefararnir"
aldrei nöfn sín uppi, er þeir lei'uðu viðíals við lögregluna. Baralew
var einn af þrælum Disna. Nó:t eina hafði Disna rekizt á hann í
slæmu ásigkomulagi í einu fátækrahverfi borgarinnar, og þegar
hann komst að því, að Baralew var bæði slægur og djarfur, ákvað
hann að gera hann að „þefara“, og við því starfi tók Baralew með
glöðu geði.