Íslendingur - 14.08.1964, Síða 2

allt er hvítt af nýföllnum snjó.
segir Yésteinn Guðmundsson fimmtugur
VÉSTEINN GUÐMUNDSSON
lireppstjóri og verksmiðjustjóri
á Hjalíeyri er fæddur 14. ágúst
1914 á Hesti í Önundarfirði, son-
ur hjónanna Guðmundar bónda
þar Bjarnasonar og Guðnýjar
Arngrímsdóttur. Hann settist í
Menntaskólann í Reykjavík og
lauk þaðan stúdentsprófi 1935.
Síðan lagði hann stund á efna-
verkfræði við verkfræðiháskól-
ann i Kaupmannahöfn og út-
skrifaðist þaðan 1940.
Næstu þrjá vetur vann hann
við frystihús og niðursuðuvei'k-
smiðjur í Keflavík og Njarðvík-
um, en var efnafræðingur á
Hjalteyri á sumrin, unz hann
settist þar að árið 1943 og hefur
búið þar síðan.
héraðsnefnd flokksins í Eyja-
fjarðarsýslu. Hann er formaður
fulltrúaráðs Sjálfstæðisfélag-
anna í Eyjafjarðarsýslu og á
sæti í kjördæmisráði.
Vésteinn vann að því að koma
á samstarfi milli síldarverk-
smiðja á Norður- og Austui'-
landi og er formaður samtaka
þeirra, SAN, og fulltrúi í verð-
lagsráði sjávarútvegsins.
Vésteinn hefur látið félagsmál
mjög til sín taka bæði heima og
í sýslunni og átt sæti í hrepps-
nefnd um langt skeið.
Trúnaðarstörfum fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn hefur hann sinnt
um árabil, verið á lista flokks-
ins í kjördæminu og átt sæti í
VAXANDI UMFERÐ
UM HÓLAFJALL
UM HELGINA síðustu starfaði
5 manna vinnuflokkur með stór
virk tæki frammi á Hólafjalli að
vegabótum, en um veginn yfir
Hólafjall fara þeir nú, sem
leggja leið sína suður á öræfi
héðan, eða koma að sunnan til
byggða í Eyjafirði. Þá er tilval-
ið að fara úr Eyjafirði inn á ör-
æfi þessa leið og aka síðan um
Bárðardal til baka, og hefir
nokkuð verið gert af því í sum-
ar. Þá 4 daga, er vinnuflokkur-
inn var að slétta veginn suður
eftir fjallinu var þó nokkur um-
ferð ökutækja, en ekki 'mun
ráðlegt að fara þessa leið nema
á traustum og sterkum bílum.
Fréttamaður íslendings heim-
sótti þau hjónin Véstein og Val-
gerði Árnadóttur frá Hjalteyri
fyrir skömmu. Margt bar á
góma og um margt var spjallað,
bókmenntir og knattspyrnu,
menn og málefni. Áður en lauk
bar þó síldina á góma:
— Hver voru þín fyrstu af-
skipti af síld, Vésteinn?
— Minn síldarferill hófst á
Sólbakka, en þar var ég í tvö ár.
Síðan fór ég á síld 1934 á Báru
Ásgeirs Péturssonar með Jóni
Sæmundssyni, sem síðar var á
Fagrakletti. Árið eftir var ég á
Ægi og Munin, tvílembingum
frá Sandgerði. Fyrra árið var
ágætt síldarár, en hið síðara
fádæma lélegt. Hluturinn hjá
okkur var'70 kr., sem nægðu
svona rétt fyrir vettlingum og
tóbaki. Mig minnir, að einmitt
þetta ár hafi ríkisstjórnin orðið
að borga fargjaldið heim fyrir
síldarfólkið frá Siglufirði.
— Hvernig hefurðu kunnað
við þig hér á Hjalteyri?
— Ég hef kunnað vel við mig.
Þó hafa þessi ár verið erfið
vegna síldarleysisins og það er
mitt aðaláhugamál að auka
rekstraröryggi síldarvei-ksmiðj-
anna með betur skipulögðum
flutningum og umhleðslustöðv-
um og ég hef trú á, að það megi
takast. Ég vil taka fram, að það
er ekki síður mikils vert fyrir
verksmiðjurnar á Austurlandi,
ef síldin yrði hér úti af Norður-
landi.
— Hver er aðalbreytingin í
vinnslunni síðan 1940?
— Endurbætt vinnsla á lím-
vatriinu og er það geysilega
þýðingarmikið atriði, sem hefur
bætt mjölnýtinguna um 20 til
25%.
— Hefurðu trú á, að aukin
síldarniðui-suða eigi framtíð fyr-
ir sér hér á Norðurlandi?
— Það er nauðsynlegt, að
menn leggi sig meira fram um
það að endurbæta nýtingu síld-
arinnar til manneldis. Á hinn
bóginn veit ég ekki nema Suð-
ui-landið sé eins heppilegt til
þess, þar sem veiðin reynist
svona stopul út af Norðui-land-
inu.
— Ertu nokkuð farinn að
þi-eytast svo á að bíða eftir síld-
inni, að þú sért að hugsa um að
flytja frá Hjalteyri?
— Ég er búinn að bíða eftir
henni í 20 ár og úr þessu vil ég
helzt ekki fara, fyrr en hún kem
ur aftur. Maður hefur alltaf
Frú Valgerður Árnadóttir og Vésteinn Guðmundsson.
ímyndað sér, að hún muni koma
aftur eins og hún var og ég er
ekki búinn að missa vonina enn
þá.
— Það var á þínum afmælis-
degi, sem hrotan byrjaði 1944?
— Já, ég varð þrítugur þá og
fyrsti báturinn kom einmitt inn
14. ágúst. Ég man það svo vel, af
því að við veðjuðum um hvaða
bátur þetta væri, eftir vélahljóð-
inu. Veiðin var svo ofsaleg, að
hér var látlaus bræðsla til 20.
september og bátarnir voru oft
ekki nema 10 tíma að fylla sig.
Þeir fóru út að Gjögrum og
fylltu sig í einu eða tveimur
köstum.
— Hefurðu trú á að þetta
endurtaki sig nú, er þú ert
fimmtugur?
— Ég vildi gjarna óska þess,
en satt að segja geri ég mér
ekki vonir í þessa átt.
Það var komið mál að tygja
sig. Er við stóðum úti á tröpp-
unum og horfðum á þokuna
teygja sig inn fjörðinn, barst tal-
ið að fegurð Eyjafjarðar og feg-
urð staðarins. Ég spurði Véstein,
hvenær fallegast væri á Hjalt-
eyri:
— Það er fallegast í júní og
svo á veturna, þegar allt er hvítt
af nýföllnum snjó. H. Bl.
Yfir 1000 nemendur oisfu Skíðahótefið sl. vefur
Rabbað við Friðrik Jóhannsson hótelstjóra
ÞAÐ var mikið átak, er Akureyringar komu upp Skíðahótelinu
í Hlíðarfjalli. Nú er það er risið, þykir mönnum mikils um vert,
livernig tekizt hefur um reksturinn. Fréttamaður íslendings var
á ferð þar fyrir skömmu og greip tækifærið til að líta í kringum
sig og ræða við hótelstjórann, Friðrik Jóhannsson og konu hans
Jórunni Þórðardóttur. — f fáum orðum sagt er öll umgengni þar
efra til slíkrar fyrirmyndar, að einstakt er um hótel hér á landi.
Sama er, hvert litið er, í krók og kima: Alls staðar er sama snyrti-
mennskan. Maturinn er ódýr og vel fram reiddur. — Eiga þau
hjón þakkir skyldar fyrir stjórn sína á hótelinu og er vonandi,
að eins vel takizt til um eftirmann þeirra, er þau hætta nú
1. október n. k.
SKÓLANEMENDUR SÓTTU
KAPALINN I VAÐLAHEIÐI.
— Voru miklar annir í hótel-
inu, er þú byrjaðir s.l. haust?
— Það var lítill ferðamanna-
straumur framan af. Hins vegar
Vegagerðarmenn að. verki á Hólafjalli.
Ljósmynd: K. Hjaltason.
var mikið af sjálfboðaliðum hér
við að setja upp skíðalyftuna og
símann. En það voru 63 nem-
endur úr Menntaskólanum og
Gagnfræðaskólanum, sem lögðu
símann hingað upp eftir undir
stjórn Hermanns Stefánssonar
alla leið neðan frá Hlíðarenda,
eftir að hafa rifið kapalinn upp
á Vaðlaheiði. Það var ómetan-
legt framtak hjá krökkunum,
því að annars hefði síminn lík-
lega ekki verið kominn hingað.
FLUG FELL NIÐUR
í FYRRADAG kom engin af
flugvélum Fí hingað að sunnan
vegna þoku hér nyrðra. Náði
hún þó ekki niður á láglendi.
En svo dimm var hún á Vaðla-
heiði, að aka varð með ljósum
um hábjartan daginn.
Hér var ekkert um að vera
um jólin. Nokkrir voi-u þó bún-
ir að panta herbergi, en þegar
verkföllin skullu á, óttuðust
menn að þau mundu standa yfir
hátíðarnar og þeir því teppast
hér á Akureyri. Hins vegar var
töluvert af skíðafólki hér í jan-
úar. Það var bara svo lítill
snjór og mér er sagt, að þetta
hafi verið snjóléttasti vetur, sem
verið hefur í Hlíðarfjalli.
KUNNI VEL VIÐ SKÓLA-
KRAKKANA.
— Hvenær byrjuðu skólanem
endur fjallaferðalög sín?
— 10. febrúar. Fyrst komu
nemendur Gagnfræðaskólans og
síðan Menntaskólans. Þeir voru
hér frá mánudegi til föstudags,
auk einnar helgi til að ljúka af
fjallaferðunum fyrir páska, alls
1050 nemendur.
— Hvernig var samstarf þitt
við þá?
— Ég kunni vel við skóla-
krakkana. Ekki kom til neinna
árekstra og dvölin hér var þeim
áreiðanlega góð upplyfting frá
námsönnunum. Það var margt
til skemmtunar hjá þeim. Mér
er séi-staklega minnisstæð kvöld
vaka 3. bekkjar Menntaskólans,
sem var mjög vel sett upp með
ágætri músik. Kx-akkarnir voru
bæði frískir og skemmtilegir.
— Mundirðu hafa satna snið ~
(Framhald á blaðsíðu 7). £
ÍSLENDINGUR