Íslendingur - 02.08.1984, Qupperneq 8

UuicUnðuv
OV»\Ð
Bleikjum úr Kringluvatni
sleppt víða í vötn og ár
Virt í Landssambandi veidifclaga
emm ad vinna að því aó efna til
ráðstefnu í haust um betri nýt-
ingu silungsvatnanna á Norður-
landi, sagði Vigfús Jónsson á
Laxamýri í viðtali við íslending.
Við höfum kynnt þetta fyrir
framámönnum í ferðamáluin, og
þeir eru mjög áhugasamir, sömu-
leiðis Búnaðarfélagið og Veiði-
málastofnun.
— Ef okkur tekst að auka af-
rakstur silungsvatnanna kemur
ávinningurinn víða fram. Það
eru ekki aðeins bændur, sem
njóta þess, heldur aðrar stéttir
— Eg vil þessu til skýringar
taka dæmi af bleikjunni í
Kringluvatni. Hún er mjög kyn-
góð, en vatniö er ofsetið og í
sumar hafa verið veiddir þar
25-30 þús. silungar. Nokkur
hluti hefur verið merktur og
fluttur lifandi milli vatna, þar
sem honum hefur verið sleppt
með það fyrir augum að veiða
hann vænni síöar. Silungnum
hefur verið sleppt nokkuð víða,
bæði í ár og vötn, m.a. í Laxá, og
hefur sums staðar skilað sér sem
mjög góður fiskur. Það er svo
stutt síðan byrjað var á þessu, að
erfitt er að meta árangurinn, en
allt bendir til þess að hann verði
jákvæöur.
Vigfús Jónsson fjallar nánar
um þessi efni í grein, sem birt er
á bls. 3 í blaðinu í dag.
Kvennaathvarf opnað á Akureyrí
Þörfin er mikil miðað við reynslu Reykvíkinga
í gær I. ágúst hóf kvennaathvarf kvennaathvarfs, um tilgang þess
á Noróurlandi starfsemi sína í
húsnæöi, sem Akureyrarbær hef-
ur látið því í té. Af því tilefni
spurði íslendingur Maríu Péturs-
dóttur, eina af forvígiskonum
og þörf.
— Eins og nafnið felur í sér
veitir kvennaathvarf skjól fyrir
konur, sem þurfa að fara að
heiman vegna andlegs eða lík-
tel ég aöalatriðiö aö koma mál-
um þannig fyrir, aö þróun og
uppbygging séu tengd viö það
besta sem gerist í framleiöslu og
sölu, en ef rétt er staðið aö
þessum þrem þáttum og nýtt
þaö besta í hverjum þeirra er
hægt að ná góöum árangri.
Eins og kunnugt er, hefur
starfsfólk DNG-verkstæðisins
skrifaö atvinnumálanefndinni
um stuöning viö rekstur þess og
hefur hún átt fundi meö því og
þeim Davíö og Níls Gíslasonum.
Vöruþróun forsenda
rafeindaiðnaðarins
- en þarf að tengj-
ast framleiðslu og
sölu segir Gunnar
Ragnars
Það er augljóst, aö þeir bræð-
ur, Davíö og Níls Gíslasynir
hafa sýní og saniiað, að þeir eru
í fremstu röð varöandi uppbygg-
ingu og þróun á rafeindatækj-
um, sem er auðvitað einn af
aðalþáttunum í sambandi við
uppbyggingu slíks iðnaðar, sagöi
Gunnar Ragnars í viðtali við
íslending, en hann á sæti í at-
vinnumálanefnd Akureyrar. Nú
Rétt í nokk-
urwiskýglös
Góöar fréttir eru engar fréttir og
hér gengur allt sinn vanagang,
sagði Alfreö Jónsson á Básum í
Grímsey léttur í bragðí, þegar
íslendingur innti hann frétta í
gær. Það hefur aö vísu veriö
þoka og leiðindi en alltaf logn,
en nú er besta veður og glaðasól-
skin. Við vorum langt komnir
með heyskapinn, þegar þokan
kom, svo að við þurfum ekki
nema viku til að ljúka við hann.
— Það hefur verið heldur
tregt fiskirí á færunum í sam-
ræmi við það sem víða er. Hafís-
inn hefur ekki angrað okkur
neitt. Við höfum séð smámola
og búið, - rétt í nokkur wiský-
glös. Þó hefur hann gert sjó-
mönnunum okkar erfitt fyrir í
þokunni, af því að hann er svo
smár og marar í kafi.
amlegs ofbeldis eða ef konur
veröa fyrir nauðgun. En athvarf-
ið er ekki meðferðarstofnun,
heldur aðstoðum við konurnar
til að leita annað ef þess er þörf.
— Eftir reynslunni í Reykja-
vík viröist þörfin vera jafnmikil
hér, en þar hefur verið fullt frá
upphafi. Kvennaathvarfið er
fyrir allt Norðurland og raunar
fyrir allar konur,
— Fullkomin leynd hvílir yfir
því hvaða konur leita til kvenna-
athvarfsins og sömuleiðis er því
haldið leyndu, hvar húsnæðið
er. En neyðarsími þess er 26910
og verður opinn alla daga frá kl.
14-16 og 20-22, en lögregla og
læknar geta haft samband við
okkur á öðrum tímum. Við erum
að ráða fasta starfskonu, en síð-
an göngum við vaktir, sem erum
í samtökunum, allan sólarhring-
in, ef einhver er í athvarfinu.
— Við erum þakklátar öllum
þeim, sem hafa stutt okkur, Ak-
ureyrarbæ, bæjar- og sveitarfé-
lögum, fyrirtækjum og einstak-
lingum um allt Norðurland.
Áhugasamur og duglegur piltur í Vinnuskólanum
Forréttindi samvinnu-
hreyfíngarinnar afnumin
Eitt af meginmarkmiðunum
með starfi nefndarinnar er að
eyða allri hugsanlegri mismun-
un og skapa jafnræði milli fé-
lagsforma í lagalegu tilliti, sagði
Matthías Á Mathiesen við-
skiptaráðherra þegar íslending-
ur hafði samband við hann
vegna nefndar, sem hann skip-
aði sl. haust til að endurskoða
lög sem varða félög og stofnanir
í atvinnurekstri, og er nefndinni
ætlað að gera úttekt á þörf fyrir
nýja löggjöf um þessi efni. Hér
er einkum um hlutafélög, sam-
eignarfélög og samvinnufélög að
ræða.
Formaður nefndarinnar er
Árni Vilhjalmsson prófessor og
er henni ætlað að skila áliti fyrir
1. október n.k. eða áður en Al-
þingi kemur saman.
Um fordœmingar
Hugsjónamaðurínn Jón
Gíslason hefur tekið sér fyrir
hendur upp á sitt eindæmi og á
eigin kostnað að endurreisa
Gamla Lund. Jón vinur minn
og frændi Baldvin á DV hefur
að hinu leytinu tekið að sér að
rífa Jón og kaliar ýmsa til að
vifna og nú síðast þjóðminja-
vörð sem „fordæmir“ athæFi
Jóns Gíslasonar, kallar það að
auki „vftavert“, „út í bláinn og
hreinan kjánaskap“ og að
„engum muni þykja merkilegt“.
Bæjaryfirvöld segjast ekkert
hafa um málið vitað fyrr en
húsið var horfið og er það vel af
sér vikið.
Eg veit í sjálfu sér ekki hvað
það var i útliti Gamla Lundar
sem Húsfriðunamefnd ætlaði
að friða en ekki verður annað
skilið á yfiriýsingum upp á síð-
kastið en það hafi verið það
svipmót sem hin siðari ár stóð
tæpast undir sjálfu sér og hélst
saman á sjö tjörupappalögum.
Var það skilyrði að því útliti
yrði haldið?
Nú er nýafstaðin velheppnuð
endurbygging á Laxdalshúsi og
er haft eftir þeim ágæta smið
sem þar stóð fyrir verki að
nánast ekkert væri eftir af upp-
runalegum viðum hússins utan
nokkrar sperrur ef ég man rétt.
Var sú endurbygging „hreinn
kjánaskapur", „út í bláinn” og
að „engum þyki merkileg”?
Laxdalshús eins og það nú er er
nýtt hús með gömlu svipmóti
eins og til var stofnað.
Jón Gíslason virðist vera að
gera það eina sem hægt var að
gera og ætti öllum að vcra Ijóst
sem til hússins þekktu fyrir
endurreisn, enda virðist þjóð-
minjavörður ekki hafa hugmynd
um ástand hússins en scgir
Hjörleif Stefánsson, arkitekt
hafa skoðað „en að vísu ekki
komist inn”. Má því ætla að sú
skoðun hafi ekki verið náin á
innviðum hússins.
Útlit Gamla Lundar var frið-
að og síðan var hann til sölu og
var að niðurlotum kominn og
að grotna niður þegar Jón
Gislason kom til bjargar og
fyrir mér skiptir það engu máli
hvor aðferðin er notuð þ.e.
hvort ein spýta er tekin í einu
og ný sett í staðinn eða hvort
gengið er til verks eins og Jón
gerir að gera nákvæmar teikn-
ingar af húsinu og hefja endur-
reisn frá grunni.
Það getur vel verið að Jón hafi
ekki ratað réttar leiðir innan
kerfisins þegar hann hófst
handa en hins ber að gæta að
hann gerði íírekaðar tilraunir
til að hafa samband við Hús-
friðunamefnd en án árangurs
og það er óþarfi fyrir kerfið að
taka sjálft sig svo hátíðlega að
björgunarstörf verði skemmdar-
starfsemi af því einu að það fær
ekki að þæfa málið í nokkra
mánuði meðan það sem hjarga
átti hiynur saman.
Mér þykir ómaklega að Jóni
Gíslasyni vegið í því moldviðri
sem nú er verið að þyrla upp og
sá skætingur sem hann venlur
að þola fyrir framtak sitt ekki
sæmandi. Hann á heiður og
þðkk skiiið fyrir þetta hug-
sjónastarf sitt og uggir mig að
ef framtak hans hefði ekki
komið til hefði hvorki Húsfrið-
unarnefnd, bæjaiyfirvöld né
nokkur annar þurft að hafa
áhyggjur af Gamla Lundi.
Tjörupappalögin sjö voru að því
komin að bresta. Kr.G.jóh.