Íslendingur - Ísafold - 11.11.1971, Page 2

2 fSLENDINGUR-ÍSAFOLD - FIMMTUDAGUR 11. NÓV. 1971.
SAMNINGUR EÐA
ÓSKALISTI
Þegar fallflokknum Fram-
sólcn, sem sagður var opinn
öllum fyrir síðustu kosningar
í báða enda, var falin mynd-
un ríkisstjórnar, varð að sjálf-
sögðum hætti að leita stuðn-
ings annarra flokka til svo
stórra hluta. Og eklci stóð á
kommúnistum til þeirra hluta,
enda höfðu þeir náð góðum
hlut miðað við Framsókn, þó
að hún ætti enn fleiri höfuð
á búki þingflokks síns en aust
verjar. Og þegar sezt er að
svokölluðu samningaborði og
saman hnoðað í fljótheitum
,,málefnasamningi,“ þá kom
fljótt í ljós, að hann var jafn
opinn í báða enda og Fram-
sóknarflokkurinn. Samningur-
Flateyri.
Hvorf þ-ar ræður unt gömul
þekking á steinaldarmönnum
Framsóknar eða- njósnastarf-
semi vinarílcja okkar, sem
Stundum er rætt um í blöðum,
skal hér enginn dómur á lagð-
ur. En að lokum: Vill ekki nú-
verandi forsætisráðherra
standa við eitthvað af gömlum
stefnumálum, svo sem þjóðar-
atkvæðagreiðslu í þýðingar-
rhiklum málum, — tökum t. d.
VARNARMÁLIN, og á eftir
kynnu fleiri að fara, ef honúm
er svo Jjúft sem lét áður. — J.
FÁRÁNLEG FÁVIZKA
Fyrir Alþingi liggja nú frum-
vörp um afnám íslenzka heið-
ursmerkisins, sem nefnt hefur
verið Fálkaorðan. Þðtt mörg-
um þyki óþarfi fyrir okkur að
• ••á förnum vegi
inn var því aldrei raunhæf
stefnuyfirlýsing, heldur eins
lconar óskalisti fyrir kommún-
ista, sem með hverjum mán-
uði sem líður kemur betur og
betur í ljós. Þeim eru ekki að-
eins falin hin þýðingarrrestu
mál, sem ríkisvaldið hefur
með höndum, heldur og íhlut-
un um ýmis mál annarra ráðu-
neyta, svo sem utanríkis- og
herverndarmál. Nú er ekki
annað eftir en að dómsmála-
ráðherra velji þá til ráðuneyt-
is um dóms- og kirkjumál á
íslandi.
KOLLSTEYPA
Mannaforráð stíga mörgum
til höfuðs. En sjaldgæft mun,
að menn kasti samstundis
kufli sínum, þegar þeim er lyft
til æðstu valda með atkvæð-
um hrekklausra kjósenda. Þeir
sem krossuðu við G-listann
hafa flesfír búizt við, að með
því greiddu þeir atkvæði með
þörfum fjöldans gegn þörfum
einstaklinga. En svo bregðast
krosstré sem önnur tré. Mað-
urinn, sem skrifaði í Þjóðvilj-
ann í fyrra í anda Bréfsnifs
(fyrirgefið að ég er illa að mér
í stafsetningu á nöfnum sov-
ézkra, enda breytileg eftir
tunglkomum og tíðarfari), hef-
ur nú nýlega í sambandi við
starf sitt sem orkumálaráð-
herra gerzt á freklegan hátt
handbendi landeigendaauð-
valds gegn hagsmunum almenn
ings í sambandi við Laxár-
virkjun. Það þótti á sínum
tíma óhæfa hjá ritstjórum
Þjóðviljans að gæta bæri hags
muna fárra manna gegn heild-
um. Helzt að afnema eignarétt.
Hvaðan kom orkumálaráð-
herra skipun um að söðla um
og taka upp stefnu einkarétt-
ar gegn almannaþörfum? Á
þessu hefur engin skýring ver
ið gefin.
Saga hins óheppna orku-
málaráðherra hefur mælzt illa
fyrir á Norð-Austurlandi, og
margur kjósandi þar sér nú
um seinan, hver ÓSKÖP voru
unnin með tilkomu herra
Magnúsar Kjartanssonar í ráð-
herrastól. Hver endir verður á
þessu hagsmunamáli Norðlend
inga, skal ósagt látið. En það
er gamalt máltæki, að „of
seint (sé) að iðrast eftir dauð-
ann.“
ALLT ÞEIM AÐ KENNA,
ER UNDAN FÖRU
Forsætisráðherra og stjórn
hans settist í eitt bezta bú, er
nokkra ríkisstjórn á Islandi
hefur hent. Til voru digrír sjóð
ir, sem strax var ausið úr til
að sætta almenning við það
tætingslið, sem sezt hafði að
völdúm á íslandi. í stað tómra
sjóða, sem þetta nýja lið bjóst
við að þess biði, samkvæmt
fullyrðingum þess fyrir kosn-
ingar, voru strax til peningar
tli að dreifa yfir mannfólkið.
Hrollvekjan, sem þeir höfðu
mjög á orði í kosningabarátt-
unni, varð að engu. Og tveir
gamlir kommúnistaritstjórar
voru leiddir að stalli og fengin
mikil völd. Komið hefur í ljós
síðan, að völd þeirra eru ekki
annað en óskalisti þeirra, sem
síðan hefur fært þeim meiri
og meiri ráð yfir hagsmunamál
um fjöldans. Og við samningu
fjárlagafrumvarps, sem hækk-
aði engu minna en áður, sást
engin viðspyrna. Fjármálaráð-
herrann gat engu um bokað,
því að fjárlög 1972 urðu að
byggjast á fjárlögunum 1971!
Stjórnarandstaðan gamla, sem
tók við á liðnu sumri, gat ekki
annað en haldið áfram að
hækka fjárlögin. Stundum get
ur hálfur sannleikur komið sér
betur en allur.
ÞJÓÐARATKVÆÐA-
GREIÐSLA
Forsætisráðherra hefur tal-
ið eðlilegt, a. m. lc. meðan
hann var eklci lcominn tíl
vadla, að þjóðaratkvæða-
greiðsla væri látin fara fram
um þýðingarmestu málin, er
lcæmu fyrir Alþingi og rílcis-
stjórn. Þessu erum við sam-
mála hér í þættinum. Hvern-
ig væri að afnám öryggis ís-
lands með varnarliði á Suður-
nesjum færu fyrir alþjóðar-
dómstól með þjóðaratkvæða-
greiðslu? Væri eklci sú skipan
í samræmi við fyrri skoðanir
forsætisráðherra? Eða á sá
flokkur, sem Framsókn hefur
afhent flest þýðingarmestu
þjóðmál, að ráða þar öllu um?
Það ætti hæstvirtum forsæt
isráðherra að vera orðið ljóst,
að þótt flokkur hans dræpi
ekki af sér nema einn þing-
mann í síðustu kosningum,
verða þeir snöggtum fleiri í
þeim næstu, svo framarlega,
sem ráðamennirnir í ríkisstjórn
inni koma elclci í veg fyrir frek
ari kosningar, eða talci upp þá
austrænu háttu, að elcki megi
nema einn flokkur bjóða fram,
þegar sýnt er, að fylgið er með
öllu hrunið.
MIKIÐ HAFT VIÐ
Fregnir hafa borizt um, að
er iðnaðarmálaráðherra Icom
til Akureyrar fyrir nokkrum
vilcum til að koma í veg fyrir
að akureyrsk iðnfyrirtæki
fengju þá orkuaukningu, sem
þau væntu og þurftu með,
hafi verið flaggað á iðnaðar-
húsum SÍS á Gleráreyrum! —
Jafnframt minnast menn þess,
að Dagur tilkynnti komu iðn-
aðarmálaráðherra í dálkum
sínum með hæfilegum fyrir-
vara. Enginn man, að sérstak-
ar tilfæringar væru í gangi,
þótt fyrrverandi iðnaðarmála-
ráðherra kæmi til bæjarins,
enda þótt hann boðaði viðun-
andi lausn á orkumálum kjör-
dæmisins. En það vill nú svo
illa til fyrir Degi, að í Fram-
sóknarflokknum eru annars
vegar mestu afturhaldsmenn
landsins og hins vegar róttælc-
ustu unglingar, sem við eigum
á að skipa, og er honum því
noklcur vandi á höndum. Tek-
ið skal fram, að ritari þessa
þáttar sá eklci með eigin aug-
um alla viðhöfn Framsóknar
við hingaðkomu iðnaðarmála-
ráðherra, og byggir þar á frá-
sögnum trúverðugra manna,
sem við teljum eklci ástæðu
til að rengja.
SJÖNVARPSSTJÖRNUR
Núverandi forsætisráðherra
var fyrir einu ári argur yfir
eða út af því, að þáverandi
ráðh. væru oft sýndir í sjón-
varpi og þar talað við þá, og
má vera, að mörgum byki ó-
þarflega milcið gert að því að
sýna framan í ráðherra. Hafi
menn ætlað, að hinn nýi for-
sætisráðherra mundi stöðva
slílca rsviðsmyndir, tekinn við
öllum ráðum (?), hafa þeir
elclci séð þær hömlur á lagðar.
Aldrei hefur sjónvarpsnotandi
fengið oftar að sjá aðrar stjörn
ur síðustu mánuði en Ólaf Jó-
hannesson, með blíða brosið
Og fyrirheitin um batnandi
þjóðfélag og stjórn þess, þó
hann hafi noklcuð dregið sig
í hlé í sjónvarpsmyndum síð-
ustu vikurnar fyrir Einari Ág-
ústssyni og Magnúsi Kjartans-
syni. Þetta skiptir eklci miklu
máli, en áhrif sjónvarpsins eru
enn mikil, þótt margir horfi á
þessar nýju sjónvarpsstjörnur
prófessorsins og forsætisráð-
herrans, eru margir svo gam-
aldags, að telja Steinaldar-
mennina og Smart spæjara at-
hygliverðari.
vera að hengja merlci á fólk,
nema að lolcnum íþróttamót-
um, þá er ákafinn í sumum
stuðningsblöðum frumvarpa-
flytjenda svo fáránlegur, að
elclci verður við þagað. Verlca-
maðurinn 5. þ. m. birtir ramma
grein um málið og segir þar
rnerki þetta elclci vera hengt á
aðra en þá, sem hafa „gengið
í hvítum skyrtum og vel press-
uðum jakkafötum", en „snobb
arnir þeklcja sína og leggja sitt
mat á afrekin." Þá er og gefið
í slcyn, að orðan sé aðeins veitt
karlmönnum.
Hér er skrifað af hreinni fá-
vizlcu, — gengið viljandi eða
óviljandi fram hjá staðreynd-
um. Úthlutun orðunnar ræður
5 manna nefnd, lcjörin með úr-
tölcum á skömmu árabili eins
og stjórn KEA. Nefndarstarf
ólaunað. í forsetabréfi um orð
una segir:
„Þegar íslenzkur ríkisborg-
ari er sæmdur orðunni, slcal
ávallt skýrt opinberlega frá
því, hverjir sérstakir verðleik-
ar hafi gert hann verðan sæmd
arinnar.“
Til að upplýsa þetta ögn
betur en Verkamaðurinn, vilj-
um við benda á, að meða! stór
krossriddara oklcar cru rithöf-
undarnir Gunnar Gunnarsson,
Halldór Laxness og Sigurður
Nordal. „Einn asni verður þó
aldrei hestur, þó menn setji
gullsöðul á hann“, tekur Vm.
upp eftir frumvarpsflytjanda,
Bjarna Guðnasyni. Á þetta við
um framannefnda andlega af-
reksmenn olckar?
AF FLESTUM STÉTTUM
Því fer víðs fjarri, að konur
hafi verið úr hófi afskiptar
um veitingu orðunnar og hún
eingöngu bundin við „snobb-
stéttir“ lcarla. Ef litið er á stór
riddara, sér þar nöfn Auðar
Auðuns og Arndísar Björns-
dóttur, svo að konur hafa elcki
Framhald á bls. 13.