Faxi - 17.06.1948, Blaðsíða 6

F A X 1
Á förum héðan
Séra Valdimar J. Eylands, kona hans
og 'börn, sem hér hafa dvalið s. 1. ár, eru
nú á förum. Birtast hér á öðrum : tað í
blaðinu kveðjuorð prestsins til safnaðanna.
Sr. Valdimar hefir gegnt hér vanda-
sömu og umfangsmiklu starfi, þjónað
tveimur prestaköllum, Utskála og Grinda-
víkur og flutt auk þess messur á ensku
flesta sunnudaga hér á flugvellinum. Ber
ölium saman um, að störf sín hafi hann
rækt af dugnaði og trúmennsku, enda
gengur sr. Valdimar heill og óskiptur að
hverju verki. Það er honum meðfætt og
eiginlegt.
Eins og að framan greinir, virðast þessi
umfangsmiklu skyldustörf ærið verksvið
einum manni, en auk þess hefir sr. Valdi-
mar flutt fjölmarga fyrirlestra, bæði hér
Að heilsa og kveðja, það er lífsins gamla
og nýja saga. Fyrir tæpu ári síðan komum
við, fjölskylda mín og eg til yðar á sól-
ríkum og yndislegum sumardegi. Landið
og fólkið heilsaði okkur með brosandi
bl.ðu. Síðan hefir gengið á ýmsu með veð-
ur og viðburði. Við höfum dvalið á meðal
yðar í margvíslegum stormum og stríði,
í sorgum og gleði. En nú færist skilnaðar-
stundin nær, og eg nota tækifærið sem
ritstjórn ,;Faxa“ veitir mér til að færa les-
endum blaðsins og byggðarfólki yfirleitt
kærar þakkir fyrir góða viðkynningu og
ánægjulega samvinnu á árinu.
Það er æfinlega nokkur gagnkvæm
eftirvænting hjá fólki er nýjan og óþekkt-
an prest bcr að garði. Fólkinu leikur hug-
ur á að vita hvernig hinn nýi prestur
muni lfta út, og hvernig framkoma hans
muni reynast í og utan kirkju. Presturinn
kemur með ótta og andvara, vitandi ei
hvernig fólkið muni taka sér, eða 'hversu
sér muni heppnast cmbættisfærslan á hinu
nýja starfssviði.
I’essar kenndir munu hafa bærst í brjóst-
um margra er okkur bar að landi hér í
fyrra sumar. Oll höfðum við mjkkra ör-
yggiskennd í þeirri fullvissu, að ef miður
tækist, yrði sambúðin ekki löng. Eg fyrir
mitt leyti vissi að hið kirkjulega og félags-
lega starf yðar er í svo föstum skorðum að
fátt mundi breytast til hins lakara, þó sitt
í prestákallinu við ýmiskonar mannfagn-
aði og hátiðir, svo og við prestastefnur og
ýmis önnur tækifæri í Reykjavík og í
Ríkisútvarpið. Fer allsstaðar mikið orð af
andagift hans og hrífandi mælsku. Með
tilliti tii hins mikla annríkis virðast frí-
stundir hafa verið fáar, og þó eiga prests-
hjónin ávallt nógan tíma til þess að blanda
geði við safnarbörn sin, taka þátt í gleði
þeirra og sorg með innilegum samhug.
Hafa þau með því skapað sér miklar vin-
sældir á þessum stutta dvalartíma hér, enda
hafa þau hjónin og börn þeirra eignast
marga vini og samhug almennings, og
hér mun þeirra lengi minnst með sökn-
uði, hlýhug og þakklæti. Sá hlýhugur mun
fylgja þeim héðan vestur um hin víðu-
bláu höf. H. Th. B.
hvað færi í handaskolum hjá mér á ár-
inu. En eg gat búist við að svo færi, þar
sem mitt kirkjulega uppeldi og menntun
í þeim fræðum hefir að mestu verið er-
lendis. Eg er ekki dómbær á það hversu
embættisfærslan hefir tekist, en eg hefi
leitast við að laga mig í þeim efnum eftir
staðháttum yðar og venjum.
I æsku dreymdi mig um það að ein-
hvern tíma mætti eg verða prestur í þjóð-
kirkju Islands. Þessi draumur he;ir ræzt,
um skeið, á meðal yðar. Eg hefi séð kirkju
Islands að störfum, og kynnst mörgum
á'gætis mönnum hennar meðal presta og
leikmanna. Þessi kynning hefir verið mér
mikils virði, og mun lengi geymd í hug-
ljúfri minningu. Eg hefi verið lánssamur
í því að mér var valið starfsvið á meðal
yðar, í einu hinu glæsilegasta prestakalli
landsins. Að vísu hafa ýmsir kvartað und-
an því mín vegna að tíðin hafi lengst af
verið erfið og óhagstæð. En eg hefi ekki
kvartað undan því. Það er allsstaðar eitt-
hvað að veðrinu. En lán mitt liggur fyrst
og fremst í því að hafa kynnst ágætu fólki,
sem lætur sér annt um kirkjur sínar, sækir
þær og prýðir betur en almennt gerist, Eg
þakka allan kærleika sem þér hafið sýnt
mér og mínum, og hið yður og hinum
ágæta og vinsæla sóknarprestí yðar allrar
blessunar á komandi tímum.
Séra Valdimar J. Eylands.
Fré barnaskóla
Grindavíkur
Barnáskóla Grindavíkur var sagt upp
17. maí. Kennsla hófst 28. okt'. í hinu
nýja skólahúsi, en það var ekki fyrri
tilbúið til notkunar.
Nemendur voru alls 86. Þar af tóku 15
íullriaðarpróf og tók Olöf Sigurrós Bene-
diktsdóttir frá Þorkötlustöðum hæstu með-
aleinkunn eða 9 stig. Hlaut hún því
fyrstu verðlaun úr Sæmundarsjóði, sem
eru tíu krónur í peningum og heiðurs-
skjal undirritað af skólanefnd. Einnig
fékk Olöf verðlaun fyrir handavinnu, fing-
urbjörg úr silfri, sem Kvenfélag Giinda-
víkur veitir þeirri fullnaðarprófstelpu sem
fær hæstu einkunn í handavinnu ár hvert.
Aðra hæstu einkunn fullnaðarprófs-
barna, sem var 8,9 hlutu Arrileif K. G.
Ivarsdóttir frá Görðum og Petra C. Lár-
usdóttir frá Bræðraborg. Voru því veitt
tvenn önnur verðlaun úr Sæmundarsjóði,
cn þau eru einnig tíu krónur og heiðurs-
skjal.
Eiríkur Alexandersson frá Sjávarhólum,
11 ára, tók hæstu einkunn við skólann 9,2.
Reynt var að ýmsu leyti að samræma
kennsluna í skólanum hinum nýju fræðslu-
lögum, með það fyrir augum, að fram-
vegis ljúki 13 ára börn barnaprófi, en
þá taki við tveggja vetra skyldunám í ungl-
ingaskóla.
Verkjegt nám hjá drengjum var ekkert
í vetur. Reyndist ókleift að fá nauðsynleg
tæki til kennslunnar.
1 sumar á svo að ljúka við innréttingií
á skólaeldhúsi og smíðastofu og búa þau
hcrhergi nauðsynlegum tækjum svo að
hægt sé að leysa verklega námið ekki síður
en hið bóklega sæmilega af hendi.
Þá voru það nýmæli að skólabörn úr
Staðarhverfi og Þorkötlustaðahverfi voru
flutt í skólann og heim aftur í skólabil,
sem einn kennaranna ók. Gafst það mjög
vel og má fullyrða að mikill vandi dreifi-
býlisins í sambandi við skólasókn er leyst-
tir, þar sem akfærir vegir eru, með þeirri
snjöllu hugmynd að flytja hörnin, sem
langt eiga að sækja í skólann á skólab'l.
Með því móti geta börnin óþrevtt hafið
sitt daglega nám í skólanum og að því
loknu er þeim skilað heim aftur óhrökt-
um, hvernig sem viðrar. Hygg ég líka að
foreldrar þeirra barna sem í h’lut eiga
kunni vel að meta þessa nýjung.
Nokkur kveðjuorð