Faxi - 01.01.1953, Blaðsíða 11

F A X I
11
HÁTTVIRTIR sjáendur, lesendur og heyr-
endur pistla vorra. Vonum, það gleðji
ykkur fremur en græti með viðeigandi gnístr-
an tanna, að Faxi kynnir oss og ykkur aftur.
Vér og þið, fólkið í landinu, vorum þó mál-
kunnug, meiraaðsegja dús í dentíð. En sér-
hvað hefur sína tíð og allt það. Dústíð sem
aðrar tíðir.
Vonum semsagtgott, það hlægi ykkur frem-
ur en hryggi, að vér erum enn Á jörðu (ef
jörð skyldi kalla götupolla, lón, tjarnir) vel
ernir, með dágóða sjón, heyrn, ilman, smekk
og tilfinning. Og fylgjumst með, — ætlum
að fylgjast obbolítið með tímanum, svo sem
sjóferðum og fiskiríum, kvennaförum og fylli-
ríum. En slík eru meginmál hvers tíma.
BLÍÐVIÐRIN, núna í janúar 1953! Vinir og
vandamenn bæjarstjórnar þakka henni
auðvitað veittar velgjörðir, svosem logn, úða,
sól, tungl og — —. Ekki teljandi, smávegis
hlé á tungli hérnana um kvöldið. Orsakaðist,
eins og útvarpið veit, vegna smávegis bilunar
á háloftunum eða svoleiðis.
Tja, önnur var tíðin í fyrra. Ákkúrat fyrir
ári. Látið sem vér munum helvítis ekkisen
hamfarirnar þá, stríðandi og storkandi fram-
förum, svosem ljósi, hita og ræstingu. Og
vatnsveitunni. Skólpveitan gekk ekki fyrir
rafmagni, lof sé Júlíusi og Valtý. Þarna urð-
um vér, kunningi, að seilast aftur í aldir eftir
grútarlampa á fyrsta degi fárviðrisins, en
vorum svo heppnir að finna steina í götu til
að byggja hlóðir. Og þá varð ljós og hiti.
Nunú, á öðrum degi sveimuðu boddý, þök
og strompar yfir hausamótunum á oss eins
og Þirlur. (Sumir segja þirilvængja eða helj-
arkútter, þykir fínna).
Á þriðja degi þraut oss munnvatnið, mun-
um vér rétt. Höfðum þó unnið keppnina við
vatnstánkinn með glæsilegum yfirburðum.
Tánkurinn! Blessuð verið þið, tánkurinn
varð vatnsþrota á annari stundu hins fyrsta
dags.
Tja, þvílíkt og annað eins um þetta leyti í
fyrra.
REKKJAN var sýnd og sýnd og það kom
heysáta úr blómabúðinni og það var
ræða og það var svo ljómandi á rekkjunni.
Og það varð aftur rekkja á miðnætti, þrátt
fyrir sátuna og allt það. Meira að segja kven-
hollir og kvöldsvæfir risu úr rekkju og mættu
með viðeigandi upprisuandakt og sögðu i
leikslok: Gott hjá Gunna Gerðu.
Svo illa stóð á fyrir oss, að vér höfðum ný-
lega fest kaup á Rekkjusiðum í Bókabúðinni,
undum glaðir við vort og fórum hvergi.
SKATTSKÝRSLAN liggur á mottunni, af-
þvíað vér eigum mottu. Annars lægi
hún á gólfinu, sem nær útað öllum veggjum.
Vér lofum henni að liggja, fyrst hún heldur
sig á mottunni, en þá, og alltíeinu, eins og
aðdynjandi sterkviðris er kominn Rukkarinn.
Vér höndum seinni að bjarga plagginu upp
— og ofar.
Rukkarinn, sem álítur knéfall vort boða
auðmýkt og lotningu, er þegar með þrjá, ef
ekki fjóra reikninga á lofti.
En sem hann sér ýsu-grá-kalt andlit vort
upphefjast úr dufti og bæjargöturyki mott-
unnar með reikning reikninga, sjálfa skatt-
skýrsluna í hendi, fellur honum allur kétill
(og reikningar?) í eld.
Og býðst til að koma ekki aftur, fyrr en um
svipað leyti á morgun.
Svo er fólk, sem segist hafa sál, að segja, að
Rukkarar skilji ekki sálir.
TUNGLMYKVI varð 29. janúar á venjuleg-
um bíótíma, rúmlega 9.
Rökkvaði mjög í bíósal jarðar, meðan
túnghð lék týru rafveitunnar á suðutíma og
brá þannig á glenz við oss jarðneska, mitt í
alvöru skattaframtals og annara skrökvísinda.
— Bæði hátt uppi og blekfullt, tunglið, sagði
geim-karl í hléinu, og fullyrti, að Jörðin væri
að hefna þess, er tunglið þvældist fyrir sól-
inni hérna um árið. Og væri um kalt stríð
hnatta að ræða í anda og ósannleika þeirra
Trúmanns og Stalíns.
Svo keyptum vér konfektpoka að traktéra.
Og myrkvinn úti.
ÞORRABLÓT, ið keflvíkska, hörfaði að þessu
sinni ekki nema viku fram í tímann,
samkvæmt fyrirframgerðri áætlun. Og hörf-
aði inn í Kross. Sánkti María var með oss og
gaf til slútt koss.
Menn áttu að hafa mat með sér, en þar sem
Ari hafði lokað Vörubílastöðinni, gátum vér
ekki staðið í því að fara að fara að skipta
hangikjötshlassinu niður í hjólbörufarma og
kimla því og kimla fram til morguns, inn í
Kross.
Nei, vér sættum oss því við matmeira,
Madeira eins og Jeppi á Fjalh. Slokuðum úr
slöttungs-hnalli, þar til oss lá við falli. Mun-
um, að hljómsveit sat á palli, og tónarnir
hrundu eins og svartfuglsegg — sillu af sillu
— stall af stalli. Oss lá annars aldrei við
falli. Malla-spjalla-salla-svalla!
EN HVAÐ SEM LÍÐUR pislum og pári,
væntanlegum jarð- og héraðabönnum,
þá ætti nú þegar að hefja framleiðslu á sjálf-
trekkjandi korktrekkjurum.
Skriffinnur.
•0#0*0#0»0#0#0*0*0f0f0f0#Cf0*;?#0#0*0J»0<>0#O*0#0«0#0*0<»0*0#0«0*0*0*o*O»; #0»0«0* '•w#0fc#0*. •• •OJT *o* • *ofOfOfO#OfOfOfOf *0*0* •-'• #OfOf fOf fO* •0*C'*OfOfOfOfOf0#0#0* fOfOfO* • • • • • • • •
0*0«0»0*0#0«0#0»0«0*0«0«0«0*0*0*0#0«0#0«0«0#0*0«0«0»0#0*0«0»0«0#0«0*0»0#0«0«0#0#0#0«0#0»0«0«0*0#0#0»0«0«0*0«0«0«0«0«0«0*i0#0«0#0»0e0*0«0#0»0#0#0«0*0»0*0»0«0#0#0*0*0*0«0«0«0«0«0«0«0cc»0«0»0.
BÚSÁHÖLD
i
1
.*
Qf
SSSSSSSSSS!
Rafmagnskatlar 3 stœrðir
Rafmagnspottar margar stœðrir
Kaffikönnur
Kökuform margar teg.
Tertuform með lausum botnum
Matarstell
Kaffistell
Diskar, djúpir og grunnir
Steikaraföt margar stœrðir
Súputarinur
Vatnsglös
Urval af ódýrri glervöru
Borðhnífar
Skeiðar
Gafflar
Ausur
Fiskspaðar
Bollar og desertdiskar
Kaupfélag Suðurnesja
Hafnargötu 30
88
\
88
88
0*0*0*0*0«0(
>o«o«o«o«o«o*o*o«o«o«o«o«o«o«o*oeo«o«o«o*o«o«o«o«o«o«o«o*cuc»o0cao.
o* o*o*o#o*ðfo*o<
'0#0#0»0#0#0*0«0*0f0*0*0*0«o(
'•0«0*0*0*0#0»0*0«0*0#0»C»0*(
»
•w« .•^•o»c
'0»0tCí0*