Straumar - 01.01.1927, Blaðsíða 17

STBAUMAR
9
hans og þeira öruggleika guðstraustsins, er hann átti
á svo háu stigi.
Guð gefi oss öllum náð til þessa, veri máttugur í oss
og styrki þrá vora og veika viðleitni.
Te I)eum laudamus.
(Gömul saga).
Þrír klerkar voru á leið til himnaríkis og hittust á
förnum vegi. Þeir urðu samferða og fóru að tala saman.
Leiddist talið fljótt að því, er þeim var öllum efst í huga,
trúmálum. Kom þá í ljós, að einn var kaþólskur, annar
Calvins-sinni og hinn þriðji Lútherstrúar. Hófust nú harð-
ar ræður með þeim og urðu þeir hvergi á eitt sáttir, en
deildu lengi um hina einu sönnu trú. Loks komu þeir að
hliði himnaríkis, þar sem heilagur Pétur postuli gætir dyra.
„Burt með ykkur. Þið hafið hér engan rétt til inn-
göngu“, æpti kaþólski presturinn og var reiður. Slík urðu
og óp hinna tveggja, að hvorum þeirra þótti sem honum
eínum bæri réttur til inngöngu.
En er Sankti Pétur heyrir háreystina, skygnist hann
út og spyr, hvað sé títt um komumenn, eða hví þeir
láti svo.
Þá gall kaþólski presturinn við og mælti:
„Báðir samferðamenn mínir eru argir villutrúarmenn,
en eg er sanntrúaður rómversk-kaþólskur pater (faðir)“.
„ Rómversk-kaþólskur —? Það þekkjum vér ekki
hérnamegin“, sagði Sankti Pétur og hristi höfuðið. „En
hverjir eruð þið hinir?“
„Eg er prestur í hinum calvinska sið“, svaraði annar
hinna og kendi drýldni í rómnum.
„Calvinskur —? Ekki þekki eg það“, sagði Pétur og
sneri sér að þriðja gestinum.