Straumar - 01.10.1929, Síða 11

STRAUMAR
1Ó3
flokkadrætti og deilur. Páll fer þar inn á ýms guðfræðileg-
efni, merkastur er 15. kap., um uppiisuna og andlega lík-
amann.
En ketta bréf, þótt langt væri og ítarlegt, kom ekki
að liði. Timoteus kemur um sumarið 55 til baka með illar
fregnir að vestan. Hann hafði engu getað um. þokað, og
menn voru famir að gerast Páli fráhverfir. Páll bregður
sér því til Korintu til að taka sjálfur í taumana, en alt
kemur fyrir ekki. Ilann ræður ekki við neitt og snýr hið
skjótasta heim til Efesus. Er heim kemur, sest hann niður
og skrifar Korintumönnum þriðja bréfið, afarharðort, og
sendir lærisvein sinn, Titus, með það, seinni part sum-
ars 55.
Þetta bréf hefir verið talið glatað, en áreiðanlegt er
talið að kap. 10—13 í 2. Kor. séu kafli úr þessu bréfi. Þeir
stinga svo í stúf við það, sem á undan er, að auðséð er,
að þeir tilheyra ekki 2. Kor. Á þessum kapítulum sjáum
vér, að Páll hefir mætt mestu ósvífni af söfnuðinum. Þeir
hafa núið honum því um nasir, að hann væri á allan hátt
síðri en hinir postularnir, væri hringlandi, og jafnvel, að
hann hafi ætlað sér að stela samskotafénu, sem hann hafði
safnað hjá þeim handa söfnuðinum í Jerúsalem. Efni þessa
3. bréfs (2. Kor. 10—13, 10) er því vörn Páls gegn þess-
um ásökunum.
Annað Korintubréf. Nokkru eftir brottför Titusar
með harðorða bréfið heldur Páll yfir um til Makedoniu
(um haustið 55), hittir þar Titus, sem þá var að koma
sunnað að frá Korintu. Ber Titus honum góðar fregnir
af söfnuðinum, hann hafi skipazt við bréf Páls og snúizt
með honum aftur. Við þetta verður Páll ákaflega glaður
og ritar Korintumönnum 4. bréfið, seint á árinu 55 frá
einhverjum bæ í Makedoniu. Sendir hann Titus með bréf-
ið suður eftir en dvelur enn um hríð í Makedoniu, áður en
hann fer suður eftir til Korintu. Þetta 4. bréf er það bréf,
sem í biblíunni er kallað 2. Kor., þ. e. a. s. kap. 1—9 og 13,
11—13, sem er kveðja. Höfuðkafli bréfsins er um postula-
dóm Páls, og svo fagnaðarorð yfir því, að söfnuðurinn
hefir snúið frá villu síns vegar.