Árbók knattspyrnumanna - 01.01.1939, Qupperneq 74

Verði fyrirliði þess var, að leikmaður í sveit
hans liefir meiðst svo að |>að háir honum, ])á
ákveður liann livort hinn slasaði skuli fara af
leikvelli og það þó að hinn slasaði vilji ekki
yfirgefa leikvöllinn. Þetta er nauðsynlegt, því
að félaginu getur verið hagur í því, að fá heil-
brigðan varamann, þó hann sé ekki jafnoki liins
þegar háðir eru heilir.
Þá er það verk fyrirliða, að spyrja dómara
fyrir livað aukaspyrna er gefin. Þetta er mjög
áríðandi, því að úr sunuim aukaspyrnum má
skora rakleitt mark, en öðrum ekki. Eins er það
fyrii'liða, en ekki annarra leikmanna, að vanda
um við dómara og mótmæla úrskurðum hans,
ef ástæða er til þess. Sömuleiðis verður hann,
að halda uppi aga. innan sinnar sveitar, við
dómarann.
Af því, sem þegar hefir verið sagt, má sjá,
að fyrirliði þarf að vera mörgum kostum búinn.
Hann þarf sjálfur að vera góður knattspyrnu-
maður, hann þarf að kunna lögin mjög vel, hann
þarf að þekkja allar leikaðferðir og leikhrögð,
hann þarf að hafa glöggl auga fyrir því hvaða
leiðir er heppilegastar til sigurs. Hann þarf að
vera virðulegur og umfram allt jafnt andlega
sem líkamlega þroskaður og hann verður að
krefjast þess af meðleikmönnum sinum, að þeir
taki hann sér lil fyrirmyndar.
Guðmundur Ólafsson.
72