Bókavinur - 01.08.1923, Síða 1

TJ p p 1 a g: 14,00 0
O K A V I N U R
BLINDUR ER
BÓKLAUS MAÐUR
LÁTIÐ ALLA
LESA BLAÐIÐ
I Ár.
Reykjavík, ágúst 1923.
1. tölubl.
Tilgangur blaðsins.
Hliðskjálf.
Allar stjórnmálastefnur eiga ein-
liver málgögn. Stéttir ýmsar keppa
a‘8 þvi a'S eignast eitthvert bla’S e'Sa
tímarit. Flestir finna, aS áhugamálin
eiga erfitt meS a'S þrífast, ef þau
eiga ekki griSland hjá einhverju
málgagni. Vér lifum á blaSa- og
bókaöld. Þeir menn taka höndum
saman, er eiga sameiginleg áhuga-
mál og reyna aS koma sér upp blaSi,
er talar máli þeirra frammi fyrir al-
þjóS.
Hér á landi er fjölmennur flokk-
ur, er hefir sameiginleg áhugamál, en
ekkert sameiginlegt málgagn. Flokk-
ur þessi heitir „Bókavinir". ÞaS er
a.S orStæki liaft, aS bóndi sé bústólpi
og bú sé landstólpi. Og sist ber því
aS ncita. En víst er um þaS, aS eins
mætti segja, aS bókamaSur sé menn-
ingarstólpi; hefir þaS aS minsta kosti
sannast á oss Islendingum. Iiverjir
eru þeir, er hlúS hafa mest og besb
■að menning þessa lands? ÞaS eru
þeir, er unnaS hafa bókum, hinir
sönnu bókavinir. ÞaS er þeim aS
þakka, aS þjóðin hefir ekki glataS
hinum dýrmæta auSi, er henni hefir
hlotnast, fornbókmentum vorum.
Þeir hafa sumir hverir unniS baki
brotnu dögum saman, til þess eins
aS afla sér dýrmætra bóka. Ást þeirra
á bókum og bókmentum hefir varp-
aS ljóma yfir ísland í augum þeirra
mentamanna erlendis, er kynst hafa
íslenskum bókmentum, foimum og
nýjum. ÞaS orS hefir fariS af ís-
lensku þjóSinni, aS hún sé bókelsk.
Er svo sagt, aS engir muni lesa eins
mikiS og íslendingar.
Þó hafa bókavinir hér á landi átt
viS marga erfiSleika aS stríSa, er
þeir hafa reynt að afla sér rita. Nú
kemur fjöldi bóka út á ári hverju, er
margur alþýSumaSur út um sveitir
hefir naumast hugmynd um. Er þaS
sökum þess, aS bókavinir hafa ekk-
ert sérstakt blaS, er flytur þeim
frcgnir úr heimi bókmentanna.
BlaS þetta á aS bæta úr þeim skorti
aS nokkru. Er þaS hlutverk þess, er
þaS mun reyna aS leysa af hendi eft-
ir föngum. Mun þaS reyna aS gefa
lesendum sínum hugmynd um það,
er gerist á sviSi b.ókmenta meSal
þjóSar vorrar, — ef því endist ald-
ur. MeS því hygst þaS aS vinna aS
vinsæld ýmissa ágætis rita og jafn-
írdmt reynast bókavinum öllum, er
þaS nær til, góSur vinur, ef þaS get-
ur gefiS þeim bendingar um hag-
kvæm bókakaup.
Kæri lesandi! „Bókavin“ mun þvi
bera öSru hvoru að garSi. Væntir
hann, aS hann fái góSar viðtökur hjá
þér, er hann kernur og ber, eins og
margir ferSamenn gerSu fyr, bæði í
bak og fyrir. En byrði hans eru góS-
ar bókafregnir.
Svo er sagt um ÓSinn, aS hanri
átti hásæti eitt, er HliSskjálf hét.
ÞaSan mátti sjá um heima alla. Þá
átti hann og hrafna tvo. Flugu þeir
viSa og sögSu ÓSni tíSindi, er þeir
komu aftur. Fyrir því varS hann
flestum öSrum fróSari, aS hann átti
þessar gersemar, HliSskjálfina og
hrafnana.
Dr. SigurSur Nordal hefir sagt, aS
hvert bókasafn sé eins konar HliS-
skjálf og má þaS til sanns vegar
færa. ÞaS opnar lesanda sjón inn í
buliSsheima löngu liSinna atburSa.
ÞaS leiðir hann inn á rannsóknar-
leiSir vísindamanna, lyftir honum
upp í hugsanahæSir heimspekinga, og
vitringa, vísar honum veg inn í
helgidóma trúmanna og lætur hann
skygnast inn í huga skálda og lista-
manna. Lesandinn á og hrafna tvo,
eins og ÓSinn. Fleita þessir rnerkis-
fuglar „Athygli" og „Minni“. Eru
þeir fuglar öllum fuglum betri. Þeir
fijúga af staS, er lesandinn sest meS
bók í hönd, þó ekki sé nema meSan
hann bíSur eftir mat eSa kaffi. Og
þegar þeir koma aftur, hafa þeir ef
til vill frá mörgu aS segja.
Esja.
StrandferSir liafa veriS í hálfgerðu
ólagi undanfarin ár. En nú hafa þær
batnaö stórum, sökum þess aö stjórn-
in keypti nýtt eimskip til strandferöa
í vor, er leiö. Iiefir þaö reynst mæta
vel og er fljótt í förum. Er skip
þetta, er heitir Esja, aöallega ætlaö