Nýi tíminn - 01.04.1932, Blaðsíða 2

það, að verða eitthvert argvítugaeta píslar-^
tsekið, sem JÓsafat h.efir fengi ð til að kúga
íslenzka al^ýðu. Sökum vitsmuna hans hafa 1
ýmsar mest aterandi veilurnar í fari hans
orðið að sterku vopni í hendi hans. Slúður- |
sýki hans cg^kjaftakerlingaf orvitni hnfa
aflað honum ótal vopna á hendur andstæðing-
unum, og hafa þau að jafnaði verið notuð af
hinni mestu snild. Miskunnarleysi hans og
ósvífni hafa átt sinn þátt í því að gera
hann sterkan í vi ðureigninni við andstæð-
ingana og hann hefir ekki verið fjötraður
neinum böndum af tilfinningunni fyrir rjettui
og röngu, og hefir því hiklaust getað grip- j
ið til hvers þess, sem gat hjálpað honum
til að ná settu takmarki. Hann g&t því
auðveldlega náð marki í frelsisbaráttu al-
þýðunnar vegna þessara galla sinna,ef ekki " [
ksani hjer fleira til greina.
Undirrót hans ömurlegu örlaga liggur í
því, að hann leggur út í baráttuna með það i
fyrir augum að sletta bótum á gauðrifna
flík og grautfúna. Hann sá ávextina af
völdum jósafats, en hann sökkti sjer aldrei \
svo^djúpt niður í málin, að hann kEani auga
a^Josafat sjálfan og hvernig hann stjórnaði.;
JÓnas setti sjer það mark að ná meirihluta- i
valdi á Alþingi og JÓnas^náði því. - En
JÓsafat átti Alþingi. jósafat hafði samið
stjómarskrána, sem jónas varð að stjórna
eftir og jósafat hafði alið upp mennina,
sem kosnir voru á þing jónasi til aðstoðar. j
Baráttan fyrir Byggingar- og landnáms- :
sjóðnum er ágætt sýnishorn af viðureígn
þeirra JÓsafats eg Jjnasar. Jónas gerir
kröfurnar fyTÍr hönd íslenzku bændanna, sem j
jósafat hefir sogið öidum saman. Jónas
gerir kröfur til þess, að peningar sjeu
teknir^af Josafat — sjerstakur skattur lagð-
ur á hátekju- og háeignamenn,- og bændunum j
fengnir þessir peningar í hendur, svo að
þeir geti gert endurbætur á j örðum sínum.
Þessa peninga átti alve^ að taka undan yfir-i
ráðum jósafats, - hann atti ekki að koma að j
þeim sinni harðdreqgu vaxtasogpípu,til að
sjúga í gegnum hana uppskeruna af búum bænd-í
anna. - En JÓsafat hafði alið upp bændurnap í
sem settust á þingbekk með Jonasi, og harm
hafði innrætt þeim það frá blautu barns-
beini, að það vaari syndsamlegi: athæfi að
taka fje frá þeim mönnum, sem ættu mikið fijei
því að guð hafði gefið þeim alla þessa pen- I
inga. jónas verður að lækka seglin. Hann
slær af, en þykist ekki gefast upp. Hann
tekur lán og veitir bændunum og vextir eru
aðeins &%. Þvílíkur sigur yfir jósafatí
Auðvitað verða bændmrnir að setja jarðirnar
sínar að veði með öllum þeirra gögnum og
gæðum. Eh'vextirnir eru aðeins 6%l NÚ
skulu þó bænd-urnir loks fá tækifæri til að í
ríða JÓsafat nið\or undir stjórn hins harð-
vítuga.al^ýðuforingja, jónasar fra Hriflu. I
En Josafat gamli broéir í kampinn.
Jarðirnar að veði! Allar jarðir á íslandi
að veði gegn skuldum, sem hann hefir lánaðí i
Og af engu hefir jósafat eins gaman og veð- '
settum jörðum. Aðeins 6%! Við sjáum nú til,
segir JÓsafat. 0g hann ræður yfir heims-
markaðinum. Hann lætur afurðirnar falla.
Og hann margfaldar vextina á skömmum tíma. ;
EÚ eru vextirnir af þessum lánum orðnír "
raunverulega 12% - 24%, og hin upprunalega
lánsupphæð e.r grei.dd tii balsa tv.öföld, þre-
föld eða fjórföld. Þannig lauk þeirri við-
ureign. Og jónas legg’ur niður skottið og
áræðir eklci að gera þá kröfu, að skuld-
irnar sjeu strikaðar út hjá fájípku. bændunum.
Hann hreyfir hvorki hönd nje fot til að
hindra það, að jósafat geti tekið jarðimar
af bændunum, endurbættar að húsum,girðingum
og margfölduðum uppskerumöguleikum.
Enginn vafi er á því, að jóna-s hefir
í byrjun staðið í þeirri góðu trú, að með
umbótaviðleitni sinni myndi hann reisa við
íslenzkan landbúnað. HÚ hefir hann sjeð,
hvernig þeir leikar muni fara. Þá brestur
hann manndáð til að játa yfirsjón sína framm-
i fyrir Augliti íslenzkra bænda. Hann er
kominn í vasa jósafats. Ef hann nú rís á
móti honum, þá er um leið búið að xkkxk
sparka honum úr ráðherrastólnum. Þá er
hann búinn að ofurselja sig þeim örlögum,
sem bíða allra þeirra, sem taka upp harð-
vxtuga baráttu gegn auðvaldinu, - að eiga
sífellt yfir höfði sjer atvinnuleysi ogr *f-
sóknir valdhafanna. Þannig lyktar baráttu
allra þessara manna, sem heyja umbótavið-
leitni á grundvelli auðvaldsskipulagsins.
Áður en Jeir vita af, eru þeir komnir í
vasa auðvaldsins, eiga allt sitt undir náð
þess og hafa mist kjarkinn til að taka upp
þá baráttu, sem til..8igurs getur leitt, -
baráttuna gegn auðvaldsskipulaginu sjálfu,
- baráttu fyrir stjéttarbyltingunni, - har-
áttuna fyrir því, að stjettirnar, sem auð-
valdið hefir arðrænt, fái völd þjóðfjelags-
ins í hendur. Og þeir verða þörfustu þýjir '
í víngarði auðvaldsins. Því að þeir halda
áfram að gala um samtök alþýðunnar og freási
kiw.Tig.xog mannr j ettindi, og slá þamneð ryki í
augu hinnar kúguðu alþýðu. jfewggjprfögxxxgxð
Þeir hafa fögxxr orð á vörunum,en í verki af-
neita þeir krafti þeirra.Þeir eru hinn ómiss-
andi inilliliður, sem auðvaldið sýgur í gegnum
arðinn af uppskeru hinna vinnandi stjetta.
í næsta blaði verður farið nokkrum^
erðum um viðureign þeirra jósafats og Jon-
asar í skattamálunum o. fl. eg nánar athug-
aðir ósigrar jónasar og rætur þeirra.
FUITDUPl
v6lt haldinn áð Skeggjastöðum í Flóa
á annan í páskum að tilglutun bændanefndar
Eommúnistafloltks íolands, og var þar rætt
um kreppuna og landbúnaðinn. Frummælandi
var Gunnar Benediktsson. Á fundinum msettu
um 50 manns,ungir og gamlir, karlar og kon-
ur. Stóð fundurinn yfir í 4 tíma og tó'ku
6 til máls, auk fx*uimælanc.a. Var það ein-
rórna álit allra, er til máls tóku, að bar-
átta og framtíð bæn.d.anna væri gersamiega
vonlaus, ef ekki fengist uppgjöf' sku.lda
þeirra, er á þeim hvila, að mjcg miklu leyx
Annars fór fundurinn mikið í fyrirspurnir
um ýms atri ði £ kenningum kommúnismans og
veitti frummælandi svör við þeiia. Hlustuðu
fundarmenn með mikilli athygli á tölux1 hans
um tillögur kommúnista í vandamálum þeim,
sem sveitirnar hafa nu við að stríða, og