Nýi tíminn - 01.05.1932, Blaðsíða 3

- 3
KÝI TÍTOEr
hefir fengið ýmsar fyrirspurnir um stjórn-
arfyrirkomulagið í HÚsslandi o. fl. Blaðið
mun svaia stumi tessu, en því miður s j er það
sjer ekki fært að gera Jjessu þau skil, sem
æskilegt vseri. Blaðið er lítið og liefir
komið ut aðeins einu sinni í mánuði til
þessa, en enn ekki sjeð, hvensa? hs^t verðu?
að kljúfa bað, að láta j>að koma út tvisvar
í mánuði, Oskir hafa komið svo miklar um
að fá "blaðið, að Jað fer að verða erfitt
að fullnaqgja, nema me ð Jví að stækka ein-
takaf jölda svo mikið, að ekki borgi sig
lengur að fjölrita bíaðið, heldur verði að
prenta l>að, En þá er kostnaður orðinn svo
mikill, að ekki verða tök á að kljúfa með
öðru móti en því, að hagt verði að afla
bXaðinu fastra tékna, annaðhvort með ákveðr.
tun framlögum frá þeim, er blaðið vilja fá,
eða föstum tillögum frá ákveðnum styíktar-
mönnum eða hvorutveggja. En meðan blaðið
er ekki stærra en það er nú, þá verður það
auðvitað mjög takmarkað, san þa ð getur
flutt af utlehdum fróðleik, heldur verður
jþað nasrri eingöngu að helga sig deq^urmál-
unurn, - ræða um núverandi vandiæðaástand
hjer á landi og hxigsanlegar lei ðir út úr
því.
Fræðslu um kesaningu kommúnismans cg
uppbygginguna í Sovjet-RÚsslandi verða
menn að afla sjer í gegnum Rjett og bækl-
inga, sem Kommúnistaf lokkurinn hefir gef ið
út. Ef það ætti fyrir Nyja tímanum að
liggja að margfaldast að stærð, þá mun
hann ekki láta sitt eftir liggja, að flytja
fræðslu um þessi efni. Og ána^ja er biaðinu
að því, að fá sem f jölbreyttastar fyniur-
spurnir. Því að því,»sem það ekki sjer
sjer ftert að svara, mun\nn vi ð gera ráð-
stafaair til að svarað verði á annan hátt.
IANDBONA mREREPPAiI í AUÐVALDSHEIMTNUIá -
RISAFRAMFARIR lAKDBtMAíARIUS í SOVJET-
LÝÐVEIDIMJM.
Samfara heimskrepp'unni í iðnaðinum,
sem her jar nú allan Fapítalíska heiminn
vægðarlausara en nokkru sinni fyrr, fer
landbuna ðarkreppan í auðvaldsheiminum
jafnt og þjett vaxandi.
Borgararnir, qg þá só^íaldemókratar
sjerstaklega, hafa tíðum baldið því fram,
til þess að "afsanna" kenningu Marx um
auðvaldskreppurrtar, að landbúnaðurinn þró-1
aðist ekki eins og Marx hafi haldið fram i
o^ um landbúna ðarkreppur væri ekki að ræða
Sosíaldemókratamir hafa ékki skilið það í
atriði marxismans fremur en önnur, að þró-j
un landbúnaðarins er sú sama cg í iðnaðin-S
um enda jþótt hún. hafi vexið miklu hægari. j
Þessi staðheafing borgaranna og "af sönnun" ;
þeirra á marxismanum er nú afsónnuð^af
sjálfum veruleikanum. Fá or ð koma nú jafn !
oft fyrir í borgaralegum blöðum og "land- j
búna ðarkreppa" cg "erfiðleikar landbúnað- '
arins", og sjálft "þjóðabandalag" kapítal-:
istanna hefir meira að segja fundið sig
knúið til að gef a út heila bók um landbún-'
aðarkr eppu auðva ldslandanna.
í auðvaldslöndunum er þróun landbún-
aðarins langt að baki iðnaðarþróuninni.
Vinnan er að miklu leyti framkvasnd á full-
kominna vj ela og smárékstur víðast yfir-
gnæfandi. Að vissu ley-ti stafar þessi hæga
þróun landbúnaðarins af því að óhaqgra er
að koma vjelum að í landbúnaðinum.Vje Larn-
ar þarf að flytja stað úr stað og notkun
þeirra þar að auki bundin vi ð vissar árs-
tíðir. Þetta er þó enganveginn aðalcarsök
þess hve landbúnaður auðvaldslandanna er
afturúr.
Enda þótt vjelanotkunin í landbúnaði
auðvaldslandanna hafi vaxið mjög á síðari
árum, hefir það ekki haft velmegun vinn-
andi manna til sveita í för xoeð sjer. ívert
á móti. Verkalýður, Xeiguliðar og smabændur
sem vinna hjá stórjarðeigendum eru arð-
rændir með meiri arangri en aður. Ejör
þeirra versna og vinnuhar kan er aukin.
Launakjörin eru yfirleitt Xægri en í iðn-
aðinum og ákvæðisvinna miklu algengari og
vinnulaunin oft að einhverju eða öllu leyti
greidd í öðru en peningum. Aukin vjela-
notkun hefir atvinnuleysi í för með sjer,
og þessi sveitaverkalýður neyðist til að
flyt ja til bæjanna og auka enn áieira at-
vinnuleysið þar.
í helstu landbúnaðarlöndum kapítal-
ismans ná stórjarðéigendur, auðf jelög Og
bahkar æ meir og meir af landi undir sig.
Smáum sjálfseignarbændum fsátkar stöðugt,
stórjarðeigendurnir og bankar kaupa jarðir
þeirra eða taka þæf upp í skuldir, eða þa
að þær eru seldar á nauðungaruppboðum. A-^
búendurnir eru gerðir að leiguliðum eða þa
flýja til bæjanna sem verkalýður. Þeir^sma-
bændur cg leiguliðar, sem ennþá hokra a
jörðum sinum verða sífelt fátækari og úb-
þrælkaðri. Þeír standast ékki samlceppnina
við stórreksturinn. Þeir fá stöðugt mirrna
og minna fyxir afurðir sínar, sem ^eir aasij
selja auðfjelögum eða hringum,sem a hixm
bóginn halda verðinu uppi íyrir ueytendum,
sem eru að miklu leyti fáteácur verkalýður
bæjanna. Birgðirnar af landbúnaðarvörum
vaxa og vaxa. Auðhr ingarnir brenna hvei t-
inu, rúgnum, bómullinni, kaffinu o.fl.
landbúna ðarafur ðum til þess að halda^verð-
inu úppi. Á sama tíma sveltur verkalýður,
basnd-ur og leiguliðar í miljónatali í heXstu
landbúnaðarlóndum kapítaiismans,
í góðærunum, þegar auðvaldið mokar
inö. arðinum af vinnu iðnaðarverkalýðsins
sem gsgndarlansast, hafa kapít&listarnir
láti ð nokkra mola hrj óta af bor ðum s ínum
til landbúnaðarins. Þessi "fríðindi" veita
þeir of tast í farmi lána og binda þá um
leið bændur með þessu á ékuldaklafa og
tiyggja sjer þá um leið sem "friðsama"
borgara, þ.e.varalið auðvaldsins .
í yf irstandandi heimskreppu í iðnað-
inum,sem er samfara Xan(iI,únaðáU3Ícreppunni,
eru "fríðindi" auðvaldsins til handa smá-
bsendum auknir skattar og tollar,sem sam-
fara skuldabyrðum og gífurlegu verðfalli