Útvarpstíðindi - 02.03.1942, Side 2

Eins og menn e. t. v. minnast, var Áfengis-
verzlun ríkisins lokuð fyrir jólin síðustu, en út-
sölustaður verzlunarinnar var notaður fyrir jóla-
bazar. Mælt er að Árni Pálsson prófessor hafi
einhverju sinni staðnæmst fyrir framan sýn-
ingarglugga bazarsins, horft á glingrið, hrist höf-
uðið og sagt: ,,Nú er hún Snorrabúð stekkur“.
Einu sinni Var vinnumaÓur, sem var svo mik-
ill ofstopamaður, að hann þótti ekki í húsum
hæfur og enginn bóndi réð hann til sín, nema
í brýnustu nauðsyn. Loks komst hann í vist hjá
bónda nokkrum, sem átti mjög efnilega dóttur.
Brá nú svo við, að vinnumaður reyndist hvers
manns hugljúfi og bóndi kvaðst aldrei hafa haft
betra hjú. Leið svo árið. Þá bað vinnumaður
heimasætunnar. Margir réðu bónda frá að gefa
dóttur sína svo ódælum manni, en hann mat
meira reynslu sjálfs sín en sögusagnir annarra,
og fór svo brúðkaupið fram.
Að kvöldi brúðkaupsdagsins bað vinnumaður
konu sína að ganga út með sér og kvaðst ætla
að sýna henni nokkuð úti í fjárhúsi. Þetta fjár-
hús var rammlega gert og gildar stoðir undir
vegglægjum. Gengur vinnumaður að instu stoð-
inni og sér konan, að hún er mjög rifin og tætt
og nærri sundur í miðju.
..Hingað hef ég farið, þegar mér hefur runn-
ið í skap, og nagað þessa stoð“, segir vinnu-
maður“, en nú er þess ekki þörf lengur“.
Frúin: Er það nokkur meining að koma heim
kl. 3. Mér hefur ekki komið dúr á auga.
Maðurinn: Mér ekki hejdur, góða mín.
ÚTVARPSTÍÐINDI
koma út vikulega að vetrinum, 28 tölubl.,
16 blaðsíður hvert. Árgangurinn kostar
kr. 10,00 til áskrifenda og greiðist fyrir-
fram. í lausasölu kostar heftið 30 aura.
Ritstjórar og ábyrgðarmenn:
GUNNAR M. MAGNÚSS,
Vegamótum, Seltjarnarnesi
JÓN ÚR VÖR,
Njálsgötu 23.
Afgreiðsla á Njálsgötu 23. Sími 504l>.
Utgefandi: H/f. Hlustandinn.
Víkingsprent h/f.
Einhverju sinni var Skáld-Rósa gestkomandi í
húsi einu í Reykjavík og var þar mannfagnað-
ur. Húsfreyjan var vingjarnleg við Rósu og
mælti: Mikið hefur þú nú fengið að reyna um
dagana, Rósa mín.
Rósu varð þá að orði:
Flestu kenna fæ ég á,
fæst þó nenni telja.
Þá gegnir einn gestanna fram í:
Til að grenna girnda skjá,
gerirðu menn út velja.
Þá mælti Rósa:
Ber ei kalda brígsl á mig
brjótur skjalda’ ósvífinn,
aldrei valdi’ eg þar til þig,
þó þú sért haldinn vífinn.
Annars þurfti ég þig ekki til að botna vísuna,
botninn átti að vera svona:
Verstu brenna nauðir ná,
næstum spennir helja.
ttmmli lúns BnDiíHssonar
Sólaleður — Södlalcdur — Skínn
Vörur sendar gegn pósfbröfu.
198
ÚTVARPSTÍÐINDI