Útvarpstíðindi - 27.03.1944, Page 9

s
KÍÐAFERÐ AFA GAMLA
Smásaga eftir JOHAN FALKBERGET
Johan Falkherget
Á Sankti-Halvardsmorguninn vorið
- átján hundruð og tólf, sat heimilisfólkið
á Haugum við Aursundsvatnið og söng
einn af Ellu Andrésdóttur sálmunum,
— það var reyndar hið þekkta næfur-
kvæði, sem skáldkonan sænska hafði
skrifað á næfur í fyrstu. Það var söngur-
inn um hina eilífu von og óskin um
hinn dýra dag, þegar okinu er svipt af
herðum mannsins og allt fær sælurík
endalok í Jesú nafni.
Klukkan var þrjú að morgni. Sólin
reis yfir austurfjöllunum og skein inn
um smárúðurnar á gluggaborunni og
inn á gólfið. Eldurinn kulnaði á arnin-
um og á arinhellunni sat Iíauga-Kláus
gamli með spenntar greipar, en skott-
lnifan lians lá á öðru kné hans, og hann
söng með hrjúfri, sterkri rödd. Á viðar-
högginu sat sonurinn Pétur með sálma-
bók í höndum. Fyrir aftan hann stóð
konan hans og horfði yfir öxl lionum á
sálmabókina, og reyndi að syngja með,
— hún eins og aðrir. Hún var ónýt í
lestri og átti heldur erfitt með að fylgj-
ast með. Hauga-Kláus hafði ekki held-
ur lært mikið í lestri, en næfurkvæðið
kunni hann þó utanbókar. Við hlið
hans sat Litli-Kláus. Hann var fjögra
ára og átti hníf. Litli-Kláus starði á
föður sinn, — aldrei hafði liann séð
hann jafn skrautbúinn sem í dag, með
rauðar reimar á fötunum og langt, blik-
andi sverð.
Hauga-Pétur var þjónn konungsins.
Á ófriðarárunum hafði hann legið við
landamærin og verið á verði til þcss að
óvinirnir næðu ekki námunum í Röros
a vald sitt aftur. Fjallabúarnir geymdu
enn í minni árás Svíanna fyrir nálega
hundrað árum.
Nú ógnaði cnnþá verri óvinur. Brand-
ur hans var bitrari en nokkurs Sví-
anna. Ilann hlífði engum. Börn, konur
og gamalmenni og unga þróttmikla
menn lagði liann miskunnarlaust að
velli.
í fyrrinótt hafði Pétur farið á stað
ineð hest og sleða yfir fjallið til Röros,
til þess að vita hvort mögulcgt væri að
fá keyptan mjölhnefa lijá ráðsmann-
inum við eirnámurnar; en hann hafði
komið aftur með pokana tóma. Ráðs-
maðurinn hafði starað á Pétur, fölur í
andliti og furðulegur á svip, og sagt:
— Hvað segir ]ni góðurinn minn!
Mél? Þó að þú hefðir ekki beðið um
meira mél en til þess að hylja sjáaldur
auga þíns, þá væri það ekki á mínu færi
að líkna þér.
ÚTVARPSTÍÐINDI
2 tfö