Útvarpstíðindi - 01.04.1953, Síða 10

HUGLEIÐING VIÐ
NÁLÆGÐ VORSINS
Er hœkknr sól á lofti,
oss léllist enn nrn sporiff,
og lífiff öfflnst bjnrtsýni,
sem fjnrnffi’ út í hnust.
Þn fnrn menn nff yrkjn
um veröldinn og voriff,
nö vísu flestir órímnff
og höfuöslnfnlnust.
I\ú birtir óffum dnginn,
og brnöum fer nö hlýnu
og blóm uö vnxn’ ú túnum
sem húttur þeirrn vnr.
Og séru Jóhnnn Hnnnesson
er kominri heim frú Kínn
með kristindóm, sem nf gekk
í trúboðinu þur.
En fornu erfðnsyndin
í súdum vorum leynist,
og syndin elsknr freislingur
og hlynnir vel uð þeim.
Því skyldi fún undru,
þótt ulln jufnun reynist
þuð erfiðleikum bundið,
uð kristnn þennun heim.
Og freistingurnur vukn
í vorsins hlýju þeynum
og vitjn mnnns um nœlur,
en svefninn nugu flýr.
En litlnr slúlkur fugnu,
því lengi er von ú einum,
sem leitur út í nóttina
og þrúir œvinlýr.
Og murgvíslegur kenndir
í bnrmi vorum brenna;
í blóösins lygnu straumi
er eilthvuö nýtt að ske.
Nú forðast jnfnvel menningar-
og friðarsamtök kvenna
viö freislingunnn hersveitir
að rœðu vopnahlé!
Jú, brúöum kemur vorið
meö grös og akuryrkju;
í önnum heilru daga
er margt, sem getur skeð.
Ó, buru ef séra Emil
getur komiff sér upp kirkju,
er kristindómnum borgið
— og siöferöinu með!
Kolbeinn kaldaljós.
Nokkru fyrir jólin kom frú Beslmayr inn til
vetrarhjálparinnar í Vín og bað forstöðumann-
inn um aðstoð til þess að geta glatt börnin sín,
þrettán, um hátíðina.
„Það er eitt, sem ég ekki fæ skilið,“ sagði
forstöðumaðurinn, þegar hann hafði athugað
öll gögn. „Þér segið, að maðurinn yðar hafi
yfirgefið yður fyrir tíu árum; en af þrettán
börnum yðar eru átta innan tíu ára aldurs.“
„Ó; það skal ég skýra fyrir yður,“ svaraði
frúin; „ég skal segja yður; hann kemur til mín
við og við til þess að biðja mig fyrirgefningar!"
10
ÚTV ARPSTÍÐINDI