Kristilegt stúdentablað - 01.12.1943, Síða 12

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
andi að upplýsa og beina þjóðinni á réttar
l)rautir.
I þessu vantrúarmyrkri, sem þjóðin er kom-
in i, skína þó Ijós, og þau skína skært.
Guð liefir ekki enn yfirgefið þjgð vora. Nokkr-
ir trúaðir, afturhorfnir prestar eru hér til og
starfa ötullega í víngarði Drottins og Ijoða fagn-
aðarerindið um Jesúm Krist, hreint og ómeng-
að. Guð vekur upp fleiri menn og veitir þeim
kraft sinn. Þeir fara um landið og hrópa til
fólksins að snúa sér og lifa Guði. Kærleiki Krists
knýr þá. Þeir liafa fundið til hátignar Guðs og
lieilagleika og um leið til smæðar sinnar og
syndar. Þeir liafa hlýtt Guði, er hann kallaði
og svarað: „Hér er ég, send mig.“
Fyrir starf þeirra stækkar hópur þeirra, er
frelsast lála, þeirra, er vilja afhenda Guði ráð-
in yfir lífi sínu nú strax. Því að Kristur kom
ekki aðeins lil að frelsa oss frá eilífum afleið-
ingum synda vorra, heldur einnig til að endur-
nýja oss til þjónustu Drotlins í þessu lífi.
Það, að liafa gefizt Kristi, liafa heitið að fylgja
honum allt sitt líf, er að liafa gerzt lærisveinn
lians.
Satan drottnaði áður yfir þessum lærisveini
lionum til tortímingar. Nú hefir hann falið sig
náð Droltins um tima og eilifð. — Það er un-
aðslegt að stíga slíkt skref. Fyrirheitin eru dá-
samleg, sem því fylgja, og kærleiki Krists óend-
anlegur. En áhyrgðin er mikil. Kröfur Krists
strangar. Jesús segir: „Þannig getur þá enginn
af yður, er eigi sleppir öllu, sem liann á, verið
lærisveinn minn.“ (Lúk. 14, 33).
Hann krefst alls. Enginn undandráttur, eng-
in málamiðlun. Hann vill fá lykilinn að hjart-
anu og vera þar Drottinn og Herra. — Sá, sem
ekki vill aflienda Jesú þetta, getur ekki verið
lærisveinn hans.
Það, sem vér, er viljum vera lærisveinar Krists
þurfum að gera, er í fyrsta lagi að afneita oss
sjálfum. (Malt. 10, 24). Læra að segja nei við
vorn „gainla mann“, en leyfa Kristi að ráða
eigin. En náttúrlegar tilhneigingar vorar eru:
að láta oss liða sem hezt, dekra sem mest við
oss sjálf. Margs konar tilhneigingar eru þar að
verki. Slundum er það valdafikn og vér gjör-
umst ráðrikir, ágirnd, og vér leilum auðæfa,
leit að heiðri í augum heimsins eða trúhneigð
vor vill leita svölunar í þeim hlutum, er þókn-
ast náttúrlegum tilhneigingum vorum. Þessu og
mörgu fleira her oss að afneita. Vér megnum
það ekki i eigin krafti. — Jesús sagði: „Yður
her að endurfæðasl.“ Og einnig: „Það sem af
holdinu er fætt er hold og það sem af and-
anum er fætt, er andi.“
í öðru lagi verðum vér að taka Upp vorn
daglega kross (Lúk. 9, 23), sem er sérlivað, er
stuðlar að ]>ví að afneita oss sjálfum. Vér elsk-
um oss sjálf, en viljum helzt hrinda l'rá oss
„krossinum". En hann verðum vér að taka og
hera, ef vér viljum vera lærisveinar Krists.
Krossinn er oss ekki byrði. Jesús sagði: „Takið
á yður mitt ok ...“, og enn fremur: „... mitt
ok er indælt og hyrði mín er Iétt.“ (Matt. 11, 30).
Oss hættir svo oft við að vilja sjálf hera hyrð-
ir vorar og áhyggjur, en Drottinn vi 11 bera þær
fyrir oss, en vér eigum að taka vorn daglega
kross og fylgja lionum. Vér eigum að leila sér-
hvers tækifæris til að deyja sjálfum oss, en lifa
Guði. í Jóli. 12, 26 segir Jesús: „Hver sem þjón-
ar mér fylgi mér eftir og hvar sem eg er, þar
skal og þjónn minn vera.“
Að fylgja Kristi er að treysta leiðsögn lians.
í samfélaginu við hann opnast oss nýtt sjónar-
mið á lífinu. Friður, fegurð og sigur lífs hans
töfrar oss. Dauði lians hefir fjaxdægt hverja
hindrun fyrir oss. Jesús er vegurinn. Göngum
þann veg, þá munumu vér ná þangað, er liann
náði, til Föðurins himneska. — Leyfum Krisli
að fylla oss krafti sínum og störfum fyrir hann.
Beygjum oss fyrir honum, þá mun hann reisa
oss upp. Göngum út og boðum ríki kærleikans.
Ef sérhver af oss gei’ir skyldu sína og leyfir
Drottni að nota sig, þá er eg þess fullviss, að
ísland mun liljóma af lof- og þakkarsöng Guði
til dýrðar, kirkja íslands rísa að nýju úr svefni
deyfðar og vantrúar. Hin íslenzka þjóð mun
verða sannkristin og l'relsast frá glölun. — Vök-
um og hiðjum i Jesú nafni, þá sigrum vér.
Sigurður Guðmundsson
stud. theol.
Lesln Bibliuna, svo að ]>ú verðir vitur; trúðu lienni,
svo að þú verðir hólpinn; hreyttu eftir henni, svo að
])ú helgist.
12