Kristilegt stúdentablað - 01.12.1943, Síða 17

KRISTILEGT STÚDENTAHLAÐ
Þrír trúaðir vísindamenn.
Michael Faraday,
vísindaniaður, hugvitsinaður, lieimspekingur
og rithöfundur.
Sumir menn cru mjög hneigðir fyrir tilraun-
ir. Þeir eru af þeim flokki manna, sem viður-
kenna ekkert án sannana og eru alltaf að skyggn-
ast inn í hið liulda og alltaf að spyrja „af hverju“?
Heimurinn er í mikilli þakkarskuld við slíka
menn. Varla liefur nokkur uppgötvun verið gerð,
eða veruleg framlör orðið á neinu sviði mann-
Iegrar þekkingar nema lyrir ötular rannsóknir
þessara manna. Einn Jjeirra var Michael Fara-
day. Á sínu eigin sviði, á sviði tilrauna-eðlis-
fræði, var hugur lians ef lil vill skarpasti og
frumlegasli liugur síðari líma. En liann hafði
einnig komizt að raun uni annan sannleika en
þann, sem liggur á sviði efnafræðinnar, og hinir
skarpgáfuðustu menn verða að auðmýkja sigfyr-
ir, og þó er ekki hægt að öðlast sannfæringu
um með neinum vísindalegum tilraunum, — þann
sannleika, að Cmð liefur ekki látið sjálfan sig
án vitnisburðar og mönnunum sé unnt að öðlast
persónulegt samfélag við lifandi Guð fvrir trú
á Jesúm Krist. Maður sá, er ritað liefur ævisögu
Faradays, er mjög forviða yfir einfaldleik hins
mikla vísindamanns í afstöðu Iians til skapara
síns. Útskýring Faradays sjálfs er þess verð, að
henni sé alvarlegur gaumur gefinn. Hann seg-
ir: „Á óteljandi vegu ala menn í huga sér ótta
og vonir, eða eftirvæntingar um komandi lif.
Ég trúi því, að þeir komist ekki til þekkingar
á sannleikanum um þá framtíð með neinskonar
beitingu á andlegum hæfileikum sínum, hversu
frábærir, sem þeir kunna að vera. Ég trúi ])vi,
að sá sannleikur sé þeim kunngjörður í boð-
ska]), sem þeir eiga engan þátt í og er veitt við-
talca fyrir einfalda trú á þann vitnisburð, sem
gefinn er.“ Hver þessi vitnisburður er, geta menn
vitað af þeirri staðreynd, að Faraday gladdist
yfir þeim boðskap, sem „djarflega berst fvrir
liinni fornu trú, að einungis dauði Jesú Krists, án
verka eða hugsunar frá mannsins hálfu, sé ])ess
megnugur, að láta þann, sem fremslur er allra
syndara koma lýlalausan fram fyrir Guð.“
Er Faraday var að dauða kominn, var hann
spurður, hvað hann hugsaði viðvikjandi fram-
tiðinni. Svaraði liann þá, að hann Iivíldi ekki
í heilabrotum, lieldur í fullvissu og vitnaði í
]>essa stórkostlegu ritningargrein: „— ég veit á
liverjum ég Iiefi fesl traust mitt, og ég cr sann-
færður um, að liann er þess megnugur, að varð-
veita það, sem ég hefi trúað lionum fyrir til þess
dags“ (II. Tim. 1,12, skv. ensku þýðingunni).
Sir David Brewster,
stofnandi vísindafélagsins brezka (British As-
sociation of Science) var rektor háskólans í Fd-
inborg, hugvitsmaður og liöfundur margra vís-
indarita. Mikilvægasta þættinum í lífi þessa
manns lýsir dóttir hans eins og hér segir. Hún
vitnar í samtal, sem faðir hennar álti við mág-
konu hennar, sem segir: „Ég álli langt samtal
við elsku pabba um þjáningar Krists, og í þvi
sambandi fórum við að tala um það þakklæti,
sein Guði bæri. Við töluðum um, hvort það væri
mögulegt að elska Guð og vorum sammála um,
að slík clska, sem verið gæti milli tveggja manna,
væri útilokuð milli manns og Guðs. „Hvernig
getum við elskað Hann,“ sagði hann, „sem við
höfum ekki séð? Við dáumst að Honum i verk-
um Ilans og treystumj því, vegna vizkunnar, sem
við sjáum í þeim, að Hann sé vitur í öllum
gjörðum sínum, — en hvernig getum við elsk-
að Hann?“ Eftir þessar samræður auðnaðist
tengdadóttur Sir David’s að koma auga á það,
að elskunni til hins ósýnilega Krists er aðeins
útliellt í hjörtunum fyrir verkan Heilags anda,
og hún fann, að hún varð að játa þessa breyt-
ingu á skoðunmn sínum og tilfinningum. „Hann
hlustaði með ath^'gli, og tók mig í fangið, þcgar
ég liafði lokið máli mínu, kyssti mig og sagði,
svona lika barnalega: „Farðu þá núna og biddu
til Guðs um, að ég megi líka þekkja þetta.“ Mjög
greinileg dæmi eru til um það, hve raunveru-
legt náðarverkið var í sálu hans. Einu sinni var
hann að hlusta á stutta minningargrein um vis-
17