Kristilegt stúdentablað - 01.12.1943, Qupperneq 23

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
PÖRTSCHACH.
Framh. frá bls. 10.
því eins og að fá aíS vera viðstaddur krafta-
verk mettunarinnar í smærri stíl.
Ég kynntist mörgum merkilegum mönnum
frá ýmsum löndum meðal þáttlakenda mótsins.
Við Norðurlandabúarnir héldum sérstaklega
iiópinn. í útlöndum finnst mér eins og allir Norð-
urlandábúar séu landar. Meðal þeirra verð ég
að nefna sérstaklega dr. Karl Fries*), sem befir
sýnl mér óslitandi, trygga vinátlu, allt frá því,
er bann sendi mér mjög uppörfandi bréf, þegar
í upphafi drengjastarfsins á Islandi.
Af fulltrúum annarfa landa, verð ég sérstak-
lega að nefna Sir Arthur Yapp, aðalfram-
kvæmdasljóra í Englandi. Eg hafði áður átl
bréfaviðskipti við liann, og hann liafði alltaf
annazl unga íslendinga vel, sem komu til Lon-
don með meðmælabréf frá mér. Árið eftir (1924)
kom ég sjálfur til London, og þá gerði hann
mér þá sex daga, sem ég stóð við, að liálíðis-
dögum.
Einn af þátttakendunum vakli almenna at-
liygli. Hað var grisk-kaþólski yfirbis'kupinn í Salo-
niki, Gennadiós, mjög virðulegur preláti með
mikið, svarl skegg, klæddur í siðan svartan
prestsbúning með tiáa húfu á liöfðinu. Hann
hélt ræðu sína á grísku. Eg skildi ekki ræðuna,
en útlil erkibiskupsins og hljómurinn af orðum
lians olli því, að ég livarf i anda aflur til posl-
ulatímabilsins — sérstaklega niðurlag ræðunn-
ar, því að það skildi ég: Það var postullega
blessunin.
Ég heimsótti erkibiskupinn á gistihúsið, þar
sem hann bjó, ásamt séra Hee Anderson. llann
tók okkur ákaflega alúðlega og bauð okkur kaffi.
Við sátum sinn hvorum megin við hans heilag-
leika, og höfðum hvor fyrir sig túlk á milli okk-
ar og lians. Túlkur minn talaði ensku, en túlk-
ur Hee Andersens þýzku. Það var mjög skemmti-
leg stund, og við fengum beztu kynni af erki-
biskupnum. Hann hafði mikinn áhuga fyrir
æskulýðsbreyfingunni. í grísku ræðunni sinni,
(sem var seinna þýdd á ensku) segir hann:
*) Karl Fries er nýlega tátinn.Hann var einn af
stofnendum World’s Students Ghristian Federation
(Kristilegt alþjóðasamband stúdenta), stofnað 1895. Var
hann í mörg ár forseti þess. (Þýð.).
„Heimsstyrjöldin liefir að minnsta kosti flutt
Grikklandi eina blessun, þ. e. að Iv.F.U.M. var
flutt inn.“
Mér fannst þessir 12 dagar vera allt of fljótir
að líða. Sólin skein i tvöföldum skilningi frá
morgni til kvölds. Umhverfið liafði einnig mikil
álirif á mig. Hrikalegt og mikilfenglegt fjalla-
landslag, sem minnti mig á Íslaíid, var eins og
múrveggur, í kringum vndislega, skógivaxna ás-
ana og hæðirnár, sem aftur mynduðu umgjörð
utan um fallega stöðuvatnið og litla, indæla ba'-
inn. Alll þetta jók áhrifin af hinu iðandi and-
lega lífi, sem gerði ]>elta mót eftirminnilega við-
burðaríkt.
Ég gladdist yfir þeim skerfi, sem Norðurlönd
lögðu til liins bróðurlega reipdráttar milli ensk-
amerisku stefunnar og Norðurlanda-stefnunnar,
sérstaklega í umræðunmn um það, Iivaða sess
kristindómurinn ætli að skipa í félagsstarfinu.
Ég var lireykinn af þeirri einurð og mælsku, sem
margir af Norðurlandamönnmn sýndu, er þeir
áttu að tala þetta erlenda tungumál. Ég dáðist
einkum að Gunnari Engberg fyrir hans þátt i
umræðunum, og fvrir stutta en áhrifamikla ræðu
Iians annan eða þriðja morguninn.
Eg naut þess allra mest, á meðan á frjálsu
samverunni stóð, að flögra um eins og býfluga
og sjúga hunang af því margvíslega blómskrúði,
sem umkringdi mig.
Ég held nærri þvi, að ég verði að minnast
á innri reynslu, sem ég fékk eitt kvöld, og ég
gleymi aldrei.
Það var kvöld eitt eftir ljómandi sólskinsdag.
Ég bjó í liúsi einu ásarnt Pólverjum, Ungverj-
um og nokkrum Skotum. Þvi miður voru þar
engir Norðurlandabúar, og saknaði ég þess.. Við
vorum vanir að hafa sameiginlega kvöldguðs-
þjónustu kl. 10, og þetta kvöld kom það í minn
hlut að stjórna henni. Eftir guðsþjónustustund-
ina skall á ofsalegt óveður með þrumum og
eldingum. Ég sat inni í herberginu mínu og naut
þrumuveðursins, eins og ég er vanur; það kem-
ur mér alltaf í hátíðaskap.
Sál mín var full af því, sem ég hafði lievrt
og tckið þátt í þennan dag, og mér fannst ég
hafa þörf fyrir að opna hjarta mitt fyrir ein-
hverjum trúnaðarvini. Ég man, að Svend Reh-
ling var í liuga mínum, en það var all-langur
23