Ísfirðingur - 11.01.1942, Side 2

KOSNINGABLAB C-LISTAUS
%)
Hugleiðingar um Skutulssöluna.
tækust sjónarmið komi tii
greina og heildarhagsmuna
bæjarins sé gætt svo sem auð-
ið er. Aí'nema politískar mút-
ur og stöðuveitingar og innræta
væntanlegri bæjarstjórn skyldu-
rækni, orðheldni og ábyrgðar-
tilfinningu.
Þessi framanskráðu viðfangs-
efni eru að okkar dómi svo
aðkallandi, að þau þola enga
bið. — Það verður að hefjast
handa, ef einhverntíma á að
sjá út úr því svartnætti, sem
nú ríkir — annarsvegar svefn
sjálfstæðishetjanna — hinsveg-
ar margsvikin fjögraáraáætlun
Alþýðuflokksins og himinhróp-
andi sameiginleg fjármálaafglöp
beggja, þó ekki sé meira sagt
í bili (sbr. Skutulssalan).
I bæjarfélagi okkar eru vit-
anlega ótal aðkallandi verkefni,
svo sem gatnagerð, sundlaug
og margvísleg fegrun bæjarins.
En slíkt verður ekki gert með
tvær hendur tómár. Skilyrðið
fyrir slíkum framkvæmdum er,
að tekjulindir séu fyrir hendi,
en ekki tómar skuldir.
En til þess að framtíðar-
draumar bæjarbúa, um full-
komnari lífsskilyrði geti rætst
— til þess að æ endurteknar
bænir ísfirzkra mæðra yfir
yöggum barna sinna um fagra
framtíð, geti rætst — til þess
að æskuheit ísfirzkra sona um
dugnað og dáðríki, geti rætst
— verður að gera athafnalíf
bæjarins fjölbrevttara — breyta
reksti og fjármálum bæjarins,
frá því að vera farg á bæjar-
búum, í það að vera leiðbein-
andi og réttarlegur stuðningur
almenningi til athafna. — Og
Allsherjarflokkur óháðra ísfirð-
inga býður ykkur, kjósendur
góðir, til sameiginlegra átaka
í þessa átt við bæjarstjórnar-
kosningarnar ‘25. janúar 1942.
G. Indriðason.
Ritstjóri Skutuls
er að gera því á fæturnar, að
Arngrímsnafnið verði ónothæft
á Vestfjörðum.
Sá veit gleggst er reynir! því
svo mun liafa farið með pró-
fessors-nafnl)ótina, er henni var
smurt á Haglín.
Blöðin Skutull og Vestur-
land hafa undanfarið — af
skornum skamti þó — geíið
rúm frásögnum og umræðum
um sölu hlutabréfa h. f. Valur,
þ. e. sölu togarans Skutuls, með
gögnum og gæðum.
Þó sala þess skips, og um
leið tortíming þeirra mögu-
leika, er sú úlgei ð myndi hafa
færl þessu bæjarfélagi í náinni
framtíð, sé ekkert hugðarefni
lesendum ísfirzkra blaða, má
þó segja, að miðað við annað
ritmál er þessi blöð færa les-
endum sínum, sé það hvíld að
fá til aflestrar og umhugsunar
örlagaríkan og þýðingannikinn
atburð í fjárhags- og atvinnu-
þróun bæjarfélagsins, — í stað
hinna vikulega persónurógskrifa
ritstjóranna, er virðast orðin
eins mikil nauðsyn eins og öll-
um almenningi er að íá sér
þrifabað.
Öll þekkjum við skrillegar og
munnlegar yfirlvsingar krata-
forkólfanna hér um áhuga sinn
fyrir atvinnumálum bæjarins,
og þá fyrst og fremst þeirri
greininni sem veit að sjónum,
aukning og efling fiskiflotans.
Minnugir þessara yfirlýsinga
og óstöðvandi loforðaflaums
skulum við gera dæmið upp
við Júdasa Alþýðuflokksins,
meirihluta l)æjarstjórnar vorr-
ar — að ógleymduin minni-
hlutanum, sem hefir um langt
skeið sofið á verðinum, en
rumskaði að eins í þetta sinn til
þess að ljá fylgi sill til þessa
óhappaverks.
Enda þótt h. f. Valur liafi
frá öndverðu flutt auð fjár til
bæjarins, bæði til einstaklinga
og bæjarfélagsins, beint og
óbeint, hefir meirihluti bæjar-
stjórnar, með samþykki hins
trénaða minnihluta, sell togar-
ann Skutul, með fylgimunum,
fullkomnum veiðarfærum til
síld- og fiski-veiða, salti, kol-
um og peningainnstæðum —
burt úr bænum — fyrirminna
verð, en sannvirði hlutanna var
á söludegi og án tillits til sí-
liækkandi verðlags, batnandi
gjaldeyrisviðhorfs. og án hins
minsta tillits til atvinnusvift-
ingar 20—30 fjölskyldna.
Með sölunni hafa forráða-
menn bæjarins hrakið burt úr
bænum að minsta kosti yfir-
menn skipsins og þá aðra, er
hafa gert togarasjómensku að
lífsstarfi sínn, og með því kipt
undan bæjarsjóði allgildum og
traustum gjaldastoðum og svift
bæjarfélagið framgjörnum og
tápmiklum borgurum.
Það — ÚL af fyrir sig, að slík
sala skyldi fara fram án þess
að bæjarstjórn hafi boðið út
hlutabréf sín til sölu, að minsta
kosti innanbæjar, verður að
álítast hin mesta fásinna, á
svona tímum, og raunar altaf,
— en hinsvegar hefir vitnast,
að forseti Hagalín hafði um
nokkurn tíma gengið með söi-
una í maganum, og komið frarn
á stöku stað sem seljandi, eins
og hann vildi með því ráða
hver hlyti lmossið, og heyrst
hefir að hann hafi farið a. m.
k. eina all-æíintýralega ferð í
því augnamiði. —■ Það er ekki
vitað á hvers kostnað slík
Bjarmalandsför var gerð, en
upplýsist væntanlega síðar.
Sú var tíð, að krataforkólf-
unum þóttu ekki ráð ráðin,
nema stofnað yrði fyrst til urn-
ræðufundar innan alþýðufélag-
anna, og þau að nafni til látin
samþykkja viðhorf forkólfanna,
er hugðust treysta fylgi sitt
með slíkum aðferðum. Nú er
svo komið að slíkt er aflagt,
en aigert einræði upptekið.
Þannig hefir þetta stærsta fjár-
hags- og atvinnu-mál bæjarins
verið lagt á höggstokkinn án
þess að bera það undir Alþýðu-
flokkinn hér, svo mikil er djarf-
tækni forkólfanna og ímynd-
aður herradómur yfir fjármun-
um bæjarfélagsins og fylgi sínu
innan Alþýðuflokksins.
Strax og kvittur um söluna
barst um bæinn kendi mikillar
óánægju, sem vonlegt var, og
skyldi þá þegar berja þær radd-
ir niður með umræðufundi
innan Alþýðuílokksins, — en
þrátt fyrir ótvíræða hæfileika
meirihluta bæjarstjórnar til að