1. maí - Akureyri - 01.05.1929, Blaðsíða 2

2
1. MAÍ
Þetta er í höfuðdráttum saga
dagsins út um heim.
Yður verður máske að spyrja:
Hversvegna eyðir verkalýður-
inn deginum í dag á þann hátt
sem hann gerir?
Hversvegna situr hann ekki að
drykkju, áti og drabbi, »að höfð-
ingja sið?«
Hversvegna safnast hann ekki
saman fyrir framan hallir auð-
manna og konunga og syngur
þeim lof fyrir stjórn þeirra?
Hversvegna hættir hann sér
fram fyrir byssukjafta hermanna
og lögregluliðs?
Eru ekki öll þessi umsvif verka-
lýðsins 1. Maí verk »æsinga-
manna« og einber hégómi?
Svörin liggja fyrir studd af
staðreyndum og rituð eldfingrum
í sálir öreiganna um allan heim.
Verkalýðurinn ver hátíðadegi
sínum, eins og öSruvi dögum, á
þann hátt að alheimi verði sem
mest gagn af.
Hann fyrirlítur á réttan hátt ó-
* hófsskemtanir yfirstéttanna og er
upp úr því vaxinn að apa þær
eftir.
Hann hyllir ekki kúgara og
böðla mannkynsins. Konungur ör-
eiganna er höfðingi alheims jáfn-
réttis og bræðralags. Hann einn
hylla þeir og syngja honum
söhgva.
Drunur drápvélanna skjóta
verkalýðnum ekki skelk í bringu.
Sá sem veit og skilur að hann er
að vinna að framgangi réttra
mála, gleymir að líta fyrst og
fremst á sitt stóra eg.
Til verkalýðsins er hrópað frá
dyflissum , þar sem foringjar
hans eru hneptir í fjötra fyrir
það eitt, að þeir erú þjónar jafn-
réttis og sannleika. Óþ og stunur
olhbogabarnanna í fátækrahverf-
um stórborganna óma sífelt í eyr-
li'm hahs. Hrylliegustu myndir
svífa fyrir sjónum hans. Hann
sér böm stunda rán og stuld til
að forðast hungurdauða. Hann sér
móðurina ganga út frá börnunum
til að selja heiður sinn, svo hún
geti haldið lífinu í þeim. Hann sér
sál hennar engjast af kvölum
blygðunar og skammar, þegar
hún lítur í augu sakleysingjanna,
og tár hennar streyma niður án
afláts, þegar hún hugsar til þess
hvaðá örlög bíða þeirra. Hann sér
Örvasa gamalmenni rétta út hor-
aðar hendur og biðja um brauð.
Ávöxt þess sem þrotlaust lífsstarf
í þágu annara hefir fært þeim.
Hann sér ungar meyjar verða að
fórnardýrum varmenna, sem
spillingin hefif gert að villudýr-
um. — Hann sér heimilisleysingj-
ana liggja helfrosna á húsatröpp-
um auðborgarailna, sem hafa
rænt þá húsaskjóli.
Frammi fyrir þessum stað-
reyndum gleymast byssukjaftar
og borðalagðar sveitir þeirrar ó-
þörfustu stéttar sem rangsnúið
þjóðskipulag elur.
Framferði öreiganna 1. Maí er
ekki uþpæstur hégómi. Það er
skylduverk þeirrar stéttar, sem
finnur og veit hver skylda á henni
hvílir, og er vöknuð til meðvitund-
ar um matt sinn:
MÁTT ÖREIGANNA.
SAMEINING ÖREIGANNA.
II.
Hvað gerum vér hér heima?
Vér sofwn.
Verkalýðurinn réttir ekki einu
sinni úr sér í dag. Á nokkrumstöð-
um kemur dálítill hluti verkalýðs-
ins saman og minnist dagsins í
ræðu og söng. Stór hluti verka-
lýðsins þorir ekki að taka þátt í
þessum samkomum. Hann hræð-
ist sjálfan sig, hvað þá aðra.
Nokkur hluti vor nemur óminn
af samstiltum söng bræðra vorra
úti í fjarskanum.
Lengra erum vér ekki komnir.
En hve langt verður að bíða
þeirrar stundar að vér vöknum til
fulls?
Hvenær verðum vér svo þrosk-
uð að vér finnum að vér erum öll
þegnar í hinu eina og sama ríki —
og högum oss þar eftir?
Sú stund nálgast með hverju
ári. Er máske nær en margan
grunar.
Þér sem eruð tvíráð, notið dag-
inn í dag til að búa yður undir
það hlutverk sem bíður yðar!
ÖREIGAR ALLRA LANDA!
SAMEINIST!
---o----
Það vorar.
Fjelag ungra jafnaðarmanna á
Akureyri var stofnað 3. maí 1928.
Tilgangur fjelagsins var og er að
safna saman ungum jafnaðar-
mönnum, körlum og konum og
kynna þeim kenningar jafnaðar-
stefnunnar. Stofnendur fjelagsins
hafa heldur ekki orðið fyrir von-
brigðum, því fjelagið hefir auk-
isi og eflst þetta eina ár, sem það
hefir starfað. Fjelagatala er nú
40 og líklega bætast allmargir við
á næstunni.
Þegar litið er til baka yfir þetta
fyrsta starfsár fjelagsins, sjest
best hve mikil þörf hefir verið á
þessum fjelagsskap meðal ungra
jafnaðarmanna hjer í bæ. Mark-
mið fjelagsins er það fyrst og
fremst að kenna mönnum að láta
skoðanir sínar í ljósi, kenna þeim
að kasta hinni heimskulegu ó-
framfærni til hliðar og að opna
augu þeirra og eyru fyrir hinum
fögru kenningum jafnaðarstefn-
unnar. Meðlimir fjelagsins hafa
rætt, með miklurn áhuga, ýms
merkileg mál, sem hafa verið á
dagskrá á fundum fjelagsins
þetta ár, og þeir munu allir játa
að nýir heimar hafi lokist upp
fyrir þeim, þeir hafi öðlast þekk-
ingu á ýmsum málefnum og a^ sú
þekking verði aldrei metin til
fjár.
Fjelag voi’t 4 að verða ein af
leiðarstjörnum alþýðunnar í þessn
landi, sú leiðarstjarna, sem allir