Árdís - 01.01.1962, Blaðsíða 21

Ársrit Bandalagas lúterskra kvenna
19
í júní 1849 gekk Florence á skóla í Þýzkaiandi, „Institution
of Deaconesses“, þar sem hún lærði nokkuð til þess að hjúkra
sjúkum. Síðar varð hún forstöðukona sjúkrahúss fyrir kvenfólk.
Þar kom í ljós hvaða hæfileika hún hafði til að stjórna. Kom hún
á svo góðu skipulagi með eitt og annað, að undrum sætti.
Um þetta leyti var í aðsigi stríðið í Crimea. Öll aðbúð
hermannanna var hin aumasta, og út yfir tók þegar kom til sjúkra-
húsamna. Er stríðið skall á, var Sidney Herbert orðinn hermála-
ráðgjafi og skoraði hann á Florence Nightingale að koma með
hjúkrunarkonur til að bæta úr mestu neyðinni. Hermenn dóu 1
hrönnum, ekki eingöngu af sárum sínum, heldur voru búðir þeirra
og sjúkrahúsin mestu pestarbæli. Seint gekk að fá nokkrar konur
til að gefa sig í þetta ferðalag, en að lokum urðu það 38, sem
fylgdu henni til Crimea. Sumar voru nunnur, sumar eldri konur,
sem höfðu margt misjafnt séð og létu sér ekki allt fyrir brjósti
brenna. Allar gengust þær inn á þann samning, að Florence yrði
forstöðukonan og setti állar þeirra lífsreglur.
Margir erfiðleikar mættu þeim, þegar þangað kom. Læknun-
um var illa við að kvenfólk væri að skipta sér nokkuð af þessu.
Síðar kom á daginn, að þessi unga kona gat komið á betri reglu
en nokkru sinni fyrr hafði þekkzt. Hjálpaði þar til, að hún hafði
nokkur peningaráð sjálf, og eins að hún þekkti persónulega menn,
sem háttsettir voru í stjórninni, sem tóku tillit til þess, sem hún
vildi láta gjöra. 1 fyrstunni var barizt fyrir betri aðbúð fyrir her-
mennina, en svo náðu þessar umbætur að lokum til allra heil-
brigðismála.
Eftir að stríðinu lauk, hélt hún enn áfram að vinna hvíldar-
laust að því málefni, er hún unni mest. Um árið 1862 setti hún
á stofn sérstakan skóla fyrir hjúkrunarkonur. Allar, sem fengu
þar inngöngu, urðu að standast örðugt próf. Ekki nema þær allra
beztu voru teknar. Fljótt kom það í ljós, að mikil eftirspurn var
eftir þeim hjúkrunarkonum, sem útskrifuðust af þessinn skóla.
Á þessum árum skrifaði Florence margar bækur um hjúkrun og
sjúkrahús, sem þýddar voru á mörg tungumál, og áhrifin af fórn-
fýsi hennar og elju bárust um allan heim. Jafnvel eftir að hún
varð rúmföst, var leitað til hennar mn upplýsingar og ráðlegg-
ingar með eitt og annað, sem varðaði heilbrigðismál.