Árroði - 08.11.1933, Qupperneq 6

78
Á R R 0 Ð I
set ég fagran sigurkross
sængina yfir mína.
Gef mér, Drottinn, góða nótt,
svo gleymdum sútum hafni.
Svo skal blunda sætt og rótt
í signuðu Jesú nafni.
Úr dagbók lífs míns.
Frh.
Pá svífur hugurinn að nýju
til fyrstu æskustöðvanna, sem
mér eru í fersku rninni, og dett-
ur þá fyrst í hug ásigkomulag
staðháttanna, eins og ég kyntist
þeim sem barn.
Mig minnir að foreldrar mínir
hafi búið í dálitlum húskofa, er
bygður var uppi á lítilli gras-
lendisflöt sunnan við bæjarrönd-
ina, og par á milli lá stétt eða
hlað, sem svo var kallað, milli
áður nefndra bæja. En austan
undir nefndri grasflöt lágu trað-
ir, nokkuð niðurgrafnar, suður
yfir læk eða farveg, sem leiðin
lá um þegar farið var að Syðri-
Steinsmýri eða lengra, og lágu
þær aðallega frá eystri bænum,
er amma mín sál. og maður
hennar bjuggu í. Vesturbæjar-
bygðin var nokkru norðar með
gangstéttinni, eða sem næst í
útnorður frá okkar kofa. Lítill
kálgarður var austan megin
nefndra traða, beint suður af
syðri bænum, og voru þar, að
mig minnir, ræktaðar næpur og
rófur.
Annars var víða lítið um kál-
garðsrækt á þeitn árum, en jókst,
er fram liðu stundir.
Nú er orðið lapgt síðan hús-
stæðið okkar var niðurbrotið í
rófu- og kartöflugarða.
Auk garða við bæinn hafa
verið ræktaðar kartöflur í smá-
reitum og kiipum uppi í hraun-
brúninni. Par er sendinn jarð-
vegur og skjól gott, og mun
oft hafa sprottið vel í góðum
árum þar.
Ég hefi áður getið um það,
hvernig Niðurbænum var fyrir-
komið neðan undir aðal hálend-
inu, og var það að sumu leyti
fremur til óþæginda, að fenni
var þar geysimikið ( byljatíð á
veturna. Pað bætti ekki heldur
úr, að heygarður og hlöður stóðu
á hólrana niður úr aðal-hálend-
inu austan undan bænum, og
er mér í barnsminni síðast er
ég dvaldi þar, hversu miklar
fannir hlóðust þar að. Það sást
ekkert nema upp í loftið, eftir
byljina, er út var komið, og
tröppur varð að moka í skafl-
ana, og ganga upp sem stiga
upp frá húsadyrunum, álíka og
þegar gengið er upp stiga, upp
með húsum hér í Reykjavík til