Nýtt kvennablað - 01.03.1944, Qupperneq 12

10
NÝTT IÍVENNABLAÐ
komu mannsins síns, sem hún á von á, á hverri
stundu. Og loksins opnast dyrnar og Alexandró
kemur inn. J£n núna eru lireyíingar hans ekki hraSar
og fjaöurmagnaöar af þrótti og karlmennsku eins
og ætíö áSur. Jlægt óg þyngslalega kemur liann
inn úr dyrunum, og styöst viö boröiö. En fyrstu
eftirtekt Ramónu vekur þó ókunnur liestur, sem liún
sér út um opnar dyrnar. Meö ótta spyr lum Alex-
andró livers vegna liann sé ekki á eigin liesti, og
hvort þessum þurfi ekki strax aö skila.
Alexandró segist hafa veriö veikur og oröiö aö
komast heim. Sinn hestur liafi ekki veriö viö, svo
hafi hann tekiö þennan í skiptum, en beöiö aö fá
eigandanum sihn hest í staöinn. — Veikur! —
Oröiö bergmálar meö angist í sál hennar, og ást
liennar og umhyggja tekur óöar til starfa. Með ná-
kvæmni býr hún um mann sinn á bekk viö eld-
stæöiö. Þurrkar svitann af andlitinu, strýkur hárið
mjúklega frá karlmannlegu enninu og kyssir blitt
á sóttgljá augun. Svo skundar hún út meö fötu
í hönd til að sækja nýtt vatn í lind, sem fossar
lirein og tær fram af bergstalli, spottakorn bak viö
húsiö.
Hún er rétt farin, þegar l>ariö er liarkalega aö
dyrum. Alexandl'ó dregst meö veikum 1>urðum
fram í dyrnar og opnar. Úti fyrir situr illilegur
hvítur maöur á l>aki Skjóna lians og l>er upp á
hann hestaþjófnað. Alexandró sýnir honum fram
á aö liann liafi fengið betri hest í staöinn, og hafi
því ekki liöiö skaða, en livíti maðurinn gerir ekki
annaö en reiðast af réttlátum skýringum hans.
Sjóöandi af heift dregur hann slcammbyssu úr vasa
sínum: „Andstyggilegi Indíáni og hestaþjófur!“
hvæsir hann heiftarlega. Kúlan þýtur hvínandi
gegnum loftiö og Alexandró hnígur örendur inn úr
dyrunum, en moröinginn þeysir burt meö báöa
hestana.
Þegar Ramóna kemur augnabliki síöar, finnur
hún Alexandró liggjandi í blóöi sínu á gólfinu. Á-
rangurslaust hrópar liún til himins, bænina um líf
hans. — Kossar hennar og íaðmlög snerta aöeins
kólnandi náinn. Og i blindri örvæntingu yíirgefur
Ramóna húsiö og þýtur niður skógi vaxna fjalls-
hlíöina stefnulaus, hvildarlaus flótti frá hörnumg-
um veruleikans, en heima í húsinu heldur liund-
urinn Snati vörð yfir líki húsbónda síns.
Phili]> hefir ekki leitað árangurslaust. Loks spyr
hann til Ramónu. Nokkrir Indíánar höfðu fundiö
liana örmagna í skóginum. Lik Alexandró höföu
þeir jaröaö, en Ramóna lá nú í kofa þeirra. —
Philip flýtir sér til Indíánakofans meö hjartslátt
af eftirvæntingu. En honum bregöur er liann sér
Ramónu. Föl og viðutan starir hún sljóum augun-
um út í bláinn, atlnigalaust, skilningslaust; hún
þekkir ekki einu sinni fósturl>róður sinn.
Philip flytur Ramónu til hallarinnar. Óþreytandi
stríðir hann viö aö vekja minni hennar og skyn-
semd. Óteljandi smáatvik frá æsku þeirra rifjar
hann upp fyrir henni. Drengurinn Philip bindur
aftur vasaklútnum sínum um sáriö á fæti leik-
systur sinnar og ber liana um garðinn. Og ungur
Tveir líknarsjóðir.
Tvær konur í Relcjavík, sem eigi óska að lála
nafns sins gelið, liafa á síðastliðnu ári aflient
biskupi Islands 1000 krónur Jtvor, er verða
skyldi uppliaf að tveimur sjóðum til styrktar
bágstöddum konum og mæðrum. Nefnist ann-
ar sjóðurinn „Eklcnasjóður íslands“ en hinn
„Styrktarsjóður til þess að koma á fót hjálpar-
stiið fyrir konur drykkjumanna í Reykjavilc“.
Hlutverk Eldcnasjóðs íslands á að vera það
að styrkja fátækar eklcjur livar sem er á land-
inun. Tekna í sjóð þenna er gert ráð fyrir að
afla með frjálsum gjöfum, samskotum og á-
heitum. I árslok 1943 nam eign sjóðsins kr.
1241.33.
Um hinn sjóðinn, Styrktarsjóð til þess að
koma á fót hjálparstöð fyrir konur drykkju-
manna í Reykjavík, segir meðal annars svo í
skipulagsskránni:
„Tilgangur sjóðsins er að sluðla að því að
komið verði á fót og starfrækt hið allra fyrsta
í Reykjavík Jijálparstöð fyrir konur drykkju-
manna.
Er stöðinni ætlað að liafa eftirlit með líðan
slíkra kvenna ogbarna þeirra og veita þeim leið-
beiningar og holl ráð.“
Mcð framlagi sínu hafa þessar tvær ónafn-
greindu konur styrlct og átt frumkvæði að
tveimur aðkallandi og þörfum málcfnum. En
verkefni sjóða þessara eru stór og umfangs-
mikil. Til þess að þeir geli telcið til starfa og
orðið að verulegum notum, þarf i þá að safnast
mikið fé.
íslenzká þjóðin er nú örlátari lil stuðnings
góðum málefnum, en nokkur dæmi finnast til
áður, enda fjárhagurinn rýmri en nolckuru
sinni fyrr. Mætti því vænta J)ess, að þessir tveir
sjóðir yrðu ekki með öllu settir lijá, og þar sem
þeir báðir liafa það hlutverk að hjálpa bágstödd-
um mæðrum, væri vel til fallið, að fólk sendi
og heitur, af vorgleði og ást, situr hann meö gít-
arinn og s]>ilar Ramónuvalsinn en þjónustufólkiö
dansar; og loks vinnur þolinmæöi hans sigur. ÞaÖ
er eins og Ramóna vakni af svefni; hún man æsku
sína, þekkir höllina, þjónustufólkið og Philip. En'
íorsjónin befur af miskunn sinni dregið fortjald
gleymskunnar fyrir áhrifarikustu æíiárin, þau vaka
nú aöeins i vitund hennar sem óljós, sár-Ijúfur
draumur. Brosandi réttir hún Philip báöar hendur
sínár: „Mig lieíur dreymt svo undarlega, Philip,
guöi só lof að eg er aftur heima."