Nýtt kvennablað - 01.12.1944, Blaðsíða 5

5. árg. - 8. tbl
UTT
KTGMMBLAÐ
Des. - 1944.
Frú Sigrún P. Blöndal, Hallormsstað
Eftir
Svöfu
Þorleifsdóllur
Aí1) kvöldi da#s í ágústmánuði neniur staðar
l.út'reið, langt að komin, framan við anddyri
allstórrar byggingar. Bjarl sltin rafljósa leggur
fram á hlaðið út uni glugga hússins. Þrevtulegar
lconur tínast út úr bifreiðinni. Anddyri hússins
er o])nað upp á gátt. Þar stendur fönguleg^ tígu-
leg kona, húsráðandi þessa slaðar, frú Sigrún
Pálsdóttir Blöndal á Hallormsstað. Ekki eru
vcgfarcndur komnir í einkaheimsókn til lienn-
ar, heldur er hér á ferð fáinennt kvenfélag, er
hefir mcð símskeyti beðist gislingar eina nótt í
sumargislihúsinu á Hallornisstað. En nú stend-
ur frú Blöndal i dyrum úti og heilsar hverri
konunni af annari með j>éttu, lilýju liandtaki
og býður þær velkomnar að ITallormsslað, svo
sem hér væru á ferð gestir, er væru að koma í
beimboð lil hennar. „Ovenjulegar viðtökur i
gislibúsi“, Iiugsa konurnar. En eftir viðtökun-
um fer önnur risna að Hallormsslað að þessu
„Þið eruð gestir mínir,“ sagði frúin. „Þau eru
ekki svo mörg kvenfélögin, sem gista Hallorms
stað“.
Seint munu lyrnast minningarnar um þessa
heimsókn að Hallomsstað. Enn er sem mynd
liinnar vörpulegu óg skörulegu húsfreyju standi
ljóslifandi í anddyrinu og bjóði gesti sína vel-
komna. Enn bregður lienni fyrir sitjandi i skrif-
stofu sinnþ þar sem stórir bókaskápar liylja
veggi, en frúin stjórnar viðræðunum, orðheppin
og snjöll i máli. Enn lit ég í anda hina veitulu
búsfreyju silja lil borðs með gestum sínum.
Dagar og ár líða. Landsþing kvenna 1943
hefst. Margt rúm er þar vel skipað. Tímamót
ern að hefjast i samlökunum. Áhugi og kraftur
einkennir ræður fundarkvenna. En orðkynngi
frúarinnar á Hallormsstað ber af. Hennar mál-
far er ram-islenzkl og þétt kveðið að, ef áherzlu
krefst, ræðan skipuleg, óþvinguð, meitluð, enda
virðisl allur þingheimur vænta þar mikils
trausts, sem hún er. Allt fas hennar ber vott um
skarpar gáfur og víðtæka menntun.
Á Landsþingi kvenna 1944 ber frú Sigrúnu
Blöndal enn hátt. Þar kemur í hennar hlut að
flvtja munnlega greinargerð fyrir löngu og
margbrotnu nefndarálitþ er eigi liefir unnist
tími til að gera skriflega grein fyrir. Frúin hef-
ur mál silt. Tillögurnar rekur hún lið fyrir lið.
N'iðslöðulausl dregur hún fram hvert sjónar-
mið, cr bak við tillögurnar liggur. Ræðan verð-
ur alllöng. En hvergi brenglasl samhengi né
brjálast rök. Þingheimur dregur ósjálfrátt i efa,
að tillögunum hefði verið betur fylgt úr lilaði,
l)ótl greinargerðin liefði verið skrifleg.
En „skjótt liefir sól brugðið sumri“. Nú sé
ég „opið og ófullt“ standa það skarð, er frúin á
Ilallormsstað áður fyllti. Svo stórt er það skarð,
að eigi veit ég, liversu fylla má. Svo er sem eitt
af fjöllum landsins hafi verið við jörðu jafnað.
Þó ber oss konum eigi eingöngu að drúpa og
salcna við dánarfregn þessa. Athafnasömum
anda er án efa ljúft að hverfa af sviði jarðlífs-
ins áður en liið veika verkfæri, likaminn, er orð-
inn ófær til framkvæmda. Fögnum því, að frú
Sigrún Blöndal varð þeirrar náðar auðið. En
látum minningu hinnar miklu konu verða oss
hvöt til aukinnar dáða. Þá varðveitum vér minn-
ingu hennar á þann hátt, er eg hygg, að henni
væri bezt að skapi.