Nýtt kvennablað - 01.01.1949, Blaðsíða 9

{•••^••■•■•■•■•■■■■••■■■•■■■■■■•■■■a , i •■■■■•■
••••;••••■■••■■■• _ • ••••■••••• j • • ■ ij •••
[••■;:;••••■•■•■•■■••■ l ••»••••• •■••••••••;
IV "••■•■••••_■•••■••■•_ ■•••••• •• ••.•••■•
••«-•■■••■•■•■■ru_«r4j ■•■,. ,*j
522* r»2«r■■• ■• r ■ ••••!■•••■•• qi a .a J«M
íS4+þ-4v.”rrH+Hi]i :-J
....................-
•^l • II !•■ •■■■•■■■■■■■
L_«f 4_'jJ* j .»•1 •■••■•■■■■■
'225Vr-p thi»í l» - •••••••••■■••
522*5:»-i*lLL_»±»»_»JTr»T» ^ ■••_••• ■••■••••
•"b rt • 44« ••••:•••••■'
S5;*t22J-,* I í i i • r«Tj • 11 ,■•• •■■■■■
*!»J* ,•.• J_J» lH~• • • • • • • •••••“Q_■■
■••fJn hvCp “••• • ••• • •••■••■±UM-;s;;s22
j •■JJj •' •••••■•■■•••••■••••■••T? ■_■■■••■•
• p-_• i.... «.._.« ««« ■ . m ••■ •••••_! •••22222
'r2»,r _;*•■••"• (”••■•• T•••_•• I
L; • J*5;* •.« n i h i ■•n_■_••••_•.
22_l%222;;**m«»»m«* ' • ••T«n,1
■■■■■1 ■■■■■
••••«„;• ' i . i rr1 • : in n ■ . > n rt ••■■•■■■••••■•■
_. ■•••••••••••••••••••••••••••••■••■•••••,
TIL LOGALANDA.
Refill saumaður í
ljósan grunn með
einum eða fleiri lit-
um, eftir smekk og á-
stæðum.
Smælki:
Þegar Gunnlaugur læknir Þorsteinsson, Dýrafirði, við tann-
drátt, lagði höfuð skáldkonnnnar mjúklega að brjósti sér,
gleymdi hún sársaukanum. En seinna fór á annan veg, þvi þá
hafði læknirinn svo mikið af blyöntum í vestisvasanum, að
henni þótti sársaukinn vaxa, en ekki minnka við að hallast að
brjósti hans.
Sýndi hún lækninum vísur þessar 12 arum seinna, og hafði
hann gaman af.
Er teknar voru tennurnar,
tilviljun mér ýtti þar
upp að herrans hjartastað,
hlvnað gat mér ögn við það.
Illa fór í annað sinn. —
Æi! — Svona er heimurinn,
blýantarnir meiddu mig;
n mörgu þarf að vara sig.
Lilja Björnsdóttir.
HVERT FÓRSTU?
Á englavœngjum þú flaugst mér frá
í fjarlœga og ókunna heima.
en lézt mér það eftir, sem lang bezt ég á
að lofa mér um þig að dreyma.
Fórstu til stjarnanna fögru, út í geim?
Eða fórstu til enn hœrri landa?
Senn fer eg héðan og svif til þín heim,
— því sálinni ekkert mun granda.
Þar lœknast meinin, og þerrast öll tár,
við þurfum ekki ástina að dylja.
Svo búum við saman um aldir og ár
— og aldrei við þurfum að skilja. Ó. J.
Ég var einu sinni samtíða stúlku, sein var mjög hrifin af
allri hagmælsku. Fyrir jólin langaði hana til að senda kær-
astanum jófaóskir í ljóðum. Spyr hún mig hvort ég geti ekki
hjálpað sér. Segist sjálf ekkert skáld vera, og ekki einu sinni
geta húið til leirbull. Leggst ég þá fram á borð og horfi út í
gluggann og sé að það er stormur, dettur mér þá í hug:
„Ég elska þig stormur.“ Kom þetta þá yfir mig eins og því
væri hvíslað:
Ég elska þig, vinur, um öll þessi jól,
þau færi þér gleði og sæfunnar sól.
Þú hjarta mitt hefur þér heillað og bundið.
— En bugaða eikin ei burtu fær hrundið.. . .
Svo fær hún aftur vísu á þessa leið:
Þú elskar mig, vina, uin öll þessi jól,
en ást þín er hverful sem skammdegissól.
Lífsreynzfan skófi, en lánið er valt.
Loforð þín ónýt, þau segja svo margt.
Og þar með var draumurinn búinn. Þau sáust aldrei framar.
Z.
L. B. dreymdi að vinur hennar, giftur maður, færði heniii
skemmtilega gjöf. Æi, má óg ekki kyssa hann fyrir þetta?
hugsaði hún, og þessi vísupartur kom í huga liennar í svefn-
inum:
Forboðnu eplin fögur anga,
fullþroskuð á greinum lianga.
Svo botnaði hún er hún vaknaði:
Eftir reynzlu lífsins langa,
langaði mig þó eitt að fanga.
Vögguvísa.
Eg áður tróð minn ceskuveg
i œfagömlum heimi,
en á er hreyting undarleg;
Nú ungur er hann, en gömul eg.
Vel og vcert. pig dlreymi.
Guðrún Stefánsdóttir.
Aldursstigunum hef ég lieyrt skipt þannig: Tíu eru barns-
árin — tuttugu ungdómsárin — tvítugur táplaus maður —
þrítugur þrekinn maður — fertugur fullharðnaðnr — fimmtug-
ur í stað stendur — sextugur elli kenndur — sjötugnr hær-
um hrapar —- áttræður vísdóm tapar — níræður að heimskra
manna háði — en tíræðan guð naði. Rikev.
Samanburður: Mahómets kenning mælir fróð: I Paradís
eru fögur fljóð.. .
Þar figgja þeir í lundunum
hjá ljósum vatnastraumi,
spenntir af engilsprundunum
og spjalla við þær í laumi.
En himnariki okkar í
ei fæst gaman fljóða.
Engin fæða er f þvf
og ekki vínið góða.
NYTT KVENNABLAÐ