Nýtt kvennablað - 01.01.1962, Blaðsíða 11

Guðrún frá Lundi:
BLÖÐ
F lt A M H A L. D S S A G A
En þetta voru vinir Gyðu, og hún treysti þeim til að vera
l'onum hliðholl. Þegar liann kom heim á hlaðið kom hús-
inoðirin sjúlf fram í dyrnar, brosandi, og rétti honurn hönd-
*na: „Sæll og blessaður frændi. Hvernig heldurðu að þetta
gangi fyrir okkur?“ Hann tók í framrétta hendi hennar.
»0, ætli að það gangi ekki þolanlega", sagði hann um
leið og hann renndi sér inn með hlið þessarar fyrirferðar-
ntiklu konu. Hann var orðinn matlystugur og langaði heldur
ekki til að ræða við þessa nýju sambýliskonu sína. Inni í
húsinu var allt orðið fullt af einhverju búsáhaldadrasli, sem
nýju ábúendurnir áttu. Allt var það heldur ófélegt, svipað
eigendunum. Honum gramdist svo, að hann setti fótinn í
eina kolluna og sparkaði henni út í horn með talsverðum
hávaða.
Hann opnaði búrkistuna. Þar var soðinn matur. Gyða hafði
nú búizt við, að hann yrði einbúi fáeina daga. Þarna var
s>njörskaka á fjöl og búrhnífurinn hjá. Allt minnti þetta á
l'á umhyggjusömu góðu systur, sem nú var horfin. Á borðinu
stóð trébytta full af mjólk og rauk dálitið upp úr henni.
^á mundi hann eftir kúnni, sem sjálfsagt hafði ekki fengið
Purrt eða vott síðan snemma um morguninn. Hann flýtti sér
fram úr búrinu og lenti beint í fanginu á Sigurlaugu, sem
hafði staðið á gægjum við dyrnar. Hann flýði inn í eldhúsið.
fiaðan í fjósið. Hún fylgdist með honum.
„Það er liklega orðið mál að gefa kúnni“, sagði hann á
leiðinni eins og til að afsaka fátið og flýtirinn.
Kýrin var lögzt og heypokinn tómur á stéttinni. Tvær
okunnugar beljur voru komnar í fjósið, heldur grennlulegar
°g hnútuberar hjá selhærðu og feitu kúnni hans Sveinbjarnar,
som nú var orðin eign Markúsar. Stór hyrndur uxi var á
hinsta básnum. Þetta voru gripir Kláusar gamla. Sigurlaug
var komin fast að hlið lians. „Hélztu að ég léti þína kú
Um morguninn, þegar við vöknuðum, var rafmagnið
komið aftur, kertin hálfútbrunnin virtust ósköp um-
komulítil, og ævintýrahöllin mikið hversdagslegri. En
óll fyrirgreiðslan var útveguð og gefin af Flugfélagi
íslands.
Um 9 leytið lagði vélin af stað heimleiðis, og aftur
var svifið um háloftin og komið til Islands kl. 12 á
hádegi á sunnudag, eftir hálfsmánaðar fjarvist.
Eg lief hér ekkert minnzt á fundinn, en frá honum
hefur frú Sigríður Magnússon sagt á fundi í Kven-
réttindafélaginu og tel ég því ekki þörf á að lýsa hon-
um liér, enda of langt mál, en það sást á öllu, að
ekki var minni áhugi hinna þeldökku Suðurlanda-
kvenna fyrir réttindamálum þeim, sem fundurinn fjall-
aði um, enda ekki undrunarvert, J>ar sem þær hafa
verið undirokaðar af hinu kyninu öldum saman. F.n
NÝTT KVENNABLAÐ
standa yfir tóniri jötunni, meðan hinar úðuðu í sig. Það
er auðséð, að þú þekkir mig ekki. Þú þarft ekki að hugsa
um hana meir. Ég læt Auðbjörgu hugsa um þig að öllu
leyti. Þá tekur hún náttúrlega til handa kúnni og kastar í
liana, meðan þeim verður gefið. Hún a-tlar að hafa það
allt sér. Þú þarft ekki að óttast, að hún haldi ílla á. Þú
afhendir henni matvælin á morgun. Ég var búin að lofa
Gyðu að reynast þér vel.“
„Er þá búið að mjólka kúna?“ spurði hann. „Já auðvitað
er búið að því og hún lögzt, það var ekki mikil fyrirhöfn,
þar sem heyið og vatnið stóð inni hjá henni.“
„Það þarf víst ekki að hugsa um mat handa mér fyrstu
dagana. Gyða hefur séð fyrir því.“ Svo tók hann heypokann
og hélt á honum fram.“ Ég hef oftastnær tekið til handa
henni, kýrgreyinu, og það geri ég enn, meðan þess þarf.“
Ilann settist á búrkistuna og fór að borða. „Er þetta mjólkin
mín? spurði hann húsmóðurina, sem fylgdist með honum hvert
spor. „Já þetta er nú þín mjólk. Ætlarðu ekki að korna
inn og tala við Kláus, meðan þú ert að borða?“ „Nei, ég
sit hérna. Það er ekki nema fyrirhöfn að bera þetta snarl
inn.“ Hún kom með ydirbolla og jós úr byttunni í könnu,
sem hann átti. „Þessa byttu á nú nýja ráðskonan," sagði
hún glettnislega. Honum féll það hreint ekki vel, að heyra
hana nefna Auðbjörgu þvi nafni, en lét það sem ótalað.
Sigurlaug stóð við hné hans og sagði honurn frá búskap
Nikulásar, afa hans. —■ Hann hugsaði til þess með kvíða, ef
hann ætti að hafa þessa símalandi kvörn við hlið sér í
hvert sinn, sem hann mataðist í heilt ár. Það yrði hræðilegt.
Loksins var hann búinn að borða og lét matarleifarnar niður
og læsti búrkistunni. Þetta var myndarkista, líklega úr búi
afa hans. Þá voru ekki hirzlurnar hafðar ólæstar. Svo fór
hann út til að taka til handa kúnni.
Þegar hann kom inn, var Kláus háttaður í rúm Gyðu.
Hann kastaði á hann kveðju, settist á sitt rúm, sem búið var
að taka ábreiðuna af og slétta snyrtilega úr sænginni, og fór
að tína utan af sér spjarirnar. Kláus var eitthvað að tala
urn veðrið. Það hafði breytzt til batnaðar, )>ví helzt hefði
litið út fyrir rigningu, það hefði náttúrlega verið ákjósanlegt
fyrir túnin. það er að segja þau, sem búið væri að koma
ofan í. Markús svaraði því einu, að það væri gott að fá
þarna virtust vera á ferSinni vel menntaðar, háskóla-
lærSar konur, jafnt hvort þær voru frá Nigeríu,
Bahama, Pakistan ellegar Stóra-Bretlandi, Frakklandi
og Ameríku. — En áhuginn virtist öllu meiri á hliS
þeirra þeldökku. Aldrei var orSiS gefiS frjálst, svo
aS ekki væri komin biSlisti af þessum SuSur- og Aust-
urlandakonum, sem eitthvaS þurftu aS segja.
AS svo mæltu lýk ég frásögn minni, um þessa
írlandsferS á síðastliSnu sumri.
SigríSur Björnsdóttir.
Þessi alþjóðafundur fjallaði um réttindamál kvenna. T. d.:
Sömu laun fyrir sömu vinnu. — Um aldurstakmark ok réttindi
í því sambandi til eftirlauna. — Um menntun kvenna. —
Réttindi óskilgetinna barna. — Off fréttir um liag kvenna f
ýmsum löndum.
9