Skólablaðið - 01.12.1932, Síða 7

-7-
aöi ofurlitið, en sagði svo: - "Jú, Það er
annars bezt, að ég gangi með Þér, annars var
hann Kalli búinn aö bjóða mér á bió, en ég
er fornemuð við hann út af nokkru, svo að
ég vil ekki fara.----
Kalli var nú slls enginn vinur niinn - og
mér var nú heldur ekkert um Það gefið, að
hánn næði hylli Steinunnar. Eg sagði Þvi
svona hálf gremjulega; Nei, Þú skalt heldur
fara með honum, ég get gengið einn. Steinunn
fann að frekari umræður eun Þsits Kalla
mundu ekki hafa skapbætandi áhrif á mig. Hún
sagði Þvi, að Þvi er mér virtist i afsökunar-
róm; "MLg langar iika ekkert". Eg lét mér
Þetta nægja, og vió gengum Þögul hlið við
hlið suður meó sjónum. Eg var eitthvað svo
óandrikur i kvöld. Mér datt ekki neitt um-
talsefni i hug. Eg hafði aö visu sagt að ég
hefði eitthvað alveg sérstakt i pokahorninu,
en eg býst við aó Steinunn hafi sjálf vitað,
að Þetta var ekki annað en fyrirsláttur,
til að fá hana til að ganga með. Eg fann
reyndar til Þess i kvöld, að ég Þráði að
segja henni eitthvað, eitthvað sem ég vissi
ekki hvað var. Eg vissi aðeins að ég Þráði
aö vera einn með henni, og nú Þegar við
vorum loksins ein, gat ég ekkert sagt. Við
völdum okkur góðan stein i fjömnni, til cð
sitja á, og horföum Þegjandi á sólarlagið.
Hafið var nær alveg kyrrt. Aöeins ofurlitlir
gárcr hreyfðu sig i kvöldgolunni. Sólin var
að gonga undir og siðustu geislarnir sýndust
mér eins og strjúkast við hafsflötinn.----
Eg hefi oftar en einu sinni lesið lýsingu
skáldanna á Þessum sólarlagssvip sjávarins.
Þeir segja að hann liti út eins qg bráðið
gull. Jú, mér fannst sjórinn að visu einkenni-
lega gulll .tur, en bráðið gull kvað hvorki
vera rautt né gult. Eg fór að segja Stein-
urrni frá Þessari visku minni um braddn gull-
ið. Svo fór ég að tala um skýhnoðrana á
lofítinu. Eg var nú allt i einu orðinn svo
andrikur og ireelskur, allt öðruvisi en ég
étti að mér. "Eg sé sýnir, Steinunn",sagði
ég, Sérðu skýhnoðrann Þama? Sérðu, hvemig j
hann staakkar. - Hann er framtiðarlandið okkar. !
Þar eru dýrlegir skógar og streymandi lindir. j
Eg .heyri fuglane syngja. Þama er Ifeturgala- !
salurinn - Þar er fegurra, en til er nokkurs-
staðar á Islandi, eða i himnariki. Angan gull-.
inna blóma fyllir loftið og Þama göngum við
ein og höldumst i hendur. Er Þaö ekki dásam-
legt Steinunn? Og við erum ein i Þessari dýrð
og engin Þekkir hana nema við . Aðrir eru
bara svo blindir, að Þeir sjá hana ekki —
Þeir segja, Þú ert flón, Þú getur ekki búið '
i skýjaborgunum Þinum. Steinunn getur Það
verið að lifið sé aðeins blekking, og að
framtiðarlandið fagra sé ekki til? Eg má
til að leita að Því, annars er mér lifið
einskis virði. Steinunn, Þú verður að leita
að draumalandinu minu með mér. Eg veit gýri
við munum finna Það. Þegar Þú ert hjá..mér,
finnst mér vonimar vakna og lífið yerða,.
bjsrtara.------ ,^’xp.vZ
Eg vissi eiginlega ekki hvernig„ár.teji....
stóð, að ég hélt nú Steinunni i faðýii’cjinúm
og Þrýsti henni að mér. Eg horfði í'áugu’henn-
ar. "Steinunn", hvislaði ég "ég elska Þig" -
Hún Þagði - Eg fann varir hennar rétt við
minar, og ég fann sætleik kossins streyma
um mig allan. - En kossinn varð styttri en
ég hefði óskað. Steinunn tók snöggt viðbragð
og Þaut upp.— Eg stóð upp höggdofa, ég sá
eitthvert grátt kvikindi skjótagt’. fram hjá
mér. Eg skildi nú hvernig i ölTu laý-To'ttu-
greyið hafði, sem sagt hlaupið undir- pilsin
hennar, ef til vill á flótta undnn kettinum. -
Eg veit ekki, hvort hún Steinunn var_ dýravin-
ur yfirleitt, en eitt er vist:, að rottuvin-
ur var hún enginn, og hefur vist ekki;3|ótt
neitt feegilegt að komast i svona náin kynni
við teer. Eg hefi aldrei verið hisgddur við
rottur, en upp frá Þessum degi hefi ég hat-
að Þær. Margt hefði kannske fnrið á annan
veg og betri veg fyrir mér Þetta kvöld, ef
Þær leiðu skepnur vsru ekki til.— Eg tók
til fótanna og hljóp Þar til ég náði i
Steinunni, sem komin var góðan..spöl -upp á
bakkana. Hún lét sem hún sæi mig.-^í^yr Öll
min mælska var horfin, og ég gat heidur
ekkert orð haft út úr Steinunni, nemíi,.'Þessa
gömlu og góðu setningu: "Þú ert vitlaús"-.
Eins og Það væri nokkuð mér að kehna, ‘Þetta
með rottuna. \o ■
■ ^ x áxsxm:
(Október 1952) •'
Ö. B.
' ‘. gcfJ .
' -
■'wjj.a
.' 60
• • n