Skólablaðið - 21.12.1943, Page 12

NÚ hugur minn flýgur til fyrri alda
a fr’imlíf sins Toraut, gegnum myrfcursins djúp.
Ég lyfti glitvefi tímanB tjalda,
með töfragjprota rýf gleymskuhjúp.
Ég seiði fram hinar máttlcu myndir,
sem móðir jörð við hrjost sín á-1 ,
þa vöfðu* hana sindrandi ljossins lindir,
er liðu í duftið frá himinsins sól.
t>á sólgeislinn skinandi úr hæstum hæðum,
hininhorinn í guðsins mynd,
htió sig myrkum moldar kleðum
mátt til að veita frá ódáins lind.
Við lindina þá öll þróun er alin.
Við þræðum þann veg hið hinzta kvöld.
Hann er lífsnei&tinn innsti £ efninu falinn,
eilífur guð hak við þokunnar tjöld.
Fann iífsanda hlés 1 hrjóst vorri móður
og heindi lífinu í sóla.ratt,
var alls_ ctaðar skapanui, alls staðar hljóður
eilífðarj.jómi um dai?ðaiis náh’ ,
Um gjörvalia veröld leiðir hans lágu,
um- Ijósvakans Ö'. dur., jarðar skar.o,
og vísuðu að ta’marjci’ h.ivrixnháu,
haiminum eilífa , guðsrxlcis hraut.
Halldór Sigurösson 4.A.