Norðurland - 13.04.1978, Side 6

NORÐURIAND
Fimmtudagur 13. aprfl 1978
MÁLGAGN sósíalista
í NORÐURLANDSKJÖR-
DÆMI EYSTRA
GERIST
ÁSKRIFENDUR
- Síminn er 2-18-75 -
Reynum að endur-
skapa árið 1958
segir Jill Brooke Árnason
sem leikstýrir Hunangsilmi
hjá Leikfélagi Akureyrar
Annað kvöld, föstudag, frumsýnir Leikfélag Akureyrar fimmta
verkefni sitt í vetur. Það er leikritið Hunangsilmur eftir enska
leikritahöfundinn Shelagh Delaney. í síðasta blaði var sagt frá
þessu verki en nú er ætlunin að spjalla við leikstjórann Jill
Brooke Árnason sem er ensk eins og leikritið. Fyrst var hún
beðin að greina frá ferli sínum við leikhús.
Ég lærði leiklist í London
við Royal Academy of Drama
tic Art (RADA) og að námi
loknu hef ég fengist við allt
sem viðkemur leikhúsi. Ég hef
leikið, leikstýrt og verið sviðs-
stjóri í hefðbundnu leikhúsi,
ferðaleikhúsi og í tilraunaleik-
hópum. Ég hef einnig leikið í
sjónvarpi og útvarpi, lesið upp
og leikið í sjónvarpsauglýs-
ingum þar sem ég hef selt sápu
og tekex með meiru. Þá hef ég
talað inn á erlendar kvik-
myndir og unnið í hópi sem
skipulagði tónleikahald fyrir
börn, það fannst mér spenn-
andi verkefni.
- Hvað rekur þig svo íil
íslands?
Ég kynntist manni mín-
um, Benedikt Árnasyni leik-
stjóra, í Englandi og kom með'
honum hingað fyrir tæpum
tveimur árum. Mér líkaði vel
og hef verið hér síðan.
- Hvað tókstu þér fyrir hend-
ur þegar þú komst?
Ég byrjaði á því að kenna
ensku. í fyrravetur fékk ég svo
það verkefni að gera búninga
og sviðsmynd fyrir Kátlegar
kvonbænir sem Leikfélag
Hveragerðis sýndi. í haust leik
stýrði ég svo einþáttungum
eftir Terence Rattigan sem
Nemendaleikhús Leiklistar-
skóla íslands sýndi en þeir
hétu einu nafni Viðeins manns
borð. Svo má nefna það að ég
var einu sinni fengin til að
leika smáhlutverk í útvarps-
leikriti. Það vantaði einhverja
til að leika franska stofu-
stúlku og ég varð fyrir valinu,
ekki vegna þess að ég hljóm-
aði svo franskt en ég hafði
allavega ekki íslenskan hreim.
- Og nú ertu komin hingað
norður til að sviðsetja
Hunagnsilm. Ertu hrifin af því
verki?
- Já, það vinnur mjög á við
kynningu, maður er alltaf að
sjá eitthvað nýtt í því. Svo vill
nú til að höfund’urinn, Shelagh
Delaney, býr við sömu götu og
ég bjó við í London og ég
þekki hana vel. Ég get not-
fært mér þau kynni mín í sýn-
ingunni. Það er ekki hægt að
segja að þetta sé hennar saga
en þaðermikiðafhenniíverk-
inu. Auk þess þekki ég sögu-
sviðið sem er upprunalega
iðnaðarbærinn Salford í Norð
ur-Englandi. Við færum sögu-
sviðið hins vegartil Manchest-
er af því að sennilega þekkja
fáir til í Salford.
- Nú er þetta enskt verk, held-
urðu að það skili sér til fulls
hér uppi á íslandi?
- Áð sumu leyti er þetta
sérenskt verk en vandamálið
sem fjallað er um er persónu-
legt og því alþjóðlegt. Þetta
verk er skrifað á árunum
1956-58 og kom fram á svip-
uðum tíma og Horfðu reiður
um öxl en þessi tvö verk
breyttu ensku leikhúsi mikið,
það varð aldrei það sama. Þó
eru þau ólík, Horfðu reiður
um öxl fjallar um ungan reið-
an mann sem vill breyta heim-
inum en Jo í Hunangsilmi er
ekki í uppreisnarhug, hún
sættir sig við tilveruna og
reynir ekki að breyta henni.
Hunangsilmur greinir frá
Af æfingu a Hunangsilmi, fra vmstri: Kristin A. Olafsdóttir sem leikur Jo, Gestur E. Jónasson sem leikur
kynvilltan vin hennar, Geoffrey, og Sigurveig Jónsdóttir sem leikur Helen, móður Jo. (Ljósm. Norðurmynd)
AUGLÝSIÐ í
NORÐURLANDI
- Síminn er 2-18-75 -
Jill Brooke Árnason leikstjóri.
viðhorfum 17 ára stúlku til
heimsins en á þeim aldrei er
fólk ekki svo meðvitað um
lífið. Jo segist vera nútíma-
kona en hún notfærir sér ekki
það sem nútíminn hefur upp á
að bjóða. Til dæmis segist hún
ekki hafa efni á að fara í lista-
skóla sem hana langar til en
það er rangt því á þessum
árum kostaði ekkert að ganga
í slíka skóla. Einnig neitar hún
að fara á sjúkrahús til að eiga
barn sitt en vill eiga það
heima. Hún lifir í lokuðum
heimi sem afmarkast af íbúð-
inni. Við sjáum fremur lítið af
heiminum fyrir utan - við
vitum jú að hún hefur verið í
skóla og að hún vinnur á bar -
og hún á fáa vini. Allt þetta
gefur leikritinu óraunsæis-
blæ, það er líkast draumi. Við
fyrstu sýn virðist það trú-
verðugt en ef grannt er skoð-
að kemur í ljós að þessi heimur
stenst ekki.
Hallmundur Kristinsson
hefur tekið mið af þessu við
gerð leikmyndarinnar sem er
gerð af miklu hugviti. Eini
raunverulegi hlutinn í henni er
gatan fyrir utan húsið, inni
fyrir er allt með óraunsæjum
svip.
Hunangsilmur fjallar um
ákveðna tíma, nánar tiltekið
fyrir 20 árum. Ég man þessa
tíma og mér finnst leikritið
lýsa þeim vel. Við ákváðum
strax að halda þessari tíma-
setningu og reyna að endur-
skapa árið 1958 með fram-
komu, búningum, tónlist og
leikmunum. Saumakonan
okkar, hún Freyja, kynnti sér
myndir og blöð frá þessum
tíma og gerði eftirmyndir af
þeim fötum sem hún sá.
- Er þetta dapurlegt verk?
- Bæði og. Það má segja að
í því sé gleði og sorg í jafn-
vægi, það skiptast á skin og
skúrir mjög ört, jafnvel í sömu
senunni. Við beitum líka einu
leikbragði sem oft er kennt við
Framhald á bls. 4. I
Cr sýnin(>u Leikfélags Húsavíkur á Skjaldhömrum Jónasar Árnasonar.
Skj aldhamr ar
sýndir á Húsavík
Skjaldhamrar, sjónleikur í
fimm þáttum eftir Jónas Árna-
son, var frumsyndur á Húsavík
3. aprfl s.l. fyrir fullu húsi og við
frábærar undirtektir áhorfenda.
Leikstjóri er Sigurður Hall-
marsson og er þetta tólfta verk-
ið, sem hann setur á svið hjá
Leikfélagi Húsavíkur.
Leikmynd gerði Sveinbjörn
Magnússon, lýsingu Grímur
Leifsson og sýningarstjóri er
Halldór Bárðarson. Með aðal-
hlutverk fara Snædís Gunn-
laugsdóttir, sem leikur leftenant
Katrínu Stanton og Benedikt
Sigurðsson, sem leikur Kormák
vitavörð. Aðrir leikarar eru Jón
Benónýsson, Ólafur Straum-
land, María Axfjörð og Einar
Njálsson.
Ekki var að sjá neinn viðvan-
ingsbrag á þessari ágætu sýn-
ingu, þó að sumir í hópi
leikenda væru að heyja hér
frumraun sína á fjölunum. Und-
irtektir leikhúsgesta sýndu líka
að þeim fannst sýningin lofs-
verð í alla staði og þökkuðu þeir
leikendum og leikstjóra að sýn-
ingu lokinni með blómum og
langvinnu lófataki, sem seint
ætlaði að linna. Snær Karlsson.
Að
leiðrétta
lýðrœðið
Það gengur á ýmsu hjá
blessuðum lýðræðisöflun-
um í landinu. Nú er próf-
kjörum víðast hvar lokið
og því mætti ætla að fram-
boð lægju ljóst fyrir, það
þyrfti ekki annað en vélrita
úrslit prófkjara upp á blað,
senda það kjörstjórn og
blása listann svo út á heilli
síðu málgagnsins með
myndum og öllu tilheyr-
andi.
En vegir lýðræðisins eru
ekki alltaf beinir og króka-
lausir. Stundum koma á þá
hlykkir og fyrir getur kom-
ið að þeir greinist í tvennt
eða þrennt án þess nokkur
fái við ráðið.
Þetta hafa forystumenn
lýðræðisaflanna - einkum
Sjálfstæðisflokksins - í
Kópavogi fengið að reyna.
Eftir að almennir kjósend-
ur höfðu þyrpst á kjörstað
íhaldsins og kveðið upp
sinn dóm um niðurröðun
framboðslista flokksins
gaus upp megn óánægja í
röðum fallkandídata og
flokkseigenda. Gerðu þeir
áhlaup á fulltrúaráð flokks
ins í Kópavogi undir for-
ystu lýðfrelsarans Hannes-
ar Hólmsteins Gissurar-
sonar, forseta bæjarstjórn-
ar Richards Björgvinsson-
ar ofl. Þessir menn vildu
ekki una dómi almennings,
lýðræðið hafði gengið of
langt. Gerðu þeir sér lítið
fyrir og breyttu framboðs-
listanum, færðu suma ofar
og aðra neðar, bættu inn
mönnum sem ekki höfðu
tekið þátt í prófkjörinu en
fjarlægðu aðra sem það
höfðu gert. Að þessu loknu
þóttust þeir hafa vel að ver-
ið og auglýstu listann með
pompi og pragt.
En þeir voru til sem ekki
vildu una því að vera ýtt
niður eftir listanum eða út
af honum. Guðni Stefáns-
son járnsmiður sem verið
hafði í öðru sæti eftir próf-
kjörið en fulltrúaráðið ýtti
niður í fjórða sæti sagði sig
af listanum og greindi frá
því í Morgunblaðinu að
hann hygðist safna óánægð
um flokksmönnum saman
á nýjan framboðslista og
bjóða fram gegn opinber-
um lista flokksins.
Þar með eru raunir
flokksins í Kópavogi ekki
upptaldar. Á miðju kjör-
tímabili sagði einn bæjar-
fulltrúi íhaldsins, Sigurður
Helgason, sig úr bæjar-
Framhald á bls. 5.
Nú eru
góðir
dagar
NORÐURLAND á sér
víða aðdáendur og velunn-
ara sem sjá tilgang í því að
gefa út blað til að andæfa
gegn ofurvaldi íhaidsins á
fj ölmiðlun í landinu. Einn
slíkur sendi blaðinu eftir-
farandi vísu sem hann hafði
ort:
Auðvaldspressan ekki grand
okkar heilsu bagar.
Nú er lesið NORÐURLAND.
Nú eru góðir dagar.