Norðurland - 20.12.1979, Síða 4

NORÐURLAND
NORÐLENSKT VIKUBLAÐ I
Málgagn sósíalista í Norðurlandskjördæmi eystra I
Ritnefnd: Böövar Guömundsson, Erlingur Siguröarson,
Helgi Guömundsson, Soffia Guömundsdóttir, Tryggvi Jakobsson.
Ritstjóri: Jón Guðni Kristjánsson (ábm.).
Framkvæmdastjóri: Loftur H. Jónsson.
Ritstjórn: Sími 21875. Dreifing og afgreiðsla: Sími 25875.
Póstfang: Box 492, 602 Akureyri.
Offsetprentun: Prentsmiöja Björns Jónssonar.
Gefið út af kjördæmisráði Alþýðubandalagsins
í Norðurlandskjördæmi eystra.
Við jól
og áramót
Frá fornu fari hafa menn á norðurhveli jarðar fagnað
hækkandi göngu sólar eftir vetrarsólhvörf í desember
Þegar kristni breiddist út var fæðingarhátíð frelsarans
sameinuð þessari fornu sólarhátíð og kristnir menn
fóru að halda sín jól í minningu þess sveinbarns
er forðum var !agt í jötu suður í Betlehem.
Boðskapur þess sveinbarns er þarna fæddist er enn í
fullu gildi. Boðskapur um samhjálp, ást og frið meðal
manna. Það er ekki honum að kenna þótt ástandið í
heiminum sé ekki betra en raun er á og þótt margt í
framkvæmd kristninnar hafi ekki verið til fyrirmyndar.
Það er ekki sama kirkja og kristin siðfræði og þótt
ýmsir þeir er þóst hafa verið að vinna að framgangi
háleitra hugsjóna Jesú Krists í heiminum hafi um leið
unnið gegn þeim í verki sannar það ekki að kenningin
sé vond. Hún getur verið og er góð eins og hún birtist
frá höfundi sínum þótt síðar hafl hún um margt verið
útþynnt og jafnvel snúist upp í ranghverfu sína í
framkvæmdinni.
Vonandi gefa menn sér til þess tíma mitt í öllum ys og
þys nútíma jólahalds, að staldra við og hugleiða þann
boðskap um ást og frið um samhjálp og jafnrétti sem í
orðum Krists má finna. Það er ekki síður þörf í neyslu-
samfélagi nútímans að minnast hverja útreið okurkarl-
ar og aurasafnarar fengu í helgidóminum og þess boð-
skapar að þau verðmæti er mölur og ryð fá grandað eru
ekki það sem girnast ber. Það er kominn tími til að
ýmsar aðrar gáfur verði teknar fram yfir peningavitið.
Eða hví skyldu þeir sem vel eru gefnir til munns eða
handa og gæddir góðum vilja ekki að fá að njóta ávaxta
sinnar vinnu í stað þess að lappa upp á valta veldisstöla
þeirra er hafist hafa til vegs í krafti auðsins? Á jólum
ættu menn að minnast þess að Kristur var fyrst og
fremst boðberi samhjálpar og jafnréttis og sjálfstæðis
sinnar þjóðar - frelsis fsraelsþjóð til handa undan oki
Rómverja. Enda hlaut hann að gjalda með því eina sem
hann átti - lífi sínu. En í sjálfstæðisbaráttu þjóðar
er til lítils að eiga aðra en þá sem nokkru vilja fórna
fyrir málstaðinn minnugir orða Arnas Arneusar í
íslandsklukkunni að: „Feitur þjónn er ekki mikill mað-
ur. Barður þræll er mikill maður, því í hans brjósti á
frelsið heima.“
Við áramót líta menn til baka yfir farinn veg og horfa
fram á við til komandi tíma. Naumast verður sagt að
árið sem nú kveður hafi verið gott ár. Það er hið kald-
asta sem mælst hefur á þessari öld og hefði fyrir fáum
áratugum leitt hungur yfir þjóðina. Slíkt er ekki um að
ræða nú, en eigi að síður hafa menn verið rækilega á það
minntir að gegn erfiðu árferði og náttúruöflunum í
vondum ham dugar öll tækni nútímans skammt. Grasið
sprettur ekki á freðinni jörð og ekki draga menn fisk úr
sjó ef hafþök verða af ís. f iðrum jarðar geisar eldur
sem leitt getur ómældar hörmungar yfír land og lýð. En
ef menn kunna og vilja beita aðferðum samhjálpar og
samvinnu til að leysa þann vanda sem við er að etja
hverju sinni, þurfa menn ekki að kvíða. Nú eins og
lengstum áður er stærsti vandinn við að fást þröng
eiginhagsmunahyggja og sífelldar tilraunir hins sterka
til að troða þeim sem minna má sín um tær. Meðan mis-
skipting hinna efnislegu verðmæta er látin viðgangast
verður aldrei jafnrétti náð í neinni grein. Hins vegar
mega menn ekki láta þrönga krónuhyggju byrgja sér sín
í átt að lokatakmarki sósíaiista, frelsi, jafnrétti og
bræðralagi allra manna af hvaða húsi og kynþætti sem
þeir kunna að vera. Með von um að á komandi ári megi
stíga stærri skref í átt til betra og réttlátara mannlífs en
áður, óskar NORÐURLAND landsmönnum gleðilegs
árs.
Erl.
ÞÁ RIÐU HETJUR
inn hafði látið hann ausa drullu
um stund sá hann að við svo
búið mátti ekki standa og þreif
spíssinn fagurglitrandi og tók á
rás á eftir keflismönnunum.
Sagt er á fornum bókum um
Sleipni hest Óðins að hann hafi
haft átta faetur og verið fráastur
hesta. Mér er það til efs að hann
hafi nokkurn tímann borið sína
8 fætur af þvílíkum ógnahraða
og keflismenn. Fætur þeirra
virtust óteljandi svo ákaft runnu
þeir skeiðið, og brátt blikuðu
broddar Bismarkshjálmanna
við eldana í ljósaskiptum síð-
sumarskvöldsins. En samband
þeirra við dælumanninn langt í
burtu var ekki sérlega gott.
Kannski hefur hann af bölvun
sinni og gremju vegna
Straumsvíkurhjálmsins vísvit-
andi farið rangt að, kannski
einungis mannleg mistök í hita
augnabliksins. Spíssmaðurinn
var enn víðsfjarri þegar dælu-
maðurinn setti háþrýsting á
dæluna og slönguendinn tók að
lemjast um þar sem keflismenn
höfðu lagt hann frá sér meðan
þeir kostuðu mæðinni og biðu
eftir spíssmanni. Til að forða
fjölda mans frá meiðingum og
öngviti réðust þeir nú á slöngu-
endann og beindu honum að
eldinum. En það var auðvitað
óttalega öfugsnúið fyrst enginn
var spíssinn. Þrátt fyrir mikinn
þrýsting náði bunan ekki nema
upp á mitt heyið og eldur logaði
glatt í mæni þess. Og nú bar
spíssmanninn að og hann vissi
greinilega vel hverjum yrði hér
um kennt ef eldur kæmist í
hlöðuna. „Haldið þið helvítis
endanum,“ - æpti hann á
keflismennina og svo réðist
hann á móti vatnsbununni og
reyndi að skrúfa spíssinn á
slönguna. En það var sama
hvað hann tók á, sama hvað
þeir tóku allir á, - þrýstingurinn
á slöngunni var of mikill til að
þeir kæmu spíssinum nálægt
slöngunni og vatnið gusaðist
yfir þá og spíssmaðurinn grét.
„Haldið þið henni“orgaði hann
í örvær.tingu og gerði enn eina
tilraun til að nauðga spíssinum í
múffuna á slöngunni, - „haldið
þið henni helvítis fíflin ykkar,“ -
sagði hann og skolaðist flatur
burt með bununni í átt að
eldunum. Þetta fór að vekja
verulega athygli. Menn hættu
um stund að stinga hver annan
með heykvíslunum og söfnuð-
ust saman í kringum þá til að
gefa góð ráð og rétta hjálpar-
hönd. Ráðsnjall maðurhljóp að
slöngunni fyrir aftan keflis-
mennina og gerði bragð á hana
ef það mætti gefa svigrúm til að'
skrúfa spíssinn í múffuna. Slang
an ærðist gjörsamlega við þetta
herbragð. Fyrst tútnaði hún út í
ráðaleysi og það var ekki frítt
við að von kviknaði í brjósti
spíssmannsins. Hann bröltí á
fætur bar spíssinn enn á ný að
vörum slöngunnar. En þásýndi
hún fyrst hvað í henni bjó, Hún
reis upp í löngum sveig að baki
keflismannanna og sópaði með
sér þeim sem þar stóðu, sá sem
gripið hafi fyrir kverkar henni
þeyttist í loft upp og missti
takið, spíssmaðurinn skolaðist
nær eldinum en áður og keflis-
mennirnir riðuðu á sínum átta
fótum. Það lá við fullkominni
upplausn meðal lýðsins, ör-
væntingin lá í loftinu.
Á hættustund ber það löng-
um við að hjálpin kemur
þangað sem síst er líklegt. Ég
hef víst áður minnst á sáran
mann sem hallaðist upp að
hlöðuvegg og reyndi að stöðva
blóðrás úr lófasári. Hvort held-
ur æðri máttur hefur hvíslað að
þessum manni eða þá að hann
hafði öðlast rósemi hugans við
sár sitt og blóðlát þá reis hann
nú á fætur og hélt um hönd sér
og hljóp sem mest hann mátti í
átt til dælumannsins. Hann var
kominn í kallfæri við hann
innan mínútu og brátt fór
þrýstingur af dælunni. Spíss-
maður neytti hinstu krafta til að
skrúfa spíssinn á slönguna og
síðan veifaði hann samkvæmt
þaulþjálfuðu merki brunaliðs-
ins í dælumanninn og innan
skamms sprautuðu keflismenn-
irnir vatni um allt heyið. Og þeir
sprautuðu og sprautuðu á hey-
ið, á mennina með heykvíslarn-
ar og hvorttveggja varð, að
hætti að loga í heyinu og menn
hættu að leggja hver til annars.
Hættan var liðin hjá, hlöðunni
var borgið, - einnig miklum
hluta heysins. Þegar eld og reyk
lægði komu menn hins vegar
auga á það sem vakti undrun
þeirra og skelfingu en varð
jafnframt svar við spurningunni
um hvað olli heybrunanum. Við
hlið heysins kom í ljós brunnin
dráttarvél, hún var gjörsamlega
komin í rúst. Hvar var öku-
maður? - spurði maður mann?
Hvar var hann?
Glaðbeittur og óskammfeil-
inn sumarstrákur á bænum
veitti mönnum góðfúslega svar
við þeirri spurningu. Bóndi
hafði verið að halda töðugjöld.
Hann hafði sett eitthvað fleira
út í kaffið en sykur og rjóma,
víst var um það. Svo hafði hann
endilega viljað fara út að aka á
dráttarvélinni, fyrst í kringum
bæinn, svo í kringum útihúsin,
hlöðuna og loks heyið. Þá
kviknaði í traktornum með
einhverjum dularfullum hætti.
Bóndi drap á honum og gekk til
bæjar að sækja aðstoð við að
slökkva í honum. Eldurinnsem
gefur engri skepnu að éta með
sér, - var kominn í heyið þegar
hann kom aftur úr þeirri ferð.
Svo dreifðu menn úr blautu
heyinu til að vera vissir um að
engin glóð leyndist þar meir.
Spíssmaðurinn safnaði liði til
að ýta bílnum upp úr mýrinni
og um það bil sem síðsumar-
tunglið var orðið sólinni bjart-
ara héldu menn heim með glöðu
hjarta og góða samvisku hins
fórnfúsa mans sem allt leggur í
sölurnar fyrir náunga sinn þegar
lífsbjörg hans er annars vegar.
Sumir dálítið haltir, aðrir
kannski handlama og allir
blautir. En hvað er það móti
þeim unaði að hafa fengið að
vera hetja eina rökkurstund,
hetja þrátt fyrir allt það öryggi
sem almannavarnir veita.
jgf

m
0?
m
G/eði/eg jó/,
farsælt komandi ár
Þökkum samstarfið á líðandi ári.
Verkalýðsfélag Raufarhafnar
m
m
m
Gleðileg jól
farsœlt komandi ár.
Þökkum samstarfið á árinu sem er að líða.
IÐJA, félag verksmiðjufólks,
Akureyri. ______m
m
$L
Óskum öllum viðskiptavinum vorum
GLEÐILEGRA JÓLA
og farsœldar á komandi ári.
Þökkum viðskiptin á árinu sem er að líða.
SANA HF.
m
Óskum öllum viðskiptavinum vorum
GLEÐILEGRA JÓLA
og farsæls komandi árs!
Þökkum viðskiptin á árinu, sem er að líða.
AUGSÝN - húsgagnaverslun
Strandgötu 7 - Simi 21690
4 -NORÐURLAND