Norðurland - 18.03.1983, Blaðsíða 3

Alþýðubandalagið er flokkur þeirra
sem vinna fyrír sér hörðum höndum
- en hiröa ekki óeðlilegan arð af vinnu annarra “ - segir Steingrímur J. Sigfússon, sem
skipar efsta sæti á lista Alþýðubandalagsins
Steingrímur Jóhann Sigfússon frá Gunnarsstöðum í Þistilfirði
skipar efsta sætið á lista Alþýðubandalagsins við komandi
Alþingiskosningar. Það kemur því einkum í hans hlut að leiða
kosningabaráttuna í Norðurlandskjördæmi eystra og verða
vonandi að kosningum loknum annar tveggja þingmanna flokks-
ins í kjördæminu. Við upphaf kosningabaráttunnar hitti
NORÐURLAND Steingrím að máli, til að fræðast nokkuð um
manninn og viðhorf hans.
- Hvers vegna hófst þú
afskipti af stjórnmálum?
- Ég býst við að meginorsak-
anna sé að leita í uppruna
mínum og umhverfi. Ekki svo
að skilja að ég hafi drukkið
sósíalismann í mig með móður-
mjólkinni - en Þistilfjörður er
frá fornu fari helgaður félags-
hyggju og samvinnufólk hefur
þar látið til sín taka. Fram-
sóknarflokkurinn réði þar löng-
um mestu, en þá var framsókn
allt önnur en nú, og þau róttæku
sjónarmið sem hún hampaði
fyrir 50 árum eiga nú ekki
hljómgrunn hjá þeim íhaldsöfl;
um sem eru nú í forystu. I
samræmi við þetta hefur gengi
framsóknar fallið ört í þessari
heimabyggð minni að undan-
förnu, en mikill fjörkippurfærst
í Alþýðubandalagið, sem fólk
skilur að er eini málsvari
róttækrar félagshyggju í land-
inu. Þó að manni finnist löngum
að skjótfengnari sigrar væru
æskilegri í sókn þeirra sem
minna mega sín, þá held ég að
fólkið þekki sína, og meti
Alþýðubandalagið af verkum
sínum, en ýmsum félagslegum
réttindamálum hefur aldreiskil-
að jafn vel fram á við og í
ráðherratíð sósíalista.
Svo að ég víki aðeins að
vitund minni og pólitískum
áhuga þá vaknaði hann fyrir
alvöru á menntaskólaárunum,
ekki síst í starfi með herstöðva-
andstæðingum. Það varð svo
eins konar rökrétt framhald af
því að skipa sér í raðir Alþýðu-
bandalagsins, sem eina flokksins
sem hefur gert baráttumál þeirra
sem vilja herlaust land að sinum.
Þeir sem fram undir þetta hafa
haldið að framsókn taki eitt-
hvert tillit til sjónarmiða þessa
fjölmenna hóps ættu nú að vera
farnir að átta sig á að Nato-
vinirnir í forustunni þiggja að
vísu atkvæðin, en hundsa allt
sem að baki þeim býr. Þeir sem
vilja herinn úr landi eiga því
aðeins einn kost - þann að efla
Alþýðubandalagið.
- Ertu þá í Alþýðubanda-
laginu fyrst og fremst sem
herstöðvaandstæðingur?
- Já, og sem sósíalisti, en eins
og ég sagði var það snemma
sannfæring mín, að málin skyldi
leysa með samhjálp og sam-
vinnu. Með aldrinum kynntist
ég svo enn betur ýmiss konar
misskiptingu og misrétti, stéttar-
legu og ekki síður búsetulegu,
t.d. fann ég það á sjálfum mér
hve erfitt það getur verið
unglingum að þurfa að sækja
skóla um langan veg. Því tel ég
að byggðastefnu verði að bera
hátt í málflutningi sósialista.
Eftir þessa barnatrú og eigin
reynslu kemur svo til lesning til
uppbyggingar og frekari stað-
festingar félagshyggju og jafn-
réttissjónarmiðum. Þetta leiddi
svo til þess að ég gekk í
Alþýðubandalagið og hef verið i
fjórða sæti á lista flokksins við
tvennar síðustu Alþingiskosn-
ingar. Við stóðum líka að því þá
að stofna Alþýðubandalagsfélag
á Þórshöfn og nágrenni og hefur
félagatalan þar margfaldast á
skömmum tíma.
- Stundum heyrist því
haldið fram að allir flokk-
arnir séu eins, og því sama
hver kosinn sé.
- Þessu þykist ég nú þegar
hafa svarað að nokkru hér að
framan, þar sem sérstaða
Alþýðubandalagsins er augljós í
herstöðvamálum og sósíalism-
inn hlýtur að marka flokknum
sérstöðu. Það má ekki gleymast
að við sósíalistar stefnum að
grundvallarbreytingu á þjóð-
félaginu. Vegna áratugabaráttu
eru þær breytingar e.t.v. ekki
lengur eins byltingarkenndar og
þær voru, því að vissulega hefur
sú barátta skilað okkur nokkuð
áleiðis að markinu, þótt annars
staðar hafí okkur e.t.v. borið
eitthvað af leið. Það er ekkert
nýtt fyrir sósíalista að berjast
fyrir jöfnuði kynja, fatlaðra og
fleiri hópa, heldur gamalt
baráttumál. En því má ekki
gleyma áð hin efnahagslega
aðstoð nægir ekki ein saman
nema að takmörkuðu leyti. Þar
verða aðrir og flóknari þættir að
koma til svo að öllum megi líða
sem best. Um þetta eru menn
góðu heilli að vakna til vitundar
á síðustu árum.
- En vilja ekki allir
jöfnuð frið og frelsi, svo
dæmi sé tekið?
- Ég efast um að mikið búi
undir þeim orðum hjá ýmsum
annað en óttinn við að rísa
opinberlega gegn slíku og til eru
þeir sem vilja nýta frelsið til að
sumir séu jafnari en aðrir til
auðsöfnunar og arðráns á þeim
sem minna mega sín. Slíkt kalla
ég ranghverfu hugtaksins. En
menn verða að gæta þess í hinni
vinsælu umræðu um að sami
rassinn sé undir öllum flokkum,
að það er ekki hin villandi mynd
fjölmiðlanna sem skiptir máli,
heldur fyrir hvaða afl og hug-
sjónir flokkurinn stendur og
sýnir í verkum sínum. Þar er
sérstaða Alþýðubandalagsins
augljós öllum sem líta í kringum
sig.
- En flokkur hverra er þá
Alþýðubandalagið?
- Alþýðubandalagið er flokk-
ur allra þeirra sem vinna fyrir
sér hörðum höndunum, en hirða
ekki óeðlilegan arð af vinnu
annarra. Það berst gegn hvers
konar erlendri ásælni, bæði í
formi herstöðvar, eins og ég hef
þegar nefnt, en ekki síður gegn
ásókn auðhringa í íslenskt
atvinnulíf. Það er hin nýja sjálf-
stæðisbarátta okkar að standa
þar dyggan vörð og kveða niður
þær undirlægjuraddir sem ekki
síst hafa látið á sér kræla að
undanförnu í álmálinu. Það er
grátlegt til þess að hugsa, að nú
meira en 200 árum eftir að Skúli
fógeti reyndi að beita sér fyrir
eflingu inniends atvinnulífs, því
að hann þekkti erlenda kúgun,
vilji ýmsir leggja þetta atvinnu-
líf í rúst í þjónkun sinni við
erlend gróðaöfl, og þannig stíga
skrefið til baka.
Ég tel einnig að okkur beri að
framfylgja hlutleysisyfirlýsing-
unni til fullnustu, það á að vera
okkar framlag til friðar í heim-
inum. Hersetan hér er því
andstæð grundvallarhugsjónum
Islendinga og bandalag með
herforingjaklíkum á borð við þá
sem ráðið hefur í Tyrklandi t.d.
gerir okkur samsek þeim við
kúgun þeirra á löndum sínum.
Blóði drifinn ferill Bandaríkja-
hers víða um heim gerir hann
ekki heldur sérlega fýsilegan
gistivin. Hann er sá bjálki sem
við eigum að kippa úr okkar
eigin auga. Það eru eins og hver
önnur falsrök að ætla sér að
tryggja friðinn með vopnum og
stríðir gegn heilbrigðri skynsemi.
- En nú telur Alþýðu-
bandalagið sig flokk launa-
fólks?
- Já og er það, en það er alls
ekki svo að sjálfstæðismál og
kjaramál séu andstæður, öðru
nær. Ég get tæpast ímyndað mér
verðugra sjálfstæðismál, en
menn geti lifað af launum
sínum, né verðugra kjaramál en
að atvinnuvegir landsmanna séu
í höndum þeirra sjálfra. Hvort
tveggja eru höfuðbaráttumál
Alþýðubandalagsins.
- En hvað er þá brýnast í
kjaramálunum?
- Næst á eftir kröfunni um
fulla atvinnu, verður að setja
mannsæmandi laun. Þrátt fyrir
allgóða afkomu sumra launa-
manna vantar mikið á að taxta-
kaupið nægi mönnum til fram-
færis, og óhófleg yfirvinna
stendur undir tekjunum. í kom-
andi kjarasamningum verður
eins og raunar hefur oft verið
sagt að vinna gegn launamisrétt-
inu og draga taxtana saman. En
við vitum hvernig slíkt hefur
gengið, og þá verður að koma til
hlutur stjórnvalda með ýmsar
félagslegar úrbætur. Þær má
ekki vanmeta og vanvirða, þótt
þær komi ekki beint upp úr
launaumslögunum. Trygginga-
kerfið hefur á síðasta kjörtíma-
bili tekið gjörbreytingum til
batnaðar og allar greiðslur
hækka mjög. Nú vilja íhalds-
öflin brjóta niður þetta kerfi til
samhjálpar og ýmis félagsleg
atriði önnur eins og t.d. félags-
legar íbúðabyggingar sem það
telur áalandi og óferjandi. Þar á
markaðurinn einn að ríkja og
lögmál peninganna en ekki
mannúðarinnar að ráða.
- Ertu þá ánægður með
allt sem Alþýðubandalagið
hefur staðið að í málefnum
launafólks?
- Engan veginn, þó er stærsti
gallinn að sósíalistar eru stund-
um farnir að tala um „köku-
kenninguna" sem sjálfsagðan
hlut, þ.e.a.s. að launafólki beri
aðeins einhver ákveðin sneið af
„þjóðarkökunni" margum-
ræddu. Það er eins og mönnum
hafi þá gleymst að hægt er að
taka stærri sneið af þeirri köku,
og breyta tekjuskiptingunni
þessu fólki til hagsbóta.
- Þú minnist á byggða-
stefnu. Hver eru brýnustu
mál dreifbýlisins?
- Fyrst verðum við að svara
þeirri grundvallarspurningu
hvort við viljum eitthvað á
okkur leggja til að öllum gefist
kostur á að fá að stunda þjóð-
hagslega arðbær störf í fram-
leiðslugreinum. Meðþessu erum
við búin að taka ákvörðun um
dreifða búsetu og dreifbýlisfólk
er ekki ómagar á þjóðinni, þvert
á móti skapar það verðmætin.
Því er grátlegt hve framlag þess
er lítils metið . . Þetta fólk á
heimtingu á að fá að sitja við
sama borð og aðrir þegar um
hlunnindi og ýmsa félagslega
þjónustu er að ræða, í stað þess
að vera svo afskipt sem raun ber
vitni. Hér er eitt hið stóra jafn-
réttismál, þótt hin séu líka stór,
sem fara eftir stétt manna, kyni
og heilbrigði svo nokkuð sé
talið.
- Nú ert þú e.t.v. kunnari
fyrir afskipti þín af íþróttum
en stjórnmálum. Er ekki
lítið að gera með íþrótta
(frétta)-mann á þing?
- Sem betur fer hef ég átt
mínar frístundir eins og aðrir og
íþróttirnar hafa verið mér
áhugamál og tómstundagaman,
þar sem ég hef verið í góðum
félagsskaj), nú upp á síðkastið í
blakliði IS, auk þess að sjá um
íþróttaþáu sjónvarpsins tvisvar
í mánuði. Iþróttaiðkun er mann-
bætandi, a.m.k. á meðan hún er
í skynsamlegu hófí. Menn verða
að rækta líkama sinn ekki síður
en sálina og ég hef reynt að láta
þetta haldast í hendur. Það er
svo ekki verri skóli en hver
annar að koma nálægt rekstri
slíkrar hreyfingar, þannig að ég
tel mér það til tekna að hafa
kynni af ungmenna- og íþrótta-
hreyfingunni. En ég er ekkert
frekar í framboði sem íþrótta-
maður heldur en vörubílstjóri,
jarðfræðingur, bóndi, verka-
maður eða hvað annað sem ég
hef að unnið. Það er persónan
Steingrímur Jóhann Sigfússon
sem er í framboði til Alþingis,
svo einfalt er það mál.
- En er ekki þessi Stein-
grímur of „ungur og
reynslulítill“ í stjórn-
málum?
- Nei, ekki tel ég það nú. Þvert
á móti held ég að þaðséæskilegt
að fá af og til inn í stjórnmálin
ungt og ferskt fólk með mikla
starfsorku, og auðvitað þarf
ungt fólk að eiga sína fulltrúa á
þingi á hverjum tíma. Fólk í
nýjum störfum þarf ætíð að
leggja á sig einhverja vinnu til að
kynnast aðstæðum og sé það
samviskusamlega gert fylgja því
ýmsir kostir að vera ferskur í
starfi. Menn mega líka ekki
gleyma því að vaninn er harður
húsbóndi og oft vill síga værð á
menn með aldrinum.
- Nú virðist sú skoðun
eiga sterkan hljómgrunn að
þingmen séu upp til hópa
vondir og virðing Alþingis
sé lítil. Hvers vegna fýsir
þig þá í þeirra hóp?
- Ég leyfi mér nú að efast um
að æsifréttaflutningur fjölmiðla
gefi rétta mynd af störfum
Alþingis. En það er auðvitað lítil
von til breytinga ef nýtt fólk
þorir ekki að gefa kost á sér. Ég
býð mig fram í þeirri trú að
Alþingi sé réttur vettvangur til
að fylgja eftir baráttumálum
okkar sósíalista og þoka okkur
þannig fram á við í átt til
réttlátara og betra þjóðfélags.
- Nú er mánuður til
kosninga. Hver eru kosninga-
loforðin?
- Ætli ég sleppi ekki að skrifa
flugvöll hér og vegarspotta þar,
þó að þetta séu að sjálfsögðu,
mál sem þingmönnum ber að
vinna að fyrir sína umbjóðentl-
ur, og á ekki að vanvirða sem
„fyrirgreiðslupólitík". Þing-
menn eru starfsmenn kjósenda
sinna. Stefna Alþýðubandalags-
ins er stefna allra þeirra sem
vilja vinna að þjóðfélagsbreyt-
ingum í anda jöfnuðar, friðar og
sjálfstæðis þjóðarinnar, efna-
hagslegs, menningarlegs og
stjórnarfarslegs. Ég álít að
flokkurinn standi allvel um
þessar mundir og við stefnum að
sigri 23. apríl. I þessu kjördæmi
er annað sætið baráttusætið og
ég skora á menn að tryggja
Svanfríði Jónasdóttir sæti á
Alþingi. Hún á þangað fullt
erindi, og yrði hörmulegt til þess
að vita ef dreifing atkvæðanna á
ýmis ný framboð yrði til að
halda henni utan veggja þeirrar
samkomu. En ég vona þó fyrst
og fremst að kosningabaráttan
fari málefnalega og heiðarlega
fram. Ég býð fram alla krafta
mína, vit og orku, en frambjóð-
endur vinna ekki kosningarnar
einir. Því heiti ég á alla stuðn-
ingsmenn Alþýðubandalagsins
að berjast vel á næstu vikum og
gera sigur þess sem stærstan 23.
apríl.
-Erl
NORÐURLAND- 3