Morgunblaðið - 03.12.2009, Síða 26

26 UmræðanBRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 2009
✝ Þórveig HuldaBergvinsdóttir
fæddist í Reykjavík
24. apríl 1955. Hún
lést á heimili sínu
að morgni 27. nóv-
ember sl. Foreldrar
hennar voru Fanney
Sigurbaldursdóttir
verkakona, f. 4. nóv-
ember 1924, d. 29.
ágúst 2008 og Berg-
vin Jónsson verka-
maður, f. 1. ágúst
1918, d. 18. júní
1963. Systkini
Huldu eru: Ásta Dóra Egils-
dóttir, f. 3. mars 1942, Petrína
Bergvinsdóttir, f. 24. desember
1944, og Jón Bergvinsson, f. 22.
ágúst 1957. Hinn 19. júlí 1974
giftist Hulda Gunnari Hallssyni,
tölvunarfræðingi, f. 18. október
1950 á Akureyri. Foreldrar
Gunnars eru Aðalheiður Gunn-
arsdóttir húsmóðir, f. 9. janúar
1927, og Hallur Sigurbjörnsson
skattstjóri, f. 9. nóvember 1921.
Hulda eignaðist Davíð Bjarnason
rekstrarfræðing, 17. desember
1970. Davíð er giftur Maríu
Birnu Arnardóttur líffræðingi, f.
11. nóvember 1973, þau eiga Ísa-
fold Filippíu, f. 28. júní 1999, og
Laufeyju, f. 3. október 2003.
Hulda og Gunnar eignuðust tvo
syni; 1) Hallur tölvunarfræð-
ingur, f. 30. ágúst 1976. Hallur
er giftur Andreu Hjálmsdóttur,
gullsmið og fé-
lagsfræðingi, þau
eiga Fönn, f. 8. apríl
1999, og Dögun, f.
1. júní 2004. 2)
Brynjar, fé-
lagsfræðingur og
ljósmyndari, f. 16.
mars 1978. Sam-
býliskona Brynjars
er Hlín Finnsdóttir
arkitekt, f. 5. des-
ember 1982. Hulda
og Gunnar bjuggu á
Akureyri frá 1975
til 1999. Hulda lauk
sjúkraliðaprófi frá Gagnfræða-
skólanum á Akureyri 1976 og
starfaði á Fjórðungsjúkrahúsinu
á Akureyri. Um fjögurra ára
skeið starfaði Hulda sem dag-
móðir. Árið 1998 lauk Hulda
námi í hjúkrunarfræði frá Há-
skólanum á Akureyri. Eftir út-
skrift starfaði Hulda við Fjórð-
ungssjúkrahúsið á Akureyri þar
til þau hjónin fluttu til Reykja-
víkur. Frá árinu 2000 starfaði
Hulda sem deildarstjóri á end-
urhæfingardeild Landspítalans á
Grensási. Hulda hefur um árabil
verið meðlimur í íslenskum frið-
arhreyfingum, Samtökum hern-
aðarandstæðinga og Amnesty
International.
Útför Huldu mun fara fram að
heiðnum sið fimmtudaginn 3.
desember kl. 15 í sal Ferðafélags
Íslands í Mörkinni 6 í Reykjavík.
Að minnast góðrar móður
er mannsins æðsta dyggð
og andans kærsti óður
um ást og móðurtryggð.
Hjá hennar blíðum barmi
er barnsins hvíld og fró.
Þar hverfa tár af hvarmi
og hjartað fyllist ró.
(Freysteinn Gunnarsson.)
Við þökkum þér allar dásamlegu
stundirnar sem við áttum saman og
hversu ótrúlega vel þú hefur reynst
okkur alla tíð. Blíðari móður- og
ömmubarm var ekki hægt að hugsa
sér. Slík ást, velvild og umhyggja
sem þig einkenndi er vandfundin og
við erum afar þakklát fyrir að hafa
fengið að njóta. Við erum menn og
konur að meiri að eiga fyrirmynd í
slíkri konu sem þér. Þín verður afar
sárt saknað enda missirinn mikill
fyrir okkur öll, ekki síst ömmustelp-
urnar þínar sem nú missa sína kær-
ustu vinkonu. Það er þó þannig að
gleði fylgir ávallt góðum minningum
og það er okkar gæfa að geta yljað
okkur við ljúfar minningar um þig
um ókomna tíð.
Með ómældri ást og söknuði,
Hallur, Andrea,
Fönn og Dögun.
Þú hófst mína sál yfir hégóma og tál
og hug mínum lyftir mót sól.
Þú gafst mér þá þrá sem ég
göfgasta á,
og gleði, sem aldrei kól.
Ef ég hallaði mér að hjarta þér,
var mér hlýtt; þar var alltaf skjól.
(Davíð Stefánsson.)
Mamma, í dag kveðjum við þig
eftir stutta baráttu við krabbamein.
Barátta þín við veikindin var aðdá-
unarverð, aldrei kom til greina að
leggja árar í bát og aldrei skyldi því
trúað að öll von væri úti. Og eins og
venjulega bárum við fullt traust til
þess að þú vissir best. Þessi von sem
þú kveiktir í brjósti okkar varð til
þess að síðustu þrír mánuðir voru
fullir af gleði og kærleik. Tilviljun
réð því að við fluttum heim frá
London á sama tíma og þú veikist,
við fengum því tækifæri til að eyða
mér þér síðustu mánuðunum og sá
tími verður okkur ævinlega ómet-
anlegur.
Í dag kveðjum við þig og þrátt
fyrir að söknuðurinn sé mikill vilj-
um heldur gleðjast yfir tímanum
sem við fengum með þér, gleðinni
sem þú komst með í líf okkar og um-
hyggjunni sem þú sýndir okkur alla
tíð.
Brynjar og Hlín.
Tengdamóðir mín Hulda er látin.
Ég mun sakna hennar. Hún var
besta tengdamamma sem ég get
hugsað mér. Hún var glæsileg,
greind, hógvær, sterk, ósérhlífin og
umfram allt hlý manneskja.
Hún var alltaf til staðar fyrir vini
og fjölskyldu. Hún var ekki bara
umhyggjusöm, hún sýndi umhyggju
sína heilshugar í verki. Sama hvort
hún var við störf sín við umönnun
sjúklinga eða í samskiptum við sína
nánustu.
Hulda tók alltaf vel á móti fólki og
skapaði notalega stemningu í kring-
um sig enda óhemjugóður og rausn-
arlegur gestgjafi. Hún bar gott
skynbragð á þarfir gesta sinna og
allir skiptu máli.
Það er góð og skemmtileg minn-
ing sem ég á frá því að ég hitti hana
fyrst. Við Davíð vorum búin að vera
stuttan tíma saman og ég kveið svo-
lítið fyrir að hitta tengdó eins og oft
er við þessar aðstæður. Ég var hjá
Davíð sem fór snemma í vinnu og
skildi mig eftir eina, ég dreif mig
fram í náttfötunum og hitti Huldu
sem umvafði mig hlýju og velvild og
kvíðinn gufaði upp. Hún fékk mig til
líða vel í þessum skrýtnu aðstæðum
á þann hátt sem engum öðrum hefði
tekist. Mér fannst hún svo sveigj-
anleg og opin, hún sem hafði alltaf
allt í röð og reglu. Mér verður hugs-
að til þessara eiginleika hennar því
einn veturinn bjuggum við sjö í
Litluhlíðinni á Akureyri og einu
sinni fórum við í Evrópuferðalag,
sjö saman í húsbílnum. Þetta gerði
Hulda að sjálfsögðum hlut, þetta
var ekkert mál. Alltaf hlýja og þægi-
lega andrúmslofið sem hún skapaði
og Gunni ýtti líka undir.
Í ömmuhlutverkinu gekk Hulda
líka heilshugar til verks og myndaði
sitt eigið sérstaka samband við
stelpurnar mínar, þær Ísafold og
Laufeyju, með hlýju, ást og gleði.
Hún var til staðar fyrir þær í blíðu
og stríðu. Þær fundu upp sín eigin
orð saman, eins og gefins gjafir sem
þær notuðu um gjafir sem eru bara
til að gleðja. Tækifæri eða tilefni
þurfti ekki að vera annað sem lýsir
mjög vel gjafmildi Huldu.
Það er ekki hægt að lýsa sökn-
uðinum og missinum við brotthvarf
Huldu.
Þórveig Hulda
Bergvinsdóttir
JÆJA, kallinn, þá ertu loksins búinn
að ná völdum! Ég man þá tíð þegar
þú varst á móti nánast öllu sem lagt
var til á Alþingi og víðar, gott og vel,
það gæti hafa bjargað þér frá dauð-
anum þarna í Langadalnum um árið.
En nú eru breyttir tímar, þvílík
breyting á einum manni, ég sé nú
ekki fyrir mér Steingrím J Sigfússon
þegja þunnu hljóði og samþykkja
Icesave bara si svona áður en þú
fékkst leðurstólinn.
Skattaleiðin sem þú ert að leggja
til er mjög merkileg í ljósi þess að
vera alinn upp í sveit. Ég veit nú
hvort það voru kýr hjá ykkur en þú
hlýtur að hafa haft spurnir af þessum
ágætu skepnum sem má mjólka
tvisvar á dag ef þeim er gefið nóg að
éta. Prófaðu að spurja bóndann á
næsta bæ, ég er alveg viss um að nyt-
in minnkar ef kýrin fær minna að éta
og fellur alveg niður í 0 ef kýrin
drepst!
Hvar grófuð þið upp félagsmála-
ráðherrann, sem þú ert að starfa
með? Hann ætlar að breyta öllum
húsnæðislánum í landinu bara si
svona án þess að tala við okkur
skuldarana, hvað þá að fá skriflegt
leyfi, nei við getum bara hringt í
Íbúðalánasjóð og sagt að við viljum
ekki þessa „frábæru“ hjálp frá mann-
inum. Nú, ég hringdi og afþakkaði
„hjálpina“, stúlkan sem svaraði pikk-
aði eitthvað á tölvuna og sagði þetta
er komið, já fínt, og ertu þá að segja
að eiginkona mín geti þá hringt á
morgun og breytt þessu aftur? Já, þú
meinar, ja, við skulum bara vona að
hún fari nú ekkert að hræra í þessu.
Þetta er enn ein aðgerðin sem þið
skötuhjúin eruð að framkvæma að
vel athuguðu máli er það ekki?
Þá er það nú blessuð krónan okk-
ar! Nú ert þú orðinn æðsti yfirmaður
hennar, finnst þér virkilega að hún sé
á vetur setjandi! Nei, Steingrímur,
hún er að éta allt heyið frá beljunum
og svo ætlar þú að taka það litla sem
eftir er með sköttunum. Farðu nú
bara strax á morgun og talaðu við
Jenna Stolta í Noregi og leggstu al-
veg niður á skeljarnar og nuddaðu
þeim ofan í parketið á skrifstofunni
hjá honum og vertu bara helvíti aum-
ur og reyndu nú að semja við hann
um að tengja íslensku krónuna við
frænku sína í Noregi og svo þegar þú
ert búinn að lofa Samfylkingarsn-
úðunum að leika sér í Brussel (nóg til
af peningum í svona leikaraskap) þá
getur þú kannski fengið að taka upp
norska krónu að fullu. Ps.: alls ekki
senda Jóhönnu, ég held að hún sé
eitthvað slæm í hnjánum.
Þá er það síðasta málið sem ég
ætla að benda þér á að sinni. „Nýr
Landspítali.“ Góðan daginn! Eruð
þið að reykja eitthvað sterkara en
Winston þarna niðurfrá? Við höfum
ekki efni á að reka spítalann sem fyr-
ir er. Taktu nú gamla Volvoinn
(Borgarspítalann) og farðu með hann
í Hringrás, þú færð 15.000 kall fyrir
hann, kauptu svo nýjan Range Rover
(nýja spítalann) með kúluláni í mynt-
körfu og tölum svo saman eftir tvö ár
og sjáum þá hvort þetta er nú gáfu-
leg aðgerð. Nei, Steingrímur, ég get
sagt þér það strax að þetta er arfavit-
laust og teljir þú að íslenska þjóðin
eigi nóga peninga í þetta verkefni þá
skaltu bara hætta að tala um að hér
sé einhver kreppa. Hér er kreppa en
ég er alveg viss um að við getum
önglað saman fyrir flugmiða á Saga
Class aðra leiðina til Honululu fyrir
Svandísi Svavarsdóttur.
Virðingarfyllst,
GUÐMUNDUR K.
BERGMANN,
húsasmíðameistari.
Opið bréf til Steingríms J Sigfússonar
Frá Guðmundi K. Bergmann
ÞESSA dagana er mikið rætt um
breytingar á t.d. virðisaukaskatti.
Ekki virðist vera neinn áhugi fyrir að
lækka virð-
isaukaskatt af lyfj-
um t.d. sem bera í
dag rúm 24%, eru
þó lyf mjög stór
útgjaldaliður hjá
eldri borgurum.
Helstu kaupendur
að lyfjum hér á
landi eru örugg-
lega eldri borg-
arar. Tekjur af
þeim virðisaukaskatti eru öruggulega
hundruð milljóna.
Á sama tíma er virðisaukaskattur
af ýmsum vörum er kallast ekki beint
nauðsynjavörur niður í rúm 7%. Ekki
getur þessi álagning talist sanngjörn
eða eðlileg, eða skyldi það vera vilj-
andi til að ná sem mestu fé af eldra
fólki?
Nú eiga lífeyrissjóðir landsmanna
að standa fyrir framkvæmdum á ýms-
um sviðum til að bjarga okkar bág-
borna fjármálaástandi. En hafa þeir
er raunverulega eiga lífeyrissjóðina,
þ.e.a.s. við sem höfum greitt í þessa
sjóði á umliðnum árum og áratugum
verið eitthvað spurðir um heimildir til
þessara nota? Ég kannast ekki við að
slík umræða hafi farið fram.
Á bara að ákveða slíkan gjörning
án þess að leita heimildar okkar?
Spyr sá er ekki veit.
Fyrir nokkrum dögum barst mér í
hendur skýrsla um hvernig kjör eldri
borgara á Norðurlöndum eru. Þar
kemur margt athyglisvert í ljós. T.d. í
skýrslu frá Finnlandi er sagt að 50%
af útgjöldum sveitarfélaga þar í landi
fari til öldrunarþjónustunnar, ótrú-
legar tölur. Hverjar skyldu sambæri-
legar tölur vera hér á landi? Ég er
ansi hræddur um að þær séu langt
frá þessum tölum.
Eldri borgarar verða að halda vöku
sinni, látum ekki endalaust ganga á
okkar rétt. Þó að við eigum ein-
hverjar krónur í banka er alls ekki
sanngjarnt að endalaust sé sótt í okk-
ar vasa sem verða með sama áfram-
haldi galtómir innan tíðar. Í hvað
sjóði verður þá sótt?
JÓN KR. ÓSKARSSON
formaður Félags eldri borgara
í Hafnarfirði.
Hugleiðing um málefni
eldri borgara
Frá Jóni Kr. Óskarssyni
Jón Kr. Óskarsson
HAFNFIRÐINGAR heimta nú
einkaleyfi á heitinu Jólaþorp og hafa
kvartað til Neytendastofu yfir fyr-
irhuguðum mark-
aði samtakanna
Miðborgarinnar
okkar í Reykja-
vík. Gunnar Ax-
elsson, formaður
menningar- og
ferðamála-
nefndar Hafn-
arfjarðar, segir
að Reykvíkingar
ætli meira að
segja líka að vera með Grýlu og
Leppalúða – nákvæmlega eins og
hjá Hafnfirðingum! Til þess að bíta
höfuðið af skömminni býður Reykja-
vík einnig upp á álfa og huldufólk –
sem Gunnar telur „kannski dálítið
sérhafnfirskt fyrirbæri“.
En er hægt að eigna sér menning-
ararf, á við jólasveina eða foreldra
þeirra? Eða á við álfa og huldufólk,
þótt vissulega sé mikil álfabyggð í
Hafnarfirði? Hvað mætti Jón Árna-
son þá segja? Hann var einn ötulasti
safnari íslenskra þjóðsagna, sem
skiluðu okkur einmitt þeim sögnum
sem við þekkjum af álfum og huldu-
fólki og ég held að hann hafi áreið-
anlega ekki verið úr Hafnarfirði.
Sögur Jóns vöktu mikla athygli og
höfðu reyndar mikil áhrif á þjóð-
arímynd og sjálfstæðisviðleitni Ís-
lendinga næstu hundrað árin. Er til-
raunin til þess að eigna sér
menningararf ekki á við að kona sem
saumar þjóðbúninga gæti bannað
öðrum saumakonum slíka iðju? Sem
tæpast væri hægt að fá einkaleyfi á
því þjóðbúningar eru hluti af menn-
ingu hverrar þjóðar og vinnubrögð,
sem notuð eru við gerð þeirra, eru
dýrmætur menningararfur. Sama
gildir um þjóðlög og þjóðsögur, al-
menn notkun í langan tíma gerir
þetta þjóðlegt og tryggir það í sessi.
Afar torsótt yrði til dæmis að fá
einkaleyfi á þulum, kvæðum og þjóð-
lögum, jafnvel þótt maður hefði lagt
„ómælt fjármagn og vinnu“ í að
flytja þau því með þjóðlögum barst
alþýðukveðskapur milli kynslóða hér
áður fyrr.
Þingvellir eru líka hluti af menn-
ingararfinum – þeir eru lögum sam-
kvæmt sameign þjóðarinnar og ólög-
legt er að hindra för fólks um
þjóðgarðinn. Engu að síður hefur
óprúttinn aðili lokað vegi að stóru
svæði umhverfis þrjá sumarbústaði í
leigulandi í Gjábakka með keðju og
skilti sem á stendur „Einkavegur“.
Þessi aðili virðist telja sameign þjóð-
arinnar einkaeign sína og vitanlega
stendur það nú upp á Þingvallanefnd
að leiða honum hið rétta fyrir sjónir
sem nefndin fer vafalítið í þegar hún
má vera að. Því menningararfur er
það sem þjóðin á sameiginlega og
það er þjóðin öll sem erfir.
Eins og sænski þjóðfræðingurinn
Barbro Klein sagði í viðtali við
Valdimar Tr. Hafstein árið 2003: „Í
(menningar)arfinum felast okkar
helstu tákn sem verður að vernda
hvað sem það kostar og skila til
komandi kynslóða.“ Þetta er það
sem Hafnarfjörður hefur verið að
gera undanfarin sjö ár og nú ætlar
Reykjavík loksins að standa sig í
sínu menningararfleifðarstykki og
bjóða upp á Grýlu, Leppalúða og
vonandi syni þeirra líka. Og því ber
að fagna.
ÞÓRDÍS BACHMANN,
þjóðfræðinemi við Háskóla
Íslands.
Tvö stykki menningararf, takk
Frá Þórdísi Bachmann
Þórdís Bachmann
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ birtir alla út-
gáfudaga aðsendar umræðugreinar
frá lesendum. Blaðið áskilur sér rétt
til að hafna greinum, stytta texta í
samráði við höfunda og ákveða hvort
grein birtist í umræðunni, í bréfum til
blaðsins eða á vefnum mbl.is. Blaðið
birtir ekki greinar, sem eru skrifaðar
fyrst og fremst til að kynna starfsemi
einstakra stofnana, fyrirtækja eða
samtaka eða til að kynna viðburði,
svo sem fundi og ráðstefnur.
Þeir sem þurfa að senda Morgun-
blaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins.
Formið er undir liðnum „Senda inn
efni“ ofarlega á forsíðu mbl.is. Einnig
er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Ekki er lengur tekið við greinum
sem sendar eru í tölvupósti.
Í fyrsta skipti sem formið er notað
þarf notandinn að nýskrá sig inn í
kerfið en næst þegar kerfið er notað
er nóg að slá inn netfang og lykilorð
og er þá notandasvæðið virkt.
Ekki er hægt að senda inn lengri
grein en sem nemur þeirri hámarks-
lengd sem gefin er upp fyrir hvern
efnisþátt en boðið er upp á birtingu
lengri greina á vefnum.
Nánari upplýsingar gefur starfs-
fólk greinadeildar.
Móttaka að-
sendra greina