Skólablaðið - 01.11.1960, Side 10

42 -
semdir við málflutning og rök annarra
ræðumanna. Að vísu getur það sært
statistískt stolt Ólafsj að ekki skuli vera
stöðugur straumur á mælendaskrá eða
þögn í þrjár mínutur. Allt um það, ég
hlakka til næsta málíundar og vona, að
menn reynist þá ögn sjálfstæðari í mál-
flutningi.
Augljóst er, að Ólafur hýr yfir ó-
þrjótandi orku, og ætti að geta stýrt
Framtíðinni skammlau.st, ef hann rasar
ekki um ráð fram. Þó hefur hann einu
sinni hlaupið all-illilega á sig. Á ég
hér við þegar altaristaflan alræmda var
negld upp á vegg. Mér finnst taflan
forljót. Hun er fremur klunnaleg og út-
flúr hennar er smekklaust. En það, sem
mestu máli skiptir, er að taflan er ekki
'í stíl við skólann né innviðu hans. Rægi-
tungur segja, að Ólafur hafi sett statist-
ískt stolt sitt í að láta töfluna aldrei
standa auða.
Framtíðarskútan hefur haft góðan
byr að undanförnu. En stundum getur
verið heppilegra að rifa seglin, ef ekki
á að kollsigla.
Nuntii Ithacae.
Rekstur íþöku gengur vel. Dansleik-
ir eru jafnvel of fjölmennir. Þó hefur
Ólafur R. stolið einni skrautfjöður úr
hatti Garðars, og á ég hér við skrípa-
myndasýningarnar, sem Ljósmyndaklúbb-
urinn virðist ha.fa yfirtekið. Er þetta
e.t. v. eðlileg þróun, en hvað er skrípa-
myndasýning án Garðars Halldór ssonar ?
Ars gratia artis.
Listafélagið hefur haldið 3 listkynn-
ingar, þegar þetta er ritað. Því miður
gat ég aðeins komið Jdví við að sækja þá
fyrstu. Tókst hún frabærlega vel, en þar
var Vilhjálmur frá Skáholti kynntur.
Helgi Sæmundsson flutti erindi um skáld-
ið, Ævar R. Kvaran las upp, Sigfús Hall-
dórsson söng og að lokum las skáldið
sjálft. Var það mál þeirra, sem kynn-
inguna sátu, að sjaldan eða aldrei hefði
listkynning tekist jafn vel. Kynningar á
Cesar Franck og Mugg ku hafa tekizt
vel, einkum hin síðari. Þó mun Maríu-
maríusöngur ofan af lofti hafa skygjjt
nokkuð a.
Via dolorosa.
BLEKSLETTUR, frh, af bls, 36.
ingu á námskerfinu. Er ætlunin að miða
nýja skólahúsið við núverandi kennsluskip-
an eða skal fyrst reisa húsið og laga síð-
an kennslukerfið eftir því? Hvor tveggja
er mjög óráðlegt og getur dregið þungan
og þrálátan dilk á eftir sér, sem komandi
kynslóðir myndu bíða óbætanlegt tjón af.
Nei, hér gildir enn hið fornkveðna : Kapp
er bezt með forsjá. Sannarlega er mikil
þörf á nýju skólahúsi, en sízt minni er
nauðsyn þess, að rífa gamla kerfið til
grunna og reisa annað. Bygging nýs skóla-
húss og endurskipulagning kennslunnar
verða að haldast í hendur. Sú eina lausn
þessa ófremdarástands er líkleg til að
hafa í för með sér menntunar- og menn-
ingarauka íslenzku þjóðarinnar á ókomn-
um tímum.
L is_t in_og_ við ._
Bókmenntirnar voru á niðurlægingar-
tímabili xslenzku þjóðarinnar traustasti
hlekkurinn í sameiningarkeðju hennar.
Efni þessara gömlu doðranta hamraði
þjóðartilfinninguna í sífellu og reyndist
tryggur förunautur í frelsisbaráttunni. í
þann txma var það talið til dyggða á ís -
landi að lesa vísdómsbækur og nema af
þeim. Margur kotungurinn víkkaði sjón-
deildarhring sinn og kynntist nýjum heim-
um við lestur þeirra ; þjóðin vitkaðist og
styrkti sálina. Flækingar jafnt sem óðals-
bændur þráðu að líta útlöndin, hvar malerí
og allsslags kúnstir væru framdar og
spilagosar létu unaðartóna óma frá
skringilegum kössum, er spekilegir menn
nefndu fíólín.
En jörðin ku snúast og mannskepnan
breytast.
Á okkar dögum tíðkast í æ ríkara
mæli að líta þá menn annarlegum augum,
sem leita afreksverka mannsandans og
kynna sér þau, sjálíum sér til þroska og
yndis eða félögum sxnum til fræðslu.
Einnig ber það tíðum við, að þeir eru
nefndir eftir erlendum tungum "snobbaxar."
Það fæðist enginn fullskapaður. Þessi
Frh. á bls. 60.
ætlar að starfa af miklu kappi. Hefur
hinn vinsæli eðlisfræðingur Teoríus (Páll
Theodórsson) flutt erindi, og nú hafa
þeir í hyggju að gefa út blað.
Ritdómur kemur í næsta blaði.
Raunvísindadeild Framtíðarinnar
-b-