Ísfirðingur - 24.01.1989, Side 2

2
ÍSFIRÐINGUR
Útgefandi:
Kjördæmissamband Framsóknarmanna á Vestfjörðum.
Blaðstjórn:
Pétur Bjarnason, ritstjóri, (ábyrgðarmaður),
Geir Sigurðsson, aðstoðarritstjóri, (ábyrgðarmaður),
Anna Lind Ragnarsdóttir, Baldur Hreinsson,
Björn Teitsson, Guðmundur Jónas Kristjánsson.
Pósthólf 253, ísafirði.
Prentvinnsla: Grafíktækni hf.
Verðbólgu og vöxtum
verður að halda niðri
Frá því á haustdögum 1987 hafa verið miklir erfiðleikar í útflutn-
ingsgreinum, svo miklir að á þessum skamma tíma hefur afkoma
og skuldastaða margra fyrirtækja, sem stóðu tiltölulega vel gjör-
breyst. Þessi fyrirtæki hafa þurrausið sjóði sína og síðan stóraukið
skuldir. Verðfall á Bandaríkjamarkaði að viðbættri hrakandi stöðu
dollars hafa valdið hér miklu og síðan hefur bæst við það gegndar-
laust vaxtaokur hér innanlands.
Gengisfellingar skila ekki þeim árangri sem áður var og veldur þar
einkum tvennt; stór hluti skulda útflutningsfyrirtækja er í dollurum
eða tengt við gengi hans og gengisfelling eykur því á fjármagnskost-
naðinn. Síðan er hitt, að við hverja gengisfellingu hafa verið boð-
aðar hliðarráðstafanir, sem að mestu hafa brugðist.
Afleiðingarnar eru þær að gengislækkanir hafa valdið víxlhækkun-
um og engan vanda leyst í raun.
Sú lækkun verðbólgu sem svokölluð verðstöðvun hefur þó náð
fram, ásamt verulegri vaxtalækkun eru óneitanlega skref í rétta
átt. Það væri því stórt óheillaspor, ef bankavaldið næði þeirri
kröfu sinni fram nú að stórhækka vexti. Síðustu ákvarðanir benda
til þess, að vilji bankamanna standi til meiri hækkana. Fjármagns-
kostnaður hefur verið að sliga bæði fyrirtæki og almenning og er
mál að linni.
Bankarnir hafa ekki þurft eins og útflutningsatvinnugreinarnar, að
sæta þeim kjörum sem stjórnvöld skammta hverju sinni með skipt-
ingu þjóðartekna. Bankakerfið hefur að mestu getað skammtað
sér starfskjör, vaxtamun og þar með afkomu alla. Hver og einn
getur litið í kring um sig og athugað hvernig sú afkoma er. Fátt
virðist skorta í bönkum landsins, hvort sem rætt er um húsakost,
búnað eða starfsfólk. Þegar þrengir að þeim fyrirtækjum sem
skapa okkur gjaldeyristekjur og lífsafkomu er það sjálfsögð krafa
að þess gæti einnig hjá þeim sem þjónustu inna af hendi fyrir þessi
fyrirtæki og þiggja tekjur sínar úr sjóðum þeirra.
Sú ríkisstjórn sem nú situr virðist hafa vilja til að tryggja útflutn-
ingsgreinum afkomumöguleika. Stundum er sagt að vilji sé allt
sem þarf, en hér þarf þó meira. Það má ekki dragast lengur að
aðgerðir komi í stað orða. Verðbólguna verður að hefta á ný og
vöxtum verður að halda innan skynsamlegra marka.
Bifreiðaskoðun og
próf ökumanna
Um áramót gengu í gildi nýjar reglur um skoðun bifreiða og próf
ökumanna. Vel kann að vera að stofnun Bifreiðaskoðunar Islands
sé spor fram á við. Þó er hætt við því, að upphaflegar tillögur um
fækkun skoðunarstaða bifreiða verði til mikils óhagræðis og kostn-
aðar fyrir bifreiðaeigendur á landsbyggðinni. Reynslan mun skera
úr þessu þegar á sumri komandi.
Hvað snertir próf ökumanna er núverandi fyrirkomulag ólíðandi
og verður að gera þá kröfu til þeirra sem þessum málum ráða, að
þegar verði þessu kippt í lag.
Svo viröist, sem einn maður, búsettur á Akranesi eigi að annast
prófdæmingu á Vesturlandi og Vestfjörðum. Heyrst hefur að hann
muni koma vestur einu sinni í manuði og þá geti menn þreytt
prófið, séu þeir viðlátnir.
Hvers eiga sjómenn að gjalda, sem ekki geta hlaupið til hvenær
sem er? Þeir verða að ð kosta til ferðar suður á Akranes til þess eins
að hitta þennan embættismann og þreyta prófið hjá honum.
Vonandi sjá menn fáránleikann í þessum breyttu reglum og sníða
þær betur að þörfum þeirra sem þjónustunnar eiga að njóta.
ísafjarðarkaupstaður
Styrkir frá Menningarráði
Aðilar sem óska eftir styrkjnm frá Menning-
arráði ísafjarðar 1989 eru vinsamlega beðnir
að senda umsóknir til formanns ráðsins,
Bjöms Teitssonar Túngötu 20, fyrir 1. febrúar
næstkomandi.
Menningarráð.
Flestir kannast vlð það þegar gránar í fjöll á haustin. Það byrjar venjulega þannig að fjöll verða hvít, þaL
sem hæst eru, en grá um ákveðin hæðarmörk og ekki verður vart við snjó á láglendi.
Þetta á sér að sjálfsögðu þær skýringar, að hitastig lækkar eftir því sem ofar dregur.
Það sem sjá má á meðfylgjandi myndum, sem teknar voru á ísafirði 10. desember s.l. er hins vegar óvenju-
legra. þar má sjá snjó í hlíðum en snjólétt ofan við ákveðin hæðarmörk, e.t.v. 250 metra eða því sem næst.
Skýringanna ber þó að leita í sömu lögmálum og að framan greinir. Daginn áður en þessar myndir var teknar
hafði snjóað nokkuð og hvesst síðan verulega. Neðst í hlíðum blotnaði snjórinn og því náði vindur ekki að
hreyfa hann svo nokkru næmi. Ofar, þar sem kaldara var festi snjóinn ekki og því náði vindur að feykja
honum burt. Þetta er birt hér til gamans, þar sem þetta er óvenjulegra en það sem fyrst frá greindi.
Utför
Ragnheiðar
frá
Dröngum
Lóðaúthlutun 1989
Lausar til umsóknar eru lóðir í Seljalands-
hverfi. Lóðimar eru einbýlishúsalóðir og er
gert ráð fyrir að á hverri lóð rísi allt að 230m2
hús á IV2 - 2 hæðum. Lóðimar verða afhentar
í vor sem byggingarhæfar, þannig að gata
verður komin grófjöfnuð og lagnir verða
komnar inn fyrir lóðamörk. Þá er laus til um-
sóknar ein lóð undir fjölbýkishús við C-götu.
Þeim aðilum sem hefur verið gefinn kostur á
lóð en ekki greitt staðfestingargjald er bent
á að endumýja umsóknir sínar. Umsóknar-
frestur er til 3. febrúar n.k. Umsóknareyðu-
blöð liggja frammi hjá undirrituðum, sem
veitir jafnframt allar nánari upplýsingar.
Þá er jafnframt óskað eftir tillögum að götu-
nöfnum fyrir hverfið, sbr. teikningu hér að
ofan. Um er að ræða Tengigötu, sem tengir
Skutulsfjarðarbraut við Tunguskóg, og A- B-
og C- götur sem em íbúðarhúsagötur. Til-
lögum verði skilað til byggingarfulltrúa fyrir
3. febrúar n.k.
Byggingarfulltrúmn á ísafirði.
Sunnudaginn 8. þ.m. fór fram
að Árnesi jarðarför Ragnheið-
ar Pétursdóttir Söebeck, frá
Dröngum. - Ragnheiður var
fædd 11. september 1892 að
Veiðileysu í Árneshreppi. Hún
giftist Eiríki Guðmundssyni
bónda á Dröngum og eignuðust
þau átta börn. Sjö þeirra eru
enn á lífi, tveir synir og fimm
dætur.
Þau Ragnheiður og Eiríkur
fluttust alfarin frá Dröngum
sumarið 1953 og áttu heima í
Kópavogi þar til Eiríkur lést,
25. júní 1976. Mörg síðustu
árin hefur Ragnheiður dvalist
á Hrafnistu í Reykjavík. Hún
andaðist þar á nýársdag á 97.
aldursári. Ragnheiður var ern
fram undir það síðasta og fylgd-
ist með því sem fram fór. Hún
var í för með börnum sínum og
öðrum afkomendum og ven-
slafólki á ættingjamóti, sem
þau héldu hér að Árnesi á síð-
asta sumri. Nokkru áður hafði
hún farið til ísafjarðar á af-
mælishátíð Húsmæðraskólans
Óskar, þar sem hún hafði aflað
sér menntunar til undirbúnings
lífsstarfs síns. Ragnheiður var
myndvirk og hög í höndum. í
Árneskirkju hefur til skamms
tíma verið til altarisdúkur
saumaður af henni ungri, fork-
unnarlega vel gerður.
Ákveðið var að flytja lík Ragn-
heiðar norður og jarðsetja
hana við hlið bónda síns og
sonar, sem þau höfðu misst
áður en þau fluttu suður.
Kveðjuathöfn fór fram í
Reykjavík að viðstöddu miklu
fjölmenni. Ætlunin var að
flytja líkið norður á laugardag
og jarðsetja það samdægurs, en
það tókst ekki vegna veðurs.
Á sunnudag var flogið norður
þrátt fyrir tvísýnt veður og
jarðað þann sama dag. Öll börn
hennar, makar þeirra og nokk-
ur barnabörn fylgdu líki hennar
til grafar, alls 17 manns, þrátt
fyrir þá erfiðleika, sem það
hafði í för með sér á þessum
árstíma. Miðað við aðstæður
mátti segja að fjölmennt væri
við útför hennar.
Hún hafði um áratugi verið
húsmóðir á einu mesta menn-
ingarheimili sveitarinnar og
áunnið sér vináttu og virðingu
meðal sveitunga sinna, sem
sýndu henni það með því að
fylgja henni hinsta spölinn til
grafar, þrátt fyrir erfiðar að-
stæður. Fylgdarlið hennar að
sunnan komst giftusamlega
heim til sín samdægurs.
G.P.V.