Austri - 19.02.1969, Blaðsíða 3

Neskaupstað, 19. febrúar 1969.
AUSTRI
i
r
3
Um kristinfrœðikennslu
Framh. af 4. síðu.
haldið að láta hin svokölluðu
raunvísindi gegnsýra allt mann-
legt hugsanastarf og ielja það
eitt. gott og öruggt, sem flýtur
gegnum síu vísindalegrar gagn-
rýni og stenzt dóm takmarkaðr-
ar mannlegrar þekkingar. Efnis-
hyggju má líka kalla það. Eng-
inn Skilji þó orð mín svo, *að ég
mæli á móti sannleiksleit, í hverju
sem hún ibirtist, því auðvitað er
það hún, sem við öll stefnum að.
Ég er hér aðeins að vara við
oftrú á mannlega takmörkun.
Hitt er svo íhugunarvert, hvort
umrædd þróun í uppeldismálum
hafi orðið til að auka hamingju
fólksins yfirleitt, og verður þeirri
spurningu tæplega svarað játandi,
svo eru dæmin deginum Ijósari.
Hvað segja þeir, sem gerzt ættu
um þessi mál að vita, kennararn-
ir? Ég hygg, að við gelum ekki
borið á móti því, að hegðun (eins
og flestir skilja það orð) ung-
linga fer hrakandi, vandamálum
fjölgar og verða erfiðari úr-
lausnar og árangur starfsins er
oft verri en enginn, og er þá
gáfnaskortur undanskilinn. Þetta
stafar auðvitað ekki af því, að
börnin séu neitt verri í eðli sínu
en áður, heldur af breyttum þjóð-
félagsháttum og lífsvenjum, og
af því að heimili og skólar van-
rækja hinn uppeldislega þátt.
Skólanum ber hiklaust skylda
til að nota hvert það tiltæ'kt ráð,
sem hann hefur yfir að ráða, til
að láta þau tvö framangreind
markmið hans rætast, sem sé
auka þekkingu og þroska nem-
enda sinna. En hvaða ráð eru
tiltæk: Ég fæ ekki betur séð en
ein áhrifaríkasta leiðin sé að
höfða sem mest til tilfinningalífs
barnanna og hagnýta sér hæfi-
leika iþeirra til að vera opin fyrir
öllum áhrifum. Er þá næst að
athuga, hvaða námsgreinar það
einkum eru, sem einna mest
höfða til tilfinningalífsins.
Að vísu má segja með nokkr-
um sanni, að flest fög geti á ein-
hvern hátt þjónað þessum til-
gangi, ef vel og réttilega er á
haldið, en þó býst ég við, að
mörgum komi þarna kristin fræði
fyrst í hug. Hvað gera skólarnir
í dag til að hagnýta sér trúarleg
áhrif til uppeldis? Því skal ég
leitast við að svara með örfáum
orðum.
f barnaskólum liefst kennsla í
kristnum fræðum um leið og í
öðrum lesgreinum, eða við 10 ára
aldur, en að sjálfsögðu hafa
margir góðir kennarar lagt grund-
völlinn að því námi fyrr á skóla-
göngunni, t. d. með frásögnum
úr biblíusögum og átthagafræði-
kennslu. Á viku hverri skal kenna
2 st. í kristinfræði í barnaskólum
og upp i 1. bekk unglingaskóla,
en er í 2. bekk kemur, er kristin-
fræði felld niður nreð öllu, en,
• • •
eins og það er svo skemmtilega
orðað í námsskránni, ,,er heimilt
að deila námsefni unglingaskól-
ans á báða veturna, ef það þykir
henta betur“.
Þetta er svipað tjg tekin væru
árslaun kennara, þeim deilt á t.vö
ár og þau síðan kölluð 2ja áia
laun. Hvort kenaranum gengi
eins vel að lifa af launum sínum
eftir sem áður, skal ósagt látið. I
gagnfræðaskólum og öðrum fiam-
haldsskólum er svo ekki um neina
kristinfræði'kennslu að ræða,
nema í Kennaraskólanum, sem al-
kunna er.
Auk hins beina kristinfræði-
náms má nefna þann góða sið,
sem margir skólastjórar hafa
innleitt í skólum sínum, að hafa
morgunbænir og barnaguðsþjón-
ustur öðru hvoru eða sunnudaga-
skóla. ’ f
En nú erum við komin að miklu
vandamáli, því að víða í skólum
er kennsla í kristnum fræðum
misheppnuð, fyrst og fremst
vegna áhugaleysis eða kunnáttu-
skorts kennaranna, nema hvort
tveggja sé. Kristin fræði eru víða
kennd sem algerlega dautt fag
til að læra utanbókar fyrir próf
og án nökkurra tengsla við hið
daglega líf. Börnin finna ekki, að
kristinfræðin eigi við þau neitt
persónulegt erindi eða hafi boð-
skap að flytja þeim. Hún verður
eitthvað þjóðsögukennt uppi í
skýjunum, langt ofan skilningi
þeirra og hugarheimi. Er þessi
börn alast upp og verða fullorðið
fólk, finna þau ekki heldur, að
þau hafi neinar skyldur að rækja
við kirkju sína og prest, og allt
verður þetta þeim jafn óviðkom-
andi og biblíusögurnar í skólan-
um forðum.
Kristinfræðikennsluna þarf að
bæta og vanda meina til hennar.
Hún á að vera undirstöðufag, en
engin hornreka, og á boðskap
hennar á að grundvalla skóla-
starfið í heild. Tilgangur hennar
er ekki aðeins fallegar tölur á
prófi, þótt ánægjulegar séu, held-
ur sá þroski, sem ekki verður í
tölum talinn. Hún á umfram allt
að vera „daglegt Ijós í daglegri
för“, en ekki sparifatakristindóm-
ur sunnudaganna, siðfræði hins
daglega lífs, útfærð til þess hug-
arheims og umhverfis, sem barn-
ið þekkir bezt, og látin varpi ljósi
á þau vandamál, sem við er að
etja, allt gert öfgalaust, eðlilega
og hlýlega. Leggja skyldi höfuð-
áherzlu á hina siðferðilegu hlið
Biblíunnar, því trúarlegar vanga-
veltur stoða lítt, þar sem börn
eiga í hlut.
Við megum heldur aldrei
gleyma því, að börnin koma frá
heimilum, þar sem skoðanir eru
skiptar i kristindómsmálum, og
að sjálfsögðu ber öllum kristin-
fræðikennurum skylda til að virða.
íétt þeirra barna, sem líta kunna
öðrum augum á þessi mál.
Um hitt ættu eiginlega allir að
geta orðið sammála, líka þeir,
sem enga kristinfræðikennslu
vilja hafa, af hvaða ástæðu það
svo er, að börn og unglingar á
mótunarskeiði, þ. e. í unglinga-
gagnfræðaskólum, geta haft
mikið gagn af siðfræðiboðskap
Biblíunnar, hver svo sem afstaða
þeirra verður síðar meir. Hann
getur, þegar bezt lætur, skapað
þeim fastan punkt í lífinu og
hjálpað þeim til að finna sig sjálf
og það -bezta í sjálfum sér í því
ölduróti áhrifa og ítogana, sem
unglingsárunum fylgir, og í öllu
tilfelli aukið þeim bjartsýni og
hamingju, og það er ekki einskis
virði. Kristinfræðin á að gera
nemandann að betri manni.
Af framansögðu þykist ég nú
hafa fært nokkur rök að því, að
kristinfræðikennsla í unglinga- og
gagnfræðaskólum sé ekki einasta
sjálfsögð heldur hin mesta nauð-
syn, ef skólamir vilja vera því
hlutverki sínu trúir að auka ham-
ingju nemenda sinna. Sé það van-
rækt, er flest annað unnið fyrir
gýg. Ætla ég, að fyrir þessu máli
sé nú vaxandi vilji kennara, og
er þá vel.
Ólafur Hallgrímsson,
kennari.
SJÓMANNADEILAN LEYST
Framh. af 2. síðu.
gerðarmanna hér eystra eru að
mörgu leyti líkir samningunum
fyrir sunnan en helztu breyting-
ar eru þó þær, að greiddar s’kulu
kr. 160.00 fyiir hvert tonn sem
gert er að um borð, og sérstakur
lífeyrissjóður sjómanna Austan-
lands verður stofnaður.
Hihiivsðt þingmdl
Framhald af 1. síðu.
þessum málum að meiia eða
minna leyti, og fóru þó ýmsir
stjórnmálaflokkar með völd á því
tímabili. Þá byggði þjóðin Hka
stundum mikið upp af litlum efn-
um og lagði undirstöður, sem að
haldi komu síðar.
- Nú er því haldið fram af ýms-
um, að ekki þurfi að takmarka
gjaldeyrisnotkun, því að þeim
muni fækka, sem hafi efni á að
kaupa erlendan gjaldeyri, iþegar
búið er að tvöfalda verð hans á
einu ári, og að erfiður fjárhagur
margra muni reynast hemill á
fjárfestinguna. Þar með er ekki
sagt, að gjaldeyrinum og fjár-
magninu verði réttilega skipt og
á þann hátt, sem nauðsyn býður.
Hér er um það að velja, hvort
hafa á skortinn fyrir skömmtun-
arstjóra eða skynsemina.
Snjóbíll yfir Oddsskarð
Á laugardaginn kom snjóbíll í
fyrsta skipti yfir Oddsskarð, var
það snjóbíll frá Reyðarfirði sem
gerði þessa tilraun og var ýta
með í förinni til að taka af mesta
hliðarhallann sitt hvoru megin
við Skarðið. Ferð þessi var farin
að beiðni Stefáns Þorleifssonar,
framkvæmdastjóra sjúkrahússins
hér, til að athuga aðstæður að
vetrarlagi með tilliti til sjú'kra-
flutninga til sjúkrahússins, þeg-
ar Oddskarðsvegur er lokaður
vegn-a snjóa.
Snjóbíllinn, sem fór þessa för,
er stór, kanadískur bíll, en talið
er, að minni snjóbílar, líkir þeim
sem eru notaður á Fjarðarheiði,
kæmu að betri notkun. Þ. Ó.
Aðvörun
Að gefnu tilefni vill lögreglan í Neskaupstað taka fram, að
hundahald í bænum er bannað.
Mega eigendur hunda búast við því, að hundum þeirra verði
fargað hvar sem í þá næst.
Lögreglan í Neskaupstað.
Bókhald
Tek að mér bókfærslu fyrir iðnaðarmenn og fyrirtæki.
Taylorix bókhaldskerfi.
Krístjdn Sigurósson
Eskifirði. Simí 32.