Morgunblaðið - 09.04.2010, Page 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. APRÍL 2010
✝ Birna RagnheiðurÞorbjörnsdóttir
fæddist 3. ágúst 1928
á Sporði í Línakra-
dal. Hún lést á Heil-
brigðisstofnuninni á
Hvammstanga 25.
mars sl. Foreldrar
hennar voru Þor-
björn Leví Teitsson
og Fríða Sigurbjörns-
dóttir. Bróðir Birnu
var Jóhann Teitur,
fæddur og dáinn í
maí 1935. Uppeldis-
bræður Birnu eru
Magnús Jónsson, Sigurbjartur Frí-
mannsson og Þráinn Traustason.
Birna giftist 4. nóv. 1951 eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Ágústi Jó-
hannssyni, f. 31. júlí 1926 í Bol-
ungavík. Foreldrar hans voru
Jóhann Jón Jensson og Sigurða
Sigurðardóttir. Börn Birnu og
Ágústar eru: 1) Þorbjörn, f. 28.
Ívarsson, f. 18. jan. 1954, sonur
þeirra Friðbjörn Ívar, f. 10. nóv.
1975, núverandi sambýlismaður
Guðmundur Vilhelmsson, f. 1. mars
1955, börn þeirra a) Hólmfríður
Birna, f. 27. nóv. 1981, gift Jóhanni
Inga Benediktssyni, f. 9. des. 1981,
börn þeirra eru Hafrún Arna og
Benedikt Aron. b) Elísa Sigríður, f.
26. júní 1985, sambýlismaður Jón
Loftur Ingólfsson, f. 8. febr. 1980,
börn þeirra eru Eydís Emma, Aldís
Lilja og Fanney Dís. c) Jóhann
Teitur, f. 23. okt. 1988, unnusta
Kristrún Pétursdóttir, f. 14. maí
1992. d) Fríða Lilja, f. 11. maí 2001.
Birna stundaði nám við Reykja-
skóla og Reykholt. Hún bjó um
tíma í Reykjavík og stundaði ýmis
störf þar. Hún flutti með Ágústi til
Ísafjarðar 1949 og bjuggu þau þar
til 1954 er þau fluttu í Sporð. Vorið
1972 fluttu þau til Hvammstanga.
Á Hvammstanga vann Birna um
tíma við rækjuvinnslu og á næt-
urvöktum við Sjúkrahúsið í rúm
tuttugu ár. Hún var virkur félagi í
Kvenfélaginu Björk fram á síðustu
ár.
Útför hennar fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag, 9. apríl,
og hefst athöfnin kl. 15.
mars 1951, kvæntur
Oddnýju Jós-
efsdóttur, f. 17. júní
1953, börn þeirra eru
a) Birna María, f. 26.
nóv. 1970, sambýlis-
maður Þórir Grétar
Björnsson, f. 6. des.
1965. b) Ágúst Jó-
hann, f. 4. des. 1973,
sonur hans er Eyþór
Logi, barnsmóðir
Helga Guðrún Hin-
riksdóttir, f. 31. ágúst
1972. c) Friðbjörn
Jósef, f. 28. febr.
1977, sambýliskona Sonja Mjöll Eð-
valdsdóttir, f. 27. júlí 1979, börn
þeirra Draupnir Orri, Kaja Rós og
Rakel Alva. d) Teitur Þorbjörn, f.
17. mars 1979. e) Birgir Þór, f. 28.
júní 1992, unnusta Sara Eir Þor-
leifsdóttir, f. 25. sept. 1990. 2) Jó-
hanna Sigurða, f. 4. júní 1956, fyrr-
verandi sambýlismaður Níels
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíl í friði elsku Birna.
Þinn
eiginmaður.
Í dag kveð ég Birnu tengdamóður
mína, hún barðist við illvígan sjúk-
dóm „krabbameinið“ í eitt og hálft
ár. Alltaf er maður jafn óviðbúinn,
þó við höfum vitað í hvað stefndi.
Hún hafði skýra hugsun þó þrótt-
urinn væri búinn og fylgdist með
fjölskyldunni fram á síðasta dag.
Birna sagði við mig nokkrum dög-
um áður en hún kvaddi að hún hefði
haldið að hún fengi aðeins meiri
tíma hér til að ljúka við það sem hún
ætlaði að gera áður en hún færi.
Ég kynntist Birnu fyrir 44 árum
þegar við Bjössi sonur hennar fór-
um að vera saman. Ég var hálf-
kvíðin þegar ég fór fyrst í heimsókn
í Sporð, vissi ekki hvernig þau hjón-
in tækju mér. Óttinn var ástæðu-
laus.
Birna var dugnaðarkona og hafði
ákveðnar skoðanir, hún var víðlesin
og stálminnug og hafði maður gam-
an af orðatiltækinu hennar: „Ég
man það á meðan ég lifi.“ Var hún
stundum að tala um eitthvað sem
við höfðum upplifað saman og ég
löngu búin að gleyma. Ekki má
gleyma lopapeysunum hennar,
hrein listaverk, allar lykkjur ná-
kvæmlega eins, og það var hægt að
þekkja peysurnar hennar frá öðrum
peysum. Birna gerði alla hluti mjög
vel, saumaði út og málaði á postulín
frábærlega vel.
Birna var mjög félagslynd og
hafði mjög gaman af að spila fé-
lagsvist og lét mótspilarann alveg
finna ef henni líkaði ekki spila-
mennskan hjá honum.
Hún hafði líka mjög gaman af
stangveiði og voru það ófáar ferð-
irnar sem hún fór í Reyðarlækinn.
Hún hafði mikinn áhuga á ferðalög-
um og fór tvisvar til útlanda, til
Skotlands og í bændaferð til Kan-
ada og hafði gaman af. Einnig hafa
þau hjónin verið mjög dugleg að
ferðast innanlands og eru ekki
margir staðir á landinu sem þau
hafa ekki komið á. Birna hafði gam-
an af að taka á móti gestum og var
mikill gestagangur í Sporði og á
Hvammstangabrautinni eða á „tutt-
ugu“ eins og oft var sagt, það voru
líka oft næturgestir, sérstaklega í
Sporði, flatsængur hér og þar og
þau hjónin gengu úr rúmi fyrir gest-
ina og sváfu sjálf t.d. á eldhúsgólf-
inu eða þar sem fannst blettur til að
liggja á þegar þrengst var.
Þau hjónin áttu hjólhýsi og voru
með það síðustu árin í Svignaskarði
í Borgarfirði eða á „melnum“ eins
og það var kallað, og kynntust þar
öðrum hjólhýsaeigendum sem urðu
góðir vinir þeirra, þar fannst þeim
gott að vera og sagði Birna að það
væri alltaf gott veður í Borgarfirði.
Birna var mjög rausnarleg þegar
kom að gjöfum til fjölskyldunnar,
síðustu jólin sem hún lifði hafði hún
miklar áhyggjur að hún myndi
gleyma einhverjum en það fengu
allir sínar gjafir. Þá var hún sátt.
Gústi tengdapabbi, eitt vil ég
segja við þig: Þú ert hetja. Þú hefur
staðið eins og klettur í þessu stríði,
hafðu þökk fyrir.
Að lokum vil ég þakka Birnu
tengdamóður minni samfylgdina
þau ár sem við höfum þekkst og allt
sem hún hefur gert fyrir okkur fjöl-
skylduna.
Við fjölskyldan viljum koma á
framfæri þakklæti til starfsfólks
Heilbrigðisstofnunarinnar á
Hvammstanga fyrir frábæra
umönnun Birnu í veikindum hennar.
Þið eruð frábær.
Hvíl í friði, Birna mín.
Hinsta kveðja.
Þín tengdadóttir
Oddný.
Sögu vil ég segja stutta
sem að ég hef nýskeð frétt
reyndar þekkið þið hann Gutta
það er alveg rétt.
Þegar ég var lítil fór ég stundum
og gisti hjá ömmu og afa eina eða
tvær nætur og þá voru Guttavísur
það sem amma söng iðulega fyrir
mig. Hún sagði mér líka sögurnar
um kerlinguna sem vildi fá eitthvað
fyrir snúð sinn, um birnina þrjá og
sitthvað fleira sem voru skemmti-
legar sögur á að hlusta fyrir litla
stelpu.
Ég lærði svo fljótlega að lesa
sjálf, hef síðan þá verið algjör bóka-
ormur og það gladdi mig ávallt mik-
ið á afmælisdegi eða jólum þegar
það kom bók úr pakkanum frá afa
og ömmu. Amma var líka mikið fyrir
bækur og fróðleiksfús manneskja.
Hún var mjög iðin við það þegar ég
var lítil að kenna mér hin og þessi
örnefni t.d. á fjöllum, dölum og bæj-
um í sveitinni sem mér fannst oft á
tíðum ótrúlega þreytandi og gat
ómögulega skilið þá hvers vegna í
ósköpunum maður þyrfti að kunna
þetta allt en þegar ég komst til vits
og ára skildi ég að það er gaman að
þekkja landið sitt.
Amma var líka dugleg að prjóna
og ábyggilega margir sem eiga
peysu, húfu eða annað sem hún hef-
ur prjónað. Ég nenni sjálf ekkert að
prjóna og fannst frekar skondið
þegar hún lét þau orð falla fyrir all-
mörgum árum að hún gæti ómögu-
lega skilið þennan ómyndarskap í
mér þar sem móðir mín og báðar
ömmur væru einstaklega miklar
handavinnukonur en ég nennti ekki
einu sinni að prjóna sokka.
Það má margt gott um hana
ömmu mína segja. Hún var gestrisin
og hafði gaman af að hitta fólk. Í
minningunni var oft glatt á hjalla og
mikið hlegið þegar margt var um
gesti og eftir að hún veiktist varð
henni enn meira umhugað um fjöl-
skylduna sína en áður. Ég veit að
það er vel tekið á móti henni þar
sem hún er nú og hún er þar án efa í
góðum og skemmtilegum hópi.
Þótt dagurinn í dag sé ákveðin
kveðjustund þá hafa látnir ástvinir
ávallt ákveðið pláss í mínu lífi og ég
þakka ömmu fyrir þær góðu stundir
sem við áttum saman. Ég bið allar
góðar vættir að hugsa vel um hann
afa minn sem á allt gott skilið fyrir
allt það góða sem hann er.
Birna María.
Er ég fékk frétt um fráfall Birnu
Þorbjörnsdóttur á Hvammstanga
fór í gegnum huga minn: Ekki fleiri
spjallkvöld eða spjallnætur saman,
því oft var það er Birna kom og gisti
hjá mér að ég sagði: Komdu, við sof-
um bara í sama herbergi í nótt ann-
ars sofnum við ekkert. Heldurðu að
það verði vel séð? sagði hún bros-
andi og inn við fórum. Birna var
dóttir systur pabba, hennar Fríðu í
Sporði, V-Hún., og alla tíð var það
líka Birna í Sporði. Þótt árin hennar
væru miklu færri þar en annars
staðar því víða bjó hún með honum
Ágústi sínum. Ég var nokkru yngri
en Birna en það fann ég aldrei, hún
var svo allra, svo var líka um Fríðu
móður hennar. Sama um hvað var
talað þær voru inni í öllu, vel að sér
og gott að leita ráða hjá þeim. Frá
því ég man eftir mér komu þær
mæðgur oft og reglulega á mitt
bernskheimli í A-Hún. Þegar sást til
þeirra var kallað: Fríða og Birna í
Sporði eru komnar. Það birti yfir
öllum rétt eins og jólin væru komin
um hásumar; það yrði sko gaman og
það var það. Spjallað og hlegið allan
tímann, þær voru sérlega kátar per-
sónur.
Fríðu frænku fékk ég best að
kynnast er hún kom af og til og
saumaði íslenska búninginn af sinni
alkunnu snilld á okkur allar syst-
urnar sjö og dóttur mína að auki,
það var ótrúlegur dugnaður. Er ég
var með Birnu kom Fríða móðir
hennar oft upp í hugann, þær voru
að mörgu leyti mjög líkar. Þótt árin
væru orðin nokkuð mörg voru þær
til síðasta dags síungar og með
þessa smitandi kátínu. Að hafa átt
þessar frænkur og fengið að kynn-
ast þeim í gegnum árin er fjársjóður
og ómetanleg gjöf, slíkt verður aldr-
ei fullþakkað.
Kæri Ágúst, Bjössi, Hanna og
barnabörnin, mínar einlægar sam-
úðarkveðjur.
Aðalbjörg Hafsteinsdóttir.
Birna Ragnheiður
Þorbjörnsdóttir
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa frá
árinu 2000 og til dagsins í dag.
✝ Agnar Urbanfæddist 14. jan-
úar 1940 í Önnubergi
í Hveragerði. Hann
andaðist á Landspít-
alanum Hringbraut
31. mars 2010.
Foreldrar hans
voru Richard Eugen
Urban , f. 30. desem-
ber 1903, látinn, og
Anna Sigríður Sig-
urðardóttir, f. 30 jan-
úar 1905, d. 26 júní
1959.
Agnar Urban
kvæntist Sigríði Grétu Þorsteins-
dóttir 21. apríl 1968. Foreldrar henn-
ar voru Þorsteinn Karlson, f. 26.
september 1917, d. 10 mars 1941, og
Friðrika Halldóra Einarsdóttir, f. 18.
mars 1918, d. 8. apríl 1982.
Agnar Urban og Sigríður Gréta
eignuðust eitt barn, Agnar Þór, f. 21.
júní 1976. Sambýliskona hans er Kar-
olína Ómarsdóttir, f. 6. júlí 1976.
Barn þeirra er Victoría Ísól, f 16. maí
2008. Einnig á Agnar Þór með fyrr-
verandi sambýliskonu sinni, Heið-
rúnu Ólafsdóttur, Andra Þór, f. 6.
júní 2002.
Agnar Urban ól einnig upp þrjú
börn konu sinnar en þau eru: Guð-
laugur Stefánsson, f. 14 október
1965. Sambýliskona hans er Auður
Inga Ólafsdóttir, f. 11. maí 1967.
Börn þeirra eru Aníta Guðlaugs-
dóttir, f. 6 mars 1987,
sambýlismaður hennar
Brynjar Bergsteinsson,
f. 27. september 1985, og
Stefán Ragnar Guð-
laugsson, f. 19. mars
1991. Unnusta hans er
Sylvía Bergmann Hall-
dórsdóttir, f. 5 febrúar
1992. Hrönn Þorsteins, f.
15 nóvember 1963. Eig-
inmaður Magnús Hauk-
ur Hannesson, f. 20 jan-
úar 1959. Barn þeirra
Magnús þór Magnússon,
f. 29. janúar 2002.
Friðrika Jóhanna Sigurgeirs-
dóttir, f. 4 desember 1960. Sambýlis-
maður Þorvaldur Guðmundsson, f. 5.
apríl 1954. Börn Friðriku með fyrr-
verandi sambýlismanni sínum, Hauki
Loga Michelsen, eru: Ívar Áki
Hauksson, f. 7. mars 1978, sambýlis-
kona Ingibjörg Magnúsdóttir, f. 28
júlí 1982. Rakel Lind Hauksdóttir, f.
20 apríl 1982.
Agnar Urban bjó lengst af í Hvera-
gerði og vann þar við garðyrkju.
Fluttust þau hjónin norður á Ak-
ureyri og bjuggu þar í tvö ár en flutt-
ust svo aftur suður og bjuggu síðustu
ár á Selfossi og starfaði Agnar á
Sogni í Ölfusi síðustu 15 ár starfsævi
sinnar.
Útför Agnars Urbans fer fram frá
Hveragerðiskirkju í dag, 9. apríl
2010, og hefst athöfnin kl. 13.
Ég bauð þér hvíld við brjóstið mitt,
ég bað þig koma að hjarta mér.
En rödd er fyrr þú hlýddir hljóð,
ei hafði lengur vald á þér.
Ég veit ei hvar um vang þú fer,
veit ei um kjör þín, silkihlín.
Hef þetta eitt í huga mér,
mér hurfu ljúfu brosin þín.
En þegar stillist stormahríð
og staðnar brim í huga mér.
Þá finn ég vel, mín ástúð öll
á alltaf sína rót hjá þér.
Þá hverfur allt sem nú er næst,
sem næturskuggi er fer um svið.
Og tíð sú ein sem okkur var
til yndis gefin tekur við.
Er röðull skín á banabraut,
og ver mér ljós í hinsta stig.
Þá verður það hin sama sól,
og sá ég fegurst skína um þig.
(Theodor Storm)
Hvíl í friði.
Kveðja frá ástkærri eiginkonu,
Sigríður Gréta Þorsteinsdóttir.
Það var farið að grilla í vorið, sólin
búin að klifra þokkalega hátt upp á
himininn þótt hitamælirinn sýndi ekki
mikið vor.
Fullir af þrá og tilhlökkun voru
tengdaforeldrar mínir mættir í sælu-
reitinn sinn í Grímsnesinu til að taka á
móti páskunum og komandi vori. Líkt
og þetta er tími komu lóunnar var
þetta tíminn þeirra Agnars og Siggu
Grétu. Grænu puttarnir hans Agnars
voru farnir að þrá snertingu við nátt-
úruna sem var honum svo hugstæð.
En að þetta yrði síðasta vorið hans
Agnars datt mér ekki í hug. Hér vil ég
nota mér textann í laginu sem á svo
vel við um hann; „því hann var búinn
að bíða og bíða og bíða og bíða“ eftir
þessu augnabliki, að fylla Mitsubishi-
inn af kosti og halda í sveitina. En eft-
ir skamma viðdvöl í sveitinni kvaddi
vágestur dyra sem reyndist Agnari
ofviða. Lífsklukkan stoppaði. Við
fáum lítt ráðið við augnablik sem
þessi, þau koma þegar síst skyldi og
oft erfitt að skilja tilganginn.
Ég gleðst þó yfir að honum voru
gefnir síðustu dagarnir innan um það
sem hann var búinn að rækta og
smíða á undanförnum árum. Hand-
bragðið og ræktunin segir allt um
náttúruunnandann Agnar Urban.
Ég veit að hann var ekki sáttur við
þessi vistaskipti, sem skiljanlegt er,
hver yrði það?
Takk fyrir hjálpina í fjósinu og alla
flutningana.
Ég veit að þú finnur þér næg verk-
efni hvar sem þú tyllir niður fæti. Það
var aldrei þinn stíll að vera aðgerð-
arlaus og vont verður að hafa þig ekki
nálægt sér á góðum stundum til að
segja og staðfesta með mér missannar
sögur, því húmorinn þinn átti alltaf vel
við.
Saknaðarkveðja.
Þinn vinur og tengdasonur,
Þorvaldur Guðmundsson.
Agnar Urban