Morgunblaðið - 09.04.2010, Side 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. APRÍL 2010
✝ Jónína Sigurð-ardóttir fæddist á
Egg í Hegranesi í
Skagafirði 30.4. 1914.
Hún andaðist á Heil-
brigðisstofnuninni á
Sauðárkróki 31. mars
síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Pálína Jónsdóttir
á Egg, f. 26.7. 1874, d.
14.11. 1942, og Sig-
urður Þórðarson frá
Hnjúki í Skíðadal, f.
10.10. 1879, d. 12.1.
1978. Systkini Jónínu
sem upp komust voru
Þórður Skíðdal, f. 1908, d. 1932, Sig-
ríður Guðrún, f. 1910, d. 1977, og
Halldóra, f. 1912, d. 1993.
Jónína giftist þann 22.8. 1942 Jó-
hannesi Ingimar Hannessyni, fædd-
um í Glaumbæ 21.8. 1913, d. 30.3.
2007. Foreldrar Jóhannesar voru
Valgerður Sigríður Stefánsdóttir frá
Halldórsstöðum, f. 8.9 1892, d. 16.12.
1994, og Hannes Jóhannesson frá
Ytra-Skörðugili, f. 28.5. 1891, d. 12.6.
1916. Börn Jónínu og Jóhannesar
eru: 1) Drengur, fæddur andvana
20.7. 1943. 2) Þórður Pálmar, f. 20.1.
1945, býr á Egg. Maki hans er Sig-
urbjörg Valtýsdóttir. Þau eiga fjög-
ur börn, Valbjörgu, Halldóru Björk,
Þórð Inga og Jónínu og eru barna-
börnin níu. 3) Ingibjörg Jóhanna, f.
12.5. 1947, býr í Ketu. Maki hennar
er Símon Eðvald Traustason. Þau
eiga fjögur börn, Jónínu Hrönn, Jó-
hannes Hreiðar, Ragnheiði Hlín og
Gígju Hrund og eru barnabörnin
tólf. 4) Pálína Sigríður, f. 9.3. 1949,
búsett á Möðruvöllum í Hörgárdal.
Maki hennar er Bjarni
Eyjólfur Guðleifsson.
Þau eiga fjögur börn,
Brynhildi, Brynjólf,
Sigurborgu og Sigríði
og eru barnabörnin níu.
5) Elín Gerður, f. 23.6.
1951, búsett á Sauð-
árkróki. Var gift Jón-
birni Þórarinssyni, þau
slitu samvistir. Börn
þeirra eru þrjú, Guð-
mundur, Eva Dögg og
Valgerður Jóna og eru
barnabörnin þrjú. Sam-
býlismaður Elínar er
Stefán Ævar Ívarsson.
6) Sigurður, f. 20.12. 1957, búsettur í
Bretlandi. Maki hans er Annie Bera-
quit. Þau eiga tvær dætur, þær Söru
Ann og Ruby Jónínu.
Jóhannes og Jónína hófu búskap á
Egg árið 1942 og bjuggu þar allan
sinn búskap. Gekk Jónína til allra bú-
starfa utandyra sem innan. Jónína
stundaði nám á Héraðsskólanum á
Laugarvatni 1932-1933 og nam org-
elleik í Reykjavík um svipað leyti.
Hún var organisti í Rípurkirkju og
kenndi söng við Barnaskóla Ríp-
urhrepps til fjölda ára, en hún hafði
yndi af söng og tónlist og söngrödd
góða. Hún var félagi í Kvenfélagi
Rípurhrepps, þar af lengi formaður,
og heiðursfélagi þess hin síðari ár.
Jónína var einn af stofnendum
Kristniboðsfélagsins Frækornsins í
Skagafirði enda guðstrúin sterkur
þáttur í lífi hennar.
Útför Jónínu verður gerð frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 9. apríl
2010, og hefst athöfnin kl. 11. Jarð-
sett verður að Ríp í Hegranesi.
Þær eru margar minningarnar sem
koma upp í hugann hjá okkur syst-
kinunum nú þegar við kveðjum móð-
ur okkar eftir langa og góða sam-
fylgd. Það er mikil gæfa fyrir hvern
mann að fá að alast upp hjá góðum og
traustum foreldrum, sem kenna börn-
um sínum guðsótta og góða siði, heið-
arleika, vinnusemi og reglusemi, og
er okkur ómetanlegt að hafa átt því
láni að fagna.
Mamma ólst upp í sveitinni sinni,
Hegranesinu, sem var alla tíð hennar
sveit og hún unni mjög. Hún átti aldr-
ei annars staðar heima. Fjallahring-
urinn svo fagur frá hennar bæjardyr-
um og Skagafjörður fegursta hérað
landsins. Hún lifði miklar breytingar í
lifnaðar- og búskaparháttum á sinni
löngu ævi og sagði okkur oft frá því
hvernig hlutirnir gengu fyrir sig þeg-
ar hún var að alast upp og hvorki var
rafmagn né önnur þægindi sem við
höfum í dag. Hún var dugnaðarforkur
til allrar vinnu og ósérhlífin en hafði
þó alltaf tíma fyrir okkur, sannkölluð
hetja og góð fyrirmynd.
Okkur er efst í huga þakklæti til
móður okkar fyrir allt sem hún hefur
verið okkur, fyrir kærleikann og um-
hyggjuna, þolinmæðina og fórnfýsina
og að börnin okkar og barnabörn hafa
fengið að njóta þess sama. Hún
kenndi okkur bænir og vers og að
setja traust okkar á góðan Guð. Það
veganesti er gott að hafa með sér út í
lífið.
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sérhver und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Elsku mamma, við kveðjum þig
með söknuði og hjartans þökk fyrir
allt. Við vitum að þú færð góðar mót-
tökur á himnum.
Friður Guðs þig blessi.
Þín börn,
Þórður Pálmar, Ingibjörg
Jóhanna, Pálína Sigríður
og Sigurður.
Elsku mamma mín.
Þá er lífsgöngu þinni lokið á þessari
jörð eftir langa og farsæla ævi. Nú ert
þú komin í aðra og miklu betri veröld
þar sem vel hefur verið tekið á móti
þér. Þú áttir þína sterku trú á Drottin
þinn og ólst okkur börnin þín upp í
guðsótta og góðum siðum og að því
búum við alla ævi. Það var okkur dýr-
mætt að eiga þig að svona lengi, þú
varst heilsugóð og ótrúlega dugleg og
hress alveg undir það síðasta. Ekki er
langt síðan þú spilaðir á orgelið af
fingrum fram hin fínustu lög og tókst
þér það með ágætum. Ég þakka þér
ævinlega allt sem þú hefur gert fyrir
mig og mína, alltaf tókuð þið pabbi
fagnandi á móti okkur þegar við
heimsóttum ykkur í sveitina á Egg.
Og ekki síður þessa mánuði sem þú
dvaldir á dvalarheimilinu, þá ljómaðir
þú af gleði þegar við birtumst þar.
Ég skila hjartans kveðju frá börn-
unum mínum og barnabörnum. Þau
minnast ömmu sinnar með þakklæti
fyrir allt, sérstaklega muna þau þitt
góða heita súkkulaði sem þau fengu
alltaf hjá þér, því enginn bjó til eins
gott kakó og amma í sveitinni.
Við söknum þín óendanlega mikið
en varðveitum allar góðu minningarn-
ar um þig. Ég ætla að enda þetta með
því fallegasta ljóði sem ég veit og seg-
ir það í rauninni allt sem býr í huga
mínum þessa stundina.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því.
Þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði, Guð geymi þig
Þín dóttir,
Elín.
Jónína Sigurðardóttir tengdamóðir
mín var eftirtektarverð manneskja.
Hún var komin yfir miðjan aldur þeg-
ar ég kynntist þeim hjónunum á Egg.
Jónína var fremur lágvaxin en sam-
svaraði sér vel og úr andlitinu skein
einbeitni og festa. Ef ég ætti að telja
fram þá eiginleika sem einkenndu
hana þá mundi ég fyrst telja einbeitn-
ina, áhugann, þá dugnaðinn, trúar-
vissuna, reynsluna og söngelskuna.
Hún vann alla sína starfsævi að búi
þeirra hjóna á Egg og var sívinnandi,
full af áhuga og tók þátt í flestum bú-
störfum. Hún telst að mínu mati til
þeirra kvenskörunga íslensku þjóðar-
innar sem hafa gegnum aldirnar unn-
ið af trúmennsku og hógværð verkin
sem vinna þurfti, heimilinu og þjóð-
inni til heilla. Jónína var alla tíð mikil
búkona og hvar sem hún fór um land-
ið sá hún mikla ræktunarmöguleika
og hugsaði þá til framtíðar fyrir land
og þjóð. Jónína ól upp fimm mann-
vænleg börn og kenndu þau hjónin
þeim þjóðlegan fróðleik, Guðsótta og
góða siði. Kannski var trúhneigðin
dýpsti og merkilegasti þátturinn í lífi
Jónínu, en þar bar hún mikinn svip af
Sigurði föður sínum sem einnig átti
lifandi trúarsamfélag við Guð. Því
miður eru þessir góðu eiginleikar allt
of sjaldséðir á Íslandi í dag.
Ég er þakklátur fyrir kynni mín af
Jónínu og öllu hennar fólki, kynni sem
hafa verið mér til góðs. Enda þótt við
söknum hennar, þá vitum við að hún
er komin til þess Guðs sem hún trúði á
og treysti. Ég votta nánustu aðstand-
endum samúð við fráfall þessarar
góðu og traustu konu.
Bjarni E. Guðleifsson.
Mig langar að minnast hennar
ömmu minnar og nöfnu í örfáum orð-
um um leið og ég kveð hana með sökn-
uði, en jafnframt með þakklæti í huga,
fyrir að vera sú sem hún var. Ég var
svo heppin að fá að kynnast henni
ömmu strax þegar ég var lítil stelpa
og bjó á sama bæ og hún til fjögurra
ára aldurs. Ég man reyndar ekkert
eftir því, en ég man þegar ég var orðin
aðeins eldri og flutt í Ketuna og fékk
að fara gangandi í heimsókn til ömmu
og afa á Egg. Það var frekar langt
ferðalag fyrir stutta fætur, en það var
alltaf vel tekið á móti mér, með ein-
hverju góðgæti. Oftast hafði ég stopp-
að einhvers staðar á leiðinni og tínt
blóm í vegkantinum til að færa ömmu
blómvönd, því hún var svo mikil
blómakona og alltaf var hún voða
þakklát fyrir blómin. Mér fannst alltaf
svo skrítið þegar hún heilsaði mér
með orðunum: „Ert þú komin, frænka
mín?“ Því ég var ekkert frænka henn-
ar, hún var amma mín!
Eftir að ég flutti vestur og eignaðist
fjölskyldu reyndi ég alltaf að fara sem
fyrst í heimsókn til hennar þegar ég
kom norður. Ef henni fannst það
dragast úr hófi að ég kæmi upp í Egg
hringdi hún í Ketuna til að athuga
hvort ég ætlaði nú ekki að kíkja á
hana, sem ég og gerði, því það að fara
upp í Egg var hluti af því að „skreppa
heim“ í Skagafjörðinn. Á sumrin gekk
hún með mér um garðinn sinn og
sýndi mér hann og fannst ég óttalegur
rati að þekkja ekkert til blómanna, því
áhuga á blómum og garðrækt sæki ég
sko ekki til nafns. Stundum settist
hún líka við gamla orgelið og spilaði á
það fyrir okkur og vildi helst að við
syngjum með, því hún hafði líka yndi
af tónlist og söng. Við vinkonurnar
rifjum það stundum upp þegar hún
kenndi okkur söng í barnaskóla, það
var oft glatt á hjalla þá. Hún spilaði
líka á orgel í Rípurkirkju og við sung-
um stundum með kórnum. Stundum
fórum við m.a.s. upp í Egg til að æfa
okkur með henni.
Í eitt skiptið langaði mig svo með
vinkonunum á ball, en ég hafði ekki
aldur til og mamma og pabbi voru
ekki heima, svo amma skrifaði bara á
blað að hún tæki ábyrgð á mér og vissi
að ég myndi ekki gera neitt af mér. Að
sjálfsögðu mætti ég fara með þeim á
ball. – Ég man nú ekki hvernig þetta
endaði, hvort ég fór á ballið, en hún
var a.m.k. tilbúin til að treysta mér og
fyrir það er ég þakklát.
Það var skrítið að koma upp í Egg
fyrst eftir að afi dó, og nú verður það
enn skrítnara þegar amma er farin
líka. En minningarnar lifa og ég er
endalaust þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast þeim og fengið að vera
samvistum við þau svona lengi og fyr-
ir að börnin mín fengu að kynnast
þeim líka, þó svo að við höfum búið
svona langt í burtu.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Þín dótturdóttir og nafna,
Jónína Hrönn (Ninna).
Elsku amma Jónína.
Nú er komið að síðustu kveðju-
stund og minningarnar þjóta um hug-
ann. Mikið tel ég mig hafa verið
heppna að fá að alast upp með ömmu
og afa alveg mér við hlið. Að fá að kúra
uppi í rúmi hjá þér og afa ef ég fór
ekki í fjósið á morgnana og fá morg-
unkaffi sem samanstóð af brauði með
marmelaði og osti og tekexi ofan á og
auðvitað kaffi með mjólk. Að fá kand-
ískörtu eða súkkulaðimola úr skápn-
um góða eða bara knús og koss. Þú í
miðherberginu að lesa í bók eða spila
á orgelið þitt sem þú gerðir svo vel alla
tíð og bara síðast núna um jólin.
Þú kallaðir mig ævinlega nöfnu
þína, ljósið þitt eða gullið þitt, ekki
slæm nöfn það. Sagðir okkur syst-
kinunum sögur og ævintýr og kenndir
okkur vísur og lög. Þú hafðir yndi af
garðinum þínum og vildir hafa hann
fínan og fallegan sem hann alltaf var.
Við fengum okkur göngutúr í Bæjar-
klöppina og tíndum saman blóðberg
sem þú notaðir í te. Það er fullt af
minningum sem ég á um þig, elsku
amma mín.
Eftir að við fluttum á Krókinn
fannst þér alveg nauðsynlegt að ein-
hver kæmi í sveitina um helgar sem
við oftast gerðum. Þú elskaðir lang-
ömmubörnin þín mikið og þau þig.
Eftir að þú fórst á dvalarheimilið fór
ég oft að heimsækja þig með krakk-
ana mína, Brynjar Snæ og Sunnevu
Dís, það sem þér þótti það gaman og
þeim líka. Að hlaupa nokkrar ferðir á
langa ganginum (þó þau mættu það nú
ekki), að fá smá nammi úr skúffunni
þinni og að syngja fyrir þig ýmiss kon-
ar lög eða „stíga við stokkinn“ hjá þér.
Þetta eru ógleymanlegar stundir sem
ég og börnin mín munu geyma í hjarta
okkar.
Það er erfitt fyrir alla þegar einhver
kveður og mjög erfitt fyrir litla krakka
að skilja það, að geta aldrei heimsótt
langömmu sína aftur. Brynjar og
Sunneva segja oft á dag hvað þau
sakni þín mikið. Og það geri ég líka.
Mikið þótti mér gott að geta verið hjá
þér síðasta spölinn og haldið í höndina
þína, en það var líka mjög erfitt, elsku
amma mín.
Elsku amma, ég geymi allar þessar
minningar og miklu fleiri í hjarta mér.
Nú ertu komin til afa, sem hefur tekið
á móti þér með opinn faðminn. Ég bið
Guð að vernda okkur öll og styrkja.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug mér fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Takk fyrir allt, elsku amma mín.
Jónína Pálmarsdóttir (nafna þín).
Elsku amma Jónína.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku amma okkar, við viljum
þakka þér fyrir allar samverustund-
irnar sem við áttum saman. Blessuð sé
minning þín.
Valbjörg, Halldóra,
Þórður og Jónína.
Okkur systkinin langar með nokkr-
um orðum að minnast ömmu okkar,
Jónínu Sigurðardóttur, sem lést fyrir
rúmri viku. Minningarnar um ömmu
eru margar og flestar tengdar bænum
Egg í Skagafirði þar sem amma ólst
upp og bjó alla sína tíð. Það var alltaf
gott að koma í Egg. Amma tók alltaf
vel á móti okkur, fylgdist með okkur
út um eldhúsgluggann koma keyrandi
upp heimreiðina og kom svo út á
tröppur með opinn faðminn og bauð
okkur velkomin. Ævinlega var hún bú-
in að dekka borð með alls kyns kræs-
ingum handa okkur og sat svo sjálf í
einu horninu við eldhúsborðið og
spjallaði við okkur. Okkur er einstak-
lega minnisstæður kandísinn sem
amma bauð upp á, en hann fengum við
hvergi nema hjá henni.
Sem krakkar vorum við svo lánsöm
að fá að dvelja í sveitinni hjá ömmu og
afa endrum og sinnum yfir sumartím-
ann. Þar fengum við að taka þátt í hey-
skapnum með afa og hjálpa ömmu
með garðinn sinn. Amma hafði ein-
stakt dálæti á gróðri og ber fallegur
garðurinn á Egg því glöggt vitni. Eitt
af því sem einkenndi ömmu hvað mest
var dugnaður. Hún var alltaf að og
engin verk voru henni ofviða. Hún var
mikil sögukona og sagði okkur gjarn-
an sögur áður en við fórum að sofa á
kvöldin. Nú á síðari árum var hún ein-
staklega dugleg að segja okkur frá
gamla tímanum, frá heyskapnum,
barnauppeldi og því hvernig hlutirnir
voru á árum áður. Amma hafði afskap-
lega gaman af tónlist og settist gjarn-
an við gamla orgelið í stofunni og spil-
aði og söng nokkur lög. Okkur er
minnisstætt árlega jólaboðið á Egg nú
um síðustu jól, þar sem amma settist
enn og aftur við orgelið og spilaði jóla-
sálminn „Heims um ból“ eins og ekk-
ert væri, þrátt fyrir að vera orðin 95
ára gömul. Við erum Guði þakkát fyrir
að hafa fengið að kynnast ömmu Jón-
Jónína Sigurðardóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, langafi og bróðir,
SVEINN FILIPPUSSON,
Lindargötu 20b,
Siglufirði,
sem andaðist aðfaranótt föstudagsins 2. apríl,
verður jarðsunginn frá Siglufjarðarkirkju laugar-
daginn 10. apríl kl. 14.00.
Steinunn Erla Marinósdóttir,
Sigurrós Sveinsdóttir, Sverrir Gíslason,
Kolbrún Sveinsdóttir,
afabörn, langafabörn og systkini hins látna.
✝
Útför bróður míns,
ÞORBJARNAR SIGURÐSSONAR
frá Neðra-Nesi,
Stafholtstungum,
fer fram frá Reykholtskirkju laugardaginn 10. apríl
kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Björgunar-
sveitina Heiðar í Borgarfirði.
Þórir Gunnar Sigurðsson.