Nýr Stormur - 10.06.1966, Side 2

2
KfffolKMIIR
FÖSTUDAGUR 10. júní 1966
Lög og réttur
„ÚLFLJÓTUR" nefnist málgagn laganema við Há-
skóla íslands og þykir það bera af öðrum lögfræðirit-
um hérlendis, enda birtist í þvi riti margháttaður fróð-
leikur lögfræðilegs efnis. Rit þetta er skrifað af ungum
og eldri „juristum" og yfirleitt vel til þess vandað.
í 2. tbl. árs 1965 er grein eftir ungan lögmann,
Sigurð Gizurarson, sem hann nefnir: „Lögteikn og
Lögtrúnaður.“ Þessi ritsmíð er vel unnin og greindar-
lega samin. Höfundur er sonur Gizurar Bergsteinsson-
ar, hæstaréttardómara, en Gizur er talinn einn vand-
aðasti og réttsýnasti lögmaður núlifandi íslendinga.
í þessari grein Sigurðar er margt athyglisvert tekið
til meðferðar og þykir rétt að birta hér nokkur atriði,
sem hann drepur á, enda eiga þau erindi til almenn-
ings — og einkum þegar þess er gætt, að meginmál
höfundar stingur mjög i stúf við framkvæmd dóms-
mála á hinum síðustu timum.
Sigurður Gizurarson segir m.a. í ritsmíð sinni:
- 01 -
„Meginmarkmið réttarskipunarinnar er, að þegnar
ríkisins fái lifað saman í sátt og samlyndi. Flestar
réttarreglur miða þess vegna að þvi að veita hverjum
manni þann rétt, sem hann verðskuldar. . . Nú á síð-
ustu árum hafa verið bomar brigður á gildi þess að
tala um einstaklingsrétt yfir höfuð . . . Hvað sem þessu
deiluefni líður, er þó ótvírætt, að bókstaflega allir þegn-
ar réttarríkja nútímans njóta réttarverndar hinna
margvíslegu hagsmuna, og að öllum jafnaði virðist
eðlilegt að segja þessa aðilja eiga rétt. Andstætt rétti
manna stendur einnig ávallt einhvers konar skylda . . .
í ríkinu úir og grúir af réttindum og skyldum. Því er
skiljanlegt, að vandrötuð er leiðin frá vöggu til grafar
í gegnum réttarríkið . . . má einnig minnast þess, að
í hinum fjölbreytilegu nútímaþjóðfélögum eru ávallt
að myndast ný athafnasvið, sem engin sett lög ná yfir,
og á eldri athafnasviðum ber alltaf öðru hverju að
höndum ný tilvik, sem löggjafinn hefur ekki gert ráð
fyrir. / þessum tilvikum er starfsemi dómstólanna að
miklu leyti réttarskapandi. Naumur meirihluti dóm-
enda í fjölskipuðum dómstóli getur þannig skapað nýja
reglu. Er þvi ekki að undra, að leikmenn greini á, hvað
sé réttur og skylda, þegar SKOÐANIR SPRENG-
LÆRÐRA LÖGFRÆÐINGA SKIPTAST í TVÖ
HORN . . "
Þannig mælir hinn ungi lögfræðingur, Sigurður Giz-
urarson m. a. í áminnztri grein sinni og er það út af
fyrir sig athyglisvert hvað hann hefur að segja og
hvort tveggja það, sem hér hefur verið tilgreint, og það
annað, sem hann ritar í þessari athyglisverðu grein
Isinni um lögfræði. En af þeirri ástæðu hefur verið
vakin athygli á grein þessari, að hún á nokkurt erindi
til fslendinga 1 dag.
Færi betur að sjónarmlð Sigurðar fengju að ríkja
heldur en það öngþveiti, sem nú bugar allt „réttarfar"
á íslandi og hefur á hinum síðustu árum valdið óvissu
og rangsleitni gagnvart almenningi. Er raunalegt til
þess að vita, að svo þykir „Bleik brugðið" i réttarfars-
legum efnum, að eigi verður með sanni sagt, að lengur
sé hægt að treysta dómstólunum, eins og áður þótti sjálf
sagt, heldur hafa dómarar nú nánast misst þá virðingu,
sem þeim er nauðsynlegt að halda 1 lýðfrjálsu landl.
-01-
Ber sannarlega margt til þess, að svo er komið og
x er nauðsynlegt úr að bæta — tafarlaust.
> Dómar sjálfs Hæstaréttar eru orðnir sumir með
| slíkum hætti, að eigi verður á þeim byggt, því svo-
J kölluð dómvenja er nánast horfið hugtak!
> Það kann ekki góðri lukku að stýra, þegar hliðstæð
> mál eru dæmd sitt með'hvorum hætti og sjálfur æðsti
f dómstóll landsins er farinn að blanda sér meira og
> minna inn í málefni, sem dómstólum er alsendls óvið-
\ Framhald á bls. 3.
Gengislækkun
Framh. af bls. 1.
Úvænt atvik villtu almenningi
sýn . . . og huldu honum
staðreyndir...
r
Því er ekki að leyna, að
fjöldinn allur tók mark á þess
um ósvífnu blekkingarskrif-
um stjórnvaldanna og lét
næga atvinnu og góðæri hafa
áhrif á sig í þeim efnum. Fólk
uggði ekki að sér og lét sér
fátt um finnast, enda þótt aug
ljós væru voðatákn á himni
í sambandi við vaxandi dýr-
tíð og rýrnandi kaupmátt
launa sinna. Óvænt atvik og
óskyldar aðstæður réðu þann
ig hugsunargangi almennings,
því órækar staðreyndir um
næga atvinnu og góðæri villtu
sýn. Almenningur trúði því
bókstaflega, að samhengi væri
hér á milli — og að augna-
bliks-velmegun jafngilti fram
tíðar-velsæld Rikisstjórnin
hefur hingað til hangið í
þessari hengingaról og gjörir
enn þá, svo lygilegt, sem það
annars er, ef þess er gætt
hversu augljós og illkynjaður
sjúkdómur sá er sem herjar á
efnahag íslenzku þjóðarinn-
ar.
Nú virðist hins vegar sem
ríkisstjórnin sjái sér eigi fært
lengur að halda almenningi í
þeirri villutrú, að efnahags-
líf þjóðarinnar sé í fyllsta
lagi. Bæjar- og sveitarstjórn-
arkosningarnar eru um garð
gengnar, og fyrirséð gengis-
felling verður ekki lengur fal
in fyrir þjóðinni, hvernig svo
sem reynt væri að gjöra slíkt.
Þegar svo er komið, að blekk-
ingarstarf ríkisstjórnarinnar
verður með engum ráðum
lengur falin fyrir þjóðinni,
hvernig svo sem reynt væri
að gjöra slíkt. Þegar svo er
komið, að blekkingarstarf rik
isstjórnarinnar verður með
engum ráðum lengur hjúpað
faldi nægrar atvinnu og góð-
æris, þá eru „góð ráð dýr“.
Bólgin af kólgu Viðreisnin
er . . . ! !
Dagblaðið Vísir er látið riða
á vaðið og tilkynna þjóðinni
að „kólga sé framundan" I
mikilvægustu atvinnugrein
þjóðarinnar, sj ávarútvegin-
um og að „mjög óraunsœtt sé
að búast við þvi, að fiskiðnað-
urinn geti tekið á sig kostn-
aðar og kauphœkkanir og
mcett þeim vegna verðhœkk-
ana á erlendum mörkuðum."
— Þá veit fólkið það — sem
alþjóð mátti raunar vera
löngu ljóst, ef hin ósvífna
blekkingarstarfsemi hefði eigi
verið látin þruma út úr hverri
setningu ríkisstj órnarblað-
anna á undanförnum árum.
Látlaust hefur verið skrökvað
að þjóðinni og ekkert til spar-
að í þeim efnum, þar til loks
nú s.l. laugardag, að Vísir upp
lýsir, að „fyrr en seinna kem-
ur að þvi, MEÐ ÁFRAMHALD-
jiiiiiiiiiiiiiiiifiiiitmiiii 111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111
LEIBARLJÓS
SIR WINSTON
CHURCHILL
(1874-1965)
Hinn mikli leiðtogi Breta
á þessari öld boðaði á þingi
sem forsætisráðherra hinn
13. maí 1940 algjöra styrj-
öld gegn ógnherjum Adolfs
Hitlers — „á sjó, landi og
í lofti, með öllum mætti
okkar og öllum þeim styrk,
sem Guð gefur okkur." —
Hvatningarorð hins brezka
stjórnmálaskörungs á
þessari örlagastundu voru:
„Sigur — sigur, hvað sem
hann kostar, sigur, þrátt
fyrir allar ógnir, sigur —
hversu löng og örðug, sem
brautin kann að verða“. —
Þetta stórmenni tuttugustu
aldarinnar — mælskumað-
urinn, stjórnmálamaðurinn
og sagnfræðingurinn —
fékk bókmenntaverðlaun
Nobels árið 1953. Æfiferill
þessa merka manns er ann-
ars öllum almenningi
kunnur. Leiðarljós sitt fann
Sir Winston Churchill í
Biblíunni eins og eftirfar-
andi ummæli hans sýria:
„Vér höfnum með"'fyrir-
Winston Churchill
litningu öllum þessum vis-
inda- og úthugsuðu goð-
sögnum um, að Móse hafi
einungis verið helgisagna-
persóna, sem prestastéttin
og fólkið notaði sem fyrir-
mynd um þjóðfélagslegar,
siðgœðislegar og trúarlegar
skipanir. Vér trúum, að hin
rétta vísindalega stefna og
hið skynsamlegasta sjónar-
mið sé, að fólk taki hina
sögulegu frásögn Bibliunn-
ar BÓKSTAFLEGA. Vér get
um verið örugglega viss um,
að allir þessir hlutir gerð-
ust einmitt, eins og þeim
er lýst í Heilagri ritningu.
Vér hvílum örugg á —
„hinu ósigrandi bjargi
Ritningarinnar.“ “
iiiiiiiiiiiiimmiii 11111111111111111 ii n m n 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
ANDI HÆKKUNARSTEFNU,
AÐ FRAMLEIÐSLUKOSTN-
AÐUR ÍSLENZKRA SJÁVAR-
AFURÐA VERÐUR ORÐINN
SVO HÁR AÐ ÞÆR VERÐA
ALLS EKKI SAMKEPPNIS-
HÆFAR Á ERLENDUM
MÖRKUÐUM. — ÞÁ ER EKKI
NEMA EITT RÁÐ: GENGIS-
LÆKKUN.“ Og Visir heldur
áfram og segir: „Með hinni
skammsýnu kauphækkunar
og kröfupólitík er því verið
að kalla á gengislækkun.“ —
Ekki vill Vísir viðurkenna það,
að óheillavænleg efnahags-
málastefna ríkisstjórnarinn-
ar eigi hér nokkurn hlut að
máli — heldur eru það menn-
irnir innan verkalýðssamtak-
anna, sem ryðja brautina fyrir
gengislækkun íslenzku krón-
unnar! — Hvar er nú komið?
— Á almenningur virkilega að
trúa því, að viðreisnarpólitík
ríkisstjórnarinnar hafi bogn-
að fyrir „auðvirðilegum verka
lýð?“ — Og hvar er nú hetju-
lund þeirrar ríkisstjórnar, sem
sífellt hefur talið almenningi
trú um það, að VELMEGUN
þjóðarinnar hefði á undan-
förnum sjö árum risið allt til
himinhæða!
„West-side story“ í
Alþýðublaðinu um fokvonda
menn...!
Alþýðublaðið hlakkar yfir
því, að nú séu vinnuveitendur
orðnir fokvondir! Höfundur
greinar þeirra, sem um þessi
mál fjalla s.l. sunnudag er
að sjálfsögðu „West-side-
story“-maðurinn, Benedikt
Gröndal, og sá hefur frá
mörgu og merkilegu að segja!
Benedikt ræðir um tímarits-
grein vinnuveitenda, sem
hann segir hafa birt allþung
skrif í garð Alþýðuflokksins!
Vill greinarhöfundur Alþýðu-
blaðsins rekja þessa fokreiði
vinnuveitenda til þess, að ís-
lenzkir kapitalistar hafi ekki
náð tengslum við álbræðslu-
sambandið svissneska á þann
hátt, sem þeir hafi helzt kos-
ið, en það var að gera Ál-
bræðsluna aðila að Vinnuveit-
Framh. á bls. 3
ígulkerið —
Framh. af bls. 5
ir frásagnargáfu íþrótta-
fréttaritara okkar, öldung-
is eins og forfeðra þeirra.
Og því skal aldrei trúað,
með tilliti til þeirra afreka,
sem þeir vinna dagsdaglega
á íþróttasíðum dagblað-
anna, að þá yrðu ekki aft-
ur til íslendingasögur. Og
þó að stílsnilldin yrði ef til
vill eilítið minni, þá mundi
frásagnargáfan áreiðan-
lega vega upp á móti því
. . . og vel það.
IAUGLÝSIÐ í
NÝJUIV? STORMI |
1 '^IIIiiIHI—MH'illTTilll IIUSBTPl&'IIIW'MWIil
........................................................................................................................................................Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll