Nýr Stormur - 06.10.1967, Blaðsíða 5

FÖSTUDAGUR 6. OKT. 1967.
"I^MUIt
©
£0"'""....
I NÝR
| IWBNUR
Útgefandi: Samtök óháðra borgara.
| Ritstjórar: Gunnar Hall sími 15104 og Páll Finnbogason, ábm \
Ritstj. og afgr. Laugav. 30 - Sími 11658.
| Auglýsinga- og áskriftarsími 24510.
Vikublað - Útgáfudagur: föstudagur.
Úausasöluverð kr. 10.00. Áskriftarverð kr. 450.00.
| Prentsmiðjan Edda h.f.
^* ■»■■■■■.. ......................iiiiitiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiitiiui*
Hvíldarheimili þreyttra
póiitíkusa
Einhverjar ömurlegustu
stofnanir sem íslendingar
heimsækja erlendis eru ís-
lenzku sendiráðin. Að láta sér
detta í hug að snúa sér þang-
að til þess að fá fyrirgreiðslu
á einhvern hátt má teljast
mikil bjartsýni. sendiráð okk-
ar erlendis eru víðasthvar rek
in eftir gamla embættis-
mannakerfinu, semsé í „Canc
elli“ stíl.
Það er stórfurðulegt, að ríki
eins og ísland með innanvið
200 þúsund íbúa hefur þrjá
Ambassadora á Norðurlönd-
um. Að sjálfsögðu mun nauð-
synlegt að hafa slíkt embætti
í Kaupmannahöfn, en í hin-
nm löndunum, er það alger
óþarfi. Viðskipti okkar við þau
lönd eru ekki meiri en það,
*ð nægjanlegt er að hafa einn
ambassador fjurir öll Norður-
löndin.
Okkur ætlar seint að lærast
að skilja það, að sendiráð okk
ar erlendis gætu verið landinu
þýðingarmiklar stofnanir og
verða að breytast í það form,
að verða einhverskonar mið-
stöð allra viðskipta milli land
anna. Þangað eiga menn að
geta leitað til þess að fá upp-
lýsingar og aðstoð ef á þarf að
halda, en eins og þessar stofn-
anir eru reknar í dag, er eins
og að koma í annan heim.
Embættismennskan og þekk-
ingarleysið á öllum \(iðskipt-
um manna í milli skipar þar
öndvegi.
Hér á landi er hægt að fara
inn í erlend sendiráð og biðja
um aðstoð til þess að ná sam-
bandi við erlend firmu í hvaða
grein sem er og boðist er til,
að sjá svo um, að ef sá hinn
sami vill fara til landsins að
kynna sér hlutina, þá skuli
verða tekið á móti honum þar
og gata hans greidd að
fremsta megni. Þannig lita er
lend stórveldi á hlutina, að
sendiráð þeirra séu ekki að-
eins svo fínar stofnanir að
þangað verði að koma með þvi
að tilkynna komu sína löngu
fyrirfram og sækja um við-
talstíma, heldur eru þetta eins
og hver önnur opinber þjón-
ustufyrirtæki, sem hafa áhuga
á viðskiptum millum land-
anna og koma á sem nánust-
um tengslum. Þar þykir það
sjálfsagður hlutur að veittar
séu allar leiðbeiningar og sú
aðstoð, sem mest og bezt get-
ur komið mönnum að liði.
Okkar sendiráð eru langt á
eftir tímanum i þessum efn-
\
um, og forðast sem mest þau
mega alla slíka starfsemi.
Bjarni Benediktsson, for-
sætisráðherra sagði m. a. í
ræðú áinhi á hálfrar aldar af-
mæli Verzlunarskóla ísland.s.
1955:
Sá sem vill hafa forustu
í verzlun, ferður að fylgjast
með tímanum, ætíð að vera
samkeppnisfær og í senn að
hafa þekkingu og eðlisávís-
un er segir honum til um,
hvar möguleikarnir séu fyr
ir hendi. Hann verður að
vera sívakandi í starfi sínu.
Forustumenn íslendinga á
19. öld töluðu oft um nauð-
syn þess að vekja þjóðar-
andann. Því verður ekki
neitað, að sá andi er nú
miklu betur vakandi en áð-
ur var. Framfarirnar og
betri lífskjör eru ekki sist
þeirri vakningu að þakka.
Allir einstaklingar og allar
stéttir verða að halda sér
vakandi í þessum skilningi.
Eru ekki þeir tímar fram-
undan, að nauðsynlegt er-að
vekja þjóðarandann. Vonandi
verður forsætisráðherra okk-
ar fyrstur til að vakna og
skilja þýbingu þess, að í stað
þess að vera Hvíldarheimili
þreyttra pólitíkusa þurfa þess
ar stofnanir að gerbreyta öll-
um starfsháttum sínum og
veira sívakandi i starfi sínu
fyrir þjóðina.
Ekki eru margir mánuðir
síðan að' þeir, er töldu ís-
lenzku þjóðina stadda á tvi
sýnum framfaravegi, voru
kallaðir barlómsskjóður,
sem ekki þykir sérlega
virðulegt nafn í íslenzku
máli.
Það er ekki lengra en
síðan í vor, að forráðamenn
ríkisstjórnarinnar, einkum
ráðherrar Sjálfstæðisflokks
ins, úthrópuðu alla slíka
nánast óalandi og óferjandi
Framundan blasti við
framtíðin björt og hrein og
þeir erfiðleikar, sem að vísu
væru framundan, væru að-
eins reynzlutími ungrar
þjóðar til manndóms.
Nú skulu menn fá að lesa
hér á eftir ummæli forsæt-
isráðherra íslands, en hann
er, sem „kunnara er, en orð
þurfi frá að segja“ höfund-
ur Reykjavíkurbréfs Morg-
unblaðsins, og hér kemur
pistillinn:
ORSAKA ER LANGT AÐ
LEITA
Vetrarvertíðin síðasta er
af fróðum mönum talin hin
erfiðasta, sem við höfum
átt við að búa í hálfa öld.
Með sama hætti hafa síld-
veiðar í sumar verið miklu
langsóttari og aflaminni en
vonir stóðu til. Hvorugt
mundi þó hafa valdið okk-
ur mjög tilfinnanlegum örð
ugleikum, ef annað hefði •
ekki bætzt við. Markaður-
inn á hraðfrystum fiski
hefur mjög þrengst hin síð-
ustu misseri. Ástæðurnar
til þess eru ýmiskonar:
Meiri veiði t. d. Breta,
Rússa og Pólverja en áður.
En neyzlan a. m. k. á Banda
rikjamarkaði virðist einnig
hafa minnkað eða a. m. k.
ekki vaxið með sama hætti
og undanfarin ár. Þar
kenna menn aðallega
tvennu um, annars vegar
páfaleyfi til, að kaþólskir
menn megi borða kjöt á
föstudögum og aukin
neyzla kjúklinga hins veg-
ar.
Skreiðarmarkaður hefur
að mestu lokast um sinn i
Afríku vegna borgarastyrj -
aldarinnar í Nigeríu, og orð
ið torsóttari en fyrr í Ítalíu
vegna möguleika Norð-
manna til að selja þar að
þessu sinni eftirsóknarverð
ari vöru en við höfum á
boðstólum.
Síldarafurðir, mjöl og
lýsi hafa hrunið í verði,
annars vegar vegna geypi-
veiði við Perústrendur og
hefur hún orðið enn meiri
vegna þess, að staðfastari
vinnufriður og betra stjórn
málaástand hefur verið þar
í landi að undanförnu en
stundum fyrr. Ofan á þetta
bætist mjög mikil veiði
Norðmanna, bæði á síld og
makríl, og er talið að sú
veiði valdi mestu um hina
stórfelldu lækkun á síldar-
lýsi, sem enn sér ekki fyrir
endann á.
Þá verður og stöðugt erf-
iðar^ um sölu allra ís-
lenzkra afurða, bæðji i
EFTA, þ. e. fríverzlunar-
löndunum og efnahags-
bandalagslöndunum vegna
hækkandi tolla á okkar af-
urðum þar. Ef þannig held-
ur áfram án þess að við
verði gert, lokupist við áður
en langt um liður sjálf-
krafa frá þessum mörkuð-
um, samtímis því, sem t. d.
Sovétríkin verða á næstu
þremur árum sjálfum sér
nóg um fiskafla miðað við
núverandi fiskneyzlu, sam-
kv. umsögn sjávarútvegs-
málaráðherrans sovéska
hér á sl. vori.
Gegn öllu þessu er okkur
vissulega erfitt um vik, en
án samvinnu við aðra er
vonlítið að ráða bót á þess-
um örðugleikum.
0—0
Vissulega er ráðherran-
um vandi á höndum. Með
þessum orðum, hvort þau
eru að öllu leyti rétt eða
ekki, þá segir hann þjóð
sinni all alvarlegan sann-
leika.
Nú er hinsvegar engin
ástæða til að segja ANNAÐ
en sannleikann, því að nú
eru fjögur ár til kosninga.
Það þykir allgóð list að
lesa á milli línanna, en eng
anveginn óskeikul, sökum
þess að þá er hætt við að
þeim, er það þykist kunna,
muni skeika og er það von.
Á það skal þó hætt, að
lesa á milli lína hjá for-
sætisráðherranum að þessu
sinni.
KAÞÓLSKARI EN PÁFINN
Það var sagt um ofsatrú-
armenn í kaþólskum sið, að
þeir væru kaþólskari en páf
inn. Vissulega mætti, hið
sama segja um ýmsa af
fylgismönnum og forspjalls
mönnum Sjálfstæðisflokks
ins í síðustu kosningum.
Það væri gaman að sjá
framan í þá menn nú, sem
æptu sig hása yfir hrak-
spár- og barlómsmönnum.
Hvenær birtist annar eins
„barlómur" í kosningabar-
áttunni og hvað hefði verið
sagt við annan eins endem-
is þöngulhaus.
Nú hefir „Páfinn“ talað
og hér gefur á að líta.
Eftir lestur þessa pistils,
spyrja menn senriilega:
„Það er til einskis að vera
að veiða fisk meira, það vill
enginn kaupa af okkur.“
Og ef einhver heldur að
þetta sé „rövl“, þá skulu
þeir hinir sömu lesa pistil
ráðherrans á ný!
Hafi menn einhvern tíma
lesið meiri „barlóm“ meiri
svartnættis svartsýni; van
trú á hina gömlu aðalat- *
vinnuvegi þjóðarinnar, þá
væri gaman að fá að vita
það.
Og hver er þá ástæðan til
að forsætisráðherrann, sem
taldi allt í himnalagí fyrir
kosningar, segir nú allt í
kaldakoli og meira en það?
Ástæðan er sú, að hann
er búinn að missa kjarkinn
og trúna á sjálfan sig, og
er þá vissulega mikið sagt.
Það eina ,sem hann trúir á
er erlend aðstoð og hversu
oft hefir ekki verið sagt hér
í þessú blaði, að allt væri
komið í strand og ekki
myndi úr rætast nema með
erlendri aðstoð.
Nú á að fara að byggja
upp vegi, allskonar nýjar
framkvæmdir, gerðar með
erlendu fé. Fyrirhyggju-
leysið, að endalaust væri
hægt að selja HRÁEFNI hef
ir nú sagt til sín. Við höfum
aldrei reynt að komast inn
g
Framhald á bls 2. 5!