Framsóknarblaðið - 23.01.1946, Blaðsíða 2

2
FRAMSÓKNARBLAÐIÐ
FRAMSÓKN ARBLAÐIÐ
Útgefandi:
Framsóknarfél. Vestmannaeyja.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Sigurjón Sigurbjörnsson.
Prentsmiðjan Edda, Reykjavík.
Allt verðnr að bera
sig
Þetta hefir verið kjörorð
Framsóknarmanna. Þeir vilja
ekki reisa verksmiðjur, kaupa
skip eða framleiða mjólk og
osta, nema afkoman sé fjár-
hagslega trygg. Síldarverksmiðj
ur, sem borga hærra verð fyrir
síldina en hægt er fá íyrir
vinnsluvörurnar, að frádregn-
um reksturskostnaði, geta ekki
starfað mörg ár. Skip, sem er
svo dýrt, að ómögulegt er að
láta það standa undir vöxtum
og afborgunum í meðalaflaári,
vegna þess að reksturskostnaö-
urinn étur upp allt andvirði afl-
ans, er ekki líklegt til að verða
þjóðinni til happa. Hraðfrysti-
hús, sem ekki getur selt vöru
sína nema rétt fyrir vinnulaun-
um, mundi ekki skapa atvinnu
til lengdar. Nei, allt byggist á
því, að framleiðslukostnaður
fari ekki fram úr markaðsverði
Þar sem sýnilegt var, að hafn-
arnefnd hafði ekki tekið til
greina erindi bréfs míns, sem
áður segir, flutti ég á þessum
fundi eftirfarandi tillögu:
„Bæjarstjórn Vestmannaeyja
beinir þeirri áskorun til hafn-
arnefndar, að hún vinni að því
markvist að fá skip á leigu eða
til kaups til handa hafnarsjóði
með viðráðanlegum kjörum, hið
alra fyrsta.“
Tillaga þessi var samþykkt í
bæjarstjórninni með 6 — sex
atkvæðum.
Síðan hefir ekkert heyrzt frá
hafnarnefnd, og þeir bæjarfull-
tr&ar Sjálfstæðisfl., sem sam-
þykktu framangreinda tillögu
hafa heldur ekki hreyft hönd
né fót til þess að koma þessu
máli í framkvæmd.
Þó aðeins þessar tvær tillögur
mínar séu hér tilfærðar, þá gæti
ég tilfært fleiri er ég hefi flutt
í bæjarstjórninni undanfarin
ár, um tekjuöflun bæjar- og
hafnarsjóðs, en þær hafa flestar
verið afgreiddar á einn veg:
Steindrepnar eða svæfðar í
nefnd.
S. G.
á hverjum tíma, og þjóðirnar
reyna í keppni sinni um mark-
aðinn — að geta boðið sem lægst
verð. Hvað bíður okkar íslend-
inga í þeirri samkeppni, sem
höfum mestan framleiðslu-
kostnað í heimi, vegna fyrir-
hyggjuleysis og afglapaháttar í
stjórn landsins, sem þó er svo
mikið borgað fyrir, að hvergi í
heiminum er jafn miklu fé eitt
til að stjórna 120 'þúsund manns
eins og hér?
Fyrir tilverknað Framsóknar-
manna var tekinn upp sá hátt-
ur í síldarverksmiðj um ríkisins,
að innleggjendur fái sannvirði
vöru sinnar, jafnt sjómenn og
útgerðarmenn. Þetta er sá hátt-
ur, sem taka verður upp á fleiri
sviðum, enda hafa Vestmanna-
eyingar góðan skilning á svona
félagsvinnslu.
Og þeir vita líka vel sannleik
þeirra orða, að allt verður að
bera sig.
Búrekstur
bæjarsjóðs
Að stofnun Dalabúsins stóðu
allir flokkar í bæjarstjórn, utan
Ársæll, er greiddi atkvæði gegn
því. Það var af nauðsyn einni,
að bæjarstjórn fór þessa leið.
Við ótal atvinnumöguleika við
sjávarsíðuna, er gáfu meira í
aðra hönd en mjólkurfram-
leiðsla, hurfu velflestir frá jarð-
ræktinni og mjólkurframleiðslu.
Frá heilbrigðis- og uppeldislegu
sjónarmiði var vá fyrir .dyrum,
ef ekkert væri að gert.
Framsóknarflokkurinn lítur
svo á, að heilbrigðasta og hag-
sýnasta leiðin í þessum efnum
hefði verið samvinnubú kúa-
eigenda hér, og hann telur enn,
að það verði varanlegasta lausn-
in. Síðar mun verða skrifað um
þétta efni hér í blaðinu. Eigi
'að síður taldi flokkurinn rétt,
úr því sem komið var, að styðja
þessa tilraun bæjarsjóðs til auk-
innar mjólkurframleiðslu. Og
það var í trausti þess, að það
yrði rekið á sem hagkvæmastan
hátt, svo sem greindur og dug-
andi bóndi mundi gera. í öðru
lagi gerðum við okkur vonir um,
að þetta nýja skipulag á mjólk-
urframleiðslu mundi ýta undir
ræktun í Eyjum, og fráleitt
drepa niður það undraverða
framtak Eyjabúa undanfarin ár,
um ræktun. Því miður hafa
þessar vonir ekki rætzt. Og. er
það eingöngu vegna skammsýni
fárra manna, Sjálfstæðismann-
anna í bæjarstjórninni. — Það
mun almennt hafa verið litið
svo á, að búið mætti reka á
hagkvæmari hátt en gert hefir
verið. Og mun síðar verða að
því vikið. Þó er sú hliðin rauna-
legri að með aðgerðum Sjálf-
stæðismannanna í bæjarstjórn
hefir ræktun Eyjanna stórkost-
lega færzt saman, og tún, sem
stóðu í „algrænu skrauti prýdd-
um jarðargróða“ fyrir 3 árum
síðan, hafa undanfarin tvö ár
staðið ónytjuð, grá og mosavax-
in. Sá háttur var upp tekinn að
kaupa hey til búsins „ofan af
landi“ og frá Akureyri, og að
sjálfsögðu mörgum sinnum dýr-
ara hingað komið en það hey,
sem hér hefði mátt framleiða.
starf, og þá gerum við um leið
góðverk á hinum mörgu sjúk-
lingum hans, því að umstang
hans og amstur í bæjarmálum
hlýtur alltaf að vera á kostnað
sjúklinganna. Minnumst þess.
Þorsteinn Þ. Víglundsson.
Á kostnað hínna sjúku
Skáldið hefir yndi af því að
lýsa ástarþrá svannans, þegar
hann^ nálgast hálf-fertugsald-
urinn.
Skáldið lýsir því, hvernig ást-
arþráin brýzt fram í háttum,
tilgerð og tilhaldi. Það lýsir sál-
arlífinu, sætleika þess og súr-
lyndi. Það lýsir klæðnaði, hár-
greiðslu, púðrun og pjatti, — og
eyrnalokkunum, hversu þeir
skína og hversu þeir vekja nýjar
vonir um biðla og trúna á full-
nægingu ástarþrárinnar.
Ég sé í rauninni ekkeft ljótt’
i þessum háttum piparmeyjunn-
ar, þó svo væri, að skáldið segði
satt. Allt er þetta græskulaust
gaman og náttúrlegt, en c^tast
tjáð okkur í stækkaðri og ýktri
mynd. —
Það er engin ástæða til þess,
að við Eyverjar látum glepjast
af gljáandi eyrnalokkum.
Piparmey skáldsins, sem ég
gat nú um, kemur mér í hug,
þegar ég hugleiði tilburði og til-
hald samkeppnis- eða eigin-
hagsmunastefnunnar í stjórn-
málum bæjarfélagsins um þess-
ar mundir, hversu forustumenn-
irnir reyna að gylla hana, og
g*inna kjósendur til fylgilags
við hana. '
Samkeppnisstefnan eða eig-
inhagsmunastefnan, eins og hún
hefir þróast og birzt okkur ís-
lendingum á seinni áratugum,
nálgast nú rontualdurinn hér í
Eyjum. Hún örvæntir því um
gengi sitt og fullnægingu og
tjaldar nú öllu, sem til er, til
þess að ginna biðla, — „hátt-
virta kjósendur“ — til fylgis við
sig.
Allt er sett á oddinn. Jafnvel
lækninum okkar, Einari Gutt-
ormssyni, er att fram. Öllu hlá-
legra gerræði er naumast hægt
að fremja gagnvart Eyverjum.
Einar Guttormsson er vel lát-
inn læknir og maður, enda
drengur góður, duglegur læknir
og nærgætinn eins og segja má
um alla lækna okkar.
Við, sem njóta viljum óskertra
lækniskrafta Einars Guttorms-
sonar, hörmum það, að hann
skuli gefa kost á sér í annir og
amstur bæjarmálanna, svo önn-
um hlaðinn sem hann er. Þátt-
taka læknisins í bæjarmála-
vafstrinu hlýtur að verða á
kostnað sjúklinga og lasburða
fólks hér í bænum, því að
stjórnmálin stela tíma læknis-
ins og hugsun frá læknisstörf-
unum.
Þessum vini mínum og heim-
ilislækni hefði ég líka getað
unnað betra og glæsilegra hlut-
skiptis en að vera við þessar
bæjarstjórnarkosningar eins
konar gljálokkur við eyrnasnep-
il eiginhagsmunastefnunnar í
þessu bæjarfélagi. Foringjar
hennar hafa nú' setið yfir hlut
bæjarfélagsins árum saman i
menningar- og fjárhagsmálum.
Verkin tala hér. Bæjarsjóðúr
er sokkinn í fen óreiðuskulda
og óskila eftir mestu uppgangs-
og peningaár, sem þekkzt hafa
í sögu þjóðarinnar, meðan leið-
togar eiginhagsmunastefnunnar
hafa rakað saman fé og eignum
sjálfum sér til handa, svo að
skiptir hundruðum ef ekki mill-
jónum króna.
Við, sem unnum Einari lækni
og viljum eiga krafta hans ó-
skerta við læknisstörfin, eigum
aðeins eitt ráð til bjargar okkur
og honum. Það ráð er óbrigðult,
ef við ásetjum okkur að fylgja
því fast fram og einlæglega.
Ráðið er þetta: Enginn, sem
óskar þess, að Einar læknir helgi
sig einvörðungu læknisstörfun-
um, má kjósa listann, sem hann
er á, þ. e. D-listann. — Enginn
kjósi D-listann. Þá kemst lækn-
irinn okkar ekki inn í bæjar-
málavafstrið, heldur fá sjúkir
og lasburða menn og konur,
aldnir og ungir, að njóta starfs-
krafta hans framvegis eins og
hingaö til og það er öllum fyrir
beztu. Kjósum ekki D-listann.
Það eru þau mestu og beztu
gæði, sem við getum látið lækn-
inum okkar í té fyrir vel unnið