Eyjablaðið - 13.06.1953, Qupperneq 4

EYJABLAÐIÐ
Rabbað við Brynjólf Einarsson
Framhald af 1. síðu.
1 J
i c3?rufif?ur
\
Honum Páli mínum krata
verður oft s'krafdrjúgt í skrif-
uðu máli sem mæltu. Greinin
hans í Brautinni fyllir í marga
dálka, og í samræmi við bjart-
sýni blaðsins lieitir hún: |
„Hvaða flokkar hafa tapað
mest?“
Jtg hefði haft greinina svona
og sagt þó það sama og Páll:
Sjálfstæðisflokkurinn lxefur
tapað 18%.
Alþýðutlokkurinn lxefur tap-
að 14%.
Framsókn hefur tapað rúm-
um 11%.
Kommarnir liafa tapað: Gils,
Birni, Arnóri, Grími og Þor-
steini.
Og þá er greinin kornin. —
I>essu masi um einfeldni Elías-
ar liefði rnátt sleppa.
— En Páll! Hvað vaið um
allt prósentu tap þessara flokka?
Það var ekki von að þú værir
að geta þess, að það fór til Sósí-
alistaflokksins.
Ekki trúði ég mínum eigin
augum, fyrr en ég var búinn
að lesa þessa klausu í Fianx-
sóknaidxlaðinu þrisvar yfir:
„Fyrst og fremst verðum
við að sjá s'vo um, að einung-
is samvinnumenn fái sæti á
löggjafarþingi þjóðarinnar".
Skyldi höfundurinn svo ætla
að kjósa Helga Ben.?
— Alexander, já það er víst
hans „liobbý“ að bjóða sig fram
til þings.
Þannig lýsti maður nokkur
liér í bænum frambjóðanda
Varðbergs í mín eyru.
En hver haldið þið svo að
þessi maður hafi verið, er gaf
slíka lýsingu á Alexander?
Það var reyndar enginn ann-
ar en liann HRÓLFUR!
með mönnum, sem ekki stund-
aði sjó. Eg byrjaði sjómennsk-
una með föður mínum þegar ég
var tólf ára. Næsta ár var ég í
aðgcrð og liafði 25 krónur um
mánuðinn. Fjórtán og fimmtán
ára var ég liáseti á tveggja
manna fari, beitti og réri. Þá
var stundum langt róið og allt-
af lieitt krækling. Þegar ég var
sextán ára fór ég í viðlegu í
Seley með Guðmundi nokkrum
Eyjólfssyni, ágætis manni. Þar
í eynni var svo gaman að vera,
að þar vildi ég vera enn. Mér
liggur við að trúa sögunni af
Seleyjar-Arna, sem var heillað-
ur af álfum. — Þá um haustið
fór ég að róa á mótorbát og
síðan liélt ég mig við þær fjal-
ir þar til ég hóf smíðar 1924,
en var þó á sjónum öðrum
þræði nokkru lengur.
Hafðirðu strax náttúru til
smíða?
[á, frá bernsku hafði mig lang
aðf að fást við smíðar, langaði
helzt að smíða eitthvað fínlegt,
gull og silfur og fást við letur-
gröft. En svo lenti ég í þeirri
grófustu smíði, sem liönd er
lögð á, skipasmíðinni, og það
var raunar af því, að Auðbergur
móðurbróðir minn var smiður.
Frændsemin réði sem sé braut-
inni.
Byrjaðirðu sem lærlingur?
Það væri líklega kallað gerfi-
smiður nú til dags. Auðbergur
var ágætur smiður og umfram
allt afburða verkstjóri. Eg
lærði vel hjá lionum. Síðar
sótti ég um réttindi og fékk
þau, þar sem ég hafði unnið
hjá sama manninum um níu
ára skeið. Það var 1933. Um
það leyti var svo komið á Eski-
firði sem víðar þar eystra, að
fiskur var lagstur frá og allt var
á fallanda fæti.
Svo þú tókst þig upp og
fluttist hingað til Eyja?
Já, ég hugsaði sem svo; að
annaðhvort yrði gert hér við
báta eða hvergi. Karlarnir höfðu
orð á því, að lítið ráðslag væri
í því að fara burtu núna, því
nýju bátarnir færu að koma, en
ég sagðist hafa meiri áhuga á
gömlu bátunum, eða eins og
haft er eftir Thomsen: liilar
gott í dag. Eg var ráðinn tíl
Gunnars Marels. Var svo á hans
vegum þar til ég tók að vinna
fyrir Helga Ben. Það var 1936.
Hjá honum var ég þangað til
um síðustu áramót, og þá hef-
urðu í stuttu máli lífshlaupið.
Og á jiessum árum smíðaðir
þú stærsta skip, sem smíðað hef
ur verið á landi hér.
Já, ég hef víst metið ennþá.
Helgi Helgason \ar í smíðum
frá 1943 til 47, en oft var hlaup
ið frá því verki til annars, sem
gera þurfti . . .
Segðu mér nú, livenær byrj-
aðirðu að yrkja?
Þú gætir víst eins spurt, hve-
nær ég byrjaði að tala — en
flest af því væri betur ósagt,
og kannski allt. Eg hcf aldrei
skrifað niður vísu: ,,þær áttu
HuldiimannE em-
bætfisins svarað
Þó ég álíti yfirleitt skrif Jó-
lianns Friðfinnssonar ekki svara
verð, verð ég þó vegna fáyíslegr
ar fyrirs'purnar lians í Fylki að
taka þetta fram:
1. í starfa mínum lijá verka-
lýðsfélögunum var ég ekki ráð-
inn af neinum meirihluta Full
trúaráðs, heldur á sameiginleg-
um stjórnarfundi þeirra þriggja
félaga, sem ég var í starfi fyrir.
2. Við ráðningu varð það að
samkomulagi, að ég yrði ekki
í starfi hjá félögunum í þrjá
mánuði yfir sumarið ög liætti
ég samkvæmt því 1. júní s. I.
3. Þar sem enguni mun liafa
dottið í hug að fara að setja
nein skilyrði fyrir því, Iivað ég
gerði við minn frítíma, lít ég
svo á, að það sé algerlega mitt
einkamál, og mesti óþarfi hjá
Jóa að gera sig að því fífli að
skipa sér af slíku, nóg er nú
samt.
4. Hafi meiningin verið sú, að
reyna að læða því út, að fyrir
starf mitt hjá Sósíalistafélaginu
tæki ég kaup hjá verkalýðsfélög
unum, vita allir að^svo er ekki.
Hinsvegar er ég nú í starfi hjá
jieim stóra liluta verkalýðsins,
sem sér hag sínum og byggðar-
lagsins betur borgið með því að
stuðla að kosningu Iíarls Guð-
jónssonar heldur en Reykjavík-
urmannsins Jóhanns Þ. Jósefs-
sonar, og það fólk greiðir mitt
kaup og annan • kostnað með
frjálsum framlögum í kosninga-
sjóðinn .
Sig. Siefánsson.
við á einum stað og einu sinni“.
Og ekki meira um það.
Hvað viltu segja um lífið í
heild?
Förum ekki út í það að sinni.
Nema fólkið hér í Eyjum er
ágætt, ég hef aldrei fundið, að
ég tæri hér aðkomumaður, var
bara einn af þeim, sem unnu
fyrir brauði sínu og menn jiáðu
gjarnan vinnu mína. Og Gunnar
Marel er einhver mesti geðprýð
ismaður, sem ég hef kynnst um
dagana — þó hann liafi stund-
um liátt. Ef ég settist niður og
klóraði minningar, þá snerust
þær rnest um Jiað, hvílíkum á-
gætismönnum ég hef verið með
um dagana, t. d. voru formenn
mínir Iiver öðrum betri. Yfir-
leitt hef ég ekki nema gott um
mannfólkið að segja ,mér er vef
við það.
Og jiú ert alltaf vinstra meg-
in í sfjórnmálum?
Systrungur minn var drepinn
úr harðrétti ellefu ára gamall,
jiað brennur ætíð í blóði mínu.
Og sjálfur er ég fæddur í vinnu
mennsku, svo ég ætti eðlilega
bágt með að vera hægra megin.
Brynjólfur er giftur Hrefnu
Hálfdánardóttur. Hafa Jiau cign
azt tvo sonu, Hálfdán Brynjar,
sem fórst með v.s. Helga 1950,
og Gísla Hjálmar málara.
7. júní 1953.
GESTABOÐ UM NÓTT
Ljóð eftir Einar Braga.
Nýlega er komin út þriðja
bók Einars Braga og nefnist
Gestaboð um nótt. Fyrri bæk-
urnar voru: Eitt kvöld í júní
og Svanur á báru. Þessi bók er
smekkleg að ytra frágangi og
liefur að geyma 36 ljóð og
1 jóðaþýðingar. Síðan fyrsta bók
F.inars kom út 1950, hafa mikl
ar.hræringar gerzt með skáldinu
og ljóðadísin náð æ fastari tök-
um á liuga hans og óhætt að
segja, að jiessi góða dís liafi
verið honum eftirlát. Ef Gesta-
lioð er borin saman \ ið Kvöld
í júní leynir sér ekki að Einar
Bragi hefur þroskazt mikið í list
sinni, næstum ótrúlega. Vand-
vivknin er honum í blóð borin
c-n í Gesfaboði tekst honum að
töfra fram jiað megin ljóðs, sem
eitt'er jiess megnugt að liræra
vissa dulstrengi sálarinnar. Það
er kannske fullsagt að allt í
Jressari bók sé gætt þessum töfr-
um, en þó nægilegt til jiess að
sýna, að Einar Bragi er jiegar
í hópi hinna efnilegustu ljóð-
skálda yngri kynslóðarinnar. —
Skáldinu óska ég til hamingju
með jies'sa bók og jiað er trúa
mín, að hann eigi e.ftir að gefa
Jrjóð sinni dýrgripi.
Ási í Bcc.