Eyjablaðið - 17.05.1961, Blaðsíða 4

EYJABLADID
Ltgefandi: Sósíalistafél. Vestmannaeyja. Áb.: Tryggi Gunnarsson. Prentsm. Eyrún hf.
Nú er bannað að frysfa síld og karfa
ÚR BÆNUM
LandssÍL;:in er byrjaður
á framkvsDLndum.
Svo sem sagt hefur verið frá
liér í blaðinu áður, áformar
Landsíminn miklar framkvæmd
ir hér í sumar.
Sæsími, sem liggja á frá Fær-
eyjum, á að hafa landtökustað
hér suður við Stórhöfða og verð
ur kapall þessi lagður í sumar.
Síðar á svo sæsími þessi að
liggja úr Klaufinni alla leið til
Vesturheims, en sá þráður verð
ur ekki lagður á þessu ári.
Byrjað er að grafa fyrir jarð-
streng símans frá væntanlegum
landtökustað áleiðis niður í bæ-
inn.
Ráðgert var, að einnig yrðu
lagðir nýir jarðstrengir að stöð
inni á Stóra-Klifi, en nú er lík-
legt, að í þess stað verði heldur
byggð ný stöð á Sæfelli til svip-
aðra nota og Klifsstöðin.
Skammarleg smekkleysa.
í nýútkomnu Bliki, tímariti
Gagnfræðaskóla Vestmannaeyja,
sem um margt er athyglisverð
útgáfa, er með skammarlegum
hætti auglýst og mynduð pers-
ónuleg ógæfa eins af samborg-
urum okkar, án nokkurs sér-
staks tilefnis.
Vert er að ábyrgðarmaður rits
ins, Þorsteinn Þ. Víglundsson,
skólastjóri, viti það, að fyrir
smekkleysu þessa og lágkúru
kunna Vestmannaeyingar hon-
um engar þakkir, og það hlýtur
að vera krafa allra, sem velsæm-
istilfinningu hafa gagnvart
byggðarlaginu, samborgurunum
og Gagnfræðaskóla Vestmanna-
eyja, að rit skólans beri ekki
framar á sér slíkar ómenningar-
slettur, sem á er orðin að þessu
sinni.
Jú, Ása heiti ég, sagði
Gilitrutt.
Það brosti margur í kampinn
um daginn, þegar Stefán Jóns-
son, fréttamaður, spjallaði í
fréttaauka útvarpsins við Ársæl
bónda Sveinsson.
Ársæll kvaðst viss um það, að
eftir því sem menn gerðu bet-
ur við starfsfólk sitt, eftir því
skilaði starf þess betri árangri,
og svo lét hann að því liggja,
að alltaf væri hann, Ársæll, þar
í fylkingarbrjósti, sem vel væri
gert við vinnandi fólk.
Það er þó ekki laust við, að
menn minni, að ekki hafi Ár-
sæll verið neitt ólmur í að gera
samninga við verkafólk og sjó-
menn um bætt kjör fram eftir
Stjórnarvöldin eyðilögðu
beztu markaðina.
Þessa síðustu daga hefur það
verið að koma átakanlegar í
Ijós en nokkru sinni fyrr, hvert
stefna ríkisstjórnarinnar í verzl
unarmálum leiðir.
Sölumiðstöð hraðfrystiliús-
anna hefur sent til allra stöðva
innan sinna vébanda sérstakt
viðvörunarbréf, þar sem skýrt
er frá því, að enginn markaður
sé tiltækur fyrir frysta síld eða
fryst karfaflök, og eru frystihús
in því vöruð við og ráðlagt að
taka ekki við hráefni til þeirr-
ar verkunar.
Þessi aðvörun jafngildir raun
ar banni í framkvæmd, enda
hefur mörgum veiðiskipum,
sem lögð voru af stað til karfa
veiða við Nýfundna-land verið
snúið við, enda þótt þar sé upp-
gripaveiði um þessar mundir.
Síldveiðin hér við Suðvestur-
land, sem gefið hefur hina
beztu raun nú að undanförnu,
nýliðnum vetri. Og svo eru líka
til menn, sem muna enn eftir
því, að fyrir rúmum 3 árum
urðu allir sjómenn Ársæls að
reka mál gegn honum fyrir dóm
stólum til þess að fá gert upp
eftir samningi sínum, enda þótt
allir aðrir útvegsbændur hér
væru búnir að viðurkenna þann
rétt sjómanna, sem Ársæll neit-
aði.
Nú er talað um rafstreng 1962.
Það hefur nú loksins verið
staðfest endanlega með opinber
um yfirlýsingum í rafmagns-
nefnd bæjarins, að svikin verði
enn í ár þau loforð Ingólfs Jóns
sonar, raforkumálaráðherra, að
leggja rafstreng frá Landeyja-
sandi til Eyja í sumar.
Á 10 ára raforkuplani ríkis-
ins var strenglögn þessi ákveð-
in 1960. Það var svikið og Ing-
ólfur lofaði hátíðlega, að streng
urinn yrði lagður í júlímánuði
1961, en nú er vitað, að ekki
verður við það staðið, og nú er
talað um 1962.
Allir kaupstaðir landsins aðr-
ir en Vestmannaeyjar, eru nú
fyrir löngu komnir í samband
við raforkukerfi ríkisins.
skilar framleiðendum nú að-
eins 57 aura verði á kg. þar eð
ekki er tekið við aflanum í
landi nema til bræðslu.
Hvers vegna er ekki hægt að
selja nú eins og óður?
Hjá mörgum hefur nú vakn-
aði þessi spurning: Hvers vegna
er ekki hægt að selja freðsíld
og karfallök nú eins og áður?
Þeirri spurningu er fljótsvar-
að:
„Verzlunarfrelsið,“ sem ríkis-
stjórnin og innflutningsbraskar-
arnir kring um hana kalla svo,
hefur þegar siglt markaðsmál-
urn okkar í strand.
Þeir, sem keypt hafa þessar
vörur af okkur fyrir gott verð,
eru einkum Rússar, Pólverjar
og Tékkar. En við þessar þjóðir
finnst núverandi stjórnarvöld-
um á íslandi einkar ónotalegt
að þurfa að eiga viðskipti. Þeir
létu það því verða einn megin-
þátt stefnu sinnar í efnahagsmál
um, að koma þessum viðskipt-
um fyrir kattarnef, og sá liður-
inn, senr um þetta fjallar, heitir
í „viðreisninni“ því fagra nafni:
viðskiptafrelsi.
Málum er þannig háttað, að
lönd þessi gera sína utanríkis-
verzlun á jafnkaupagrundvelli,
þannig að þau kaupa ekki meira
af okkur en við kaupum af
þeim.
Á árunum fyrir „viðreisn"
höfðum við þann háttinn á, að
litflutningsvörur okkar voru
seldar þangað, sem bezt fékkst
fyrir þær, og svo urðu innflytj-
endur að gera kaup sín erlendis,
þar sem við höfðum greiðslu-
möguleika með okkar afurðum.
En á máli íhaldsins heitir það
viðskiptaófrelsi, ef innflutnings-
kaupmönnum eru settar reglur
um innkaup eftir greiðslugetu
þjóðarinnar.
I fyrra fengu svo heildsalarn-
ir sitt viðskiptafrelsi, það var
liður í „viðreisninni". Og þeir
vildu síður gefa kaup sín aust-
antjalds ,þar sem hvorki fást
falsaðar faktúrur né heldur skip
hlaðin með smyglgóssi svo að
neinu nemi.
Það var því dregið mjög úr
innkaupum frá Rússum, Pól-
verjum og Tékkurn og þar með
ákveðið, að saman skyldi og
draga markaðsmöguleika okkar
í þessum löndum.
Rcikningsskilunum hefur til
þessa verið frestað.
En með hverju hefur þá ver-
ið borgað hið aukna vörumagn
frá vestrænu þjóðunum? mætti
þá spyrja. Og þá er komið að
þvi svarinu, sem leiðast hlýtur
að vera hverjum hugsandi Is-
lendingi.
Hin auknu vestur-viðskipti
hafa alls ekki verið borguð,
þau eru öll upp á krít.
Stjórnin leyfði öllum inn-
flytjendum að taka erlend vöru-
kaupalán til skamms tíma. Það
hefur óspart verið notað, enda
er enginn aðili til, sem í dag
veit, ■ hve hárri upphæð þau
lán nerna samtals.
En auk þessa jók stjórnin
sjálf erlendu skuldirnar á síð-
asta ári um 450—500 milljónir
króna, og mega allir sjá af
þessu, hvert stefnir efnahagslegu
sjálfstæði þjóðarinnar eins og
nú er komið málunum.
Luku fiskimanns-prófi.
Þrír Vestmannaeyingar luku
fiskimannaprófi við Sjómanna-
skólann í Reykjavík nú í vor.
Eru það allt ungir og vaskir
menn:
Ágúst Bergsson, Skólavegi 10.
Gísli Einarsson, Austurv. 18.
Gunnar Jónsson, Miðey.
Barnavagn
vel með farinn, til sölu að
Túngötu '25.
S£SigáS2S£S£S2S2S2S2S2S2S2S2S2g2S2S2S2S2S£S£S2*SJ?23?2S2íí2*2S2S2JÍ2>í2!?2??23í2JÍ2S2S2S2JÍ2?S3í2S2«BÍS3í2Jt2S2S2í2«2S2*
Fljúgið með Loffleiðum landa á milli!
Loffleiðir
Upplýsingar í Vesfmannaeyjum gefur:
Jakob Ó. Ólafsson.