Eyjablaðið - 17.03.1970, Qupperneq 2

2
Eyjablaðið
Hokkur orí um öryggismdl sjómanna o. fl.
I tilefni af því, að nú hef-
ur verið skráð á flest þau
fiskiskip, sem héðan verða
gerð út á yfirstandandi ver-
tíð, hefi ég ákveðið að fylgja
þeim í huganum út á miðin,
og þá um leið fara nokkrum
orðum um öryggismál sjó-
manna.
Eins og flestum sjómönn-
um hér er kunnugt, þá misst-
um við Vestmannaeyingar
einn ágætan mann á s.L
sumri, Runólf Jóhannsson, en
hann hafði um tugi ára; starf
að fyrir Skipaskoðun ríkisins
af vandvirkni og samvizku-
semi. (Vanþakklátt ábyrgðar
starf) Ekki finn ég mig
mann til að skrifa nein sér-
stök eftirmæli um Runólf. Þó
væri vissulega af nógu að
taka. Aðeins mun þó fátt
eitt til nefnt hér. — Run-
ólfur var snilldarsmiður,
og munu verk hans um lang-
aldur geta sannað það. Hann
var vakandi og sofandi á-
hugamaður um öryggismál
sjómanna og margar stundir
mun hann hafa hugleitt þau
bjargtæki sem sjómönnum er
ætlað að nota á hættustund.
Honum tókst, meðal annars,
að smíða umbúðir utan um
gúmmíbjörgunarbátana, sem
báru af af því sem þá þekkt-
ist. Svona mætti vissulega
lengi telja, en síðast en ekki
sízt var honum sjómennskan
í blóð borin og fáum trúi ég
að hafi verið Ijósari þýðing
sú er sjómennskan hefur fyr-
ir þjóðlíf okkar, og þá um
leið að hlutirnir þurfa að
vera í lagi ef vel á að fara.
Persónulega var mér það
ljóst í upphafi, að það hlaut
að vera vandi að taka við
starfi eftir slíkan mann. Til
þess að það gæti blessast yrði
ég að treysta á samvinnu og
skilning þeirra manna sem
sjó stunda og einnig þeirra,
sem aka hér útgerðarmálum.
Nú þegar fyrsta lota er af-
staðin, verð ég að játa að ég
hefi ekki orðið fyrir vonbrigð
um, heldur hafa mikið frem-
ur allar undirtektir við kröf-
ur mínar, sem allar hafa átt
að vera til úrbóta, farið langt
fram úr því sem ég hafði þor
að að vona.
Þegar ég hefi nú náð skýrsl
um af hverjum einstökum bát
um bol hans og búnað, vél
eða vélar, þá hika ég ekki við
að fullyrða að bátafloti Vest-
mannaeyja er vel úr garði
gerður í heild, þó að fáein
tilfelli gefi ástæðu til gagn-
rýni. Mun ég koma inn á það
síðar. Það sem veldur því að
viðhald flotans er betra nú,
en áður, og mun vonandi fara
enn batnandi, tel ég sé það að
þakka, að sjómenn eru orðn-
ir hlutgengari í útgerð en
áður, þeir hafa meira sjálf-
ræði og frelsi um hvað gert
er við bát peirra og keypt af
öryggistækjum hverju sinni.
En víkjum þá aftur að því
sem frá var horfið. Gagnrýn-
inni. Flestir þeir sjómenn sem
nú má kalla komna af æsku-
skeiði undrast stórlega breyt-
ingar þær sem orðið hafa: nú
hin síðari árin. Þá hafði sízt
grunað, er þeir unglingar við
landtöku, voru sendir fram í
stafn í þoku og myrkri og
hvers konar dimmviðri, til að
j horfa eftir landi, að sá tími
Á sama tíma og febrúar los
aði sig við síðasta daginn
fæddist listaverk nokkurt erf
iðri fæðingu. Um leið losnaði
Sjálfstæðisflokkurinn við lang
an og kvalarfullan listaverk,
en um leið tók kvíðinn við.
Hve margir verða óhuggandi,
hve margir vondi, en sárir?
Skyldu ekki allt of margir
hlægja? Ætli fólkið í stöðv-
unum fussi ekki, þegar það
sér fjóra efstu, allt stöðvavald
ið? En þegar það sér 5. sæt-
ið? (Og gamla komma —
varla kalda ennþá). Jesús,
eitthvað varð þó að gera. Svo
er sagt, að Guðlaugur verði
haltur fram yfir kosningar
eftir spörkin tvö. Það er mörg
áhyggjan á erfiðu heimili,
þar sem allir vilja sitja í hús j
bóndastólnum.
Fylkir segir: „Til undir-
búnings listans hefur verið
vandað eins og tök eru frek-
ast á.“ Ja, það er ekki að sjá
á útkomunni, enda eru víst
fáir fegnir, nema andstæðing
arnir. Svo halda þeir því
fram í blaðinu að hinir séu
hræddir. Já, í þeim herbúð-
um hefur svart löngum verið
hvítt.
LÝÐRÆÐI.
Með prófkjöri skyldi lýð-
ræði tryggt. Valdið selt beint
í hendur fólksins, það er ekki
| í fyrsta sinn, sem íhaldið
! heldur því hæst á lofti, sem
kæmi, er þeir gætu séð land
í 30 - 40 mílna fjarlægð, og
um leið teiknað sjávarbotninn
undir bátnum, án þess að
opna glugga eða hurð á stýr-
ishúsi. Þessum mönnum finnst
stundum að hin gömlu og
góðu hjálpartæki vera van-
rækt vegna þess, hve treyst
er á hin nýju og fullkomnu
Þeir hafa nokkuð til síns
máls.
Eða finnst þeim, sem til
þekkja, ,að eins vel sé hirt
um að rétta af áttavita nú
og áður? Þær aðstæður geta
þó skapast að réttur áttaviti
sé nauðsynlegur og það sem j
helzt þarf að treysta á. Þá er
einnig sýnilegt, að vegmælir-
inn þjónar ekki eins miklu
hlutverki og áður.
Ekki má gleyma því, að um
gengni við akker og legufæri
það óttast mest. Þessari kenn
ingu var haldið að mönnum,
jafnvel eftir niðurröðun og
meira að segja sá sjóliðsfor-
inginn okkar varla Helgafells
gryfjuna af ákafa við að rök
styðja réttmæli þessarar ó-
speki.
Það kom sem sé á daginn,
að ekkert var farið eftir nið-
urstöðum kjörsins, nema í
þeim atriðum ,sem Guðl.
Gíslasyni hentaði bezt.
Af hverju var Björn settur
út, eða Jón? Það er tilbún-
ingur ,að þeir hafi viljað
fara. Af hverju var Jói sett-
ur í stað Björns? Mér sýnist
það harla skammgóður verm
ir — líkt og að pissa í skó-
inn sinn.
Með hvaða rökum var Dag
fríður sett, með 3 atkvæði,
fram fyrir Steingrím, eða
Siggi? Hvernig væri ,ef
Fylkir lýsti, hvernig undir-
búningi prófkjörsins var hátt
að; segði frá róginum móti
sumum fulltrúum flokksins
og frá því, hvernig aðrir
voru hafnir til skýjanna,
(menn, sem voru komnir
upp í þau fyrir löngu)?
SPÖRK.
Þeim var fyrst og fremst
sparkað, sem af mestum heil
indum hafa unnið í bæjar-
stjórninni. Vakti það þó sér-
staka furðu, að Jón lóðs, lang
traustasti maður þeirra skyldi
hefur hrakað og er fullkom-
in ástæða til að harma það,
því enn er ekkert nýtt kom-
ið í staðinn fyrir þau. Það
vita allir sem sjó hafa stund-
að, að góð akker sem fljót-
legt er að grípa til ,stóreykur
öryggi skips og skipshafnar.
Mun ég draga niður vandlæt-
ingartóninn og festa nokkur
orð á blað í sambandi við
gúmmíbjörgunarbátana. Eg
vil sérstaklega benda á nauð
syn þess, að vanda umbúðir
þeirra eftir beztu getu. Það
skal haft í huga, að þetta eru
dýr og vönduð björgunar-
tæki en eru fljót að verða
einskisvirði við illa meðferð.
Hætt er við því ef bátur nudd
ast eða blotnar í umbúðun-
um, þá verði hann ekki það
fleytitæki sem til er ætlast
ef óhappið hendir. Það væri
I ekki vera með. Núverandi
| meirihluti kaus hann for-
rnann hafnarnefndar, án til-
lits til pólitískrar stöðu, því
hann gjörþekkir öll mál hafn
arinnar.
Sparkið fær Jón á afar-
hentugum tíma, einmitt þeg-
ar han er, með rétti, sæmd-
ur hinni íslenzku Fálkaorðu
fyrir störf sín við höfnina.
Braskaralýðurinn tryggði
stöðu sína; Jón varð ekki
nógu vel tjóðraður í því
sauðahúsi: því dæmdist þeim
rétt vera — ÚT! (Var ekki
einhver að tala um hreinsan-
ir um daginn?)
STÖÐVAVALD.
Það sagði við mig glöggur
og gamalreyndur maður, að
ekki hefði hann svo slæmt á-
lit á Vestmannaeyingum, að
þeir létu sér til hugar koma
að kjósa alla þessa fulltrúa
stóratvinnurekenda til þess
að stjórna bæjarfélaginu,
menn, sem að meira eða
minna leyti hljóta að vinna
gegn hagsmunum þess í at-
vinnulífinu, til styrktar sín-
um eigin.
Vissulega fer ekki hjá því,
að margt ágætra manna sézt
á listaverkinu og sannarlega
óska ég þeim góðrar heilsu
(einkum góðs bata) — og góðs
gengis _ annars en brautar-
gengis í næstu kosningum.
G.
TA\ MGARFÆöl M G
því góð regla að athuga með
ekki löngu millibili hvort bát
urinn er vel varinn í þeim
umbúðum sem hann er
geymdur í hverju sinni.
Vissulega mætti skrifa enda
laust um þessi mál, en þar eð
þetta átti í upphafi bara að
vera rabb, er þetta orðið
nokkuð langt, því enda ég
þetta með þeirri ósk að sæ-
farendur megi heilir gleðjast
yfir góðum aflafeng með ást-
vinum sínum í vertíðarlokin.
Hafsteinn Stefánsson.
Vilji lólksins er œðri
okkar
Þegar stöðvarvaldið byrj-
n.ði að borga út í peningum
aftur, datt manni í hug, að
batnandi mönnum væri bezt
að lifa, jafnvel þó við vissum
að þeim hafði verið hótað yf-
irvinnubanni, ef þeir ekki
færu að Hæstaréttadóminum.
En svo leyndist bara fleira í
launaumslögunum en pening-
ar, því ísfélagið og Fiskiðj-
an voru fljót að bregða við,
settu miða í, þar sem á stóð,
hvort menn vildu fá kaup sitt
greitt í ávísana- eða hlaupa-
reikning eða í spai'ifébók í
Bankanum eða Sparisjóði,
ekki vantar nú valkostina og
bera þeir yfii-leitt fyrir sig
vilja fólksins, nú allt í einu
var hann orðinn svo hátt skrif
aður hjá þeim. Vinnslustöðin
tók við sér eftir helgina, úr
„Hraðinu" hef ég ekkert
frétí.
Eg heyrði verkafólk henda
gaman af, og heyrði nokkra
tala um, að þeir myndu fljót-
ir að bregða við í vor er
samningar rynnu út, og láta
verkafólkið hafa miða um
hvað það vildi mikla kaup-
hækkun.
Því datt mér eftii-farandi
samsuða í hug:
Forstjórinn gæti verið í
gerfi Péturs Þríhross, hinnar
þekktu sögupersónu Kiljans
úr Höll sumarlandsins
kumpánlegur í meira lagi.
„Já, kæra verkafólkið mitt,
við stórframkvæmdamenn-
irnir héldum einkafund um
daginn, og var þessi fundur
á alveg sérlega háu menning-
arplani, gaf ekki eftir anda-
fundinum sem ég hélt hér á
Sviðinsvík, til að hefja menn
ingai-lífið í æðra veldi. Við
stórlaxarnir ræddum þar
Marx og pældum í Das kapí-
tal og i-ann þá upp fyriri okk
ur það himnaljós, að þetta