Siglfirðingur - 07.03.1924, Blaðsíða 2

58
SIGLFIRÐINGUR
vínverslun, sem er og verður
bæ vorum til vansæmdar, and-
legs og efnalegs tjóns og þjóð-
inni til skaðræðis í nútíð og
framtíð.
Að þessu öllu athuguðu, væntum
vjer þess, að hið háa Alþingi fall-
ist á að kröfur vorar sjeu rjettmæt-
ar og uppfylling þeirra sjálfsögð.«
Siglufirði í Febrúar 1924
(Hjer eru nöfn 322 kjósenda.).
Á gildandi kjörskrá eru 535 kjós-
endur. Þar af eru 8 dánir, 42 eiga
heima í Hjeðinsfirði, á Siglunesi
og Dölum og hafa þeir ekki átt
kost á að vera með, og um 60
eru fjarverandi.
Heill Siglfirðingum fyrir drengi-
lega framkomu í þessu máli!
^Sálin hans Jóns míns«
er háfleyg, satt og rjett er það,
og ljóma mikluni slær á framtíðar-
mál bæjarins, þegar hann í »Sigl-
firðing« bollaleggur þau, og sviftir
burt huliðshjálmi þeim, sem yfir
þeitn hvíla.
Jeg er Jóni samdóma um það, að
hafnarmál okkar sjeu þau málin,
sem einna fyrst kalli að. Einna
brynust nauðsyn sje á því, fyrir
framtíð bæjarins, að þessum mál-
um sje hrundið áleiðis. Og þetta
sjá margir fleiri en jeg og jón.
Um hafnarbætur hefur verið rætt
og ritað nú ár eflir ár. En, erfiðir
tímar hafa bannað athafnir. Góð
vísa er aldrei of oft kveðin, og þótt
áður sje búið að segja margt af
því sem Jón segir, er það jafngott
fyrir því, en jeg hefði einhvernveg-
in kunnað vel við, að Jón hefði í
greinum sínum um dýpkun innri
hafnarinnar, látið þess getið að
hafnarnefnd hefir nú í vejur, löngu
áður en Jón lætur sitt Ijós skína,
hafist handa um þetta mál. Hinn
24. jan. síðastl. er svohlj. tillaga
samþykt í hafnarnefnd:
»Hafnarnefndin er þeirrar skoð-
»unar að nauðsyn sje til að ran-
»saka sem fyrst hvað dýpkun
»innri hafnarinnar muni kosta, og
»Ieggur því til að fenginn sje
»innl. eða útl. verkfræðingur í
»vor eða sumar til þess, aðfram-
»kvæma mælingar, og gera áætl-
»anir, og H. Hafliðasyni og H.
»Thorarensen sje falið að leitast
»fyrir í utanför þeirra, hvað slík-
»maður muni kosta utanlands frá.«
Tillaga þessi er sama dag, lesin
upp á bæjarstjórnarfundi í heyranda
hljóði og saniþykt þar.
Um þetta hefði jafn íróður maður
og Jón, átt að vita.
Hitt, vona jeg að allir geti orð-
ið á eitt sáttir um, að um leið og
áformað er að ráðast í jafnstórar
framkvæmdir, sem dýkpun innri
hafnarinnar, sje fyrsta sjálfsagða
skrefið, að láta sjerfræðing mæla
og gera áætlanir um verkið, hvern-
ig það skuli framkvæmt, og hvað
það muni kosta.
Að síóustu ein spurning til Jóns:
Hvenær var hafnargjörðinni í
Vestmannaeyjum lokið?
Sab.
Eftírmæ/í.
Eins og getið var í síðasta blaði
Siglfirðings, andaðist að heimili
sínu, Litlahóli í Viðvíkursveit, þann
20. febrúar Jóhann Jónsson, í hárri
elli.
Jóhann sál. var fæddur 21. sept.
1827 og vantaði því rúmlega 3'/«
ár á tírætt. Hann var sonur Jóns
bónda á Steinhóli, Jónssonar bónda
á Stóragrindli, Sigurðssonar bónda
á Brúnastöðum, Jónssonar.
Jóhann sál. var á ungum aldri
verslunarþjónn lijer á Siglufirði,
hjá GuSm. sál. Brynjólfssyni, og
stundaði þá jafnframt sjóróðra og
var að annálum haft hve góður
fiskimaður hann var. Regar hann
var 24 ára ganiall giftist hann
Soffíu Jónsdóltir, ættaðri úr Svarf-
aðarda'. Ekki er þeirn sem þetta
skrifar kunnugt um hve löng sam-
búð þeirra var orðin þá er hann
misti konuna, nje hve mörg börn
þau eignuðust, en fjögur munu hafa
komist til fullorðins ára. Eru það
þau Jón bóndi á Litlahóli, Stefán
bóndi í Móskógum, Lovísa gift
upp í Skagafirði og Sæmundur
seni druknaði vestur á Breióafirði.
- Jóhann sál. giftist aftur ekkju
er Ingibjörg hjet, og fór hún síðar
SIGLFIRÐINGUR
kemur út fyrst um sinn á liverjum föstu-
degi. Fyrsti árgangur, minst 40 blöð,
kostar 4 krónur er greiðist fyrirfram. 1 lausa-
sölu 15 aura blaðið. Erlendis kostar blað-
ið 5 krónur.
Auglýsingar kosta 1 kr. hver centimeter
dálksbreiddar og greiðast við afhendingu
uema öðruvísi sje umsarnið. Þeir sem
auglýsa mikið geta komist að samningi
rtm lægra verð. — Auglýsingum sje skil-
að á prentsmiðjuna eða til útgefanda fyr-
ir iniðvikudagskvöld.
Ritstjórn og afgreiðslu annast útgef.
til Ameríku með syni sínum af
fyrra hjónabandi, er Árni hjet Páls-
son.
Jóhann bjó alla sína búskapartíð
í Flókadalnum — lengst af á III-
ugastöðum — og altaf góðu búi.
En laust eftir að seinni kona hans
fór íil Ameríku, brá hann búi og
flutti til Stefáns sonar síns, og var
altaf hjá honum þar til íyrir fáum
árum að hann flutti að Litlahóli,
til Jóns sonar síns.
Jóhann sál. var merkur maður
að mörgu, greindur vel, skrifaði
ágæta hönd, góður í reikningi,
tungumálamaður hinn mesti og
stálminnugur og munu þetta hafa
verið fátíðir mannkostir á þeim
dögum. Hann var vandaður maður
í orði og verki og viníastur. Hann
var fríðleiksmaður í sjón og hið
mesta prúðmenni í allri framgöngu.
Dugnaðarmaður var hann hinn
mesti og þrifnaðarmaður í hvívetna,
enda hraustur og heilsugóður lengst
af æfi, og mun ’hafa haldið sálar
og líkamskröftum sínum með af-
brigðum vel alt fram á hin síðusíu
ár.
Munu allir þeir er kyntust Jó-
hanni sál. noklcuð til muna, minn-
ast hans með velvildarhug.
Alþingi.
Pingmannafrumvörp:
24. Breyting á lögum um veð;
fl.m. Magnús Torfason.
25. Breyting á lögum nr. 35, 30.
júlí 1909 um stofnun háskóla;
fl.m. Jón Porláksson.
26. Um friðun rjúpna; flutningsm.
Guðm. Ólafsson.