Siglfirðingur - 21.03.1931, Blaðsíða 3

SIGLFIRÐINGUR
3
Kirkjumálið enn.
Formaður sóknarnefndar, hr. S.
A. Blöndal, skrifar langa grein í
síðasta tölublað Siglfirðings og þyk-
ist vera að gera grein fyrir gjörðum
nefndarinnar i kirkjubyggingarmál-
ínu, en segir þar auðvitað ekki neitt
sem allur bærinn ekki vissi áður,
enda hefði hann aldrei lagt í slíka
greinargerð, hefði jeg ekki gefið
honum tilefni til þess. En hvað
segir svo formaðurinn? Hann stað-
festir alla mína frásögn um aðal-
gang málsins og endar svo með
persónulegum dylgjum um mig sem
jeg mun víkja nánar að síðar.
Útboð kirkjunnar var þannig, að
gera átti tilboð um að skaffa kirkj-
una að öllu leyti tilbúna, að undan-
skildri lóð, útgreftri, hurðum og
giuggum, sem sóknarnefnd ætlaði
að leggja til, kirkjubyggjanda að
kostnaðarlausu. Að öðru leyti átti
að fullgera kirkjuna undir málningu
innan og utan.
I3að er rjettilega framtekið hjá
formanni, að útboðið gerði ráð fyr-
ir tvennskonar þakhellum, og var
þá í lófa lagið fyrir nefndina að á-
kveða ög tiltaka það í samningnum,
hvora tegundina hún heldur vildi.
Verðmunur er heldur ekki tilfinn-
anlegur, því sama er flutningsgjald-
ið á báðum tegundunum, og er það
meiri hluti verðsins. A þakhellun-
um hefir það því varla getað byggst
að nefndin snjeri sjer til Einars og
Jóns. Og ekki tók Jens neitt fram
um þessar þakhellur; þó fanst nefnd-
inni hans tilboð helst geta komið
til greina.
Mjer fanst ekkert óeðlilegt þó
nefndin, eftir að hafa fengið tilboðið
frá Jens, færi að íhuga hve mikið
þyrfti af sandi, möl og grjóti, úr því
hún ekki var búin að gera sjer grein
fyrir því áður en hún bauð verkið
út, sem þó hefði verið miklu eðli-
legra. Um áætlanir þær á efni þessu
sem formaður birtir í grein sinni,
ætla jeg ekkert að segja, það eru
liðir sem ekkert koma þessu máli
lengur við, en sanna sig sjálfir á
sínum tíma.
Pegar hjer er komið sögunni hjá
formanninum, hefir nefndin tekið
þá ákvörðun, að hafna öllum tilboð-
unum sem bygð voru á útboðslýs-
ingunni, en snýr sjer til byggingar-
meistara Jens Eyólfssonar í Rvík
og fer að makka við hann án nýs
útboðs í von um að koma kirkj-
unni upp án þess að fara fram úr
því umboði, sem nefndin hafði frá
söfnuðinum.
A safnaðarf. hjer 33. apríl s.l. er
samþykt tillaga frá hr. Pormóði Ey-
ólfssyni, sem heimilar sóknarnefnd
að byrja á kirkjunni á næsta vori,
fari kostnað'urinn akki fram úr eitt
hundrað frúsund krónum og að fengnu
25 þúsund króna láni úr sameinuð-
um kirkjubyggingarsjóði. Nú veit
það allur bærinn og miklu fleiri, að
kirkjan kostar mikið á annað hundr-
að þúsund kr. og lánið er lík« ó-
fengið, svo útkoman verður sú, að
allur bærinn veit að sóknarnefndar-
formaðurinn, hr. Sophus Auðunn
Blöndal og meðnefndarmenn hans,
eru hjer að vaða ’út í það sem þeir
hafa ekkert umboð til frá söfnuð-
inum.
Formaðurinn viðurkennir það sem
jeg sagði, að nefndin hafi haldið
Jens Eyólfssyni á „snakki“ þangað
til seint í janúar. „Hvað var þá til
ráða?“ segir Sophus. Pá var ein-
mitt sjálfsagt að bjóða bygginguna
út aftur. Ur því nefndin hafði á-
kveðið að breyta um útboðsgrund-
völl og leggja nú sjálf til ísl. efnið,
þá var byggingin komin í alt ann-
að horf en áður og nýtt útboð sjálf-
sagt. Atvinnubæturnar rýrnuðu ekk-
ert við það, þó einum mánuði hefði
verið eitt til útboðs og ákvörðunar,
því hægt var að byrja strax á út-
vegun ísl. efnisins. Og jafnvel þó
varið hefði verið 40 dögum til út-
boðsins, þá hefði verið hægt aðgera
samning um sjálfa bygginguna eftir
nýju útboði jafn snemma og samn-
ingurinn var gerður við þá Jón og
Einar, eða 28. f. m.
Hjer virðist því hafa legið annað
á bak við, það, að Einar og Jón
og enginn annar skyldi fá bygging-
una. En afhverju? Pað veit enginn.
Háttvirtur forinaður segir: „Eins
og tilboðin sem birt eru hjer bera
með sjer, virðist ekki koma til greina
að snúa sjer til annara eu Jóns og
Einars, ef von ætti að vera til þess,
að verð kirkjunnar .gæti þokastnið-
ur undir það sem Jens hafði boðið.
Peirra tilboð var, og hafði altaf í
augum nefndarinnar verið það næst
aðgengilegasta“. Næsta tilboð segir
hann að hafi verið kr. 7000 hærra.
Petta er nú eins og allir sjá fálm
út í loftið hjá Blöndal, eins og svo
margt annað í grein hans, og hjer
getur hann ekki einu sinni farið
rjett með tölur. (Einar og Jón kr.
107.000, Byggingarfjelag Síglufjarðar
kr. 115.000. Mismunur kr. 8000 en
ekki sjö þúsund). Alt er þetta handa
þvottur hjá Blöndal. Hann hefir
einhverra hluta vegna ekki sjeð okk-
ur þessa smáu Siglfirðinga, og þess
vegna hefirekki veriðum aðra að gera,
en fyrst Jens Eyólfsson og næst Ein-
ar og Jón. Jeg fyrir mitt leyti furða
mig nú ekkert á því, þójafn mikill
maður sem S. A. Blöndal er, sjái
ekki þessi smámenni, sem hjer áttu
hlut að máli. Framh.
Pjetur Bóasson.
Seki og áminningu fjekk bifreiðastjóri
einn í Berlín, fyrir að aku þannig um götur
borgarinnar, að leirgusur slettust á fólk á
gangstjetlinni.
oo
Náttúrufræðingurinn heitir nýtt rit sem
þeir Guðm. Bárðarson og Arni Friðriksson
gefa út. í því birtast smágreinar við alþýðu-
hæfi um ýms efni í dýrafræði, grasafræði,
jarðfræði, landafræði. eðlisfræði, efnafræði,
stjörnufræði, og öðrum greinum náttúru-
fræðinnar.
oo *
Árið 1930 druknuðu 72 menn hjer við
land, þar af 16 útlendingar. Af þeim 56
innlendu mönnum, setn drúknuðu, fórust 18
með „Apríl", 20 menn fórust af jvjelbátum
stærri og minni, 3 menn tók út af togara,
1 fjell útbyrðis af verslunarskipi. 4 fjellu út
af bryggju, 2 druknuðu í vötnum, 6 fórust
af róðrarbátum og 2 við bað.
oo
Ur Dýrafirði er skrifað: Verklýðsfjelagið
á Þingeyri feldi tillögu um að mótmæla
brottrekstri Ásgeirs Bl. Magnússonal úr
Mentaskóla Akureyrar. Ásgeir á hjer heima
«g hjer búa foreldrar hans, heiðurs og
sæmdarhjón, sem liðið hafa mikið út sf
þessu máli. Mönnum hjer leiðist hvernig
Einar Olgeirsson og fieiri snáðar hafa for-
skrúfað þennan efnilega ungling.
oo
Nýlega var blaðið „Polonia" t Katto-
witz geft úpptækt og er það Í 210sinni setn
það blað er gert upptækt. I
oo
Fyrir nokkru tók gift kona, 4 barna naoð-
ir, þátt í þolsundib' Ástralíu. Fyrstu verð-
laun voru 6000 kr. og önnur verðlaun 2000
kr. Maður konu þessarar hafði verið at-
vinnulaus lengi og var heimili þeirra orðtð
bjargarlaust. Hugkvæmdist konunni þá að
reyna að ná í verðlaunin til bjargar heim-
ilinu. Er hún gafst upp hafði hún synt tæpa
48 tíma og fjekk önnur verðlaun. Fyrsto
verðlaun fjekk fræg sundkona, sem hjelt út
23 mín. lehgur. — En er hún frjetti um
ástæður giftu konunnar, jafnaði hún verð-
laununum á milli þeirra.
oo
í London voru nýgift hjón að berjast
fyrir lífinu. Kom þeim saman um það, að
hann færi til Ástralíu til atvinnuleitar, en
að hún rjeðist sem þjónustustúlka á vcit-
ingahús á meðan. — Leið svo og beið og
maðurinn var vinnumaður í Ástralíu en
konan afgreiddi á hótelinu. — En alt t
einu fær hann þá fregn, að hann hafi erft
fjarskyldan vellríkan baron. Meðal eign-
anna var stór höll t London og margar
stórjarðir víðsvegar í Englandi. Og auk
auðæfanna varð afgreiðslustúlkan barónsfrú
og vinnumaöurinn baron, mcð rjetti til
setn í lávarðadeild þingsins. —