Siglfirðingur - 06.06.1931, Qupperneq 1

Kosningarnar
12. júní.
Kosningarrjetturinn er dýrmætasti
rjetlur mannanna. Með honum er
mönnum fengin í hendur æðstu yf-
irráð lands og þjóðar. Pað er þess-
vegna eitthvert ábyrgðarmesta verk
einstaklinganna, að ganga að kjör-
borðinu og ákveða forlög þjóðar-
innar. En kosningarjetturinn er ekki
aðeins ábyrgðarmikið og voldugt afl
í höndum kjósendanna, hann er
ennfremur og miklu frekar þegn-
skylda, sem svo mikil ábyrgð fylgir
að skjóta sér undan, að enginn góð-
ur borgari ætti að geta verið þekt-
ir fyrir að láta þá skömm um sig
spyrjast.
A kjördegi eru öll landsins börn,
sem náð hafa ákveðnum aldri, köll-
uð á kjörfund til þess að greiða at-
kvæði um framlíð þjóðarinnar —
framtíð mína og framtíð þína. —
Kölluð til að dæma um það, hvort
landi voru og þjóð hafi verið stjórn-
að svo, að viðunandi sje, eða hvort
setja skuli aðra til þess starfa. I
þeim dómi eiga allir kjósendur að
taka þátt. Að sitja heima á kjördegi
er ekki minni smán í augum al-
þjóðar nú á dögum, en það þótti í
gamla daga, að bregðast loforði
sínu.
Pað eru til margskonar dómar.
Allir dómar eru ábyrgðarmiklir, á
þeim veltur að jafnaði velferð eins
eða fleiri manna að einhverju Ieyii.
Pað mur.di þykja ámælisvert athæfi
ef tilkvaddur dómari skoraðist und-
an að gera skyldu sína. Við kosn-
irigar eru kjósendurnir hinir til-
kvöddu dómarar um stjórnarfar
landsins. Á dómi kjósendanna vell-
ur ekki aðeins velferð einstakra
stjórnmálamanna, heldur allra latids-
manna. Á kjördegi taka kjósendurn-
ir öll ráðin í sínar hendur. Pá á-
kveða þeir hvaða stefna skuli upp
tekin og hverri kastað fyrir borð.
Pað veltur því á miklu hvernig
kosið er. '
Pá ber h verjum þeim kjósanda,
sem vill þjóð sinni reglulega vel,
að athuga grandgæfilega hverja beyi
að kjósa í hvert sinn. Er þá fyrst
að gera sjer ljóst, hvernig þeir menn
hafa reynst, er með stjórn landsins
hafa farið þá um sinn.
Nú er ástandið þannig, að nú er
þjóðin almennt óánægðari með for-
ráðamennina en nokkru sinni áður.
Nú er því meiri ástæða en nokkru
sinni fyr til að velta valdhöfuuum
og velja nýja forráðamenn. Efkjós-
endurnir bera saman stjórn lands-
ins á árunum 1924—1927 og svo
aftur á árunum 1927 —1930, þá er
ekki hægt hjá því að komast, að
veita því athygli, hversu langsamlega
landinu vargætilegar og betur stjórn-
að á fyrra tímabilinu, þrátt fyrir það
að á því síðara voru miklu meiri
góðæri bæði til lands og sjátar. Ef
vel á að fara fyrir þjóðinni okkar
— og það viljum við eflaust öll —
þá verðum við að taka upp söniu
stjórnmálastefnu eins og 1924—1927.
þar sem jöfnum höndum er lögð á-
hersla á að lækka skuldirnar og
vinna að framförum til sjáfar og
sveita.
Til þess að stjórna landinu á þess-
um grundvelli, er ekki nema um
eina stjórnmálastefnu að ræða, stefnu
Sjálfstæðisflokksins. — Sjálfstæðis-
flokkurinn er sá sjórnmálaflokkur
sem saman stendur af nýtustu son-
um þjóðarinnar, þeim mönnum,
sem sýnt hafa það í verkum sínum
að þeim er best treystandi til að
fara svo með stjórn landsins, að til
varanlegrar velferðar verði þjóðinni
í heild og hverjum einstaklingi.
Enda fer nú fylgi þessarar stjórn*
málastefnu hraðvaxandi, þrátt fyrir
að mikið er gert af hálfu hinna
þriggja flokkaanna, til þess að villa
þjóðinni sýn í sljórnmálunum.
Siglfirskir kjósendur, menn og
konur! Nú eru örlög þjóðarinnar
lögð í hendur yðar. Nú ber yður
að nota svo atkvæðisrjettinn, að
börn yðar og barnabörn hafi ekki
ástæðu til að ásaka yður í gröfinni
Ódýrastar
Milliskyrtur 3,75
Sokkar 0,75
Treflar 3,50
Peysur brúnar 8,50
Alpahúfur 1,00
Vasaklútar 0,30
FATABÚÐINNI.
fyrir það, að þið hafið slept góðu
tækifæri til að búa vel i haginn fyr-
ir þau. Gerið ykkur það ljóst, að
með núverandi stjórnarfari er stefnt
að því, að börn og barnabörn yðar
standi straum af því, sem valdhafarn-
ir eyða. Skuldirnar miklu og allir
vextirnir eru lagðir á herðar kom-
andi kynslóð, nema söðlað sje um
í tíma og byrjað að rjelta við. Pað
er hverju orði sannara, að nú er
þjóð vor fjárhagslega illa sett, mikl-
ar skuldir, háir vextir, lágt afurða-
verð og lamað framtak einstakling-
anna. En við megum ekki láta það
hugleysi ásannast, að við ekki bor-
um að hefjast handa til viðreisnar.
Nú eigum við að sýna, að við
viljum sjálf byrja á viðreisninni. Við
eigum að sýna það nú við kosn-
ingarnar, að við getum ekki verið
þekt fyrir að arfleiða sonu vora og
dætur að skuld hjer, skuld þar og
skuld alstaðar, veðsetningarfjötrum,
okurvöxtum, óreiðu á opinberu fje
og gjörspiltu stjórnarfari. — Hrind-
um öllu þessu af herðum vorum og
arfleiðum börnin að öllu því besta,
sem við eigum til. Kjósum nú þá
menn eina á þing, sem treysta má
að stjórni landinu með fullri athug-
un á þörfum allrar þjóðarinnar, en
ekki aðeins einstakra stjetta eða at-
vinnuvega. Kjósum öll fulltrúaejni
Sjdlfstœðismanna. Með því eina móti