Siglfirðingur - 13.07.1935, Blaðsíða 3

SIGLFIRÐINGUR
3
anna á hafinu. Vegna rúmleysis get
eg ekki farið ítarlega útí þetta mál
hér. Vil þó benda aðeins á eitt
dæmi. Hingað til hafa Svíar keypt
aila þá kryddsíld er þeir þurftu af
okkur íslendingum. í norska blaðinu
„Fiskets Gang” frá 29. maí stend-
ur sú fregn, að Svíar hafi gert
samning við Finna um kaup á 20
þús. tn, af kryddsíld; þetta sé í
fyrsta sinn sem Svíar kaupi krydd-
sild af Finnum og að samningar
standi yfir milli þeirra um mikið
stærra parti af saltsíld.
Vegna þess að Svíar kaupa þessar
20 þús. tunnur af Finnum, en ekki
af okkur eins og venja var áður,
tapar verkaffðurinn í landi þessu;
Verkakonur samkv. taxta
1,80 pr. tn. 36,000
Verkamenn vegna bryggju-
vinnu 36,000
Alls kr. 71,000
Á þessu eina partíi missir verka-
lýðurinn í landi tekjur sem nema
yfir 70 þús. kr. auk þess sem sjó-
menn tapa á að verða af sölu fersk-
síldarinnar til kryddunar. Við skul-
um reikna að eitt mál fari í hverja
kryddsíldartunnu, (til þess að reikna
ekki of lítið) og sjómenn fái einn
þriðja í sinn hlut, þá verður tap
hásetanna við þetta ca. 27 þús. kr.
f*að verður því nær 100 þús. kr.
sem verlcalýðurinn tapar á að við
skulum verða af þessari sölu. En
því miður er þetta ekki eina tapið.
Eg undirritaður get lagt fram bréf
og skeyti sem sanna, að eg hefi
tapað af sölu á 14,500 tn. af salt-
síld, vegna þess að Norðmenn
komu með lægra boð en eg mátti
bjóða samkv. ákvæðum Síldarút.
vegsnefndar. Lesendur geta sjálfir
reiknað út tapið sem hlý/t af að
missa af þessari sölu, ogmörgfleiri
dæmi munu vera til svipuð þessu.
En hverjum er nú þetta allt að
kenna?
Eg vona að enginn af lesendum
blaðsins sé svo skyni skroppinn, að
hann ekki viti, að þetta eru verk
Jafnaðarmanna og Framsóknar á
haustþinginu 1934.
Jafnaðarmannaflokkurinn kom
þessum endurbótum fram með
aðstoð Framsóknar, og hefir á
þennan hátt gert siglfirzkum verka-
lýð stórkostlegt tjón. Er alveg
undravert, hve mikið Jafnaðarmenn
hafa eyðilagt á skömmum tíma.
Peir hafa ekki kinokað sér við að
bæta aðstöðu útlendinga á hafinu
með því að hækka síldarverðið
um 30—40 prc. í fyrra höfðu ísl.
101 skip er veiddu síld til söltunar,
en útlendingar voru hér á 210
skipum. Hinn I. apríl kunngerir
Sildarútvegsnefnd að fersksíldar.
verðið eigi að hækka um 30—40
prc. og 2. apríl stendur þetta í
norskum blöðum, svo að Norð-
menn fengu mjög góðan tíma til
að undirbúa sig.
Undarlegt má það heita, ef sigl-
firzkur verkalýður ekki sér, að
Jafnaðarmenn hafa hér gert honum
mikið tjón með öllum þessum vit-
firringsráðstöfunum. En enn kyn-
legra er það þó, að verkaJýðurinn
hér skuli svo ráðast heiftarlega á
það litla, sem eftir er af síldar-
framleiðslunni í okkar höndum og
reyna með óhóflegum kröfum að
eyðileggja það líka.
Vinnuv.fél. Siglufj. hefir farið
þess á leit við Vinnuv.fél. íslands,
að það sendi um þessa kaupdeilu
við Alþýðusambandið. Samninga-
tilraunir þessar væru löngu byrjað-
ar ef „Próttur" og Verkakvennafél.
Siglufj. hefðu fengizt til að leggja
málið að sínu leyti í hendur Al-
þýðusambandsins. En með því að
neita að gera það, er auðsætt að
verkalýðsfélögin vilja að til yinnu-
stöðvunar komi- Pað um það, En
það er létt að reikna út, að eftir að
söltun hefst, og ef veiði er sæmileg,
tapa verkamenn og verkakonur um
20 þús. kr. áhverjum degi sem ekki
er unnið.
V.v.fél. Siglufj. hefir gert sitt ítr-
asta til að leysa þessa deilu á frið-
samlegan hátt, t. d. setið á rökstól-
um með báðum verkam.félögunum,
og er ómögulegt annað að segja, en
að litlu muni til samkomulags við
Verkam.fél. Siglufjarðar og er von-
andi að það geti tekizt. Er mikið
örðugra að eiga við „Prótt”, og mun
það vera vegna þess að hann er
eins og viljalaust verkfæri í hönd-
um slæpingja nokkurs frá Reykja-
vík, sem hér hefir verið að þvælast
á götum bæjarins í allt vor.
Hvað Bílstjórafélag Siglufjarðár
snertir, þá virðist ríkja sama menn-
ingarástand hjá því og Prótti, að
hafa ekki fundið sig knúða til að
svara bréfi er V.v.fél. skrifaði þeim
fyrir nokkrum vikum. Annars, þar
sem í augl, V.v.fél. frá 5- júlí, var
talað um taxta er samningslega gilti
við félagið 1834, gat ekki verið um
að ræða, að auglýsingin næði til
Bílstjórsfélagsins, vegna þess, að það
hafði enga samninga við V.v.fél.
síðaslliðið ár. Pað hefir því verið
kjánaskap að kenna, að Bílstjóra-
félagið lét Prótt tæla sig til að
skrifa undir auglýsingu frá 6. júlí.
Meðlimum Vinnuv.félags Siglu-
fjarðar er það Ijóst, að velgengni
verkamanna er einnig velgengni
þeirra. Pessvegna vill Vinnuv.félagið
tryggja Siglfirðingnm minnst tvo
þriðju af vinnu á öllum söltunar-
stöðvum, en eins og áður er getið,
vill Próttur sleppa þessu ákvæði,
og setja 20 aura hækkunina í stað-
inn. Ymsir foringjar verkamanna
hér telja mjög vafasamt, að þessi
nýi taxti sé nokkuð betri fyrir
verkamenn en sá gamli, og er því
hastarlegt að sú stifni skuli gera
vart við sig hjá verkamannafélög-
unum, að þeim skuli ekki vera
sama þótt sú leiðin sé heldur valin
sem siglfirkir vinnuveitendur vilja
heldurúrþví þær eru taldar jafngóðar.
Eg fyrir mitt leyti hefi ekki tal-
að við einn einasta verkamann,
sem ekki er ánægður með sama
kaup og í fyrra, Verð eg því að
líta svo á, að ef til vinnustöðvun-
ar kemur, þá hafi vinnuv. verka-
með sér en ekki móti, Pessi stað-
reynd, að verkamenn vilji gjarnan
vinna og séu ánægðir með kaup-
taxtann frá í fyrra, mun einnig
vera átstæðan til þess, að fulltrúi
Alþ.samb., Jón Sigurðsson, þorir
ekki að stofnað verði til almenns
verkamannafundar til að skera úr
um þetta mál, vegna þess, eins og
hann segir, að verkamenn hafi ekki
vit á að taka ákvarðanir um þetta.
En Jóni er sama þótt siglfirzkir
verkamenn tapi nokkrum dögum
um hábjargræðistímann. Hann hef-
ir sín föstu árslaun fyrir því, 4800
kr. frá Alþýðusambandinu og 3000
kr. frá Ríxisverksmiðjunni.
Siglfirzkur verkalýður má ekki,
sjálfs sín vegna, ganga inn á þá
braut, að þvinga kauptöxtum sín-
um upp á vinnuveitendur. Vinnu-
veitendur eru neyddir til að vera
á verði um að kaup hækki ekki
svo, að atvinnuvegunum sé stefnt í
voða, Pegar samkomulag er um
kauptaxta, er ekki nema sjálísagt
að vinnuveitendur láti siglfirzka
verkamenn sitja fyrir allri vinnu,
enda er það heppilegast fyrir bæj-
arfélagið í heild. En þegar verka-
lýðurinn notar þá aðferð að þvinga
fram ósanngjörnum kaupkröfum,
getur hann tæplega búizt við að
vinnuveitendur verðlauni hann neitt
sérstaklega með því að láta hann
sitja í fyrirrúmi um alla vinnu.