Siglfirðingur - 10.05.1940, Blaðsíða 2

2
SIGLFIRÐINGUR
samleg fyrir flokkinn í heild og
markað tímamót í pólitískri sögu
bæjarins.
Um þetta leyti var eins og áður
er frá skýrt ástandið þannig, að
rauðliðar höfðu ráðið og réðu hér
lögum og lofum. Svo var einnig í
verkalýðsmálum. Ástandið í þeim
var orðið óþolandi. Hversáverka-
maður, sem varð uppvís að því að
fylgja Sjálfstæðisflokknum að mál-
um, átti það á hættu að vera úti-
lokaður frá vinnu. Svo langt var
gengið, að menn voru neyddir til
að segja sig úr F. U. S. til þess
að fá vinnu við einstaka fyrirtæki.
Félagið sá að svo búið mátti
ekki standa og ákvað að taka mál-
ið í sínar hendur.
Spjaldskrá var gerð yfir allajþá
verkamenn, sem vitað var að ekki
fylgdu rauðu flokkunum ogákveðið
að setja á stofn eigin upplýsingar-
skrifstofu fyrir atvinnurekendur þar
eð ráðningarstofa sem styrkt var
af bænum, var í höndum komm-
únista.
Er þetta vitnaðist varð óp mikið
í herbúðum vinstri manna. Hrópað
var um atvinnukúgun og að nú
ætti með pólitískum samtökum að
útiloka frá vinnu alla sem ekki
íylgdu Sjálfstæðisflokknum að mál-
um!! (Skarplega athugað).
Þeir höfðu með einræðisbrölti
sínu og kúgunum ætlað sér að úti-
loka þá menn frá atvinnu, sem
gerðust svo djarfir að hafa aðra
skoðun en þeir. Þegar svo F. U. S.
tók að sér að rétta hlut þessarra
manna, greip þá ógurleg hræðsla
við sinn eigin draug. Þeir sem
höfðu kúgað aðra, urðu nú hræddir
uin að verða kúgaðir.
Óttinn var þó ástæðulaus. Félag-
ið ætlaði sér eingöngu að rétta
hlut sinna flokksmanna og krafðist
einungis jafréttis við aðra flokka.
Með þessu vannst það líka, að þeir
verkamenn, sem fylgdu Sjálfstæð-
isflokknum að málum, fengu nú að
njóta vinnunnar eins og verka-
menn annarra stjórnmálaflokka og
þar með var takmarkinu náð.
Þetta er sjálfsagt í fyrsta skipti
sem Sjálfstæðismenn spyrntu fæti
við ofriki vinstri flokkanna í verka-
lýðsmálum. Þeir höfðu hingað til
talið sig hafa einkarétt á öllum
verkamönnum. Trúir stefnu sinni
töldu meðlimir félagsins alla hafa
jafnan rétt til vinnunnar, hvaða
pólitíska skoðun sem þeir annars
hefðu, og nú er svo komið, að
jafnvel kommúnistar telja þetta
rétt. Sjálfstæðismenn hafa brotið
á bak aftur kúgun og ofbeldi vinstri
flokkanna og nú hafa Sjálfstæðis-
verkamenn sín eigin málfundafélög
víðsvegar um landið og Sjálfstæð-
ismenn eru nú í stjórn stærsta
verkalýðsfélags landsins. Kjörorðið:
Stétt með stétt hefir sigrað. F.U.S.
getur því verið stolt af þeim af-
skiptum, sem það hefur haft af
þessum málum.
Félagið hefír látið ýms önnur en
þessi hin pólitísku mál til sín taka.
Sundlaugarmálið var rætt í fé-
laginu 1933 og hafði Aage Schiöth
forystu í því, Laugarnar í Skútu-
dal voru lítilsháttar rannsakaðar
og verkfræðingur var fengin til að
gera áætlun um leiðslu frá þeim í
gamla sundpollinn fyrir framan
Höfn. Félagið sötti um dans-
skemmtanaleyfi annanhvern laugar-
dag til ágóða fyrir sundlaugina,
leyfið fékkst ekki nemaþví aðeins,
að um það yrði sótt í hvert skipti
sem dansskemmtun ætti að vera.
Varð því minna úr þessari fjár-
söfnun en annars hefði getað orðið,
því forystumenn félagsins voru
allir bundnir við önnur störf og
gátu því ekki hugsað um þetta,
eins og ef ákveðin kvöld hefðu
verið leyfð. Einn af meðlimum fé-
lagsins tók þó að sér að fá dans-
skemmtanaleyfi nokkrum sinnum
yfir sumarið og safnaðist á þann
hátt um 500 kr. sem voru lagðar
inn til bæjarfógeta.
Pólitískir bitvargar annara flokka
sáu ofsjónum yfir þvi, að F. U. S.
hrynti þessu þarfa máli áfram og
um tíma hafði meirihluti bæjar-
stjórnar nær siglt málinu í strand,
með pólitísku nefndaþvargi, undir
forsæti Framsóknar.
Gott málefni verður þó aldrei
drepið og nú er sundlaugin komin
upp með tilstyrk allra flokka í
bænum, enda þótt allir séu kannske
ekki ánægðir með þann stað er
henni var vaíinn, né með undir-
búning þann, er upphitun hennar
fékk.
Björgunarskútumálið lét félagið
sig einnig skipta og safnaði meðal
meðlima sinna 200 krónum í björg-
unarskútusjóð.
Vitanlega eru það ýms fleiri mál
sem félagið hefur haft afskipti af
á þessum árum, þótt ekki verði
fleira rakið hér. Að öllum þeim
málum hefur félagið unnið mark-
víst og aldrei mist sjónar á stefnu-
miðum flokksins.
Enn er þvi takmarki semfélagið
setti sér í bæjarmálum ekki náð.
Það líður nú á seinnihluta þess
kjörtímabils, sem núverandi bæj-
arstjórnarmeirihluti fer með völd.
Ungir Sjálfstæðismenn!
Vinnið ótrauðir að næsta kosn-
ingum. Látið sigurinn frá 1934 e'nd-
urtaka sig 1942.
Fram, fram! Aldrei að víkja.
Krummi krúnkar úti,
kallar á nafna sinn:
»Kuusinenr Kuusinen,
Kuusinen«.
Á B. M. skrifar í síðasta tbl.
»MjöInis«, um siðferðispostula
þeirra kommúnista, Kuusinen.
Fyrirsögnin á greininni minnir á
örvæntingaróp i vitstola manni,
sem sér í anda Kuusinen — með
geislabaug um höfuðið og út-
breiddan faðminn, sem segir:
»Komið til mín, allir þér, sem
erfiði og þunga eruð hlaðnir og eg
mun veita yður hvíld«. Maðurinn
horfir hugfanginn á sýnina, hann
má alls ekki við því að bíða lengi
eftir hvíldinni, hann ætlar að leggja
strax af stað. Hann grípur pennann
og skrifar. Árangurinn varð greinin
í Mjölni, vanskapað hugarsmíð, sem
alls ekki nær tilgangi sínum.
Hvernig á líka öðruvísi að fara,
þegar hugsanagangurinn er lamað-
ur, trúin blind og dómgreindin
engin. Maðurinn er orðinn að
apparati, eftir að hafa sogið lyga
og æsingadúsu Kommúnistaflokks-
ins, síðan sá flokkur hóf feigðar-
göngu sína hér á landi, þar sem
hann hyggst að bera þau blóðhráu
öfugmæl, sín á borð fyrir Sigl-
firðinga, að Rússar hafi engra
hernaðarskaðabóta krafizt af Finn-
um.
Hvað kallar hann þetta.
1. Rússar fá allt svæðið milli
Kirjálabotns og Ladogavatns
og spilduna norður eftir, svo
allt Ladogavatn verður fyrir
innan landamæri Rússlands.
Einnig fá Rússar Víborg. (Á
þessu svæði eru Mannerheim-
víggirðingarnar).